کدام بشر؟ کدام حق؟
زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )
در این اواخر ازیک واژهء بنام "حقوق بشر" بسیار حرف زده میشود. تقریباً هر کس در هر سخنرانی خود حد اقل چند بار این واژه را استفاده میکند. خصوصاً رهبران غربی. نمیدانم که آنها با کدام رو این واژه را استفاده میکنند! آیا آنها مفهوم این واژه را نمی دانند؟ ویا اینکه آنها ممالک اسلامی چون افغانستان، پاکستان،عراق، سوریه، لیبیا وغیره را کشور و مردم این سرزمین هارا بشر نمی شمارند؟ شخصاً به نظر من گزینهء دوم جواب درست میباشد. چونکه اگر بخواهیم در بارهء واژهء "حقوق بشر" حرف بزنیم، میتوانیم بگوئیم که بشر به معنی تمام انسانهای میباشد که در روی زمین زنده گی مینمایند؛ حقوق هم عبارت از تمام قواعدی میباشد که باید به آن رعایت کرده شود و در صورت احمال آن جزا داده میشود.
اما متأسفانه آن چیزیکه هم اکنون در حال تطبیق میباشد نمایانگر آنست که مسلمانان دارای کدام حقی نبوده و کسانیکه حقوق مسلمانان را نقض کنند ارتکاب به جرمی نشده و از این لحاظ به سزای اعمال خود هم نمیرسند. زیرا از آنروزیکه بعضی ممالک غیر اسلامی و بیگانه داخل خاک ما گردیدند، هزارها انسان بی گناه ما به قتل رسیدند و هزار ها زن بیوه و یکعده اطفال نیز بی سر پناه ماندند. آیا همهء آنها گناهکار بودند؟ آیا از نگاه "حقوق بشر" جزای مجرم بدون تثبیت جرم وی به شکل غیر انسانی و وحیشانه داده میشود؟ گناه آنعده زنان معصوم و پاکدامن افغان که به قتل رسیدند و یا مورد تجاوز بعضی ها قرار گرفتند چی بود؟ آیا باورتان می آید که آن طفل معصوم و بی گناه افغان کدام جرمی داشته باشد؟ یکبار متدبرانه و عاقلانه در بارهء پرسشهای فوق و امثال آن فکر کنید بعد خواهید دانست که "حقوق بشر" یعنی چی؟ اینها مثالهای بود که اکثر آنها ویا بد تر از آنهارا همهء ما و شما به چشم و سر خود مشاهده کردیم. یکبار به حالت عراق و لیبیا چشم اندازید. حوادثی که در آنجا رخ داده است کمتر از حوادث فوق نمیباشد. مثلاً به قتل رسیدن مسلمانهای بی شماری که زبان از بیان نمودن آن عاجز میباشد. و همچنان خرابی کشور و آوره گی نیز کمتر از حالت ما و شما نیست. اما یک فرق بارزی از حالت ما و شما دارد و آن اینکه یکتعداد زیادی از زنان پاکدامن عراق یا مورد تجاوز جنسی قرار گرفتند ویا هم مجبور شدند که به همچو کار نا روایی رو آورند. یعنی آنها بخاطر پیدا کردن یک لقمه نان ناموس خود را به عرضه میرسانند. حالت لیبیا نیز چنین خواهد شد. پس عامل این کار کی است؟ آیا عامل آن پیدا شد؟ آیا یک کشور غربی قد بر افراشته "ای فلان شخص و یا فلان کشور! چرا به خاک و ناموس دیگران تجاوز میکنی این کار تو مغایر حقوق بشر میباشد من این عملت را تصویب نمیکنم." چنین سخنی را به زبان آورده باشد؟ باالعکس اگر یک کشور تصمیم تجاوز به شکور اسلامی را گرفته باشد دیگر ممالک هم پیمان آن همه به نوبهء خویش پیشتبانی خود را از آن کشور اعلام میکردند. این است حالت وجدانی آن ممالک.
اما حال یکبار نگاهی به ممالک غرب و یا هم پیمانهای شان بکنید. خواهید که در آنجا هیچ فردی جرأت آنرا ندارد که حق طبیعی یک حیوان را پامال کند چی برسد به پامال نمودن حق انسان. بطور مثال در گذشته در کشور یونان یک محصل به قتل رسیده بود سایر مردم چنان اعتراضی نمودند که گویا محشر بر پا میشود. نه تنها مردم یونان، عزمای دیگر ممالک نیز آنرا تقبیح نموده خواهان به مجازات رسیدن عامل آن گردیند. در کشور ما تقریباً هر روز یک چند نفر توسط دشمنان و وطن و ملت به قتل میرسند هیچ کشوری حاضر نمیشود که مانع همچو اعمال گردد. مانع شدن یکطرف حتی بعضی از همسایه های ما خود میخواهدکه ملت قهرمان افغانستان از این منجلاب بد بختی نجات پیدا نکنند. این بدان معناست که مسلمانان شامل واژهء "حقوق بشر" نبوده و از این لحاظ هر قدر که بالای شان ظلم صورت گیرد مربوط به حامیان "حقوق بشر" نمیباشد. اما هر وقتیکه دشمنان خاک و مردم ما بخواهند که یک پلان شومی خود رابالای مردم ستم دیدهء ما پیاده سازند آنگاه از واژهء فوق سوء استفاده نموده مارا با یکدیگر دشمن ساخته؛ دارایی و معادن سر شار مارا به غارت میبرند.
بنا بر این ای جوان مسلمان و غیور افغان! بعد از این ما و شما نباید فریب دشمنان استفاده جو را بخوریم. در بارهء هر چیزیکه آنها میخواهند انجام دهند باید متدبرانه فکر نموده بعداً تصمیم بگیریم. این واژه از ممالک غربی داخل فرهنگ ما گردیده است. چونکه در سابق ممالک اسلامی خیلی ها راحت و آرام بوده و حاجت به این نبود که همچو واژهء بمیان آید. زیرا هر کس به حقوق یکدیگر رعایت میکرد. اما در اوروپا چنین نبوده که همچو واژهء بمیان آمده است. یعنی در اوروپا یک ظلم و وحشتی موجود بوده و انسانها مجبور شدند که بخاطر حفظ حقوق انسانی خویش یک واژهء را بنام "حقوق بشر" بمیان آوردند. به امید اینکه روزی تمام مسلمانان جهان از ظلم ممالک غربی و یا صاحب قدرت نجات یافته دوباره به رفاه خود برسند...
سید مبین "هاشمی"