درخواست جهانی در دفاع از ملالی جویا

فرستنده: کميته ی دفاع از ملالی جويا

پنج شنبه 6 دسامبر 2007

زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )

همرسانی

جهان به قضيه ملالی جويا نگاه می کند و او حمايت گسترده‌ای در ميان کسانی دارد که برای دموکراسی واقعی و حقوق زنان در افغانستان تلاش می کنند.

قضيه ملالی جويا نماينده منتخب ۲۹ ساله که در مه ۲۰۰۷ از پارلمان افغانستان به ناحق تعليق شده است، نياز به توجه فوری جامعه بين‌المللی دارد.

ما به عنوان فعالين و نويسندگان کشورهايی که دولت های مان به جنگ در افغانستان مشغولند و از رژيم حامد کرزی حمايت می‌کنند، ميخواهيم حمايت خود را از ملالی جويا اعلام کنيم.

خانم جويا يک منتقد بلندآواز عليه حضور قوی جنگ سالاران و ساير نيروهای ضد دمکرات در پارلمان افغانستان بوده و به همين دليل حمايت گسترده‌ای را جلب کرده است. در سال ۲۰۰۵ او به عنوان نماينده استان فراه در پارلمان انتخاب شد. محبوبيت او به حدی است که وقتی عضويت او در پارلمان تعليق شد، بلافاصله در سراسر افغانستان تظاهرات خودبخودی صورت گرفت تا حمايت از برگشت او به پارلمان نشان داده شود.
برخلاف ادعاهای دولت های ناتو، ملالی جويا ميگويد اشغال افغانستان توسط غرب، کشور او را ازتوی "يک تابه داغ به درون آتش انداخته است". جويا همچنين تصريح ميکند که شش سال جنگ به گسترش حقوق زنان منجر نشده است: «ما آزادی می خواهيم، نه اشغال».

ما بر اين باوريم که دولت های کشورهای ناتو مسووليت بالايی در حفظ امنيت ملالی جويا دارند، زيرا آنها دولتی را که اجازه داده او را از پارلمان اخراج کنند، خلق کرده و برپا نگه داشته اند.

ما برحمايت خود از بازگشت ملالی جويا به پارلمان تاکيد کرده و از دولت های ائتلاف ناتو و ساير کشورهايی که در آنجا نيرو دارند ميخواهيم بر دولت افغانستان فشار آورند تا او را به پارلمان بازگرداند.

جهان به قضيه ملالی جويا نگاه ميکند و او حمايت گسترده‌ای در ميان کسانی دارد که برای دموکراسی واقعی و حقوق زنان در افغانستان تلاش ميکنند.

امضاکنندگان اوليه

Medea Benjamin, CODEPINK (United States)

Noam Chomsky (United States)

Libby Davies, Deputy Leader, New Democratic Party (Canada)

Dr. Lynette Dumble, Director, Global Sisterhood Network (Australia)

Kim Elliott, Publisher, rabble.ca (Canada)

Mable Elmore, Coordinator, Friends of Malalai Joya – Canada, Co-chair, StopWar.ca (Canada)

Joan Felip, activist (Catalonia)

Susan George, Senior Fellow, Transnational Institute (France)

Heike Hänsel, Member of Parliament, Left Party (Germany)

James Ingalls, Co-director, Afghan Women’s Mission (United States)

Christine Jones, Co-chair, Canadian Peace Alliance (Canada)

Jef Keighley, President, World Peace Forum Society (Canada)

Naomi Klein, journalist (Canada)

Sonali Kolhatkar, Co-director, Afghan Women’s Mission (United States)

Jack Layton, Leader, New Democratic Party (Canada)

Collette Lemieux, Co-chair, Canadian Peace Alliance (Canada)

Heather Mallick, writer (Canada)

ليست کامل امضاها و يک پی دی اف از نامه در سايت زير موجود است

http://stopwar.ca/m_joya_petit...

برای اضافه کردن امضای فردی خود، يا تاييد سازمان خود لطفا با ای - ميل زير تماس بگيريد

malalai.joya yahoo.ca

ترجمه از سایت روشنگری

۲۹ نوامبر ۲۰۰۷

متن انگلیسی

پيام‌ها

6 دسامبر 2007, 13:11, توسط ذ بیح الله ناصری

حقیقت این است که همان سازمان هائ که از ملالی جویا دفاع میکنند، مربوط به کشور هایست که رسماً از افراد مخالف جویا دفاع و پشتیبانی میکنند. پس از کی را باید قبول کرد؟ سازمان ها؟ ویا دولت هائ مطبوع آنها؟

6 دسامبر 2007, 13:21, توسط شاکر

بین مردم و دولتها زمین تا آسمان فرق است. اگر دولتهای این کشور ها به جنایتکاران افغانستان پول و امکانات میدهند اما هستند فراوان انسانهای شریف و باوجدانی که مخالف سیاست های دولتهایشان هستند و سرنوشت مردم ما می‌اندیشند.

مگر در همین امریکا که دولتش فقط هرطرف جنگ و خونریزی راه می‌اندازد و نامش را صدور دموکراسی و حقوق بشر نام میگذارد نبود که سازمان وسیع "به نام ما نه" (Not in Our Name) بوسیله مردم و سازمانهای آزادیخواه آن بوجود آمد سیاست های خاینانه دولت خود را افشا میکنند و علیه آن همیشه تظاهرات و میتنگ های وسیع راه می‌اندازند.

نقش مردم کشورهای تجاوزگر و دفاع صادقانه شان از مردم ما نباید با دولتمداران آن به اشتباه گرفت.

خوشبختانه این مردم و تشکل های انساندوست و صلحدوست این کشور هاست که به دفاع از ملالی جویا دختر ارجمند و سلحشور و نترس کشور ما برخاسته اند.

افغانهایی که به بهروزی و سربلندی افغانستان و مردمش می‌اندیشند باید از این حرکت برحق اینان طرفداری کنند.
6 دسامبر 2007, 13:46, توسط tareq

jaleb ast, chera khanom joya me khwahad ke ba tawela bar gardad ? wa degar eenke joya chera dast ba damane mellate khod nameshawad ke rafta wa az beroni ha taqazaye komak mekonad, magar een neshan dehendaye een nest ke een khanom tarafdarane chandane dar keshwar nadarad? wa dar nehayat een khanom ham hozore jameaye jahani ra rad mekonad wa ham mawjodeyate shora ra zere sawal mebarad wa ham dowlat ra namepazerad wa kholasa bar hama kas wa hama chez qahr ast , feker namekoneed ke shayad kame az nazare rawani moshkel dashta bashad? agar megoyeed na, pas lotf koneed wa sanade dokter ra era aa koneed ok.
6 دسامبر 2007, 14:16, توسط بهمن کشن ابا دی

اگر جویا نتواند در کشور خود از یک حمایت گسترده وسراسری ملی بر خردار گرددجلب حمایت چند سازمان خارجی که غالبآ از اوضاع افعانستان درک همه جانبه ندارند،دردی را دوا نخواهد کرد .جویا تمام سر مایه گذاری خودراروی سازمانهای غربی متمرکز نموده و پیوسته ازاین کشور به آن کشور در گردش است در حالی که در داخل کشور قادر نیست یک گرد همایی قوی مردمی را (چنانکه جنگ سالا ران سال گذشته در ستدیوم کابل کردند) تشکیل داده و از این راه افکار عامه را در داخل و خارج کشور به سود خود بچرخاند . نمیدانم این چی درد بیدرمان است که سیاست پیشگان ما اعم از چپ وراست و زن ومرد به خارجی ها اتکا نموده و منتظر اند تا به قدرت بیگانه به شهرت و قدرت دست یابند .
6 دسامبر 2007, 15:07, توسط ذ بیح الله ناصری

سالها دل طلب جام جم از ما می کرد

وانچه خود داشت زبیگانه تمنا می کرد

برادر محترم شاکر

امیدوارم که همین قسم باشد. تا جایی که عقل این حقیر کار میکند، سیاست امروزی بسیار پیچیده بوده و مانند کچالو پشت و رویش هیچ معلوم نمیشود...

