درخواست جهانی در دفاع از ملالی جویا
فرستنده: کميته ی دفاع از ملالی جويا
جهان به قضيه ملالی جويا نگاه می کند و او حمايت گسترده‌ای در ميان کسانی دارد که برای دموکراسی واقعی و حقوق زنان در افغانستان تلاش می کنند.
قضيه ملالی جويا نماينده منتخب ۲۹ ساله که در مه ۲۰۰۷ از پارلمان افغانستان به ناحق تعليق شده است، نياز به توجه فوری جامعه بين‌المللی دارد.
ما به عنوان فعالين و نويسندگان کشورهايی که دولت های مان به جنگ در افغانستان مشغولند و از رژيم حامد کرزی حمايت میکنند، ميخواهيم حمايت خود را از ملالی جويا اعلام کنيم.
خانم جويا يک منتقد بلندآواز عليه حضور قوی جنگ سالاران و ساير نيروهای ضد دمکرات در پارلمان افغانستان بوده و به همين دليل حمايت گسترده‌ای را جلب کرده است. در سال ۲۰۰۵ او به عنوان نماينده استان فراه در پارلمان انتخاب شد. محبوبيت او به حدی است که وقتی عضويت او در پارلمان تعليق شد، بلافاصله در سراسر افغانستان تظاهرات خودبخودی صورت گرفت تا حمايت از برگشت او به پارلمان نشان داده شود.
برخلاف ادعاهای دولت های ناتو، ملالی جويا ميگويد اشغال افغانستان توسط غرب، کشور او را ازتوی "يک تابه داغ به درون آتش انداخته است". جويا همچنين تصريح ميکند که شش سال جنگ به گسترش حقوق زنان منجر نشده است: «ما آزادی می خواهيم، نه اشغال».
ما بر اين باوريم که دولت های کشورهای ناتو مسووليت بالايی در حفظ امنيت ملالی جويا دارند، زيرا آنها دولتی را که اجازه داده او را از پارلمان اخراج کنند، خلق کرده و برپا نگه داشته اند.
ما برحمايت خود از بازگشت ملالی جويا به پارلمان تاکيد کرده و از دولت های ائتلاف ناتو و ساير کشورهايی که در آنجا نيرو دارند ميخواهيم بر دولت افغانستان فشار آورند تا او را به پارلمان بازگرداند.
جهان به قضيه ملالی جويا نگاه ميکند و او حمايت گسترده‌ای در ميان کسانی دارد که برای دموکراسی واقعی و حقوق زنان در افغانستان تلاش ميکنند.
امضاکنندگان اوليه
- Medea Benjamin, CODEPINK (United States)
- Noam Chomsky (United States)
- Libby Davies, Deputy Leader, New Democratic Party (Canada)
- Dr. Lynette Dumble, Director, Global Sisterhood Network (Australia)
- Kim Elliott, Publisher, rabble.ca (Canada)
- Mable Elmore, Coordinator, Friends of Malalai Joya – Canada, Co-chair, StopWar.ca (Canada)
- Joan Felip, activist (Catalonia)
- Susan George, Senior Fellow, Transnational Institute (France)
- Heike Hänsel, Member of Parliament, Left Party (Germany)
- James Ingalls, Co-director, Afghan Women’s Mission (United States)
- Christine Jones, Co-chair, Canadian Peace Alliance (Canada)
- Jef Keighley, President, World Peace Forum Society (Canada)
- Naomi Klein, journalist (Canada)
- Sonali Kolhatkar, Co-director, Afghan Women’s Mission (United States)
- Jack Layton, Leader, New Democratic Party (Canada)
- Collette Lemieux, Co-chair, Canadian Peace Alliance (Canada)
- Heather Mallick, writer (Canada)
ليست کامل امضاها و يک پی دی اف از نامه در سايت زير موجود است
http://stopwar.ca/m_joya_petit...
