آرزو می‌کنم که طالبان سربازان من بودند

اشاره: در حالی که همه ی شواهد از فساد گسترده ی دستگاه دولتی، بی لياقتی و ضعف اداره ی دولتی و دست داشتن مقامات بلند پايه به شمول برادر کرزی در قاچاق مواد مخدر (برخی منابع می گويند ولی کرزی پادشاه هرويين جنوب کشور است) حکايت می کند اما کرزی در گفت و گو با اشپيگل، به دروغ گويی هايش درباره ی افغانستان و اوضاع داخلی کشور ادامه داده است.

متن ترجمه شده ی اين گفت و گو، امروز در روزنامه ی هشت صبح چاپ کابل به نشر رسيد که با توجه به اهميت آن، در کابل پرس^? دوباره منتشر می شود.

حامدکرزی:

آرزو می‌کنم که طالبان سربازان من بودند

منبع: هفته نامه اشپیگل چاپ آلمان گفتگوگران: سوسن کیلبل و اولریخ فیخنر مترجمان: پ.کاوه و فریبرزآهنگر

رییس جمهور حامد کرزی این روزها شدیدا زیر انتقاد است که اقدامات کمتری در جهت مبارزه با فساد انجام داده است. او در گفتگو با هفته نامه اشپیگل در مورد ارتباط نیروهای ایتلاف با جنگ سالاران، شایعات در باره نقش اعضای خانواده‌اش و در مورد این که چرا او باور دارد که معاملات نامشروع گاهی ضروری است، سخن می‌گوید.

اشپیگل: آقای رییس جمهور، در مورد ناکامی جامعه جهانی در افغانستان مطالبی زیادی نوشته شده است، اما چنین به نظر می رسد که رشد شورش ها در جنوب و شرق ظاهرا در برابر انوع حکومت و فساد اداری در حکومت قدعلم کرده است. بنابراین چنین نیست که سخن در مورد احیای مجدد طالبان اغراق آمیز به نظر برسد. آیا این به معنای آن نیست که شمار زیادی از افغان ها به این خاطر به طالبان می پیوندند که آنها فاسد نیستند؟

حامد کرزی: من موافق نیستم. این مساله کاملا نادرست است.

اشپیگل: برخی از شهروندان افغانستان می گویند که تصامیم شخصی رییس جمهور در جهت انتصاب مقامات عالی رتبه در کابل و دیگر ولایت ها باعث تقویت شورش ها گردیده است. آیا این مساله واقعیت دارد؟

حامد کرزی: وضعیت حکومت داری به گونه خوبی در افغانستان بهبود یافته است. برای اولین بار در شش سال گذشته، بودجه افغانستان شفاف شده است و دیگر هیچ گونه منبع مالی مرموز وجود ندارد. قبلا والی ها هرچه می خواستند، انجام می‌دادند. اکنون آنها ملزم به گزارش دهی هستند. برخی از والی های قبلی که در جرایم و فساد دست داشتند، اکنون زندانی هستند؛ مانند والی قبلی بادغیس. مسلما افغانستان به زمان زیادی نیاز دارد و مشکلاتی که ما در جنوب و شرق داریم ناشی از حکومت داری بد در افغانستان نیست.

اشپیگل: پس دلیل شرایط بد در این مناطق چیست؟

حامد کرزی: دخالت های زیادی از بیرون کشور وجود دارد.بخش جنوبی کشور همیشه مرکز فعالیت های طالبان بوده است؛ آنها از همین مناطق ظهور کرده اند. این مناطق هم چنان شاهد اثرات حضور مجاهدین برای مدت طولانی نیز بوده است. این ها عوامل این شرایط هستند.