خودم شخصاً امیدوارم که چنین باشد با آنکه تجارب تلخ گذشته ثابت کرده که فاصلهء صداقت و سیاست ِامروزئ قدرت هائ دخیل در کشور ما به همان اندازهء است که طالبان از عقل و منطق دور میباشند.
6 دسامبر 2007, 15:08

Mr. Bahaman,
your comments show that you are not well aware of situation inside Afghanistan. todya in Afghanistan even Ms. Joya can’t walk without Burqa. How she can organize a demonstration in a war lord dominated countr? let me tell you in Herat and Mazat-e -Sharif which is under the rule of Atta and Anwari, they forcibly stopped people who were demonstrating in support of Ms. Joya
6 دسامبر 2007, 15:45, توسط قادری

برادر، کار افشاگری ملالی جویا در هر سطحی که باشد عالیست و برای افغانستان ارزشمند. در حالیکه تمامی مطبوعات غربی داد از وجود "دموکراسی"، "حقوق زنان"، "حقوق بشر"، "ثبات" و ... میزنند، به گفته یک پروفیسور کانادایی "سخنان جویا مثل تیغ برا شرائین شبکه های تبلیغاتی غرب را میدرد". اگر کشورهای مختلف تحت فشار های فزاینده مردم شان قرار دارند که سیاست شانرا در مورد افغانستان تغییر دهند، اگر تمام روز در پارلمانها کشورهای غربی غوغا برپاست و دولتها مورد نقش شان در افغانستان مورد سوال میگیرند، اینها همه و همه در اثر تلاش کسانی مثل جویا صورت میگرد که واقعیت های دردناک را به همان صورتی که هستند در جریان این دیدار هایشان از کشورهای خارجی برملا میسازند.

مگر خودت خبر نداری که خود این غربی ها چقدر سفرهایی را به گدی گک هایشان در پارلمان و برای نوکرانشان آماده میسازند که بروند و به مردم آن کشور ها فقط از "دستاورد های بزرگ" صحبت کنند. مثال حضور خانم جمعیتی فوزیه کوفی است که چندی قبل در یک کنفرانس مهم در هالند صحبت میکرد و پیاپی از وجود دموکراسی و حقوق بشر و ثبات در افغانستان میگفت تا جایی که یکی از سیاست مداران امریکایی مجبور میشود علیه سخنان وی دهان گشوده و با بیان واقعیت های دردناک کشور ما به دهن این خانم سرکاری بکوبد و بگوید که تو دلقک معلومات غلط ارایه میکنی.

طوری به نظر میرسد که از افغانستان هیچ معلومات نداشته باشی که از جویا انتظار داری که در حالیکه تمام کشور اسیر گرگان و جنایتکاران دست پرورده امریکا شده، گردهمایی و میتنگ و تظاهرات برای ما براه اندازد. او بیچاره در درون پارلمان مورد لت و کوب و فحش و دشنام قرار میگرفت و بدور پرتاپ شد، وی حتی نمیتواند آزادانه در شهر کابل گشت و گذار کند، حتی در درون پارلمان سیاف به افرادش امر میکند که وی را چاقو بزنند و .... در یکچنین حالت از وی میخواهی که در استدیوم غاز در کابل گردهمایی تشکیل دهد‍‍!!

اگر جهادی های قاتل و وطنفروش میتوانند گردهمایی تشکیل دهند بخاطریست که اولا تمامی پست های دولتی را در اختیار دارند، بیش از هشتاد کمپنی خصوصی امنیتی دارند با دهها هزار نفر مسلح، حمایت امریکا را با خود دارند، همین حالا از طرف ایران و روسیه و هند و فرانسه و ... مورد حمایت قرار میگیرند و بلیونها دالر دریافت میکنند، هرکدام از رهبرانشان بلیونرهایی هستند که به قیمت خون و عرق و سیهروزی مردم ما کمایی کرده اند. آنان اند که میتوانند از گوشه و کنار کشور با دادن پول و امکانات افراد را خریداری و به استدیوم جمعاوری کنند، جویا تنها چیزی که دارد استواری کم نظیر، شهامت نمونه و موضع قاطع دارد که دل مردم را بدست آورده است.

جویا یک غنیمت بزرگ برای این کشور است، خوبست که مردم جهان با دیدن ملالی جویا ها بدانند که افغانستان تنها کشور ملا عمر ها، گلبدین ها، ربانی ها، قانونی ها، سیاف ها، محقق ها، خلیلی ها و سایر جنایتکاران نیست و هستند کسانی که بخاطر آرمانهای بزرگ مبارزه میکنند و حاضرند بخاطر نجات کشور شان خون خود را نثار کنند. آنان از وجود جویا میتوانند به این نتیجه برسند که مردم افغانستان منتظر "دموکراسی"‌و "آزادی" اهدایی نه بلکه میخواهند این ارزشهای والا را با مبارزه، شهامت و فداکاری ها و ازخود گذری ها حاصل کنند. به گفته سمیع حامد حال وقتی افغانستان بگویی در ذهن غربی ها فوری اسامه و ملاعمر شکل میگیرد. اما در اثر فعالیت های خستگی ناپذیر جویا دیگر چنین نخواهد بود. دیگر مردم جهان مردم افغانستان را فقط خیرات خوار و منفعل و مفت خور نخواهند پنداشت.

مخصوصا که طی سالها در ذهن مردم جهان زنان افغانستان به مثابه اشیای متحرک شکل گرفته اند و آنان را تنها از پشت برقع دیده اند و تصور میکنند که قربانیان خاموش اند. اما دیگر میبینند که نه چنین نیست، از بین زنان افغانستان میشود کسانی با عزم راسخ چون جویا یافت که از فلک ترس و عار نداشته و با خرید هر قربانی بخاطر آزادی خود سینه سپر میکنند.

وقتی شخصیت جهانی به بزرگی نوم چامسکی، که "بزرگترین روشنفکر زنده جهان" لقب یافته، به دفاع از جویا برمیخیزد این دیگر بدون شک یک حادثه است و در آخرین تحلیل موفقیت برای تمامی نهاد ها و شخصیت های آزادیخواه افغانستان.

باید به وجود ملالی جویا در کشور خود ببالیم - در حالیکه جهان به یک دهکده الکترونیک مبدل شده، نقش کار و روشنگری در خارج از مرز های افغانستان را نباید کم رنگ جلوه داد.

آنلاین : سایت به دفاع از ملالی جویا برخیزیم
6 دسامبر 2007, 15:59, توسط کیهان

من تازه متوجه شدم که شخصیتی به بزرگی نوم چامسکی هم بدفاع از ملالی جویا برخاسته. نوم چامسکی از منتقدان مهم دولت امریکاست و در سراسر جهان میلیونها طرفدار و راهرو دارد.
7 دسامبر 2007, 00:13, توسط روياروی

چنان که شما می فرماييد که داکتر نوام چومسکی ميليون ها طرفدار دارد، صحت ندارد. آقای چومسکی بيشتر به دليل اينکه نظرات جديدی در زبانشناسی مطرح کرده بودند، مورد اعتبار اهالی دانشگاه و محققين زبان است. البته اين نظر من به معنای مخالفت با انتشار اين نامه نيست و بلکه از آن جانبداری می کنم. ولی نظرات نوام چومسکی درباره زبان به مراتب از نظراتش در مخالفت با سياست های آمريکا طرفدار داشته و باعث شهرت ايشان شده است. البته اين نظريات بدليل زاينده بودن جريان زبانشناسی، اکنون پشت سر گذاشته می شوند و حتی در مواردی خود آقای چومسکی نظرات ديگری مخالف با نظريات قلی خود ارايه کرده است. چومسکی را مردم عادی و يا حتی تحصيل کرده ها هم نمی شناسند و فقط عده معدودی ارزش و اعتبار علمی اين دانشمند زبان شناس را می دانند. اگر چومسکی تنها به دليل نظريات سياسی اش می خواست مطرح باشد، افراد بسيار معتبرتر و مشهور تر از او در جهان وجود دارند.
7 دسامبر 2007, 02:58, توسط پرتو

از لوموند دیپلماتیک، شماره اوت ٢٠٠٧ :

در سال ۲۰۰۵ خوانندگان مجله بريتانيائي چشم انداز (پراسپکت) نوام چامسکي را که رسانه هاي فائق فرانسوي غالبا ناديده مي انگارند به عنوان «بزرگترين روشنفکر زنده» برگزيدند. در مقياسي جهاني وي کم و بيش همان جايگاهي را دارد که ژان پل سارتر در دهه هاي ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ در فرانسه داشت يعني مرجعي معتبر در مباحث تفکر انتقادي، تعهدي روشن بين و مبارزه جوئي سياسي.

... چامسکي عوامل روزنامه نگارانه، اقتصادي و جامعه شناسنانه اي را مي شکافد که امکان مي دهند آنچه وي آنرا «شستشوي مغزي در پيشگاه آزادي» مي نامد روي دهد. بدينگونه وي تبار تازه اي از پژوهش ها در باره رسانه ها را براه انداخته است که ميرود تا مکتبي در اين خصوص بنيان نهد و همچنين حملاتي را با درنده خوئي استثنائي عليه خود برانگيزد.

