جنایتکار دو شمشیره، بن لادن چند قرن پیش بود

گمان نمی رود میلیون ها قربانی جنگ های خونین طالبان علیه مردم، گروه تروریستی القاعده را گروهی مقدس بدانند. گروه قبیله ای طالبان با همکاری مستقیم القاعده در قتل و کشتار و آوارگی میلیون ها تن از باشندگان این سرزمین و همچنین تخریب آثار تاریخی و باستانی بصورت مستقیم نقش داشته و این جنایات بصورت انتحار، انفجار، مسدود کردن راه ها، ربودن مسافران، غارت اموال مردم، تخریب اموال عمومی، حمله ی سیستماتیک بر زنان، تخریب و مسدود کردن مکاتب و ...همچنان ادامه دارد. به صورت یقین می توان گفت که تنها آنانی می توانند از جنایات طالبان و القاعده در افغانستان دفاع کنند که یا با اين دو گروه تروریستی ارتباط عملی و فکری دارند و یا متاسفانه در جهل و نادانی بسر می برند.

امروز عده ای در خوست و قندهار، محل کشته شدن جنایتکاران القاعده را زیارت درست کرده اند. آيا این مردم آنقدر سنگ شده اند که نمی توانند درک کنند این جنایتکاران در قتل و کشتار و آوارگی میلیون ها تن از مردم این سرزمین دست داشته اند؟ آيا به سبب اینکه عده ای آمده اند برای این جنایتکاران زیارت ساخته اند، نباید رفتار و عمل این جنایتکاران و حامیان آنان و آنانی را که محل کشته شدن این جنایتکاران را زیارت درست کرده اند نقد کرد؟ مگر زیارت درست کردن برای هر کسی که از راه رسید و جنایت کرد، جنایتکار را از جنایت مبرا می کند و او را مقدس می سازد؟ مگر در اسلام مدعیان مسلمانی چنین مواردی بنام اسلام و مسلمانی ثبت شده است؟

بله، امروز به سبب اینکه ما از نزدیک شاهد و قربانی جنایات القاعده و طالبان هستیم، می توانیم روند مقدس سازی این جنایتکاران را نقد کنیم. اما فردا چطور؟ چند قرن بعد چطور؟ آيا با روند گسترده ی استحمار عربی یا الاغ سازی عربی و حافظه هایی که به فراموشی سپرده می شوند، باز هم می توان چند دهه و چند قرن بعد نیز آنان را نقد کرد و گفت که این جنایتکاران میلیون ها تن از ما را کشته، زخمی و آواره کرده اند؟ آيا زیارتگاه هایی که امروز در خوست و قندهار برای این جنایتکاران ساخته شده، فردا به مراکز بزرگ برای استحمار عربی/ الاغ سازی عربی و همراه آن زمینه ساز جنایت های گسترده تر دیگر تبدیل نمی شوند؟

روند مقدس سازی که امروز برای جنایتکاران طالب و القاعده صورت می گیرد، چند قرن پیش نیز جریان داشت. جنایتکاری که امروز بنام شاه دو شمشیره از آن یاد می شود، یکی از بن لادن های زمان خود بود که در قتل و کشتار و چپاول مردم ما دست داشته است. همین استحمار عربی/ الاغ سازی عربی و روندی که امروز به مقدس سازی جنایتکاران القاعده و طالب می پردازد، چند قرن پیش نیز به مقدس سازی جنایتکارانی چون دو شمشیره پرداخته بود.

امروز افکار عمومی مردم نسبت به قتل وحشیانه و ضد انسانی فرخنده برانگیخته شده است. این جنایت فجیع یکی از نتایج آشکار و علنی الاغ سازی عربی می باشد. الاغ سازی عربی که با ورود استعمار بریتانیایی به منطقه ی ما شدت بیشتری گرفت.
چه تضمینی وجود دارد مردمی که امروز خشمگین از جنایت علیه فرخنده و فرخنده ها می باشند، فردا باز این جنایت گروهیِ ضد انسانی را بیاد آورند؟
آيا با گذشت چندین سال از گفته ی شاعر ما احمد شاملو که این توده حافظه ی تاریخی ندارد، باز هم این گفته صادق می باشد؟
احمد شاملو: این‌ توده‌ حافظه‌ تاریخی‌ ندارد. حافظه‌ دست‌جمعی‌ ندارد، هیچ‌گاه‌ از تجربیات‌ عینی‌ اجتماعی‌اش‌ چیزی‌ نیاموخته‌ و هیچ‌گاه‌ از آن‌ بهره‌ای‌ نگرفته‌ است‌ و درنتیجه‌ هر جا کارد به‌ استخوانش‌ رسیده‌، به‌ پهلو غلتیده‌، از ابتذالی‌ به‌ ابتذال‌ دیگر.