چند پرسش دوستانه از ملالى جويا

نويسنده: هارون حمیدی

پنج شنبه 21 فبروری 2008

زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )

همرسانی

خانم جويا،

از مدتهاست که گزارش های مربوط به شما را تعقیب می کنم. با تعقیب گزارش هایتان اکثرا به نامزدی شما برای جوایزی بر می خورم که سوال بر انگیز اند. از اینرو خواستم تا چند پرسش دوستانه را با شما در میان بگذارم.

چرا به نامزدی تان برای جایزه پارلمان اروپا اعتراض نکردید؟

چرا به اخذ جایزه از دولت ایتالیا اعتراض نکردید؟ ( پیام وزیر خارجه ایتالیا در این مراسم، نشاندهنده دولتی بودن جایزه است)

چرا به اخذ جایز بین المللی فلم حقوق بشر 2008 اعتراض نکردید؟

چرا به تابعیت افتخاری و جایزه سالانه Mara Nosturn ایتالیا در حضور معاون اتحادیه اروپا خانم لویزا مورگانتینی اعتراض نکردید؟

شما در اکثر سخنرانی های تان به حق گفته اید:

"متاسفانه افغانستان امروز یک کشور اشغال شده است " ( مصاحبه السا راسبک)

«افغانستان تحت سلطه امریکا و متحدانش هنوز هم همچون دوزخ سوزان برای مردمش هست و سیاست های غلط به اصطلاح جامعه جهانی کشور ما را به پرتگاه نابودی کشانیده است." (در مراسم اعطای جایزه بین المللی فلم حقوق بشر 2008)

"... این دشمن دست نشانده‌ی امپریالیسم پی‌برده، بلکه برای مقابله و مبارزه با او، متحد شده. این ملت امروز دوست و دشمن را خوب از هم تشخیص می‌دهد ....."( مصاحبه با شهروند)

"نیروهای اشغالگر از جمله کانادا باید از افغانستان خارج شده و به این ادعای مضحک مبارزه با تروریسم خاتمه دهند. " ( مصاحبه با شهروند)

سه سوال:

1. آیا اتحادیه اروپا هم در جمله نیروهای اشغالگر به شمار میرود؟

اگر پاسخ بلی است، در دو مورد ذیل چرا به نامزدی و اخذ جایزه اعتراض نکردید؟

نامزدی تان به جایزه پارلمان اروپا و اخذ جایزه در حضور معاون اتحادیه اروپا

2. "کشور اشغال" شده شما توسط کی اشغال شده است؟

آیا ایتالیا ( جزو ناتو) هم کشور ما را اشغال کرده است؟اگر بلی، چرا به اخذ جایزه از این کشور اعتراض نکردید؟

3. آیا می پذیرید که جایزه بین المللی حقوق بشر 2008 سلسله از همان جوایز امپریالیستی است که وقتا فوقتا به کسانی (؟) اهدا می شود؟

اگر موافق نیستید که سلسه همان جوایز به شمار میرود، لطفا بگویید که این جایزه از سوی کدام نهاد مردمی داده می شود؟

حضور هالیودها و ستاره های هالیودی که منافع اشغالگران کشورت را تامین می نماید، در مراسم اعطای این جایزه را چگونه می بینی؟

من شاهد مثال های فراوانی از شخصیت های متعهد بوده ام که جوایز امپریالیستی را لعن و نفرین گفته اند و از اخذ و نامزدی شان برای این جوایز خودداری کرده اند. بطور نمونه به چند تای آن اشاره می کنم.

1. شاملو جایزه نوبل را جایزه ستایشگران غرب می دانست

2. شارون اولدز بخاطر حضور لورا بوش از شرکت در فستیوال کتاب خودداری کرد

3. مولانا ایدهی بخاطر مرگ و میر و فقر در پاکستان از گرفتن جایزه خودداری کرد

4. فیص احمد شاعر پاکستانی جایزه دولتی را نپذیرفت

5. بوکسران مشهور سیاه پوست نه تنها که سر شان را برای اخذ مدال خم نکردند بلکه با مشت ها گره شده جواب آنرا دادند

6. آرونداتی رای برای کتاب آله بی کسان، جایزه بوکر را به خاطر فقر جانکاه در هند نپذیرفت

و می توان این لیست را به ده ها رساند.