آنلاین : روشنفکري مبارز - لوموند دیپلماتیک
7 دسامبر 2007, 03:11, توسط پرتو

بدون وجود جنجال های خبری هم، او چهره ای شناخته شده در محافل آکادميک و تحليل گران سياسی در آمريکا و جهان است. اما اين بار نام وی بار ديگر در سطح گسترده ای وارد رسانه های خبری آمريکا شد و روزنامه ها و شبکه های خبررسانی آمريکا و کشورهای ديگر، از جمله آنها سی ان ان (CNN)، نيويورک تايمز، واشنگتن پست و گاردين، به وی پرداختند. آنچه نگاهها را به زبانشناس برجسته مؤسسه تکنولوژی ماساچوست (M.I.T.) "نوآم چامسکی" معطوف کرد، کتاب تازه ای است که از وی منتشر شده است به نام «9-11».

اين کتاب در بيش از 22 کشور جهان و به بيش از يک دوجين زبان خارجی ترجمه و منتشر شده است. حداقل در پنج کشور پرفروش ترين کتاب بوده است. رقم فروش بيش از 160000نسخه در آمريکا در فاصله کوتاهی پس از انتشار آن، حتی مخالفين سرسخت و ميديای مسلط بر حوزه های خبری آمريکا را به واکنش واداشت. کمتر رسانه خبری بود که از پرداختن به اين موضوع سرباز زد. اين کتاب در ليست پرفروش ترين کتابهای واشنگتن پست، لس آنجلس تايمز، بوستون گلوب، ويليج ويس و آمازون دات کام(amazon.com) قرار گرفته است.

از روزی که اين کتاب در کتابفروشی ها عرضه شد، خريداران مشتاق بودند بدانند که نظرات يکی از جدی ترين منتقدان سياست خارجی دولت آمريکا چيست. درفضای سنگينی که پس از 9/11 ايجاد شده بود، کمتر روزنامه نگار و نويسنده ای جسارت انتقاد از سياست های کاخ سفيد در آنچه "مبارزه با تروريسم جهانی" خوانده می شد را داشته باشد. در چنين شرايطی چامسکی از "تروريسم دولتی" آمريکا گفت و نوشت.

......

آنلاین : معرفی يک کتاب در نقد سیاست های امریکا بوسیله چامسکی
7 دسامبر 2007, 17:12, توسط بهمن کشن آبادی

آقایون !
با بیش از نود درصد حرفهای شما موافقم. این تصور که گویامن از اوضاع کشور بیخبرم کمی عجولانه است . اما اجازه دهید از شما بپرسم : از ملتی که موجوداتی چون سیاف ومجددی و ربانی را بحیث نماینده خود بر میگز یند و به دنبال آنها راه می افتد ولی قادر یا مایل نیست از افرادی چون جویا دفاع کند، چی میتوان انتظار داشت؟ آیا زمان آن فرا نرسیده که با ا حساسات و نظریات پو پو لبستی وداع گفته ودر پی تحلیل تازه ای از جنسیت فلسفی و فرهنگی جامعه خود بر اییم ؟
8 دسامبر 2007, 12:04

دوست گرامی این نود در صد به نود و نه درصد ارتقا خواهد یافت اگر خودت کمی دیگر هم با دقت مسایل افغانستان را دنبال کنی و درک کننی که این مردم نیستند و نبودند که سیاف و مجددی و ... را به حیث به اصطلاح "نمایندگان" به پارلمان و سنا فرستادند. انتخاب افغانستان یک انتخابات دروغین و مسخره بود و اینان هم در همه جا با تفنگ حضور داشتند که در بسی موارد تمامی مراکز رای دهی را در کنترول داشتند. نتایج انتخابات افغانستان را حتی ناظران اتحادیه اروپا غیرشفاف نامید.

امریکا بخاطر اینکه نشان دهد در افغانستان دموکراسی آمده این انتخابات نمایشی را برگزار کرد و افراد دلخواهش را به پارلمان راه داد. منطق امریکا این بود که این افراد خوبست در پارلمان مصروف باشند ورنه باز جنگ و ویرانی به راه می‌اندازند.

اما امریکا طبعا نمیتوانست از ورود محدود افراد باوجدان مثل ملالی و بشردوست جلوگیرد ورنه مجموع پروسه انتخابات زیر سوال میرفت. و از وجود چند تن دموکرات در پارلمان هم امریکا استفاده تبلیغاتی خود را نیز میکند که ببینید این پارلمان جنگسالار نیست بلکه از نمایندگان مردم هم است!!!

اگر کوچه و بازار افغانستان بگردی و با مردم صحبت کنی، میزان نفرت و انزجار شانرا از آنانی که نام گرفته‌ای درک خواهی کرد. فقط یک مشت اوباش و وجدان باخته پشت اینان روان اند که آنان را پول و امکانات از شرف تهی ساخته. بیمورد نیست که اینان به هیچصورت نمیخواهد خلع سلاح شوند که آنصورت ممکن بوسیله مردم تکه و پاره شوند.

مگر در همین پغمانی که سیاف ظاهرا با بلندترین رای به پیروزی رسید نبود که چندین بار مردم علیه وی تظاهرات کردند و تصاویرش را به آتش کشیدند، چندین بار همین مردم پغمان نبود که در مقابل تعمیر پارلمان جمع شده و علیه سیاف اعتراض کردند، مگر آنان در جریان این تظاهرات شان تا سرحد کشته شدن چندین تن پیش نرفتند؟ اگر سیاف بین مردم جا میداشت چطور است که حتی در زادگاهش به این حد منفور است؟

مردم افغانستان آنقدر احمق و کودن نیستند که پشت یکچنین انسانهای پست و آدمکش روان باشند، سالها جنگ و دربدری برای مردم بسیار چیزها را آموختانده است. یک مشت ناچیز انسانهای قسی‌القلب را نباید لقب مردم داد.

مردمی که برای سیر کردن اولاد خود در مانده اند و از چهار سو در محاصره تفنگ اند چطور ممکن است بتوانند تجمع کنند و پشت جویا روان شوند، جویایی که نه کدام تشکیلات دارد، نه کدام امکانات وسیع دارد و نه هم کدام مرجع جهانی معتبر از وی پشتیبانی میکند.؟

و کجاست آن مشعلدار و پیشاهنگی که مردم را سمت و سو داده متشکل کند؟ روشنفکرانی که در سایر کشور ها این نقش را بازی کرده اند، متاسفانه در افغانستان یا به خارج فرار کرده اند و یا هم به ایدئولوگ جهادیان و طالبان و تجاوزگران مبدل شده اند و یا هم غرق سیاست انجیوایزم و پرکردن جیب هایشان مصروف اند.

جویا که دختر جوان است به تنهایی باید چقدر کارهای بزرگی که پیشروست انجام دهد؟ همین که وی توانسته قضیه افغانستان را و مشکل اصلی را در سطح جهان مطرح سازد کار بزرگی انجام داده. همینکه این شهامت را دارد که یکایک جنایتکاران را به چیزی که هستند یاد کند و قوله شانرا بلند کند، کار بسی عظیم انجام داده است. وی به درستی پارلمان را طویله نامید، اما مردم به گفتن طویله قناعت ندارد، آنرا کناراب نیز مینامند!

نمیدانم منظورت از "پوپولیزم" چیست؟ جویا حقایق را با شهامت و درستی بزبان میراند و واقعیت ها را افشا و آفتابی میسازد. کجای آن پوپولیزم است؟ ولی «احساسات» طبعا دارد، احساسات وطندوستانه، ملی، آزادیخواهانه و ضد جنایتکاران و ستمکاران از جنس آن.
8 دسامبر 2007, 14:19, توسط بهمن کشن ابادی

