سیکولاریزم علامه سیستانی و فکاهی ملانصرالدین

چنان معلوم میشد که آقای سیستانی حتی ازفهم واژه "سکولاریزم" نیزعاجزبود. .من زمانیکه اولین مقالهء خویش را راجع به دیدگاه های قبیلوی سیستانی راجع به سیکولازیزم درسایت کابل پرس^? نگاشتم متعاقب آن تعدادی ازطرفداران آقای سیستانی بظاهرمتدین به کمک دوست اپرچونیست خویش علامه سیستانی هیجانی شتافتند.ازجملهء این دوستان طوریکه دربالا ذکرگردید یکی هم آقای مسعود فارانی است که به طرفداری این علامهء بزرگ مقاله رانگاشتند که میتوان گفت مرمت کاری ویا به تعبیر واضح تر، خاک انداختن بالای مرداریهای سیستانی باشد. جناب مسعود فارانی که خود یکی ازنویسنده گان وشاعران شناخته شده کشورمااند متأسفانه در دری را درپای خوک ریخته اند وخیلی ارزان آنرا به معرض فروش قرارداده اند. آقای فارانی مقالهء خویش را تحت عنوان " جدانی دین ازدولت" دریکی ازکثافت دانی های قبیله به معرض نقد خواننده گان قرار داده اند درحالیکه درآن کثافت دانی اصلا اثری از نقد نظریات مخالف به چشم نمیخورد وتمام نظرات مخالف علامه هیجانی به بهانه بی احترامی به شخصیت گهربار ایشان زیر تیغ سانسور قرار میگیرد.. اگرپورتال مذکور به نقدنظریات مخالف ارج قایل میشد پس چرا بزرگانی به قول سیستانی انجنیرنلدوانی ضابط خلیل الله معروفی که باری زیرچادری خانم نادره خودرا پنهان نموده بود ومولوی قاقنوس لمبه ، آخندزاده میرعبدالرحیم عزیز چرسی پورتال مذکوررا ترک گفته وازکلکینچه های دیگر لاطائیلات مالیخولیایی خویش را بروز میدهند؟ وبالاخره آقای مسعود فارانی چرا قبل ازین سر وصداهای که سیستانی هیجانی دربارهء اسلام براه نه انداخته بود.ایشان اندرباب سیکولاریزم درفشانی ننموده بودند. معلوم است که ایشان بدفاع ازیک عنصراپورچونیست برخاسته اند که روز اول پرچمی است روز دوم خلقی و روزسوم هم ملالی جویا.یی ودرین روزها سردار داوودی.

بهرحال چنانچه که عرض شد بعدازنوشته جناب مسعود فارانی عقل به کلهء علامه سیستانی زد و ایشان را وا داشت که دیگر به اراجیف ولا طائلات نویسی های خویش وتعرض بالای متن قرآن واحادیث نبوی خاتمه داده وراه جدیدی را درپیش گیرد. راه جدیدیکه اکنون آقای سیستانی درپیش گرفته است عدم تعرض وهتک حرمت به مقدسات دینی خصوصا اسلام است با ذکراین مطلب که درنظام اسلامی هرکسی را به زور وفشار وارد مساجد میسازند اما درنظام سیکولار چنین کاری امکان ندارد. من نیز میگویم که اگر هرنظام دینی ولو به شکل طالبان درافغانستان برسرافتدار بیاید ن نباید علامه سیستانی را کسی مجبور به رفتن بسوی مساجد بخاطر اقامه نماز بسازند. من اگر جای ملاعمرباشم برای علامه سیستانی یک معافی خط ابدی صادر میکنم که گروه های امربالمعروف ونهی عین المنکر زیرفرمان من علامه قوم گرا را نباید مراجم شده و وبه زور وادار به نمازخواندن نمایند.

بنده به این عقیده هستم که ترمیم کاریهای جناب مسعود فارانی نیزدراجتماع مومن افغانستان برای علامه سیستانی هیجانی دردی را دوا نمیکند زیرا چنانچه گفته اند تیری که ازکمان جست دیگربرنمیگردد. شاید درآینده از سال 2009 میلادی درصفحات انترنتی فارسی زبان بتوان به عنوان سال مرتدشدن سیستانی هیجانی یاد کرد.

درینجایک فکاهی ملانصرالدین نیزیادم آمد که خیلی شباهت به حال کاندید اکادمیسن ما پوهاند دکتور علامه سیستانی هیجانی دارد که امیدوارم خواننده گان عزیزرا خوش آید.