آیا آنانی که جوایز را نپذیرفتند و با شدیدترین عکس العمل آنرا لعن کردند، صحیح اندیشیده بودند یا شما که با افتخار جوایز اتحادیه اروپا و دیگر اشغالگران کشور تان را بدست می آورید؟

آیا حق دارید از نیروهای اشغالگر سخن برانید و از پارلمان این نیروهای اشغالگر آنهم در حضور معاون این پارلمان امپریالیستی ( حضور ناتو را در افغانستان فراموش نکنید) جایزه دریافت بدارید؟ و این در حالیست که شماری از قلمچه های کشور تان تا هنوز یوغ ننگین القاب اکادیمیسین، کارمند شایسته فرهنگ، سرمحقق و ... را می کشند، چرا نخواستید با نفرین این جوایز برای این قلمچه ها نمونه از وقار و شرافت سیاسی شوید؟

تشکر

پيام‌ها

21 فبروری 2008, 00:36, توسط motarez

dost dashtam man hamin gona sowal hara az en zan shoja watab beporsam. wa yak sowal digar ezafa konam ke dar koja e watan eshghal shoda shoma zanan mesl shoma lebas miposhad. madar tan ba shoma yad dad ke engona beposhid ya haman amparyalism? yagha e ke shoma estefada mikonid shabi yagha e estemar garan ast. to shabih ham watanani ke shoma edde aa mikonid deltan bara e shan misozad. ba joz etraz kadam program moshakhas bara e moshkelat darid ya na ba etraz mikhahid yak moshkel digar ezafa konid? omid waram jaeza ei ra ke daryaft kardid be mardom tan taqdim konid.

21 فبروری 2008, 01:59, توسط قدرت اله حکیمی

به نظرم ملالی جویا در موقعیتی قرار ندارد که این جوایز را رد کند. درحالیکه پیاپی این جوایز به زنان و مردان ضد دموکراسی و حقوق بشر داده میشوند، وقتی هم جایزه‌ای بنابر هر دلیلی به جویا تعلق میگیرد، وی باید با گرفتن این جوایز، و سخنرانی به نفع مردم افغانستان در جریان دریافت جوایز، مسایل مهم و عمده‌ای را یاددهانی کند که آگاهی بخش باشد.

وقتی جویا در داخل افغانستان از مطبوعات تقریبا سانسور شده و برایش هیچ تربیونی نگذاشته اند که صدای خروشان و موضع قاطعش را به جهانیان برساند، این موقع خوب و تربیون عالی برایش میباشد که از آن به نفع مردمش کار گیرد.

شاید رد جایزه بوسیله شخصیت های جهانی چون شاملو، آروندوتی رای (حتی همین خانم رای هم تنها جوایزی را رد کرده که تشخیص داده نگرفتنش نسبت به گرفتن به نفع عقایدش تمامی میشود، درحالیکه از گرفتن چندین جوایز متعدد دیگر ابا نورزیده است) و ... بخودی خود آگاهی بخش باشد و سروصدای زیاد راه اندازد و در آخرین تحلیل به نفع مواضع انسانی آنان تمام شود، اما اگر یکچنین جایزه‌ای از جانب جویا رد شود، شاید اصلا انعکاسی نداشته باشد، پس چه خوب که وی این جوایز را بپذیرد که هم صدایش را بلند کند و هم در سطح جهان از موقعیت بهتری برخوردار گردد تا سخنش بهتر و قوی تر در دل مردم جهان راه یابد.

شاید یکی از دلایلی که جویا توانست با آن موضع اش همچنان زنده بماند و حتی مثل میرهزار اسیر خاد جهنمی نشود، اینست که وی دیگر با این جوایز و استقبال جهانی، به چهره معتبر در سطح جهان مبدل شده که شخصیت ها و نیروهای ضد جنگسالاران را نمایندگی میکند، و دولت هم میداند که هرحرکتش بر ضد جویا میتواند برایش در سطح دنیا بی‌آبی و رسوایی به بار آورد.

