پوزش خواهی گزارشگر ایرانی بازی تیم ملی امید افغانستان و ایران

شرایط کشور ما و همسایه هامون مخصوصا افغانستان به شکلی بوده که یه جورایی با هم زندگی کردیم و بزرگ شدیم.تو محله های جنوب شهر که من بزرگ شدم همیشه کلی همسایه افغانی داشتیم.باهاشون بازی کردیم،مدرسه رفتیم و بزرگ شدیم.رزمی کارا و فوتبالیستهای خوبی توشون بود و اگه وضعیت کشورشون بحرانی نبود خیلی تو این رشته ها رشد میکردن.القصه امروز برای دومین بار تجربه گزارش زنده تو استادیوم آزادی رو پیدا کردم اونم تو یه بازی با 80 هزار تماشاگر.امید ایران - امید افغانستان.چند روزی هم بود که بدجور مریض بودم و خلاصه بازی که تموم شد دیدم کلی بازخورد منفی داشته و کلی هم تو پیجهای فیسبوکی فحش خوردم.متهم شدم به نژاد پرستی و تحقیر تیم افغانستان.خیلی نمیخوام به ماجرا دامن بزنم.کلی رفیق افغانی دارم و حسی که بهشون دارم یه حس صمیمیت هستش و دیگر هیچ.آزمون و خطا تو کار گزارشگری هست.

همینجا تاکید میکنم که بهیچوجه قصد توهین و اساعه (اسائه) ادب نداشتم و تو مرامم نیست که به کسانی که باهاشون به نوعی زندگی کردم، جسارت کنم.اگه در طول گزارش چیزی گفتم که به کسی برخورده، از صمیم قلب عذرخواهی میکنم.اون قدر وجودشو دارم که اگه اشتباهی کردم ،عذرخواهی کنم. منتها بازم تاکید میکنم که تو ذاتم، تحقیر کردن دیگران وجود نداره.من یه بچه جنوب شهرم که تو زندگیم با سختی و پشتکار جلو اومدم و به کسانی که مثل خودم هستن، هیچ وقت توهین نمی کنم.