اشپیگل: شماری از همکاران نزدیک شما متهم به غصب زمین، قاچاق مواد مخدر و داشتن افراد مسلح غیرقانونی هستند که در میان آنها والیان و فرماندهان پولیس نیز شامل اند. لوی سارنوال شما، عبدالجبار ثابت، از شماری از آنان به شمول والی ننگرهار نام برد. چرا شما تاهنوز از این افراد حمایت می کنید؟

حامدکرزی: من از کسی حمایت نمی کنم. ما تلاش داریم تا با رهبری افغانستان صلح و ثبات را به این کشور بیاوریم. من در مورد مشکلات پولیس می‌دانم. جامعه بین المللی بالاخره پس از دوسال گفتگوهای قهرآمیز و شدید پذیرفت که پولیس مشکل دارد و آنها در اواسط سال 2007 آماده شدند تا در این مورد با ما همکاری کنند. به گونه مثال، ایجاد پاتک ها در شاهراه ها در جریان تجاوز روسیه بر افغانستان، زمانی که در کشور قانون وجود نداشت هر فرمانده محلی پاتک خود را به منظور جمع آوری پول ایجاد کرده بود، به وجود آمد.

اشپیگل: در جریان حاکمیت طالبان هیچ پاتکی وجود نداشت.

حامدکرزی: این بهترین مشخصه طالبان بود. آنها اعمال نادرست فراوانی را انجام دادند، اما هم چنان شمار اندک کارهای خوب را نیز انجام دادند. من آرزو می کنم که طالبان سربازان من بودند. من آرزو می کنم که آنها از من حمایت می کردند نه از افرادی در پاکستان یا دیگر کشورها. وقتی ما مجددا به افغانستان آمدیم، جامعه جهانی تمام کسانی را که از پیش طالبان فرار کرده بودند به قدرت بازگرداند...

اشپیگل:... منظور شما از فرماندهانی است که در جریان جنگ های داخلی سهم داشتند؟

حامدکرزی:... آنهایی که به متحدان خارجی ها بدل شدند و هنوز به دلیل حمایت شان از خارجی ها مورد حمایت قرار دارند. برای من همیشه آسان نبوده است که راه های را بیابم که قادر به اداره افغانستان شوم.

اشپیگل: آیا هنوز معاملات نامشروع برای ثبات افغانستان مهم اند؟

حامد کرزی: کاملا ضروری است، چون ما قادر نیستیم تا مشکلات را از راه های دیگر حل کنیم. تو چی می‌خواهی؟ جنگ؟ بگذار برایت یک مثال بدهم. ما می‌خواستیم یک جنگسالار قومی را گرفتار کنیم، اما ما نتوانستیم. به خاطری که او هنوز هم از سوی یک کشور مشخص حمایت می‌شود. ما دریافتیم که او ماهانه سی هزار دالر را برای این که جانبدار آنها باشد، از آنان دریافت می‌کند. آنها حتا از عساکر او به عنوان نگهبان استفاده می‌کنند...

اشپیکل: این مانند قضیه فرمانده نصیر محمد در بدخشان است، ولایتی که نیروهای جرمنی در آن مستقر هستند.
حامدکرزی: من نمی خواهم از آن کشور به دلیل این که دوست و متحد نزدیک ما است، نام ببرم. اما کشورهای زیادی اند که با ملیشه ها و فرماندهان افغان شان ارتباط برقرار می کنند. پس من به چیزی و یا در جایی عمل می کنم که آن را انجام داده می توانم و همیشه قبل از انجام یک کار، پیامدهای آن را محاسبه می نمایم.

اشپیگل: گفته می شود که لیستی از مافیای مواد مخدر و قاچاقبران که در سطوح بالای حکومتی قرار دارند و افراد شناخته شده ای هستند، وجود دارد. برخی از آنان مشاوران شما هستند و برخی دیگر حتا گفته می شود که اعضای کابینه شما می باشند. چرا ما شاهد محاکمه یک چنین افراد بانفوذ نبوده ایم؟

حامدکرزی: این لیست واقعیت ندارد. من چنین لیستی را دریافت نکرده ام. من از جامعه جهانی تقاضا کرده ام که این لیست فرضی را به من بسپارند. اما هیچ گاهی این لیست به من ارایه نشده است.