اگر جویا این جوایز را میگرفت اما در مقابل در سخنرانی هایش از رنج های مردمش و از مداخلات خاینانه غربی ها در کشورش سخن نمی‌گفت آنگاه محکوم بود اما برعکس ما دیده‌ای که وی در سخنرانی های چند دقیقه‌ای هم به این نکته اشاره داشته و تربیون دشمن را برضد دشمنش بکار گرفته است.

ما فقط وظیفه داریم که از تعلق داشتن این جوایز به جویا افتخار کنیم و به او تعظیم کنیم و تبریک عرض نمایییم.
21 فبروری 2008, 02:38, توسط عابده یوسفی
دوست عزیز هارون، در یک مورد خودت اطلاعات غلط داده‌ای، و طبعا از آن نتیجه غلط ارائه کرده‌ای.

خودت خواسته‌ای آروندوتی رای را نمونه‌ای پیشکش کنی و از ملالی جویا نیز بخواهی که جوایز را رد کند. اما همین مثال خانم رای هم آموزنده است و ملالی جویا احتمالا مطابق آن عمل میکند.
- خانم رای برعکس گفته خودت جایزه مهم "بوکر" را رد نکرد و آنرا به افتخار هم دریافت داشت، جایزه‌ای که باعث شهرت جهانی وی شد و به وی زمینه داد که سخنش در مطبوعات شنونده داشته باشد و به فرد مهمی مبدل گردد تا مواضع انسانی و ضد امپریالیستی اش به هر نقطه جهان برسد.
  اما وی تنها یک جایزه نه چندان مهم از [جانب یک اکادمی وابسته به دولت هند را رد کرد که کار درستی هم انجام داد. من مطمئنم که اگر زمانی دولت مافیایی افغانستان بخواهند به جویا جایزه‌ای بدهد (که ابدا نخواهد داد) وی نیز همین کار را کرده آنرا رد خواهد کرد.
اما وقتی خانم رای تشخیص داده که جوایزی میتواند در اعتبار بخشیدن به وی و در خدمت سیاست های انسانی اش باشد همه‌ را بدون دغدغه پذیرفته است و در خدمت سیاست هایش بهترین استفاده را هم از آن کرده است: برای نمونه:

2002 Lannan Cultural Freedom Prize

Sydney Peace Prize in May 2004

و شاملو هم هیچگاهی به جایزه نوبل ادبی کاندید نشد و فقط مثل فراوان دیگر انسانهای آزادیخواه آنرا جایزه‌ای برای "بهترین انشای سال به نفع غرب" خواند، که حتی وی نیز اگر نایل به دریافت آن میشد (که صد البته کاملا لایق آن جایزه را داشت و بخاطر عقایدش به او داده نشد) ممکن تشخیص میداد که دریافت آن بهتر از رد آن هست.

در مورد این جوایز هر انسان با عقل سلیم و آگاه برخورد مشخص میکند، رد کردن فقط زمانی معنا می‌یابد که بیش از دریافت آن بتوان افشاگری کرد و دشمن را ضربه زد، درغیر آن نقش این جوایز "امپریالیستی" و "اشغالگران" در تثبیت موقعیت شخصیت ها نقش مهمی دارند که نباید به سادگی از آن ابا ورزید.

من به جویا دریافت این جوایز را تبریک و تهنیت میگویم و چه خوب و آموزنده بود که آنرا به «به مردم رنج دیده و مصیب دیده افغانستان» اهدا کرد.

وقتی جویا میگوید: «افغانستان تحت سلطه امریکا و متحدانش هنوز هم همچون دوزخ سوزان برای مردمش هست و سیاست های غلط به اصطلاح جامعه جهانی کشور ما را به پرتگاه نابودی کشانیده است. من از شما سینماگران تقاضا دارم که دردها و حقایق هولناک کشورم را منعکس ساخته از دولتهایتان بخواهید که از تقویت بنیادگرایی در افغانستان دست بردارند.»

معلومدار است که متحدان امریکا اتحادیه اروپا و ایتالیا و ... را نیز شامل میشود و سوالی پیدا نمیشد که پرسید آیا اتحادیه اروپا و ایتالیا را هم اشغالگر میپندارد یا خیر.
22 فبروری 2008, 19:50, توسط هارون

دوست عزیز صحبت شما بسیار عامیانه و غیر سیاسی است.
کدام منطق سیاسی حکم می کند که یک کشور را یا کشور های را اشغالگر بدان و از پارلمان آن هم جایزه بگیر.

