حمله برادران ناراضی و مخفی شدن کرزی در یک محل امن

حملات هماهنگ وگسترده طالبان به پارلمان افغانستان وبرخی سفارت خانه های کشورهای خارجی وچند شهردیگر، سرخط بسیاری ازنشریات خارجی وداخلی رابه خوداختصاص داد. ایجاد سروصدا وجلب توجه، درست چیزی بودکه طالبان درپی آن بودند تا بدین وسیله خود را قدرت مند ترازآن چیزی که استند نشان دهند وتا جایی موفق هم شدند.

ازتلفات غیرنظامیان تاکنون اطلاع دقیقی به نشر نرسیده، اما احتمال تلفات وجود دارد.

با شروع حملات تروریست های طالب، نیروهای ارتش ملی افغانستان مسولیت فرماندهی اموررا به دست گرفت وقرارگزارش ها،حتی تعدادی ازنماینده گان پارلمان افغانستان یکجا با پولیس درمقابل مهاجمان برای حفاظت ازساختمان پارلمان وارد درگیری شدند اما دراین میان آقای کرزی که همیشه ازطالبان به عنوان برادران ناراضی یاد می کند پا به فرار گذاشت و یابه گفته گزارشگر بی بی سی خود را به محلی امنی رساند. در حالیکه یک رئیس جمهور در چنین شرایطی باید از طریق رسانه ها در ارتباط با مردم اش باشد.

این دومین باراست که حمله ای به این گسترده گی درکابل به وقوع می پیوندد. باراول درماه سپتمبر سال گذشته، طالبان بااستفاده ازهمین تاکتیک وبااستفاده ازکلاشنکوف، راکت اندازوبمب های دستی به سفارت امریکا وچندمحله دیگردرکابل حمله کردند.

با توجه به تجهیزات نسبتا پیشرفته پولیس ، ارتش واستخبارات افغانستان این حملات بدون همکاری حلقات قبیله گرا وفاشیستی دردرون دولت افغانستان با طالبان درقلب کابل امکان ندارد. برای حمله به این گسترده گی نیازبه یک برنامه درست و منسجم است که این مساله حداقل برای انهایی که درجریان جنگ های طالبان درزمان حاکمیت شان درافغانستان بودند، روشن است که بسیاری ازافراد این گروه با جهل و بیسوادی که دراذهان آنها حاکم است فاقد آن درایت می باشند.

این حمله درست زمانی صورت می گیرد که تعدادی ازنمایندگان حزب اسلامی برای مذاکرات صلح واردکابل شده اند ودولت افغانستان بارها ازطالبان خواسته است که به روند صلح بپیوندند.اصرار دولت کرزی و تیم قبیله گرا برای کشانیدن طالبان به پای میزمذاکره وسهیم نمودن انها درقدرت هرچی باشد تاکنون برای مردم افغانستان جز بدترشدن وضعیت امنیتی وشدت گرفتن حملات انتحاری و بمب گذاری چیز دیگرنبوده است.

با نگاه به سرخط خبرهای که در این چند سال گذشته درمورد افغانستان به نشرمی رسد واماروارقام کشته شده گان حملات کورطالبان و افزایش مهاجرین درداخل و خارج نشان ازبدترشدن وضعیت می دهد.

مقامات دولت افغانستان درکنفرانس های مطبوعاتی شان بارها پیش شرط های را برای مذاکره با طالبان مطرح کرده اند. حفظ دست آوردهای ده سال گذشته افغانستان، احترام به قانون اساسی و حقوق زن، دست کشیدن ازخشونت و احترام به آزادی بیان ومطبوعات ازجمله پیش شرط های است که توسط دولت بارها اعلام شده است. همین دیروز وزیرخارجه افغانستان درپارلمان یکباردیگراین پیش شرط ها رامطرح کردوگفت که دولت افغانستان باهرگروهی که این خواسته های دولت افغانستان را مدنظرنگیرد واردجنگ خواهد شد. اما کنفرانس های مطبوعاتی و سخنرانی های این دولت مردان با اعمال آنها درتضاد کاملی قراردارد.

ایجاد دفتربرای طالبان درقطرودرخواست برای آزادی چندتن ازرهبران این گروه از زندان گوانتانامو که دست شان به خون مردم افغانستان آغشته است توسط دولت افغانستان درکناراینکه نشان دهنده عدم باورمندی این افرادبه حرفهای خودشان است، نشان دهنده نقض قانون اساسی افغانستان توسط خود دولت بوده و اعتماد مردم به دولت را از بین خواهد برد.

ازطرف دیگرطالبان نیزپیش شرط های خود شان را برای مذاکره بارها اعلان نموده اند. آنها با نا دیدن گرفتن پیش شرط های دولت افغانستان و باحمایت افراد قبیله گرادردرون دولت تا هنوز موفق تر ازدولت عمل کرده اند.

درچنین شرایطی که طالبان هرروزبیشترازگذشته به حملات ونقض حقوق بشروقتل وکشتارافراد بیگناه ادامه می دهد ودولت افغانستان نیز هیچ گونه پا بندی حتی به پیش شرط های که خودشان تعیین کرده اند ندارند وبا ساختن لویه جرگه ها و کمیسیون صلح و ... قانون اساسی افغانستان را نقض می کند این تنها مردم افغانستان اند که قربانی معاملات اطرافیان کرزی با طالبان می شوند.

ادامه این وضعیت افغانستان راباردیگر به جنگ های داخلی خواهد کشاند که نه برای قبیله گرایان و نه هم دیگر اقوام افغانستان خوب خواهد بود.

اگردولت افغانستان پیش شرط های طالبان را پذیرفته است دیگرچی نیازی برای راه اندازه لویه جرگه ها و کمیسیون های صلح است و باید هر چی زودتر نیروهای خارجی از افغانستان خارج شود و اقای کرزی و اطرافیان شان چنان که امروز نشان دادند همراه با آنها از افغانستان بروند و بگذارند تا خود مردم افغانستان و دیگر اقوام افغانستان مشکل شان را با طالبان حل نمایند.

درغیر آن صورت وقتی طالبان به کشتار شان ادامه می دهند وهیچ پا بندی های به خواسته های مردم افغانستان ندارند حرف ازصلح با طالبان تنها کارآن کسانی است که هیچ وقت از قبیله گرایی و نژادگرایی دست بر نمی دارند.