ویدا صمدزی مهمان کابل پرس

کابل پرس^?: سلام ويدا جان، سپاسگزاريم از اينکه در گفتگوی اختصاصی با کابل پرس شرکت کرده ايد. در ابتدا چه سخنی با خوانندگان کابل پرس داريد؟

ويدا: کامران جان سلام. سخت از علا قه تان به مصاحبه ام بسيار ممنونم؛ بسيار احساس خوشی برايم رخ می دهد. من با تمام افغان ها حرف دارم و از طريق سايت کابل پرس با همه افغان ها چه در امريکا، اروپا و آسيا به تماس می شوم. همچنان از خوانندگان کابل پرس اظهار سپاس از وقت و علاقه تان می کنم.

کابل پرس: چه احساسی نسبت به افغانستان داری، کی به افغانستان خواهی آمد، آيا اصلا قصد آمدن داری؟ از آمدن به افغانستان نمی ترسی؟

ويدا: افغانستان، وطن عزيزم، ديار جنگ ديده ام، ويران شده ام، مصيبت ديده ام و مادری زيبايم که آغوشش از لطف و مهربانی وافر است، بهشت من است. چه به آمريکا، اروپا، اورانوس و يا مريخ بروم، اميد و آرزوی من است که به ميهن عزيز خود برگردم. اول می خواهم بعضی سوء تفاهم هايی که داريم ، البته ميان مردم وطن و من حل شود. اصل مقصدم اينست که مردم بفهمند و بدانند که تمام هوش و گوش من به طرف مردمان مصيبت زده افغانستان است. به همين دليل می خواهم بعدا به افغانستان بيايم. من از هيچکس غير از خدا ترس و هراس ندارم. زندگی پر از ريسک کردن است. اگرخود را در قطی مخملی راحت بگذاريم و از آن بيرون نياييم چون آرام و با سهولت است. پس لذت کردن است اگر نه، هدف از زندگی چيست؟

متيقن هستم بسياری با نظرات من مخالفت دارند، مگر يگانه چيزی که از ايشان تقاضا دارم اين است، لطفا بگذاريد هر کس به اهداف و مقصد خود برسد. ممانعت و قضاوت غيره عادلانه نداشته باشيد. دموکراسی است هر کس می تواند حرفش را بزند.

کابل پرس: چرا در افغانستان خشونت زيادی بالای زنان صورت می گيرد. بسياری از زنان بجای مبارزه با اين نوع خشونت ها، آن را حق طبيعی مردان می دانند چرا؟

ويدا: دنيا، دنيای مرد سالاری است چه آمريکا، اروپا، آسيا؛ مردها خود را قوی تر، تواناتر و بهتر می دانند. مگرجز فرق جسمی و بيالاژيکی ديگر فرقی بين ما نيست. ما زن ها می توانيم فوق العاده ترين داکتر، وکيل، تاجر....باشيم. باز هم به آمريکا و اروپا کمی شکل اش تغير خورده و به مرور زمان تغير خورده می رود. پيش بينی است که خانم هيلاری کلينتون اولين رئيس جمهور خواهد شد. خانم فرانکلين دی روزويلت عقب همه تصاميم شوهرش بود.

ضرب المثلی هست که می گويند: عقب هر مرد موفقی يک زن است. ما خود به تاريخ چه زنهای با استعداد، موفق، زحمتکش،افتخار آفرين و کارا را داشتيم و امروز هم داريم. بعضی از مردها نظر به فرهنگ (کلتور) و رواج ، به رويه ناصحيح مقابل زن ها ادامه داده اند و بسياری زن ها هم چنان، نظر به نشان دادن چهره خوب و يا موضوعات اقتصادی و پشتيبانی مالی نتوانستند آوازهای خود را بلند کنند وآهسته آهسته به عوض دفاع از حق خود که بايد مقاومت کنند و زحمت بکشند راه ساده تری پيش گرفتند و هر کسی هر رويه و سلوکی به مقابل شان کند قبول دارند.

کابل پرس: زنان چکار کنند، چه راهی را پيش بگيرند که حقوقشان بيشتر از اين پايمال نشود؟

ويدا: زنها اصلا بايد تحصيل کنند تا اندازه سوادشان بالا تر و بهتر شود. از طريق مکتب، تلويزيون، راديو، انترنت، از همه اخبار و همه چيز باخبر شوند. دوم آهسته آهسته از حق انسانی و زنی خود برخوردار شده و از همه چيز باخبر باشند. سوم، مردها بسيار مهربان و فهميده هستند، اگر ما زن ها از حق انسانی و زنی خود برای مردها بگوييم، آنها هم درک می کنند. ما چه می خواهيم؟ بايد راهی را پيش بگيريم که به نرمی، مهربانی و لطف با يکديگر زندگی کنيم.

کابل پرس: از رنگ ها کدام را دوست داری؟

ويدا: ارغوانی. مگر نظر به اينست که برای چه است. اگر برای اتاق نشيمين ام باشد، اتاقی کمرنگ که برای راحت کردن مغز و فکر باشد. برای آشپزخانه ام سفيد و نقره ای،برای اطاق افغانی ام جگری و سياه و از نگاه پوشيدن نظر به هوا وحالت ام است.

کابل پرس: ويدا جان، آيا در دوره های بعد مسابقات بانوی زيبايی شرکت خواهی کرد؟

ويدا: نخير. من سه بار در مسابقات بين المللی اشتراک کرده ام. در هر سه چندين جايزه بردم و تا اندازه ای پول، تحايف،تکت طياره و همه چيز پيشکش می کردند. همين اکنون در کاليفرنيا دو سال است اتفاق می افتد که از من تقاضا می کنند که اشتراک کنم. مگر من نخواستم اشتراک کنم، چون اجرا کرده ام، هدفم را برای مردم رساندم. حالا وقتی است که در جستجوی راهی باشم تا بتوانم افغانستان را کمک کنم. من تقسيم اوقات بسيار دقيق دارم که وقتی کمی را می يابم، می خواهم بالای کارهای موثرتری سپری کنم.

