خلک دسور خلقی او تور ګل بیدینی د داوړو نه بیزار دي

دوی دژبی اوقوم مسألی ته دومره اهمیت ورکړی آن چه انسان اوانسانیت ترینه هېرسوي، ته به وایۍ چه په ګرده دنیاکښی نور هیڅ پرابلم نسته اویوازی همدغه پښتون دی چه ټول نړېوال ورسره په دښمني کی ښکیل دي. دپښتو اوپښتانه ترنامه لاندی څه چه کرکۍ نفرت اوفاشیزم دي همدغه بی مسؤولیت خلک خپره وي، نه د خدای نه کوم وېره به زړه کی لري او نه دمخلوق دخدای نه شرمېږي
دوی غواړي چه خپل هغه ناولۍ ، زاړه، سرطانی او له نفاق نه ډک مرضونه آینده نسلونو ته به میراث پاتي کړي.

دغو تش په نامه لیکوالانو لکه چی مخکی وویل سو یا په کابل کښی د پخوانی شوروی اتحاد دخلق اوپرچم جنایتکاری ډلی لاسپوڅو رژیمونو جاسوسان ول او دبیګناهو انسانانو په قصابی کی بوخت ول اوبله ډله یی لکه ګل بیدینی ماتې خوړلی باډیګاردان په پښاور کښی دپاکستانی د استخباراتی کړیو سره به تړاو دخپلو وطنوالو برضد په جاسوسی ، ترور او له مینځه وړلو کی مصروف ساتل سوۍ ول اوله دغې لاری خپلو بچیانو ته روزی پیدا کوله خو نن دوي دلویدیځی نړی په آرامه او ډیموکراټیکه فضا او هوسا ژوند له بستره څخه که امریکا ده اوکه اروپا د پښتونولی او اسلامپالنی اوقوم پالنی ناری سوری پیل کړیدي اوخلک خصوصا پښتانه ته دا فکر ورکوي چه ټوله ډنیا ستا پرضد ولاړ سوی دي او که ته ويښ نسی سبابه نه ستا نوم یي اونه ستا نښان.

خو اصلی پوښتنه داده چه دوی څومره همدغو باطلو دعواګانو ته ژمن دی او ورباندي ایمان اوباور لري؟ آیا دوی به ریښتینی توګه بښتون قوم ته صادق دي؟ آیا دوی یوه ورځ د اروبا او امریکا له آرامه فضا خپل خوږ ژوند صرف دیوې ورځی لپاره قربان کړیدي اود پښتنی هغې محرومی سیمی چه په اور کښی سوځي مرستی اوکمک ته چمتو سوي دي؟ دغه ټول ځوابونه منفی دي. دوی ته اوس د پښتو اوپښتانه اوپښتونولی فقط یو غوړ شعار ګرځیدلي چه تر دغه شعار لاندي دوی خپل سیاسی اهداف مخ ته بوځی. اوپه بل عبارت داسی ویلۍ سو چه دهمدغو شعارونو لاندی دوی خپل روزی پیدا کوي. نور هیڅ کار نسته. د روسانو په مقابل کی جهاد هم ختم سو، ګته یی پاکستان او نورنړی یووړل اوس دغرب په مقابل کی دوی ته همدا شعار پاتی دی چه افغانستان یوازی دپښتانه دی. نور ټول په اقلیتونو کی حسابیږی که سرشمېرنه سوی وي او کنه مهمه نده خو پښتانه پخپل زور غوڅ اکثریت دی.خو زه وایم : واه واه خدای دی درته مبارک کي.

لکه چه ما مخکی عرض وکړ، دغسی غیرمسؤول او واجب الاحترام پښتانه لیکوالان، دخپل هغه تش په نامه قوم پالنی او ژب پالنی ته هم د زړره له کومی ژمن ندی. دوی دهمدغو لویدیځوالو نه هم خوري هم څشي اوپه عین وخت کی همدغه لویدیځوال دطالبانو درژیم دراپرزولو په موخه باندی ګرم ګڼي د دوی به آند دطالبانو فاشیستیی نظام الترناتیف یو بل سیکولار فاشیستی نظام جوړول و.