این منطق برای من تازگی دارد.
ملالی جویا زمانی بیشتر می درخشید که با شرکتش در این نوع مراسم از اخذ جایزه ابا می ورزید و به افشاگری همان کشور اشغالگر هم می پرداخت.

چرا ملالی جویا در موقعیتی قرار ندارد که این جوایز را رد کند؟

درست که او تربیون دشمن را علیه دشمن بکار برده است ولی دشمن قبل از آن شخصیت سیاسی او را با جایزه دادنش ربوده و پس از آن به او اجازه داده که بفرما و بگو. و دشمن بدرستی می داند که سخنرانی های آتشین پس از اخذ جایزه را مردم ستمدیده افغانستان مسخره خواهند کرد.
آیا پس از اخذ جایزه با روبوسی از دشمن، سخنرانی آتشین مسخره کردن آرمان های انسان نیست؟
23 فبروری 2008, 05:36, توسط قدرت اله حکیمی

یک سوال از خودت آقای هارون:

به فرض جویا این جایزه را رد میکرد و شدیدا هم رد میکرد، در کجا این عملش انعکاس می‌یافت؟ آیا کسی به جز از جایزه دهنده ها اصلا خبر میشدند که جویا جایزه را رد کرده است؟

مطبوعات داخل که از تیر کردن خبری در ارتباط به وی هراس دارند.
23 فبروری 2008, 10:41, توسط پرتو

آقای هارون

اگر سوال خودت از ته دل باشد و غرض و مرضی در آن نهفته نباشد، درینصورت باید در نقد جویا کمی عقب تر بروی و اصلا ظهور او را در "لویه جرگه قانون اساسی" و پارلمان مورد سوال قرار دهی.

آیا اصلا نشستنش با معاون پارلمان اروپا و قبول جوایز این نهاد ها گناه بزرگ است یا رفتن در لویه جرگه و پارلمان ستمکاران و بربادکنندگان افغانستان؟

فکر نکنم که مرداری و بدنامی و بوناکی و ارتجاعی بودن و نمایشی بودن و "امپریالیستی" بودن و .... لویه جرگه و پارلمان افغانستان به گرد بدنامی و ... پارلمان اروپا برسد. اگر قبول کنیم که رفتن جویا در لویه جرگه و پارلمان درست بوده (که تاحال کمتر کسی را میتوان یافت که وی را بخاطر رفتنن در آن جا ها ملامت کرده باشد)، پس چگونه میتوان رفتن به پارلمان اروپا و اخذ جوایز را رد کرد؟؟؟

اگر قبول داشته باشیم که قدم ماندن ملالی جویا به لویه جرگه نیک بود و تنها کسی بود که از درون آنرا منفجر ساخت و ماهیت خاینانه و ضدمردمی آنرا در سطح جهان برملا ساخت و سخن میلونها هموطن ما را در آنجا بیان داشت، و اگر بپذیریم که رفتنش به پارلمان هم درست بود و با استفاده از هر موقع سیلی های جانانه‌ای به روی جنگسالاران و وطنفروشان موجود در آنجا حواله میکرد،‌ پس درینصورت باید هزار بار به جویا حق بدهیم که به پارلمان اروپا برود و جوایز این نهاد ها را بپذیرید. حتی اگر قرار باشد که کاخ سفید هم جایزه‌ای به او بدهد، ‌درینصورت فکر میکنم که جویا باید این اعتماد بخود را داشته باشد که بدون دغدغه آنرا بپذیرید، اما مثل ترکاندن لویه جرگه و پارلمان از درون، آنجا را نیز بترکاند و افشاگری کند.

گرفتن این جوایز زمانی عیب و خیانت به وطن خواهد بود که آنرا مثل رشوه بگیرد و در مقابل چشم و گوش و دهانش را در برابر جنایات "امپریالیستها" ببندد، اما خودت هم اینرا میپذیری که وی حتی در جریان دریافت جایزه علیه اینان سخن گفته و این جوایز باعث نشده که ذره‌ای در عزمش و در مبارزه اش علیه "امپریالیستها" و جاسوسان افغانی‌اش تزلزل وارد شود.