اشپیگل: وزیر داخله قبلی شما، علی احمد جلالی، وجود چنین لیستی را ادعا کرده بود.

حامدکرزی: بنابراین شما می توانید که این لیست را در آرشیف وزارت امور داخله افغانستان جستجو کنید. برعلاوه آنچه که شما می گویید درست نیست؛ شمار زیادی از قاچاقچیان مواد مخدر به دادگاه رفته اند. چرا شما به آقای جلالی به عنوان کسی که این لیست را در اختیار دارد، رجوع می کنید؟

اشپیگل: به خاطری که وی از وجود این لیست در محضر عام سخن گفت. آیا شما در صداقت او به عنوان یک وزیری که در قضیه اعمار ساختمان بر بالای یک زمین در کابل متهم شد، شک پیدا کرده اید؟

حامدکرزی: شماری از اعضای جامعه جهانی با عناصر فاسد رابطه دارند و از آنان به مثابه منابع خود استفاده می کنند. اجازه دهید که در ارتباط به یک قضیه دیگر به شما بگویم: یکی از متحدان ما به یکی از فرماندهان در یکی از بخش های کشور زمین و پول به خاطر صداقت وی داد. آیا من این فرمانده را به دادگاه بکشانم؟ آیا من آقای جلالی را به دادگاه بکشانم؟

اشپیگل: چرا نه؟

حامدکرزی: شما نمی توانید توقع داشته باشد که یک افغان را که در تمام عمر در این کشور زندگی کرده است، رنج کشیده است، خانواده اش را از دست داده است، برای کشورش خون ریخته است، به دلیل یک جرم و یک فساد کوچک، مجازات کنیم. و سپس شخصی را که مدت طولانی از کشور دور بود و با جامعه جهانی وارد افغانستان شد و به غارت دست زد، عفو نماییم؟ ما اجازه نمی دهیم که چنین چیزی اتفاق بیافتد.

اشپیگل: پس از این که شما رییس جمهور شدید، خانواده شما به تاجران موفقی در عرصه تجارت و سیاست بدل شدند. برادر شما محمود کرزی رییس اجرایی کارخانه سمنت پلخمری در شمال شرق کشور است که بسیاری‫ها حسرت آن موقعیت را می خورند. دو برادر دیگر شما، قیوم و احمد ولی، سیاست مداران قدرتمندی در جنوب کشور هستند. بسیاری ها می‫گویند که هیچ اتفاقی بدون تصمیم گیری کرزی ها رخ نمی دهد. آیا ذره ای از حقیقت در این مسایل وجود دارند؟
حامدکرزی: این ها همه اش مسایلی بی ارزش اند. احمدولی متهم به انجام معاملات مواد مخدر است. من تمام این اتهامات را بررسی کرده ام و هیچ کدام شان واقعیت ندارد. محمود از سال های زیادی به این طرف در امریکا تجارت می کرد و حتا پاسپورت امریکایی دارد. او در آنجا در کارش خیلی موفق بود و پول زیادی به دست آورد. وقتی امریکایی ها به افغانستان آمدند او نیز آمد. حالا او رییس اجرایی یک کارخانه است و هیچ چیز نادرستی در این مساله وجود ندارد.

اشپیگل: او هم چنان رییس یک گروه بزرگ سرمایه گذاری در تجارت افغانستان نیز است. آیا قرابت وی با رییس جمهور برای او یک مساله موثر نیست؟

حامدکرزی: برعکس، وضعیت برای آنان دشوار شده است به خاطری که من زمینه را برای شان کاملا تنگ کرده ام. چنین چیزی در مورد محمود نیز صادق است. او کاملا و به صورت دقیق نظارت می شود، نه تنها از جانب من بلکه از جانب وزیرانی که برای شان دستور داده ام. احمد ولی نیز در وضع مشابهی قرار دارد: تمام روایت ها در مورد دست داشتن او در قاچاق مواد مخدر در سال 2004 پس از انتخابات ریاست جمهوری شایع شد. این روایت در روزنامه نیویارک تایمز به نشر رسید. من در کمترین فرصت سفیران امریکا، بریتانیا، اروپا و استخبارات امریکا را فراخواندم. من آنها را پنج بار فراخواندم و آنان گفتند که :" آقای رییس جمهور، این شایعات احتمالا پروپاگند هستند". هیچ کس هیچ سندی را در این مورد ارایه نکرد.

