دا زمونگ دادا وطن

نسل نو هزاره متفاوت اند و پر از استعداد و سرشار از امید. پارسال وقتی حمید سخی زاده به دور نهایی "ستاره افغان" راه یافت کسی نبود که هزاره باشد و احساس هزاره بودن کند، اما صدای حمید به هیجانش نیاورد. بعد المپیک آمد و روح الله نیکپا حماسه آفرید. اولین مدال المپیک تاریخ افغانستان را برای مردمش به ارمغان آورد. همه با روح الله جان گرفتیم و تا اعماق احساساتمان خوش شدیم و به خود بالیدیم و به روح الله آفرین گفتیم. اینک نسل نو هزاره پدیده ی دیگری را خلق کرده است، الهه سرور. الهه دختری بیست ساله که آوازش در اولین شنود خبر از تولد یک ستاره می دهد. قد بلند، چهره ی زیبای هزارگی و اعتماد به نفس نمایان به آواز الهه برجستگی خاص می دهد و این همه از او تصویری پرجذبه می سازد. اما الهه در این خلاصه نمی شود، بلکه مهمتر از این جایگاه تاریخی و اجتماعی او است که باید مورد دقت قرار گیرد.
جامعه ی هزاره دیگر جامعه یکرنگ و بسیط دیروز نیست بلکه نوگرایی و سنت شکنی تار و پود این جامعه را دگرگون کرده است. اگر در یکسو هنوز بازار خرافه و خرقه و پیر و مرید گرم است و هر نفس تازه را در گلو خفه می کنند، از سوی دیگر مردم به آواز دختری گوش می دهند که تا دیروز حتی فکر آواز خواندن برایش جرم بود. این تقابل نیست بلکه بزرگ شدن یک جامعه است. توسعه یافتن و جنبه و ظرفیت پیدا کردن است. بالغ شدن است. و برای نسلی خلاص کردن خود از زنجیر و زولانه های تاریخی که ما را از زمان و جهان دور کرده است.
پارسال وقتی حمید بود بسیاری ها شوق خود را پنهان نمی کردند. وقتی روح الله قهرمان شد خوشی مان را مخفی نکردیم. اما امسال به نظر می رسد از ابراز شور و شوق برای الهه عموما پرهیز می کنیم، با این همه شعار از جامعه مدنی شنیدن، حقوق زن گفتن، ژست آزاداندیشی و عدالتخواهی گرفتن. نوعی سکوت و بی اعتنایی حس می شود. خلاصه از دختر بودن الهه ها نباید هراس داشت. هر هزاره ای - زن یا مرد- وقتی اراده می کند که دیگر در حاشیه زندگی نکند و در سایه راه نرود، او که می خواهد دیگر هزاره بودن جرم نباشد باید حمایتش کند. در قرن بیست و یک متفاوت کالا پوشیدن، متفاوت زندگی کردن، متفاوت بودن دیگر نباید تابو باشد.
تصویر الهه های دیروز رنگ گوشه گیری داشت. بوی تبعیض می داد. از نگاهش تحقیر شدن می بارید. حس کم داشتن و کم بودن داشت. مظلوم بود. ترحم برانگیز جلوه می کرد. چنین تصویری خود به خود مستعد مجرم بودن بود. اما امروز الهه چنین نیست. از مرکز توجه شدن نمی ترسد. آنکه ازو خوشش نمی آید به استعداد و اعتماد به نفس و زیبایی اش حسودی می کند. در هر حرکتش الهه باور دارد که بهترین است. پر از جذبه است و تحسین برانگیز. و درست به یک ستاره می ماند. برای الهه، تاریخ ورق خورده است. و ما هم باید تلاش کنیم زمان و جهان را ببنیم و ساحران و مارگیران را نگذاریم زمان ما را هزار سال پس ببرند و جهان ما را تنگ و تاریک بسازند. آیا در حاشیه زیستن و در سایه راه رفتن برای هزاره دیگر بس نیست؟ الهه ها هرچه در توان دارند با وجود سختی ها و ناملایمی ها تلاش می کنند تا ثابت کنند که دیگر نمی خواهند از دیگران و از زمان وجهان کم و پس باشند
.