که دغو لیکنوته سړی په ډیر غور ولولي نو له ورایه څرګندېږي چه دوی نه دافغانستان دمظلوم ولس په قصه کی دي اونه دخپل آبرو اوعزت پروا لري. دوی صرف یوازی او یوازی شهرت ته ملا تړلی ده. که په دغه لاره کی دوی دفاشیست تاپه هم وخوري دوی ورته باک نه راوړي او آن چه ورباندی افتخار هم کوي
حال داچه به اوسنی زمانه کی اوبیا په لویدیځی نړی کی ترفاشیزم نه بدنام او رټل سوﺉ مسلک هیڅ نسته.

دغه بی مسؤولیت خلک به دې فکر کی دي چه هرڅومره دافغانستان دنورو توکمونو، نورو ژبو اوهمدارنګه ګاونډیو هیوادونو سره به دښمنی کی واقع سی هغومره بښتانه ورته دیو قومپال اوباتورسړی به سترګه ورته ګوري. سل کاله د ډیورند لاین دکرښی نه تیرسوی دي دوی اوس د هغو مناطفو دبیرته اخیستلو ناری پیل کړیدي اوپه سیمه کی بوبل ناورین راوستلو ته ملا تړلی ده.

شک نسته چه دبیسوادي لامل هم باید له پامه و نه غورځوو چه اکثر د ویب پاڼو چلونکی په اروپا اوامریکا کښی لوی سوی دي اواکثرا دسواد له لحاظه بیسواد اویا هم کم سوادان دي اوهمدا وجه ده د ځینو لیکوالو سره تبعیضی او سلقیوی چلند کیږي. همدا وجه ده چه په پښتو ادبیاتو کښی نوښت وجود نلري. ټول پښتنی ویب پانی فقط یو رنګ څان ته غوره کړي. هفعه مضمون اومقاله چه ته غواړې به یو ویب پاڼه کی ولولې هغه په نورو کی هم موندلی سې. مضامین او مقالی یو اړخیز او دیوې نظریاتی زاویی خلک په کښي موندل کېږي. هرڅوک چه یوی نوي انتقادی او څېړنيز مضمون ولیکی، هغه به دسانسور ترتیغ لاندی راڅي.
نو کیدای سي چه ځیني عوام خلک په دغسی غوړوغوړو خبرو باندی وغولېږي، لیکن هغه خلک چه دخپل وطن تاریخ اوکلتورلوستی او ورته معلوم دي هیڅکله به داسی شیطانی ناریو اوسورو باندی نه غولېږي

په ویبپاڼوکښی دګل بیدین خان دیو څو رټل سوۍ اوماتی خوړلی عناصر اوبله ماتی خوړلي سورخلقیان د تش په نامه مقالې او اعلامیې ځینی اوتی بوتی خپروي، لیکن خلک یا د وخت له نشتوالی له کبله اویا نورو معاذیرو له کبله دوی ته غبرګوڼ تر اوسه بوری نده ښودلۍ اوهمدا دۍ چه دوی مغرور سوي اوداسی فکرکوی چه په ټوله نړی کښی د رایو اونظرو خاوندان څوک نسته نو راسه هرڅه چه به مخه درغی وېلیکه او وې وایه هرخه جه وایي لاره ستا پرمخ اخلاصه ده.

همدعه لامل دي چه هرڅوک دا جرأت پیدا کړی چه بی له کوم شرم اوحیا څه چه به خوله راځی لیکی او وایۍ. خو زه يخپل وار سره لومړی دویبپانو له چلونکونه زما تقاضا دا ده چه دسانسور له سرطانی مرض نه خپل ځان وژغورې اوبیا دمختلفوعلمی اوبیطرفو مراجعونه خواهش می دا دي چه میدان یوازی دغه قومی او مذهبی دلالانوته پری نږدی

سیداحمد خوشیوال