هم میهن عزیز! بیایید هر دواز این دعوای خود بزرگ بینانه که شما بهتر از من شرایط کشوررا درک میکنید و من نه،بگذریم .
طبیعی است که میان درک من ودرک شما از وضعیت امروزی و واقعیت های عینی کشور فاصله وجوددارد زیرا من با چشم خود میبینم وبامغز خود می اندیشم وشما نیز به همینگونه.امید وارم انکشاف اوضاع به گونه ای باشد که این فاصله از بین برود.اما یک نکته را لطفآ از من به دقت بشنوید وآن اینکه رویداد ها را نباید به سمت وسوی دلخواه خود توجیه کنیم وگرنه از دیدن وتشخیص واقعیت باز میمانیم . تجارب تاریخی نشان داده است که ندیدن واقعیت اجتماعی و یا توجیه سهل انگارانه آن و محصور ماندن در دایره ای ازهیجانات آرمانگرایانه در همین کشور خود مان چی فجایعی ببار آ ورده است . منظور من از این حرف این نیست که باید به واقعیت نا بکار تسلیم شد واز تلاش ومبارزه برای آزادی وعدالت و رسیدن به یک زندگی شرافتمندانه دست کشید بلکه شناخت بیشتر از خصوصیات سوسیولو ژیک ،روحیات، علایق و تلقیات و بافت قومی از مردم است . این شناخت وقتی دست میدهد که ما آرزوی خودرا بجای واقعیت اشتباه نگیریم .مثلآ دل خودرا به این خوش نکنیم که ناظرین جامعه اروپا انتخابات را "غیر شفاف" خواند . ما باید سوی دیگر قضیه را نیز ببینیم که میلیونها تن از همین"توده ها" با همان حس و خاصیت گله وار به دنبال همان چهره های راه افتادند که سالها به فتوای آنها به جهاد پرداخته و همبشه پشت سر آنها نماز گزارده اند. همین توده ها در انتخابات به همانهای رای دادند که به ایشان اعتماد داشتند . اینکه خودر ا فریب بدهیم که نخیر چنین نیست و این جنگ سالاران و جنایتکاران همه به زور تفنگ رای آوردند ، لجاجت و نادیده گرفتن واقعیت عینی جامعه است . حالا اگر یک فعال سیا سی یا یک سازمان سیاسی این بخش واقعیت جامعه را ندیده و ادعا نماید که توده ها ی موجود از زیر نفوذ جنگ سالاران و مافیای تر یاک آزادی حاصل نموده و حاضر وقادر به درک روشنفکران آزادیخواهی اند که گویا برای منافع ایشان مبارزه میکنند ، همان پو پو لیزم است که من به آن اشاره کرده ام . البته جنبه دیگر پوپو لیزم تبعیت از تمایلات وپندار های عوام است که آنهم جدا از بخش اول نیست . امید است این مختصر کمک کند که شما از دید گاه و درک من آشنایی بیشتر حاصل نمایید..

7 دسامبر 2007, 04:56, توسط عابد ولی

دوستان عزیز سلام:
بعضی از هموطنان مااز جویا جیزی را می خواهند که در جامعه پرجمی زده و اخوان گزیده ما هیج انسان و گروه های بادرد ، ملی و وطنخواه توانایی آنرا ندارد.نصف کابینه، دوثلث به اصطلاح وکلا، بیش از 85% والی ها و قومندانان جامعه را، جنایت کاران جنگی 3 دهه اخیر و آدم کشان حرفوی باثروت های افسانوی تشکیل میدهد.آیا در چنین وضع وبا دستان تهی از ثروت وامکانات دیگر میتوان کازی را کرد که مثلا فهیم ها، قانونی ها، محقق ها،دوستم ها،سیاف ها کاظمی ها ...میتوانند بکنند؟آنچه که خانم جویا دارد صداقت، ایمان به آینده مردم،تهور وحقانیت است.واز آنجه که جنایت کاران از آن هراس دارند درست همین ها اند..ورنه به تیتک درامدن سیاف، ربانی ،محقق، وعیره به اصطلالح شخصیت های محترم جهادی!با آن اکثرتی که در پارلمان دارندبه جه منظور بود؟
شما آفایان آیا اطلاع دارید که پولیس هرات به هواداران خانم جوبا در هرات یورش برده و اجازه ندادند که حمایت خودرااز جویا ولو به شکل مسالمت امیز هم ابراز بدارند.ویا تلاش کردند تا تا عده از هواداران وی را در پلخمری بعد از اعتراض شان از عمل کرد پارلمان مورد باز پرسی قرار دهند.

7 دسامبر 2007, 12:14, توسط افغان

این خانم یک دلقک است و ملعبه دست خارجی ها —برای چنین دلقکی خودتانرا به زحمت نیندازید —در جستجوی قهرمان و رهبر و الگوی بهتری باشید.

7 دسامبر 2007, 13:56

این جناب درست میفرمایند، تحت قوانین جدید باداران امریکایی حکام فعلی افغانستان و نظر به "نظم نوین جهانی" انکل سام، قهرمان کسیست که با صدق دل به امریکا کار کرده باشد، حداقل چند ده هزار نفر بیگناه را به قتل رسانیده باشد و بلیونها دالر هم در جیبش باشد و ....

این جویا که یک گنجشک را هم نکشته و میگوید که حتی مصارف تکت طیاره خود را برای سفر های خارجی ندارد و دیگران میپردازند و در ضدیت با "نظم نوین جهانی" قرار دارد، چگونه میتواند قهرمان باشد؟

کسانی که قهرمان را با ملاک های کلاسیک و قدیمی شده میسنجد اشتباه میکنند، باید قهرمان را با ملاک های آقای بوش و خانم رایس انتخاب کرد!!!!
7 دسامبر 2007, 14:06, توسط سلیمان

شما هم درست می فرمائید مصارف تکت طیاره ملالی جویا را خو مستقیم یا غیر مستقیم ICI پاکستان می پردازد.
7 دسامبر 2007, 16:27

اول بینی ات را پاک کن بعد سر ملالی جویا حرف بزن تو بیسواد.

آی سی آی چیست؟ منظورت همان کمپنی مشهور دوا سازیست؟
10 دسامبر 2007, 10:01, توسط maryam sama

shoma kai khanum joia ra meshnasen shoma ghlam hai alqa ba gosh asten . ghlame siaf wa jang salaran ma ba khatre joia az khone frzndanam megzarum.

7 دسامبر 2007, 16:32, توسط سلطان زاده

ملالی را که نگاه می کنید انگار خود افغانستان است، شکننده، اما ایستاده و پر خروش. صدایش آنقدر آرام است که گاهی به سختی شنیده می‌شود اما مفهوم کلامش صریح است و بی‌تعارف. ملالی متولد ۲۵ اپریل ۱۹۷۸ است.

در هنگام تولد پدرش که دانشجوی طب بود در جنگ با نیروهای شوروی یک پایش را از دست داد. در چهار سالگی به همراه خانواده اش به ایران گریخت و در کمپ پناهندگان افغان ساکن شد. پس از آن خانواده به پاکستان نقل مکان کرد و دوران تحصیل او در آن کشور گذشت. در نوزده سالگی پس از پایان دوره ی دبیرستان به تدریس در کلاس های مبارزه با بیسوادی برای زنان افغان در کمپ پناهندگان پرداخت و در سال ۱۹۹۸ به افغانستان برگشت. بعد از ورود به افغانستان ملالی یک پرورشگاه و یک مرکز درمانی تأسیس کرد و در ضمن به صدایی رسا علیه طالبان تبدیل شد. در سپتامبر ۲۰۰۵ با دومین تعداد اکثریت آرا از ایالت فراه به ولسی جرگه و یا پارلمان افغانستان انتخاب شد و پس از مجموعه‌ای از سخنرانی های شدیدا انتقادی علیه اعضای دولت و حضور نیروهای خارجی در تاریخ ۲۱ می ۲۰۰۷ عضویت او به تعلیق در آمد. از آن تاریخ زندگانی فعال او اکثرا در اختفا و یا خارج از افغانستان می‌گذرد. ملالی جوان ترین عضو پارلمان افغانستان است.

ملالی جویا در هفته‌ی اول ماه نوامبر به دعوت Coalition to Stop the War وارد تورنتو شد و در روز ۶ نوامبر در سالن SteelWorkers’Hall برای جمعیتی بیشتر از ظرفیت سالن سخنرانی کرد. در طول سخنرانی و مصاحبه های متعددی که در طول آن چند روز با رسانه های کانادایی و چند نشریه‌ی قومی داشت با صراحت و جدیت به طرح مسائل افغانستان پرداخت و با آنکه در چندین مورد نمایندگان نشریات دست راستی سعی در به بیراهه کشیدن درخواست او در مورد خروج نیروهای کانادایی از افغانستان داشتند بی آن که آرامشش مختل شود با تکرار توضیح چند باره باعث سکوت صداهای تشنج زا شده و حمایت دیگر حاضران را در رابطه با نظراتش کسب کرد. در طول سخنرانی شب ۶ نوامبر به حضور و شرکت جنگ سالاران و دست اندرکاران مواد مخدر در داخل دولت فعلی افغانستان اشاره کرد و تلاش نیروهای بین‌المللی برای حمایت از آنان را خلاف میل و مصالح ملت افغان خوانده و محکوم کرد. او همچنین با اشاره به مسئله‌ی ۱۱ سپتامبر تأکید کرد: علیرغم تأسف ما از این فاجعه، می‌باید منصفانه بپذیریم که از آن تاریخ تاکنون برای ملت ما هر روز فاجعه‌ای نظیر ۱۱ سپتامبر اتفاق افتاده و در حقیقت آزادی ملت ما فدای امنیت خیالی دولت امریکا و متحدانش شده است. امروز همه‌ی این نیروها به همراه ملت افغان از این عدم امنیت آسیب می‌بینند. ملالی همچنین به شرایط اسف‌بار حقوق زنان زیر لوای دولت دست نشانده اشاره کرد و آماری ارائه داد که بر اساس آن تنها در شش ماهه‌ی اول سال ۲۰۰۷ طبق آمار رسمی بیش از ۲۵۰ مورد از خودکشی زنان گزارش شده که ۱۰۴ مورد آن در ایالت هرات اتفاق افتاده. نرخ بیکاری حدود ۵۰% و تولید ۹۳% از کل مواد مخدر مصرفی جهان در افغانستان نکات دیگری بودند که در این آمارها مطرح شدند. او همچنین به تأکید از نقش ناموفق نیروهای کانادایی که به منظور حمایت از سیاست های دولت امریکا وارد افغانستان شدند و در طول چند سال گذشته کوچکترین پیشرفتی در بازسازی کشور و یا ایجاد امنیت نداشته اند یاد کرد. ملالی با ذکر این که سیاست دولت امریکا، علیرغم ادعاهای بی پایه ی این دولت و هم پیمانانش، در بحران نگه داشتن شرایط افغانستان است تا بهانه ای برای حضور در منطقه داشته باشد و با ذکر این که شایسته ی نیروهای کانادایی نیست که خلاف منافع دولت افغان از دولتی حمایت کنند که سردمدارانش برای حفظ جان خود از حضور کودکان دبستانی در مراسم عمومی به عنوان سپر استفاده می کنند، سخنرانی خود را به پایان برد.