گویند روزی ملانصرالدین درمسجد هنگام ادای نماز درجمع نمازگزاران دیگر بادش به صدای بلند ازبدنش خارج شد. ملا درک کرد ملا باخودش به این نتیجه رسید که دروقت سجده آهسته نمازرا ترک گفته ومسجد وبالاخره روستا را ترک گوید.

وی چنان کرد . روستارا ترک داد وچندین سال گذشت که ملانصرالدین دوباره هوای آن روستا به سرش زد. بعدازگذشت چهارده سال او به روستا برگشت دراولین برخورد با اهالی روستا ملانصرالدین با پسربچه تعریبا چهارده ساله روبرو شد.

ملا از وی با بسیارگشاده رویی پرسید: پسرک چندساله هستی؟
آن پسرک لحظهء باخودش فکرکرد وبالاخره گفت:

درست گفته نمیتوانم که چند ساله هستم اما پدر ومادرم برم گفتند که تو در همو سال پیداشدی که ده مسجد ده ما ملا نصرالدین بادش خارج شده بود وبعدازان گم شد."

ملا با خود فکرکرد که با گذشت این همه سال آن حادثه فراموش مردم نشده بدون اینکه خودرا به دیگران نشان دهد بار دیگر ازروستا گریخت ودیگر برنگشت..
پس نتیجهء مسلم اینکه اگرآقای سیستانی روزهزار بار ازاسلام و قرآن وشهادت ومقام شهید تمجید وتحسین بعمل آرد مردم به حرفهای وی کوچکترین اعتبار وارزشی قایل نخواهند شد بخاطریکه مضامین سراپا توهین وتعرض آمیز وی بالای متن احکام اسلامی ازجمله تعدد زوجات ونماز وروزه وزکوة وحج فراموش مردم نخواهدشد تاوقتیکه یک مقالهء دیگر را مبنی بر رد نظریات قبلی خویش ننویسد وآشکارا توبه نکند.
این سخن اخیررا بخاطری یاد کردم که درتازه ترین قهرمان سازی های قبیله گرایانه آقای سیستانی ازشخصیت سردار داوود به اصطلاحاتی چون شهید وشهید جهاد وایمان بخدا وپیدا شدن قرآن جیبی ازپیکر سردار داوود وغیره برخورده ایم .

عرض من حضور جناب سیستانی این است که محترما!

کسانیکه از شهادت وشهید بودن وجهاد ومجاهدت می نویسند آنها اعتقاد راسخ به وحدانیت خدا ورسالت رسل ووانبیاء واعتقاد براینکه جز خداوند واحد ولاشریک ، دیگر هیچ موجودی قابل پرستش نیست دارند .آنها معتقد اند که دنیا مزرعه آخرت است. آنها برقرآن واحکام ثابته الهی خورده نمیگیرند بلکه هرحکم خدا را به نفع خویش واحتماع خویش می پندارند. آنها با طیب خاطر به مساجد میروند ونماز میگذارند وسرتسلیم وانقیاد را به پیشگاه احدیت خم نموده وازگناهان خویش آمرزش میطلبند . آنها ازتعرض وهتاکی وتمسخر بالای احکام الهی عار دارند. آنها به این امر معتقد اند که بهترین مرگ شهادت درراه وبخاطررضای خدا است. نه بخاطر ازدست دادن جاه ومقام وکرسی ریاست جمهوری .

به نظربنده مرگ داوود خان ازجمله مرگهای طبیعی مانند مرگ اکثر دیکتاتوران جبار تاریخ بوده که توسط شاگردان ونمک خوران خود شان ازبین رفته اند. ذوالفقار علی بوتورا کسی اعدام کرد که توسط خود وی از ریبه خورد ضابطی به مقام لوی درستیز والی یا ستاد کل ارتش پاکستان انتخاب ومقررگردید درعراق عبدالکریم قاسم توسط شاگرد وفادارش عبدالسلام عارف ووبهمین ترتبب اشخاص وافراد زیادی ازنوکران ودست پرورده گان استعمار یکی توسط دیگری به قتل رسیده وراهی جهنم گردیده اند که هیچ جای تعجب وبه قول افغانها حیرانتیا درآن وجود ندارد.

بناء دو راه فرا راه شما آقای سیستانی وجود دارد یا اینکه درمقالات آیندهء تان ازکفرگوئی های قبلی تان یکسره اظهار ندامت نمائید وعلنا خودرا پیرو قرآن ودین محمدی معرفی نمائید ویا اینکه ازقهرمان سازی های که بارنگ دین واسلام آنرا ملمع کاری میکنید کاملا دست برداشته ودرقسمت سرداران وپای لچان قبیله ای خویش ازدین استفاده ابزاری نکنید.

سلامتی باد برکسی که اهل هدایت است