اشپیگل: جنوب مرکز قاچاق مواد مخدر است. آیا ممکن است که احمدولی کرزی، یکی از بانفوذ ترین سیاستمداران قندهار، که ریاست شورای ولایتی را به عهده دارد، در این مورد آگاهی نداشته باشد و کاری در برابر آن انجام ندهد؟

حامدکرزی: بلی، این کاملا ممکن است. خانواده ما در این بخش از کشور از 300 سال به این سو دارای نفوذ بوده است. من امروز رییس جمهور افغانستان هستم، اما کوچکترین آگاهی در مورد این که چه کسی در تجارت مواد مخدر در آن مناطق دست دارد، ندارم. معاملات مواد مخدر یگانه مشکل افغانستان نیست. سهم بیشتر پول مواد مخدر به جیب مافیای بین المللی می ریزد نه به جیب افغان ها.

اشپیگل: شما به صورت منظم با نمایندگان طالبان گفتگو می کنید- مانند وکیل احمد متوکل وزیر خارجه رژیم طالبان، یا ملا ضعیت سفیر قبلی طالبان در پاکستان- اما تا هنوز نتیجه ای از این گفتگوها به دست نیاورده اید. و هنوز ما روزانه شاهد حملات انتحاری هستیم.

حامدکرزی: گفتگوها به آن صورتی که ما می خواهیم پیش نمی رود. اما ما این گفتگوها را ادامه می دهیم. طالبانی که به عنوان بخشی از القاعده فعالیت می کنند، هیچ گاهی اجازه بازگشت ندارند. اما کسانی که از روی ترس و ضرورت به طالبان پیوسته اند فرزندان اصیل افغانستان اند و ما آنها را به این کشور بسیار خوش آمدید می گوییم.

اشپیگل: چنین به نظر می رسد که در سال 2009 نیز به عنوان رییس جمهور برای بار دوم در مقام خود باقی بمانید. چرا شما معتقد هستید که بهترین رییس جمهور افغانستان خواهید بود؟

حامدکرزی: من هیچ وقت چنین ادعایی نکرده ام. امیدوارم این کشور به زودی فرصت بیابد که افرادی بهتری را نسبت به من برای ریاست جمهوری پیدا کند. هنوز می خواهم میراثی از خود برجا گذارم: میراث استمرار دموکراسی. من هم چنان در جستجوی بدیل ها برای جایگزین ساختن خودم نیز هستم.

اشپیگل: رییس جمهور بودن افغانستان تقریبا یک کار ناممکن است. شما چگونه می توانید برای همیشه خوش‫بین باشید؟

حامدکرزی: من معتقدم که این کشور را خوب اداره کرده ام. بلی اشتباهاتی داشته ام. من در وضعیتی نبودم که بتوانم مشکلاتی مانند فساد و معافیت را حل کنم. اما تمام این ها فراتر از قدرت و فرصت زمانی بود که من در اختیار داشتم. با این حال، ما این کشور را از درگیر شدن به یک جنگ داخلی دیگر و مردم را از نابودی نجات دادیم. کسانی که در جاده های کابل روزی با یکدیگر می جنگیدند اکنون در کنارهم در پارلمان نشسته اند. بیرق افغانستان در سراسر دنیا در اهتزاز است. جاده های جدید اعمار شده اند و نخستین دانشجویان فارغ شده اسناد فراغت خود را چند روز قبل از دانشگاه کابل دریافت کردند. این ها دستاوردهای بزرگی اند.

اشپیگل: آقای رییس جمهور، تشکر از شما برای این گفتگو.