آخرین روز اقامت ملالی در تورنتو را با هم گذراندیم و در نشست خصوصی کوچکی که برای خداحافظی از او در شب ۷ نوامبر برگزار کردیم فرصتی شد تا با هم چند کلمه‌ای صحبت کنیم.

از سایت ملالی جویا به آدرس http://www.malalaijoya.com دیدن کنید.

متن مصاحبه را در سایت شهروند بخوانید:

آنلاین : گفت وگوی شهروند با ملالی جویا

6 دسامبر 2007, 13:11, توسط ذ بیح الله ناصری

حقیقت این است که همان سازمان هائ که از ملالی جویا دفاع میکنند، مربوط به کشور هایست که رسماً از افراد مخالف جویا دفاع و پشتیبانی میکنند. پس از کی را باید قبول کرد؟ سازمان ها؟ ویا دولت هائ مطبوع آنها؟
- 6 دسامبر 2007, 13:21, توسط شاکر
  
  بین مردم و دولتها زمین تا آسمان فرق است. اگر دولتهای این کشور ها به جنایتکاران افغانستان پول و امکانات میدهند اما هستند فراوان انسانهای شریف و باوجدانی که مخالف سیاست های دولتهایشان هستند و سرنوشت مردم ما می‌اندیشند.
  
  مگر در همین امریکا که دولتش فقط هرطرف جنگ و خونریزی راه می‌اندازد و نامش را صدور دموکراسی و حقوق بشر نام میگذارد نبود که سازمان وسیع "به نام ما نه" (Not in Our Name) بوسیله مردم و سازمانهای آزادیخواه آن بوجود آمد سیاست های خاینانه دولت خود را افشا میکنند و علیه آن همیشه تظاهرات و میتنگ های وسیع راه می‌اندازند.
  
  نقش مردم کشورهای تجاوزگر و دفاع صادقانه شان از مردم ما نباید با دولتمداران آن به اشتباه گرفت.
  
  خوشبختانه این مردم و تشکل های انساندوست و صلحدوست این کشور هاست که به دفاع از ملالی جویا دختر ارجمند و سلحشور و نترس کشور ما برخاسته اند.
  
  افغانهایی که به بهروزی و سربلندی افغانستان و مردمش می‌اندیشند باید از این حرکت برحق اینان طرفداری کنند.
- 6 دسامبر 2007, 13:46, توسط tareq
  
  jaleb ast, chera khanom joya me khwahad ke ba tawela bar gardad ? wa degar eenke joya chera dast ba damane mellate khod nameshawad ke rafta wa az beroni ha taqazaye komak mekonad, magar een neshan dehendaye een nest ke een khanom tarafdarane chandane dar keshwar nadarad? wa dar nehayat een khanom ham hozore jameaye jahani ra rad mekonad wa ham mawjodeyate shora ra zere sawal mebarad wa ham dowlat ra namepazerad wa kholasa bar hama kas wa hama chez qahr ast , feker namekoneed ke shayad kame az nazare rawani moshkel dashta bashad? agar megoyeed na, pas lotf koneed wa sanade dokter ra era aa koneed ok.
- 6 دسامبر 2007, 14:16, توسط بهمن کشن ابا دی
  
  اگر جویا نتواند در کشور خود از یک حمایت گسترده وسراسری ملی بر خردار گرددجلب حمایت چند سازمان خارجی که غالبآ از اوضاع افعانستان درک همه جانبه ندارند،دردی را دوا نخواهد کرد .جویا تمام سر مایه گذاری خودراروی سازمانهای غربی متمرکز نموده و پیوسته ازاین کشور به آن کشور در گردش است در حالی که در داخل کشور قادر نیست یک گرد همایی قوی مردمی را (چنانکه جنگ سالا ران سال گذشته در ستدیوم کابل کردند) تشکیل داده و از این راه افکار عامه را در داخل و خارج کشور به سود خود بچرخاند . نمیدانم این چی درد بیدرمان است که سیاست پیشگان ما اعم از چپ وراست و زن ومرد به خارجی ها اتکا نموده و منتظر اند تا به قدرت بیگانه به شهرت و قدرت دست یابند .
- 6 دسامبر 2007, 15:07, توسط ذ بیح الله ناصری
  
  سالها دل طلب جام جم از ما می کرد
  
  وانچه خود داشت زبیگانه تمنا می کرد
  
  برادر محترم شاکر
  
  امیدوارم که همین قسم باشد. تا جایی که عقل این حقیر کار میکند، سیاست امروزی بسیار پیچیده بوده و مانند کچالو پشت و رویش هیچ معلوم نمیشود...
  
  خودم شخصاً امیدوارم که چنین باشد با آنکه تجارب تلخ گذشته ثابت کرده که فاصلهء صداقت و سیاست ِامروزئ قدرت هائ دخیل در کشور ما به همان اندازهء است که طالبان از عقل و منطق دور میباشند.
- 6 دسامبر 2007, 15:08
  
  Mr. Bahaman,
  your comments show that you are not well aware of situation inside Afghanistan. todya in Afghanistan even Ms. Joya can’t walk without Burqa. How she can organize a demonstration in a war lord dominated countr? let me tell you in Herat and Mazat-e -Sharif which is under the rule of Atta and Anwari, they forcibly stopped people who were demonstrating in support of Ms. Joya
- 6 دسامبر 2007, 15:45, توسط قادری
  
  برادر، کار افشاگری ملالی جویا در هر سطحی که باشد عالیست و برای افغانستان ارزشمند. در حالیکه تمامی مطبوعات غربی داد از وجود "دموکراسی"، "حقوق زنان"، "حقوق بشر"، "ثبات" و ... میزنند، به گفته یک پروفیسور کانادایی "سخنان جویا مثل تیغ برا شرائین شبکه های تبلیغاتی غرب را میدرد". اگر کشورهای مختلف تحت فشار های فزاینده مردم شان قرار دارند که سیاست شانرا در مورد افغانستان تغییر دهند، اگر تمام روز در پارلمانها کشورهای غربی غوغا برپاست و دولتها مورد نقش شان در افغانستان مورد سوال میگیرند، اینها همه و همه در اثر تلاش کسانی مثل جویا صورت میگرد که واقعیت های دردناک را به همان صورتی که هستند در جریان این دیدار هایشان از کشورهای خارجی برملا میسازند.
  
  مگر خودت خبر نداری که خود این غربی ها چقدر سفرهایی را به گدی گک هایشان در پارلمان و برای نوکرانشان آماده میسازند که بروند و به مردم آن کشور ها فقط از "دستاورد های بزرگ" صحبت کنند. مثال حضور خانم جمعیتی فوزیه کوفی است که چندی قبل در یک کنفرانس مهم در هالند صحبت میکرد و پیاپی از وجود دموکراسی و حقوق بشر و ثبات در افغانستان میگفت تا جایی که یکی از سیاست مداران امریکایی مجبور میشود علیه سخنان وی دهان گشوده و با بیان واقعیت های دردناک کشور ما به دهن این خانم سرکاری بکوبد و بگوید که تو دلقک معلومات غلط ارایه میکنی.
  