اگر کمی عاقلانه بیندیشیم و از برخورد غیرسیاسی و احساساتی بدر آییم، باید با تعلق گرفتن هر جایزه به جویا خشنود گردیم، زیرا وی با هرجایزه‌ای که میگیرد در سطح جهان مطرح تر میشود و میدان فعالیت و افشاگری برایش بازتر میگردد. وقتی یک نماینده واقعی مردم ما میدان وسیعتر برای افشاگری و مبارزه داشته باشد، از این خواستنی تر چه چیزی میتواند وجود داشته باشد؟؟

اگر من و تو علیه "امپریالیزم" و نوکران داخلی اش هزار مقاله بنویسیم و حرف بزنیم جایی را نمی‌گیرد و به گوش کسی نمی‌رسد، اما برعکس جویا از روزی که به چهره جهانی و معتبر در عرصه جهانی مبدل شده، حرفش نیز خواهی نخواهی شنونده یافته است، خبرنگاران به او رجوع میکنند، در موردش فلم میسازند، به هرجا دعوتش میکنند و .... اینها همه زمینه هایی طلایی اند که جویا یافته و از آن به نفع مردم و کشورش استفاده میکند. و در کنار کار و مبارزه و شهامتش که عمده اند، این جوایزی هم که نصیبش شده هرکدام در شهرتش و محبوبیتش نقش دارند.

به زور همین جوایز و اعتبار جهانی است که جویا با وجود اینکه در داخل بوسیله دولت مافیایی ممنوع‌الخروج است اما بازهم میتواند به خارج سفر کند اما نمی توانند پایش را ببندند مبادا که باز به دولت بی‌آبرویی و روسیاهی در سطح جهان به بار آورد و پرده از روی دموکراسی دروغینتش بدرد.
23 فبروری 2008, 20:39, توسط هارون

فقط به همین دلیل ساده جایزه را گرفت که اگر رد میکرد در کجا انعکاس می یافت؟

اگر در همان مراسم رد می کرد و سخنرانی آتشین می کرد، انعکاس بیش از پیش می یافت، درست؟
23 فبروری 2008, 21:01, توسط هارون

دوست عزیز،
رفتن به پارلمان و لویه جرگه و صحبت های ملالی جویا بوِیژه در لویه جرگه بحث جداگانه است. او درست بود که در لویه جرگه صدایش را بلند کرد، اما در آخرین روز لویه جرگه از رییس همان دولت پوشالی مدال خیانت ( به سیاف و..... هم داده شد)را بپذیرفت و با خنده این مدال را به گردن آویخت. ( حتما فراموش نکرده ای)، این درست نبود و اگر سیاسی بیاندیشم، در حقیقت با آویختن این مدال همان گپ ها را هم جاروب کرد و به خلیلزاد نشان داد که در سنگر او و کرزی و لخضر براهیمی قرار دارد.

نگفته ام که او نباید در نهاد های امپریالیستی شرکت نکند و سخنرانی انقلابی ایراد نفرماید، انقلابیونی بسیاری این کار را کرده اند و می کنند، بحث فقط بر سر پذیرش جوایز از سوی این نهادهای امپریالیستی است.

پذیرفتن جایزه از نهاد امپریالیستی توام با روبوسی با معاون پارلمان اروپا اصل مساله است، نه حضور ملالی در این پارلمان و سخنرانی اش. نگفته ام که سخنرانی بدی کرده است، برعکس بخش بیشتر سخنرانی اش را تایید کرده ام، ولی این سخنرانی نه تنها که با پوزخند مردم ما بلکه با پوزخند همان معاون پارلمان اروپا نیز روبر خواهد شد، وقتیکه جایزه مسخره این پارلمان و سایر نهادهای مربوط به امپریالیستان را با لبخند می پذیرد.
24 فبروری 2008, 03:26

لویزا مورگانتینی Luisa Morgantini، معاون رئیس پارلمان اروپا طی اعلامیه مطبوعاتی تعلیق عضویت ملالی جویا را محکوم کرده از دولت افغانستان تقاضا نموده که فوری وی را به پارلمان باز گرداند.