برای اضافه کردن امضای فردی خود، يا تاييد سازمان خود لطفا با ای - ميل زير تماس بگيريد
ترجمه از سایت روشنگری
۲۹ نوامبر ۲۰۰۷
متن انگلیسی
آنتولوژی شعر شاعران جهان برای هزاره
مجموعه شعر بی نظیر از 125 شاعر شناخته شده ی بین المللی برای مردم هزاره
این کتاب را بخریددوستان عزیز سلام:
بعضی از هموطنان مااز جویا جیزی را می خواهند که در جامعه پرجمی زده و اخوان گزیده ما هیج انسان و گروه های بادرد ، ملی و وطنخواه توانایی آنرا ندارد.نصف کابینه، دوثلث به اصطلاح وکلا، بیش از 85% والی ها و قومندانان جامعه را، جنایت کاران جنگی 3 دهه اخیر و آدم کشان حرفوی باثروت های افسانوی تشکیل میدهد.آیا در چنین وضع وبا دستان تهی از ثروت وامکانات دیگر میتوان کازی را کرد که مثلا فهیم ها، قانونی ها، محقق ها،دوستم ها،سیاف ها کاظمی ها ...میتوانند بکنند؟آنچه که خانم جویا دارد صداقت، ایمان به آینده مردم،تهور وحقانیت است.واز آنجه که جنایت کاران از آن هراس دارند درست همین ها اند..ورنه به تیتک درامدن سیاف، ربانی ،محقق، وعیره به اصطلالح شخصیت های محترم جهادی!با آن اکثرتی که در پارلمان دارندبه جه منظور بود؟
شما آفایان آیا اطلاع دارید که پولیس هرات به هواداران خانم جوبا در هرات یورش برده و اجازه ندادند که حمایت خودرااز جویا ولو به شکل مسالمت امیز هم ابراز بدارند.ویا تلاش کردند تا تا عده از هواداران وی را در پلخمری بعد از اعتراض شان از عمل کرد پارلمان مورد باز پرسی قرار دهند.
این خانم یک دلقک است و ملعبه دست خارجی ها —برای چنین دلقکی خودتانرا به زحمت نیندازید —در جستجوی قهرمان و رهبر و الگوی بهتری باشید.
ملالی را که نگاه می کنید انگار خود افغانستان است، شکننده، اما ایستاده و پر خروش. صدایش آنقدر آرام است که گاهی به سختی شنیده می‌شود اما مفهوم کلامش صریح است و بی‌تعارف. ملالی متولد ۲۵ اپریل ۱۹۷۸ است.
در هنگام تولد پدرش که دانشجوی طب بود در جنگ با نیروهای شوروی یک پایش را از دست داد. در چهار سالگی به همراه خانواده اش به ایران گریخت و در کمپ پناهندگان افغان ساکن شد. پس از آن خانواده به پاکستان نقل مکان کرد و دوران تحصیل او در آن کشور گذشت. در نوزده سالگی پس از پایان دوره ی دبیرستان به تدریس در کلاس های مبارزه با بیسوادی برای زنان افغان در کمپ پناهندگان پرداخت و در سال ۱۹۹۸ به افغانستان برگشت. بعد از ورود به افغانستان ملالی یک پرورشگاه و یک مرکز درمانی تأسیس کرد و در ضمن به صدایی رسا علیه طالبان تبدیل شد. در سپتامبر ۲۰۰۵ با دومین تعداد اکثریت آرا از ایالت فراه به ولسی جرگه و یا پارلمان افغانستان انتخاب شد و پس از مجموعه‌ای از سخنرانی های شدیدا انتقادی علیه اعضای دولت و حضور نیروهای خارجی در تاریخ ۲۱ می ۲۰۰۷ عضویت او به تعلیق در آمد. از آن تاریخ زندگانی فعال او اکثرا در اختفا و یا خارج از افغانستان می‌گذرد. ملالی جوان ترین عضو پارلمان افغانستان است.