  طوری به نظر میرسد که از افغانستان هیچ معلومات نداشته باشی که از جویا انتظار داری که در حالیکه تمام کشور اسیر گرگان و جنایتکاران دست پرورده امریکا شده، گردهمایی و میتنگ و تظاهرات برای ما براه اندازد. او بیچاره در درون پارلمان مورد لت و کوب و فحش و دشنام قرار میگرفت و بدور پرتاپ شد، وی حتی نمیتواند آزادانه در شهر کابل گشت و گذار کند، حتی در درون پارلمان سیاف به افرادش امر میکند که وی را چاقو بزنند و .... در یکچنین حالت از وی میخواهی که در استدیوم غاز در کابل گردهمایی تشکیل دهد‍‍!!
  
  اگر جهادی های قاتل و وطنفروش میتوانند گردهمایی تشکیل دهند بخاطریست که اولا تمامی پست های دولتی را در اختیار دارند، بیش از هشتاد کمپنی خصوصی امنیتی دارند با دهها هزار نفر مسلح، حمایت امریکا را با خود دارند، همین حالا از طرف ایران و روسیه و هند و فرانسه و ... مورد حمایت قرار میگیرند و بلیونها دالر دریافت میکنند، هرکدام از رهبرانشان بلیونرهایی هستند که به قیمت خون و عرق و سیهروزی مردم ما کمایی کرده اند. آنان اند که میتوانند از گوشه و کنار کشور با دادن پول و امکانات افراد را خریداری و به استدیوم جمعاوری کنند، جویا تنها چیزی که دارد استواری کم نظیر، شهامت نمونه و موضع قاطع دارد که دل مردم را بدست آورده است.
  
  جویا یک غنیمت بزرگ برای این کشور است، خوبست که مردم جهان با دیدن ملالی جویا ها بدانند که افغانستان تنها کشور ملا عمر ها، گلبدین ها، ربانی ها، قانونی ها، سیاف ها، محقق ها، خلیلی ها و سایر جنایتکاران نیست و هستند کسانی که بخاطر آرمانهای بزرگ مبارزه میکنند و حاضرند بخاطر نجات کشور شان خون خود را نثار کنند. آنان از وجود جویا میتوانند به این نتیجه برسند که مردم افغانستان منتظر "دموکراسی"‌و "آزادی" اهدایی نه بلکه میخواهند این ارزشهای والا را با مبارزه، شهامت و فداکاری ها و ازخود گذری ها حاصل کنند. به گفته سمیع حامد حال وقتی افغانستان بگویی در ذهن غربی ها فوری اسامه و ملاعمر شکل میگیرد. اما در اثر فعالیت های خستگی ناپذیر جویا دیگر چنین نخواهد بود. دیگر مردم جهان مردم افغانستان را فقط خیرات خوار و منفعل و مفت خور نخواهند پنداشت.
  
  مخصوصا که طی سالها در ذهن مردم جهان زنان افغانستان به مثابه اشیای متحرک شکل گرفته اند و آنان را تنها از پشت برقع دیده اند و تصور میکنند که قربانیان خاموش اند. اما دیگر میبینند که نه چنین نیست، از بین زنان افغانستان میشود کسانی با عزم راسخ چون جویا یافت که از فلک ترس و عار نداشته و با خرید هر قربانی بخاطر آزادی خود سینه سپر میکنند.
  
  وقتی شخصیت جهانی به بزرگی نوم چامسکی، که "بزرگترین روشنفکر زنده جهان" لقب یافته، به دفاع از جویا برمیخیزد این دیگر بدون شک یک حادثه است و در آخرین تحلیل موفقیت برای تمامی نهاد ها و شخصیت های آزادیخواه افغانستان.
  
  باید به وجود ملالی جویا در کشور خود ببالیم - در حالیکه جهان به یک دهکده الکترونیک مبدل شده، نقش کار و روشنگری در خارج از مرز های افغانستان را نباید کم رنگ جلوه داد.
  
  آنلاین : سایت به دفاع از ملالی جویا برخیزیم
- 6 دسامبر 2007, 15:59, توسط کیهان
  
  من تازه متوجه شدم که شخصیتی به بزرگی نوم چامسکی هم بدفاع از ملالی جویا برخاسته. نوم چامسکی از منتقدان مهم دولت امریکاست و در سراسر جهان میلیونها طرفدار و راهرو دارد.
- 7 دسامبر 2007, 00:13, توسط روياروی
  
  چنان که شما می فرماييد که داکتر نوام چومسکی ميليون ها طرفدار دارد، صحت ندارد. آقای چومسکی بيشتر به دليل اينکه نظرات جديدی در زبانشناسی مطرح کرده بودند، مورد اعتبار اهالی دانشگاه و محققين زبان است. البته اين نظر من به معنای مخالفت با انتشار اين نامه نيست و بلکه از آن جانبداری می کنم. ولی نظرات نوام چومسکی درباره زبان به مراتب از نظراتش در مخالفت با سياست های آمريکا طرفدار داشته و باعث شهرت ايشان شده است. البته اين نظريات بدليل زاينده بودن جريان زبانشناسی، اکنون پشت سر گذاشته می شوند و حتی در مواردی خود آقای چومسکی نظرات ديگری مخالف با نظريات قلی خود ارايه کرده است. چومسکی را مردم عادی و يا حتی تحصيل کرده ها هم نمی شناسند و فقط عده معدودی ارزش و اعتبار علمی اين دانشمند زبان شناس را می دانند. اگر چومسکی تنها به دليل نظريات سياسی اش می خواست مطرح باشد، افراد بسيار معتبرتر و مشهور تر از او در جهان وجود دارند.
- 7 دسامبر 2007, 02:58, توسط پرتو
  
  از لوموند دیپلماتیک، شماره اوت ٢٠٠٧ :
  
  در سال ۲۰۰۵ خوانندگان مجله بريتانيائي چشم انداز (پراسپکت) نوام چامسکي را که رسانه هاي فائق فرانسوي غالبا ناديده مي انگارند به عنوان «بزرگترين روشنفکر زنده» برگزيدند. در مقياسي جهاني وي کم و بيش همان جايگاهي را دارد که ژان پل سارتر در دهه هاي ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ در فرانسه داشت يعني مرجعي معتبر در مباحث تفکر انتقادي، تعهدي روشن بين و مبارزه جوئي سياسي.
  
  ... چامسکي عوامل روزنامه نگارانه، اقتصادي و جامعه شناسنانه اي را مي شکافد که امکان مي دهند آنچه وي آنرا «شستشوي مغزي در پيشگاه آزادي» مي نامد روي دهد. بدينگونه وي تبار تازه اي از پژوهش ها در باره رسانه ها را براه انداخته است که ميرود تا مکتبي در اين خصوص بنيان نهد و همچنين حملاتي را با درنده خوئي استثنائي عليه خود برانگيزد.
  
  آنلاین : روشنفکري مبارز - لوموند دیپلماتیک
- 7 دسامبر 2007, 03:11, توسط پرتو
  
  بدون وجود جنجال های خبری هم، او چهره ای شناخته شده در محافل آکادميک و تحليل گران سياسی در آمريکا و جهان است. اما اين بار نام وی بار ديگر در سطح گسترده ای وارد رسانه های خبری آمريکا شد و روزنامه ها و شبکه های خبررسانی آمريکا و کشورهای ديگر، از جمله آنها سی ان ان (CNN)، نيويورک تايمز، واشنگتن پست و گاردين، به وی پرداختند. آنچه نگاهها را به زبانشناس برجسته مؤسسه تکنولوژی ماساچوست (M.I.T.) "نوآم چامسکی" معطوف کرد، کتاب تازه ای است که از وی منتشر شده است به نام «9-11».
  
  اين کتاب در بيش از 22 کشور جهان و به بيش از يک دوجين زبان خارجی ترجمه و منتشر شده است. حداقل در پنج کشور پرفروش ترين کتاب بوده است. رقم فروش بيش از 160000نسخه در آمريکا در فاصله کوتاهی پس از انتشار آن، حتی مخالفين سرسخت و ميديای مسلط بر حوزه های خبری آمريکا را به واکنش واداشت. کمتر رسانه خبری بود که از پرداختن به اين موضوع سرباز زد. اين کتاب در ليست پرفروش ترين کتابهای واشنگتن پست، لس آنجلس تايمز، بوستون گلوب، ويليج ويس و آمازون دات کام(amazon.com) قرار گرفته است.
  
  از روزی که اين کتاب در کتابفروشی ها عرضه شد، خريداران مشتاق بودند بدانند که نظرات يکی از جدی ترين منتقدان سياست خارجی دولت آمريکا چيست. درفضای سنگينی که پس از 9/11 ايجاد شده بود، کمتر روزنامه نگار و نويسنده ای جسارت انتقاد از سياست های کاخ سفيد در آنچه "مبارزه با تروريسم جهانی" خوانده می شد را داشته باشد. در چنين شرايطی چامسکی از "تروريسم دولتی" آمريکا گفت و نوشت.
  
  ......
  