کابل پرس: بسياری در افغانستان هنوز حساسيت منفی نسبت به پوشش تو در مسابقات جهانی دارند . آن را فراموش نکرده اند. پاسخ تو به آنان چيست؟

ويدا: من از شوق آن لباس آب بازی را نپوشيدم . يکی از معيارهای مسابقه بود، مانند لباسهای وطنی، لباس سبک که جزء معيارها بود. اگر تصميم به دست من می بود اصلا لباس آب بازی را شامل پروگرام نمی کردم. هر چند در زندگی همه چيز طبع دل انسان نمی باشد. يک چانس به زندگی آمد و با گرفتن آن خواستم تا کمکی به جامعه کنم .

من بعد از اين مسابقه بسيار عميقا مصروف کمکهای بشری شده ام.

من يکسال قبل 10000$ به کودکان يتيم افغانستان فرستادم به معيوبين1000$ فرستادم و به آسيب ديدگان سونامی500$ فرستادم.

امثال من از اين دست کمک ها زياد کرده ام به نظر من اين کار مثبتی است.

کابل پرس: اگر در آن مسابقات مقامی نمی آوردی، از شرکت در آن مسابقه و پوششی که داشتی پشيمان نمی شدی؟

ويدا: نخير من از آن سفر تجربيات زيادی گرفتم. اعتماد به نفسم زيادتر شد. با بيشتر از 70 دختر با کالچرهای ( فرهنگ ها) متفا وت آشنا شدم، بسياريشان هنوز با من دوست هستند، يک مملکت نو را ديدم و از مکان راحت هميشگی خود خارج بودم و به حالتی سخت و مشکل بودم که باعث مستحکم ساختنم شد. از همه مهمتر به کارهای اجتماعی،کمکهای مالی و کارهای داوطلبانه مشغول شدم.

کابل پرس: سايت اينترنتی کابل پرس را چگونه می بينی؟

ويدا: سايت بسيار خوبی است پر از معلومات، برای هر نسل خوب است، سايت ها يی مثل کابل پرس افغان ها را با يکديگر نزديکتر نگه می داريد و از اخبار مهم باخبر می سا زد. سايت شما پر از معلومات برای انسان های مختلف است و اخبار هر لحظه تازه می شوند . سايت شما بسيار سايت جالب و اعلی است.

کابل پرس: ويدا جان يک سوال خصوصی! آيا قصد ازدواج داری؟ با چه کسی ازدواج خواهی کرد؟ افغان خواهد بود يا آمريکايی و يا از جای ديگر اين دنيا؟

ويدا: قصد عروسی .......هنوز معلوم نيست. هنوز به در دروازه دلم کسی در نزده.

کسی باشد تحصيل کرده، حق دان، پر ماجرا، با اراده ، موفق، از فاميل اعلا و با نزاکت، قد بلند، فاميل دوست، روشنفکر، پرماجرا ،حساس، خوش برخورد و يک مرد کامل. از افغان های خودمان که چه بهتر! همزبان، هموطن، مگر کسی پيشبينی کرده نمی تواند. هر کس از هر جای دنيا باشد،اگر انسان خوبی باشد چرا نه؟

کابل پرس: در افغانستان بعضی می گويند تو ديگر مسلمان نيستی؟ آيا خود را مسلمان می دانی؟

ويدا: بله. من الحمدلله مسلمان هستم ، مسلمان بار آمده ام، بزرگ شده ام. می ميرم.

مسلمان بودن يا نبودن به پوشيدن لباس آببازی و چادری، به نماز خواندن به وقت و شراب خوردن همزمان،خود را مسلمان گفتن و قمار زدن، تعلق ندارد.

من کسانی که خود را مسلمان می نامند و بالای زنان بيگناه وکودکان معصوم ظلم می کنند، کسانی که دروغ می گويند و غيبت می کنند، کسانی که به اين بهانه آدم می کشند انها چه؟ به نظر من هر کس کار نيک به جامعه ومردم کند ،مهم نيست از چه مذهبی است وچه قدر مذهبی است،کار خوبی می کند.

کابل پرس: خود را اهل افغانستان می دانی يا آمريکا يا به مرز ها اعتقادی نداری و می گويی هرجا زمين باشد خانه ی من است؟

ويدا: خونم، فاميلم، نياکانم خاطرات شاد طفلی ، همه اش افغانی است ،خودم يک دختر افغان هستم و تا مرگم خواهم بود.

بعد از 2003 بی حد سفر می کنم و کوشش می کنم خود را با فرهنگ و وضع اجتماعی آنجا برابر بسازم، مگر مردمش، غذايش، هوايش به افغانستان نمی آيد

افغانستان بهشت من است درست است من در آمريکا زندگی می کنم و اينجا تحصيل کرده ام، مگر هيچ جا وطن خودم نمی شود.

آمريکا يک کمی آزادی است . هر حرفی بخواهی می توانيد بزنيد. هرجا می خواهی برسید، می توانيد کوشش کنيد. ، حق دانی است، بيوکراسی است. نظم است، انتخاب های تحصيلی زياد است. خلاصه هر جايی خوبی وخرابی دارد، من يک دختر افغانی هستم و در آمريکا زندگی می کنم. می خواهم از خوبی دو فرهنگ استفاده کنم و از خود يک انسان بهتر بسازم تا بتوانم روزی برای جامعه خود مصدر خدمت شوم از وقت وعلاقه تان ممنونم. ويدا صمد زی