ملالی جویا در هفته‌ی اول ماه نوامبر به دعوت Coalition to Stop the War وارد تورنتو شد و در روز ۶ نوامبر در سالن SteelWorkers’Hall برای جمعیتی بیشتر از ظرفیت سالن سخنرانی کرد. در طول سخنرانی و مصاحبه های متعددی که در طول آن چند روز با رسانه های کانادایی و چند نشریه‌ی قومی داشت با صراحت و جدیت به طرح مسائل افغانستان پرداخت و با آنکه در چندین مورد نمایندگان نشریات دست راستی سعی در به بیراهه کشیدن درخواست او در مورد خروج نیروهای کانادایی از افغانستان داشتند بی آن که آرامشش مختل شود با تکرار توضیح چند باره باعث سکوت صداهای تشنج زا شده و حمایت دیگر حاضران را در رابطه با نظراتش کسب کرد. در طول سخنرانی شب ۶ نوامبر به حضور و شرکت جنگ سالاران و دست اندرکاران مواد مخدر در داخل دولت فعلی افغانستان اشاره کرد و تلاش نیروهای بین‌المللی برای حمایت از آنان را خلاف میل و مصالح ملت افغان خوانده و محکوم کرد. او همچنین با اشاره به مسئله‌ی ۱۱ سپتامبر تأکید کرد: علیرغم تأسف ما از این فاجعه، می‌باید منصفانه بپذیریم که از آن تاریخ تاکنون برای ملت ما هر روز فاجعه‌ای نظیر ۱۱ سپتامبر اتفاق افتاده و در حقیقت آزادی ملت ما فدای امنیت خیالی دولت امریکا و متحدانش شده است. امروز همه‌ی این نیروها به همراه ملت افغان از این عدم امنیت آسیب می‌بینند. ملالی همچنین به شرایط اسف‌بار حقوق زنان زیر لوای دولت دست نشانده اشاره کرد و آماری ارائه داد که بر اساس آن تنها در شش ماهه‌ی اول سال ۲۰۰۷ طبق آمار رسمی بیش از ۲۵۰ مورد از خودکشی زنان گزارش شده که ۱۰۴ مورد آن در ایالت هرات اتفاق افتاده. نرخ بیکاری حدود ۵۰% و تولید ۹۳% از کل مواد مخدر مصرفی جهان در افغانستان نکات دیگری بودند که در این آمارها مطرح شدند. او همچنین به تأکید از نقش ناموفق نیروهای کانادایی که به منظور حمایت از سیاست های دولت امریکا وارد افغانستان شدند و در طول چند سال گذشته کوچکترین پیشرفتی در بازسازی کشور و یا ایجاد امنیت نداشته اند یاد کرد. ملالی با ذکر این که سیاست دولت امریکا، علیرغم ادعاهای بی پایه ی این دولت و هم پیمانانش، در بحران نگه داشتن شرایط افغانستان است تا بهانه ای برای حضور در منطقه داشته باشد و با ذکر این که شایسته ی نیروهای کانادایی نیست که خلاف منافع دولت افغان از دولتی حمایت کنند که سردمدارانش برای حفظ جان خود از حضور کودکان دبستانی در مراسم عمومی به عنوان سپر استفاده می کنند، سخنرانی خود را به پایان برد.
آخرین روز اقامت ملالی در تورنتو را با هم گذراندیم و در نشست خصوصی کوچکی که برای خداحافظی از او در شب ۷ نوامبر برگزار کردیم فرصتی شد تا با هم چند کلمه‌ای صحبت کنیم.
از سایت ملالی جویا به آدرس http://www.malalaijoya.com دیدن کنید.
متن مصاحبه را در سایت شهروند بخوانید:
آنلاین : گفت وگوی شهروند با ملالی جویا
حقیقت این است که همان سازمان هائ که از ملالی جویا دفاع میکنند، مربوط به کشور هایست که رسماً از افراد مخالف جویا دفاع و پشتیبانی میکنند. پس از کی را باید قبول کرد؟ سازمان ها؟ ویا دولت هائ مطبوع آنها؟