  آنلاین : معرفی يک کتاب در نقد سیاست های امریکا بوسیله چامسکی
- 7 دسامبر 2007, 17:12, توسط بهمن کشن آبادی
  
  آقایون !
  با بیش از نود درصد حرفهای شما موافقم. این تصور که گویامن از اوضاع کشور بیخبرم کمی عجولانه است . اما اجازه دهید از شما بپرسم : از ملتی که موجوداتی چون سیاف ومجددی و ربانی را بحیث نماینده خود بر میگز یند و به دنبال آنها راه می افتد ولی قادر یا مایل نیست از افرادی چون جویا دفاع کند، چی میتوان انتظار داشت؟ آیا زمان آن فرا نرسیده که با ا حساسات و نظریات پو پو لبستی وداع گفته ودر پی تحلیل تازه ای از جنسیت فلسفی و فرهنگی جامعه خود بر اییم ؟
- 8 دسامبر 2007, 12:04
  
  دوست گرامی این نود در صد به نود و نه درصد ارتقا خواهد یافت اگر خودت کمی دیگر هم با دقت مسایل افغانستان را دنبال کنی و درک کننی که این مردم نیستند و نبودند که سیاف و مجددی و ... را به حیث به اصطلاح "نمایندگان" به پارلمان و سنا فرستادند. انتخاب افغانستان یک انتخابات دروغین و مسخره بود و اینان هم در همه جا با تفنگ حضور داشتند که در بسی موارد تمامی مراکز رای دهی را در کنترول داشتند. نتایج انتخابات افغانستان را حتی ناظران اتحادیه اروپا غیرشفاف نامید.
  
  امریکا بخاطر اینکه نشان دهد در افغانستان دموکراسی آمده این انتخابات نمایشی را برگزار کرد و افراد دلخواهش را به پارلمان راه داد. منطق امریکا این بود که این افراد خوبست در پارلمان مصروف باشند ورنه باز جنگ و ویرانی به راه می‌اندازند.
  
  اما امریکا طبعا نمیتوانست از ورود محدود افراد باوجدان مثل ملالی و بشردوست جلوگیرد ورنه مجموع پروسه انتخابات زیر سوال میرفت. و از وجود چند تن دموکرات در پارلمان هم امریکا استفاده تبلیغاتی خود را نیز میکند که ببینید این پارلمان جنگسالار نیست بلکه از نمایندگان مردم هم است!!!
  
  اگر کوچه و بازار افغانستان بگردی و با مردم صحبت کنی، میزان نفرت و انزجار شانرا از آنانی که نام گرفته‌ای درک خواهی کرد. فقط یک مشت اوباش و وجدان باخته پشت اینان روان اند که آنان را پول و امکانات از شرف تهی ساخته. بیمورد نیست که اینان به هیچصورت نمیخواهد خلع سلاح شوند که آنصورت ممکن بوسیله مردم تکه و پاره شوند.
  
  مگر در همین پغمانی که سیاف ظاهرا با بلندترین رای به پیروزی رسید نبود که چندین بار مردم علیه وی تظاهرات کردند و تصاویرش را به آتش کشیدند، چندین بار همین مردم پغمان نبود که در مقابل تعمیر پارلمان جمع شده و علیه سیاف اعتراض کردند، مگر آنان در جریان این تظاهرات شان تا سرحد کشته شدن چندین تن پیش نرفتند؟ اگر سیاف بین مردم جا میداشت چطور است که حتی در زادگاهش به این حد منفور است؟
  
  مردم افغانستان آنقدر احمق و کودن نیستند که پشت یکچنین انسانهای پست و آدمکش روان باشند، سالها جنگ و دربدری برای مردم بسیار چیزها را آموختانده است. یک مشت ناچیز انسانهای قسی‌القلب را نباید لقب مردم داد.
  
  مردمی که برای سیر کردن اولاد خود در مانده اند و از چهار سو در محاصره تفنگ اند چطور ممکن است بتوانند تجمع کنند و پشت جویا روان شوند، جویایی که نه کدام تشکیلات دارد، نه کدام امکانات وسیع دارد و نه هم کدام مرجع جهانی معتبر از وی پشتیبانی میکند.؟
  
  و کجاست آن مشعلدار و پیشاهنگی که مردم را سمت و سو داده متشکل کند؟ روشنفکرانی که در سایر کشور ها این نقش را بازی کرده اند، متاسفانه در افغانستان یا به خارج فرار کرده اند و یا هم به ایدئولوگ جهادیان و طالبان و تجاوزگران مبدل شده اند و یا هم غرق سیاست انجیوایزم و پرکردن جیب هایشان مصروف اند.
  
  جویا که دختر جوان است به تنهایی باید چقدر کارهای بزرگی که پیشروست انجام دهد؟ همین که وی توانسته قضیه افغانستان را و مشکل اصلی را در سطح جهان مطرح سازد کار بزرگی انجام داده. همینکه این شهامت را دارد که یکایک جنایتکاران را به چیزی که هستند یاد کند و قوله شانرا بلند کند، کار بسی عظیم انجام داده است. وی به درستی پارلمان را طویله نامید، اما مردم به گفتن طویله قناعت ندارد، آنرا کناراب نیز مینامند!
  
  نمیدانم منظورت از "پوپولیزم" چیست؟ جویا حقایق را با شهامت و درستی بزبان میراند و واقعیت ها را افشا و آفتابی میسازد. کجای آن پوپولیزم است؟ ولی «احساسات» طبعا دارد، احساسات وطندوستانه، ملی، آزادیخواهانه و ضد جنایتکاران و ستمکاران از جنس آن.
- 8 دسامبر 2007, 14:19, توسط بهمن کشن ابادی
  
  هم میهن عزیز! بیایید هر دواز این دعوای خود بزرگ بینانه که شما بهتر از من شرایط کشوررا درک میکنید و من نه،بگذریم .
  طبیعی است که میان درک من ودرک شما از وضعیت امروزی و واقعیت های عینی کشور فاصله وجوددارد زیرا من با چشم خود میبینم وبامغز خود می اندیشم وشما نیز به همینگونه.امید وارم انکشاف اوضاع به گونه ای باشد که این فاصله از بین برود.اما یک نکته را لطفآ از من به دقت بشنوید وآن اینکه رویداد ها را نباید به سمت وسوی دلخواه خود توجیه کنیم وگرنه از دیدن وتشخیص واقعیت باز میمانیم . تجارب تاریخی نشان داده است که ندیدن واقعیت اجتماعی و یا توجیه سهل انگارانه آن و محصور ماندن در دایره ای ازهیجانات آرمانگرایانه در همین کشور خود مان چی فجایعی ببار آ ورده است . منظور من از این حرف این نیست که باید به واقعیت نا بکار تسلیم شد واز تلاش ومبارزه برای آزادی وعدالت و رسیدن به یک زندگی شرافتمندانه دست کشید بلکه شناخت بیشتر از خصوصیات سوسیولو ژیک ،روحیات، علایق و تلقیات و بافت قومی از مردم است . این شناخت وقتی دست میدهد که ما آرزوی خودرا بجای واقعیت اشتباه نگیریم .مثلآ دل خودرا به این خوش نکنیم که ناظرین جامعه اروپا انتخابات را "غیر شفاف" خواند . ما باید سوی دیگر قضیه را نیز ببینیم که میلیونها تن از همین"توده ها" با همان حس و خاصیت گله وار به دنبال همان چهره های راه افتادند که سالها به فتوای آنها به جهاد پرداخته و همبشه پشت سر آنها نماز گزارده اند. همین توده ها در انتخابات به همانهای رای دادند که به ایشان اعتماد داشتند . اینکه خودر ا فریب بدهیم که نخیر چنین نیست و این جنگ سالاران و جنایتکاران همه به زور تفنگ رای آوردند ، لجاجت و نادیده گرفتن واقعیت عینی جامعه است . حالا اگر یک فعال سیا سی یا یک سازمان سیاسی این بخش واقعیت جامعه را ندیده و ادعا نماید که توده ها ی موجود از زیر نفوذ جنگ سالاران و مافیای تر یاک آزادی حاصل نموده و حاضر وقادر به درک روشنفکران آزادیخواهی اند که گویا برای منافع ایشان مبارزه میکنند ، همان پو پو لیزم است که من به آن اشاره کرده ام . البته جنبه دیگر پوپو لیزم تبعیت از تمایلات وپندار های عوام است که آنهم جدا از بخش اول نیست . امید است این مختصر کمک کند که شما از دید گاه و درک من آشنایی بیشتر حاصل نمایید..
7 دسامبر 2007, 04:56, توسط عابد ولی

