غضب مرکز درمانی و تجرید گاه موقت از سوی والی کابل

در حالیکه ویروس COVID 19 جهان معاصر را به چالش جدی و بزرگ مواجه ساخته و دولتهای مقتدر جهان همه توانایی و امکانات دولتی را به هدف حفظ جان شهروندان بسیج کرده و میلیونها و بیلیونها دلار را به این منظور اختصاص داده اند، عده یی از صاحبان سرمایه های بزرگ و مالکان کارخانه های بزرگ صنعتی نیز از سرمایه های شخصی شان در این راه مایه گذاشتند، تا در امر مهم مهار ویروس کرونا و نجات جان انسانها سهم گرفته باشند.
در ولایت هرات یکتن از سرمایه داران هموطن ما ساختمان مهمانسرای مجلل خویشرا برای بیماران مصاب به کرونا اختصاص داده و آنرا به " تجرید گاه " موقت مبدل کرد تا با قرنطین نمودن آنهایی که به کرونا مبتلا شده اند، جان شهروندان هرات و حتی خانواده و بستگان خویشرا نجات دهد و از گسترش بیشتر ویروس و بروز فاجعه در هرات جلوگیری نمایید.
در هندوستان از ستارگان نامور سینمای بالیود تا مالکان کارخانه های بزرگ همه به سهم خود در مبارزه با کرونا شریک شدند.
اما دردا و دریغ که :" دریای کابل است که مرداب میبرد" !
گویی افغانستان به جزیره مرگ انسانیت مبدل شده و به مدفن وجدان و حس مسئولیت.
از کابل، خبر میدهند که جلالتماب والی کابل ، آقای یعقوب حیدری، که بر اساس روابط شخصی با اشرف غنی،بعنوان والی کابل تعین شده است، نه تنها در امر مبارزه با کرونا و جلوگیری از شیوع این بیماری خطرناک برابر به وظیفه و مسئولیت خویش عمل نمی کند و برنامه یی به این منظور ندارد، بلکه خود به مانع و سد جدی بر سر راه وزارت بهداشت و درمان مبدل شده و جلو اقدامات پیشگیرانه آن وزارت را میگیرد.
وزارت صحت عامه به منظور جلوگیری از شیوع هرچه بیشتر بیماری کرونا در کابل، نظر به نیازمندی اقدام به احداث " تجرید گاه " موقت در ساختمان قصر دارالامان نموده که این مرکز با سیصد بستر و امکانات ضروری برای درمان بیماران کرونا تجهیز شده و آماده پذیرش بیماران مصاب میباشد.
اما جلالتماب صاحب والی کابل، به فرمان خود درب این تجرید گاه را تخته نموده و با جابجایی افراد مسلح در اطراف ساختمان، مانع ورود کارمندان موظف وزارت بهداشت و بیماران مصاب به کرونا به ساختمان قصر دارالامان میشود.
والی، که از روی لایحه وظایف اصولا باید مجری برنامه قرنطین در شهر کابل ، و همکار وزارت صحت عامه باشد، به دلیل برخورداری از حمایت اشرف غنی،بر خلاف وظیفه و مسؤولیت عمل کرده و دروازه مرکز درمانی و تجرید گاه موقت دارالامان را در حالی به روی بیماران بسته است، که قرنطین و اقدامات پیشگرانه در سطح شهر اعمال و رعایت نمی شود ، مراکز تشخیص امکانات لازم برای انجام آزمایش کرونا را در اختیار ندارند، و کابل در یک قدمی فاجعه و انفجار کرونا قرار دارد.
والی کابل، به بستن دروازه مرکز درمانی و تجرید گاه موقت دارالامان، اکتفا نکرده بلکه وسایل، تخت های بیماران، آمبولانس های مربوط " کابل آمبولانس " و همه آنچه را که در آن مرکز جابجا شده است، توقیف نموده است.
در یک هفته گذشته افراد مسلح مستقر در اطراف ساختمان قصر دارالامان و مرکز درمانی ، همه آن عده از بیماران را که به توصیه مسئولین وزارت صحت عامه به آن مرکز تجرید فرستاده شده اند، از پشت درب ساختمان جواب داده و به آنها گفته اند ،:" والی صاحب هدایت داده است که به هیچ کس اجازه ندهید داخل ساختمان قصر دارالامان شود. اینجا اقامتگاه و دفتر کار والی کابل است، کلینیک و شفاخانه نیست." !
این اقدام " انسانی !" والی کابل، که در گفتگوی با رسانه ها از آن منکر میشود، سبب ایجاد سردرگمی، جنجال و تراکم در کار وزارت صحت عامه به خصوص معینیت عرضه خدمات صحی آن وزارت و آن عده از بیماران مصاب به کرونا که نیاز به قرنطین و مداوا دارند، شده است.
برخورد جلالتمابان والی و شهر دار کابل، که بقول خودش با وجودی اینکه علایم بیماری ندارد، ولی نتیجه آزمایش شان مثبت است، و در حالیکه نتیجه آزمایش شان مثبت است باز از روی حس مسئولیت در خانه نمی نشینند و قرنطین را رعایت نمی کنند و به شهرداری میروند، قابل قدر دانی است.
جا دارد که اشرف غنی، که شعار و معیار اصلی او " شایسته سالاری " است، از شهردار و والی نمونه شهرکابل، بخاطر خدمات شایسته شان در راه مبارزه با کرونا قدر دانی کرده و به آنها نشان افتخار " نازو انا " بدهد.
حکایت والی کابل و برخورد او با بیماران مصاب به کرونا مرا به یاد حکایتی در " بوستان سعدی " انداخت که پدری به پسرش میگویید :
تو را تیشه دادم که هیزم شکن
نگفتم که دیوار مسجد بکن
هر کس در آن خراب شده به قدرت میرسد، برابر به زور و توانایی در حق مردم بیچاره ظلم و ستم و جفا میکند، و حق مردم را می ستاند و ضایع میکند.