فلسفی مر دیو را منکر شود!

جنایت، جنایتکار و خیانت خیانتکار در عقب هیچ پرده و دیواری پنهان نمی مانند؛ و هدف بنده هم از قلمی کردن آن سطور پرده پوشی جنایت این یکی و خیانت آن دیگری نبوده ، بلکه برعکس تصور بنده اینست که شیوه روشنگری و جستجوگری و در مجموع کار علمی به حوصله مندی و بیطرفی استوار است، که باید باشد؛ و آن اشاره هم که از قول شاعر آمده بود یعنی دود چراغ خوردن و تن به بیخوابی دادن، منظور همانا تحقیق و تدقیق بیطرفانه و استوار برروش های علمی بود.

شکر گذارم که هم میهن عزیزم، به کمک جستجوگر گوگل از رنج دود چراغ خوردن و تن به بیخوابی دادن رسته اند، اما هنور در کشور ما حتی در عصر " گوگل و کمپیوتر" جستجو گران و جوانان و دانش پژوهان، مجبور اند دود چراغ بخورند و به کتابخانه ها و شخصیت های آگاه مراجعه کنند تا سوالات شان پاسخ بیابد .

این یک جهش علمی بزرگیست که انسان همعصر ما به آن پایۀ از کمال فنی دست یافته است؛ که کار ما را سهل ساخته و از سرگردانی در دهلیز های کتابخانه ها و سر فرو بردن در میان برگ های چند و چندین جلد کتاب، نجات مان بخشیده است ، اما بار دیگر باید عرض کنم که کار علمی – پژوهشی در کنار گرد آوری اسناد و مستندات لازم، تحلیل میخواهد و تحلیل همراه با مقایسه مطالب مختلف از منابع گونه گون، اندیشه کردن نیاز دارد و جستجوگر گوگل منابع لازم و متنوع را بسرعت در اختیار ما میگذارد اما بجای ما نمی اندیشد و مقایسه بیطرفانه نمی کند و در اخیر هم نتیجه گیری تازه و جداگانۀ ارایه نمی کند.

نکتۀ دیگری که همه میدانیم؛ اینست که انسان ها و دیدگاه هایشان گوناگون اند و نمیتوان انتظار داشت که مثلا تمام افراد و آحاد ملتی در مورد مشخصی هم نظر باشند. و نمیتوان مردم سرزمین خودمان را از این قاعده مستثنی ساخت.

مخالفت و یا هم موافقت در مورد شخصیت ها و واقعات تاریخی، در جوامع آزاد، حق هرانسان است؛ و این برمیگردد به همان خصوصیت ویژه انسان، که او را به مرتبت اشرف مخلوقات رسانیده؛ و آن ویژه گی همانا اندیشه گری و تفکر است.

چه عیبی دارد که تشخیص شما از ملالی جویا همان باشد که در نبشته هایتان بیان میدارید، و در عین حال تعدادی هم با دریافت خود شان او را نپذیرند! مگر اینکه شما توصیه میکنید که حرف بزرگ تر از دهن تان نزنید، به این معنی نیست که تعدادی حق یا هم استعداد " تفکر " کردن ندارند؟

بدون شک فکر کردن و ابراز نظر کردن حق همگان است؛ اما اگر کسی نظر نادرستی بر مبنی دریافت نادرست بیان میکند، این شاید نشانۀ دشمنی او با کسی نباشد، بلکه بیشتر برخطای تشخیص و دریافت او حمل میشود.
همین نکته را میتوان بر مسایل دیگری که شما در مقالت تان به آدرس بنده به آنها اشاره کرده اید، تعمیم داد!
شما که در اروپا تشریف دارید، از واقعۀ حمله بر نخست وزیر ایتالیا که حتما آگاه شده اید؛ نخست وزیری در اوج قدرت و در احاطۀ محافظان مورد حملۀ یک شهروند عادی قرار میگیرد و سر و صورتش خونین میشود!
اما کسی او را جابجا به دشمنی با ملت و وحدت ملی و منافع ملی متهم و محکوم نمی سازد !!!

شما میدانید که ایتالیا تا انکشاف به ایتالیای امروزی از چه مراحل تاریخی گذشته و چه گونه دیکتاتوری ها و استبداد ها را تجربه کرده است!

یعنی همان حق شهروندی که بر ذلت گوسپندی چیره گشته است!

وقتی شما دل خوشی از آنعده کسانی که گویا تنها دوای درمان درد های مانرا، تغییر نام کشور مان میدانند، ندارید، و نظر یا نظریه های شانرا نمی پذیرید، حق دارید، اما در مقابل به آنها نیز باید حق داد در مورد مشکلات و مصایبی که دامنگیر شان است ابراز نظر کنند و دریافت های شانرا بیان دارند آیا وضعیت از این که هست بدتر میشود یا شاید همان نظرات بالاخره به راه حلی رهمنون شود؟

آری؛ زیرا انتظاری که از اندیشیدن میرود همانا رسیدن به نتایج نوینی است!

اینجا بار دیگر از دکتر کریم سروش نقل قول می کنم چون به عرایضم ربط دارد :

"حیات جامعه به حیات اندیشه در آن است. و با رواج این شیوه های اندیشه کُش، کجا و چگونه میتوان به زندگی و پویایی این پیکر امید بست؟ عقیم بودن، ویژگی خاص شیوۀ برخورد دگماتیک است و باید براحوال یک جامعۀ عقیم گریست که رشدی و میوه ای در آن پی نخواهد داشت."

آیا بهتر نیست مسایل و مخالفت های عقیدوی و نظری، از راه تبادل آرا حل شود، تا زمینه های برخورد فزیکی و رفتن و پیوستن به جبهات نظامی این طرف و یا آن طرف محدود و محو گردد؟

زیرا کمترین زیانی که جدال های قلمی و نتیجه گیری های آنی و هیجانی میتوانند بار بیارد، اینست که فضا را بیشتر مغشوش ، اذهان را مشوش و آب های قضاوت را تیره سازد و بس!

چون در آن مقالت از بنده خواسته شده بود تا " حرف دلم " را بیان کنم، امیدوارم آن دوست حدیث مفصل را از این مجمل در یابند و بدانند که بنای هرمخالفت و نپذیرفتنی " عقده " نیست ، بلکه عقیده های مختلف اند که به نتیجه گیری های مختلف و بعضا مخالف میرسند!