دوستان عزیز سلام:
بعضی از هموطنان مااز جویا جیزی را می خواهند که در جامعه پرجمی زده و اخوان گزیده ما هیج انسان و گروه های بادرد ، ملی و وطنخواه توانایی آنرا ندارد.نصف کابینه، دوثلث به اصطلاح وکلا، بیش از 85% والی ها و قومندانان جامعه را، جنایت کاران جنگی 3 دهه اخیر و آدم کشان حرفوی باثروت های افسانوی تشکیل میدهد.آیا در چنین وضع وبا دستان تهی از ثروت وامکانات دیگر میتوان کازی را کرد که مثلا فهیم ها، قانونی ها، محقق ها،دوستم ها،سیاف ها کاظمی ها ...میتوانند بکنند؟آنچه که خانم جویا دارد صداقت، ایمان به آینده مردم،تهور وحقانیت است.واز آنجه که جنایت کاران از آن هراس دارند درست همین ها اند..ورنه به تیتک درامدن سیاف، ربانی ،محقق، وعیره به اصطلالح شخصیت های محترم جهادی!با آن اکثرتی که در پارلمان دارندبه جه منظور بود؟
شما آفایان آیا اطلاع دارید که پولیس هرات به هواداران خانم جوبا در هرات یورش برده و اجازه ندادند که حمایت خودرااز جویا ولو به شکل مسالمت امیز هم ابراز بدارند.ویا تلاش کردند تا تا عده از هواداران وی را در پلخمری بعد از اعتراض شان از عمل کرد پارلمان مورد باز پرسی قرار دهند.
7 دسامبر 2007, 12:14, توسط افغان

این خانم یک دلقک است و ملعبه دست خارجی ها —برای چنین دلقکی خودتانرا به زحمت نیندازید —در جستجوی قهرمان و رهبر و الگوی بهتری باشید.
- 7 دسامبر 2007, 13:56
  
  این جناب درست میفرمایند، تحت قوانین جدید باداران امریکایی حکام فعلی افغانستان و نظر به "نظم نوین جهانی" انکل سام، قهرمان کسیست که با صدق دل به امریکا کار کرده باشد، حداقل چند ده هزار نفر بیگناه را به قتل رسانیده باشد و بلیونها دالر هم در جیبش باشد و ....
  
  این جویا که یک گنجشک را هم نکشته و میگوید که حتی مصارف تکت طیاره خود را برای سفر های خارجی ندارد و دیگران میپردازند و در ضدیت با "نظم نوین جهانی" قرار دارد، چگونه میتواند قهرمان باشد؟
  
  کسانی که قهرمان را با ملاک های کلاسیک و قدیمی شده میسنجد اشتباه میکنند، باید قهرمان را با ملاک های آقای بوش و خانم رایس انتخاب کرد!!!!
- 7 دسامبر 2007, 14:06, توسط سلیمان
  
  شما هم درست می فرمائید مصارف تکت طیاره ملالی جویا را خو مستقیم یا غیر مستقیم ICI پاکستان می پردازد.
- 7 دسامبر 2007, 16:27
  
  اول بینی ات را پاک کن بعد سر ملالی جویا حرف بزن تو بیسواد.
  
  آی سی آی چیست؟ منظورت همان کمپنی مشهور دوا سازیست؟
- 10 دسامبر 2007, 10:01, توسط maryam sama
  
  shoma kai khanum joia ra meshnasen shoma ghlam hai alqa ba gosh asten . ghlame siaf wa jang salaran ma ba khatre joia az khone frzndanam megzarum.
7 دسامبر 2007, 16:32, توسط سلطان زاده

ملالی را که نگاه می کنید انگار خود افغانستان است، شکننده، اما ایستاده و پر خروش. صدایش آنقدر آرام است که گاهی به سختی شنیده می‌شود اما مفهوم کلامش صریح است و بی‌تعارف. ملالی متولد ۲۵ اپریل ۱۹۷۸ است.

در هنگام تولد پدرش که دانشجوی طب بود در جنگ با نیروهای شوروی یک پایش را از دست داد. در چهار سالگی به همراه خانواده اش به ایران گریخت و در کمپ پناهندگان افغان ساکن شد. پس از آن خانواده به پاکستان نقل مکان کرد و دوران تحصیل او در آن کشور گذشت. در نوزده سالگی پس از پایان دوره ی دبیرستان به تدریس در کلاس های مبارزه با بیسوادی برای زنان افغان در کمپ پناهندگان پرداخت و در سال ۱۹۹۸ به افغانستان برگشت. بعد از ورود به افغانستان ملالی یک پرورشگاه و یک مرکز درمانی تأسیس کرد و در ضمن به صدایی رسا علیه طالبان تبدیل شد. در سپتامبر ۲۰۰۵ با دومین تعداد اکثریت آرا از ایالت فراه به ولسی جرگه و یا پارلمان افغانستان انتخاب شد و پس از مجموعه‌ای از سخنرانی های شدیدا انتقادی علیه اعضای دولت و حضور نیروهای خارجی در تاریخ ۲۱ می ۲۰۰۷ عضویت او به تعلیق در آمد. از آن تاریخ زندگانی فعال او اکثرا در اختفا و یا خارج از افغانستان می‌گذرد. ملالی جوان ترین عضو پارلمان افغانستان است.

ملالی جویا در هفته‌ی اول ماه نوامبر به دعوت Coalition to Stop the War وارد تورنتو شد و در روز ۶ نوامبر در سالن SteelWorkers’Hall برای جمعیتی بیشتر از ظرفیت سالن سخنرانی کرد. در طول سخنرانی و مصاحبه های متعددی که در طول آن چند روز با رسانه های کانادایی و چند نشریه‌ی قومی داشت با صراحت و جدیت به طرح مسائل افغانستان پرداخت و با آنکه در چندین مورد نمایندگان نشریات دست راستی سعی در به بیراهه کشیدن درخواست او در مورد خروج نیروهای کانادایی از افغانستان داشتند بی آن که آرامشش مختل شود با تکرار توضیح چند باره باعث سکوت صداهای تشنج زا شده و حمایت دیگر حاضران را در رابطه با نظراتش کسب کرد. در طول سخنرانی شب ۶ نوامبر به حضور و شرکت جنگ سالاران و دست اندرکاران مواد مخدر در داخل دولت فعلی افغانستان اشاره کرد و تلاش نیروهای بین‌المللی برای حمایت از آنان را خلاف میل و مصالح ملت افغان خوانده و محکوم کرد. او همچنین با اشاره به مسئله‌ی ۱۱ سپتامبر تأکید کرد: علیرغم تأسف ما از این فاجعه، می‌باید منصفانه بپذیریم که از آن تاریخ تاکنون برای ملت ما هر روز فاجعه‌ای نظیر ۱۱ سپتامبر اتفاق افتاده و در حقیقت آزادی ملت ما فدای امنیت خیالی دولت امریکا و متحدانش شده است. امروز همه‌ی این نیروها به همراه ملت افغان از این عدم امنیت آسیب می‌بینند. ملالی همچنین به شرایط اسف‌بار حقوق زنان زیر لوای دولت دست نشانده اشاره کرد و آماری ارائه داد که بر اساس آن تنها در شش ماهه‌ی اول سال ۲۰۰۷ طبق آمار رسمی بیش از ۲۵۰ مورد از خودکشی زنان گزارش شده که ۱۰۴ مورد آن در ایالت هرات اتفاق افتاده. نرخ بیکاری حدود ۵۰% و تولید ۹۳% از کل مواد مخدر مصرفی جهان در افغانستان نکات دیگری بودند که در این آمارها مطرح شدند. او همچنین به تأکید از نقش ناموفق نیروهای کانادایی که به منظور حمایت از سیاست های دولت امریکا وارد افغانستان شدند و در طول چند سال گذشته کوچکترین پیشرفتی در بازسازی کشور و یا ایجاد امنیت نداشته اند یاد کرد. ملالی با ذکر این که سیاست دولت امریکا، علیرغم ادعاهای بی پایه ی این دولت و هم پیمانانش، در بحران نگه داشتن شرایط افغانستان است تا بهانه ای برای حضور در منطقه داشته باشد و با ذکر این که شایسته ی نیروهای کانادایی نیست که خلاف منافع دولت افغان از دولتی حمایت کنند که سردمدارانش برای حفظ جان خود از حضور کودکان دبستانی در مراسم عمومی به عنوان سپر استفاده می کنند، سخنرانی خود را به پایان برد.

آخرین روز اقامت ملالی در تورنتو را با هم گذراندیم و در نشست خصوصی کوچکی که برای خداحافظی از او در شب ۷ نوامبر برگزار کردیم فرصتی شد تا با هم چند کلمه‌ای صحبت کنیم.

از سایت ملالی جویا به آدرس http://www.malalaijoya.com دیدن کنید.

متن مصاحبه را در سایت شهروند بخوانید:

آنلاین : گفت وگوی شهروند با ملالی جویا