در اعلامیه گفته میشود: "من پشتیبانی و همبستگی خود را از جویا اعلام میدارم که مثال مقاومت زنان بشمار میرود.... جویا که در لویه جرگه سال ۲۰۰۳ جنگسالاران را مورد نکوهش قرار داد، تا حال بخاطر آن سخنرانی‌اش به مرگ و تجاوز جنسی تهدید شده است، اما حال این تهدید های فردی به یک تصمیم سیاسی مبدل شدند که بعد از مصاحبه تلویزیونی‌اش پارلمان تصمیم به تعلیق عضویتش گرفت، که شدیدا به حق آزادی بیان ضربه وارد میکند.

تعداد زیادی از سازمانهای مدافع حقوق بشر و ازجمله دیده بان حقوق بشر اعلام داشته اند که در پارلمان افغانستان ۲۴ نماینده مربوط باند های جنایتکار، ۱۷ قاچاقبر هیروئین و ۱۹ نفر متهم به نقض حقوق بشر عضویت دارند.

من به مثابه معاون رئیس پارلمان اروپا، این شکایت را به رئیس جمهور افغانستان و سفارت افغانستان و پارلمان اروپا تقدیم مینمایم تا هرچه زود تر این تصمیم لغو گردد تا ملالی جویا بتواند به مثابه عضو پارلمان و فعال دموکراسی در افغانستان به کارهایش ادامه دهد."

آنلاین : برگرفته از سایت کمیته دفاع از ملالی جویا
24 فبروری 2008, 05:43, توسط Mahtaab

Malalai Joya < Rawa< Imperialism

21 فبروری 2008, 01:13, توسط انجنر وكيلي

هارون جان
زنده خو باشي برادر گپ دل ما ره بيان كردي ارزو دارم هميشه همچو مقاله هاي در باره همچو مسايل بنويسي

23 فبروری 2008, 10:47

وکیلی صاحب، اشتباه نکو، این مقاله نبود فقط چند سوال بود.
24 فبروری 2008, 02:50, توسط وكيلي

عزيزم
كه نامت را هم ذكر نكردي
اگر كاملا نوشته هارون جان را خوانده باشي هم مفهوم انرا درك كني خود يك مقاله است در قالب سوال اميد است براي درك نوشته هارون جان از سواد كافي برخوردار باشي

21 فبروری 2008, 01:58, توسط مهرورز

سلام به همه!
نویسنده این مطلب ملالی جویا و افرادی مثل من و او را با شخصیت های بزرگی چون احمد شاملو مقایسه کرده است!! ملالی جویا کیست که این قدر از او توقع دارید؟ این دختر فقط به خاطر فریادها و پرخاشگری های جسورانه اش مشهور شده وگرنه او یک انسان صاحب اندیشه و متفکر نیست.از او نمی توان انتظارات زیادی داشت. او پارلمان را که خودش و رمضان بشر دوست و دیگر آتشی مزاج ها هم در آن شامل هستند طویله می خواند و فقط بلد است بخروشد. او آن قدر اندیشه ندارد که بتواند جدای از احساسات و عصبانیت ها وضعیت امروز افغانستان را تحلیل کند. او از تمام مشخصه های یک سیاستمدار یا انسان انقلابی فقط جسارتش را دارد و سایر مولفه ها در وجود وی مفقودند. هر چند همین جسارت او هم ستودنی است و من می ستایم ولی این باعث نمی شود که او را یک شخصیت بزرگ و متقکر بدانیم و از او توقعات بزرک داشته باشیم.

آنلاین : http://sarwar.blogfa.com

21 فبروری 2008, 07:13, توسط فواد

آقای مهرورز (سرور حسینی)،

اشتباه میکنی اگر تصور کنی که خودت را کسی در کنار ملالی جویا قرار دهد و بعد با شاملو مقایسه کند. به گفته خودت ملالی جویا "جسارت ستودنی" دارد که در شرایط کنونی وطن ما بزرگترین صفتی است که یک انسان میتواند در برابر شترگاوپلنگ های طالبی و جنگسالار و ... داشته باشد، اما خودت این را هم نداریم.

ازین مهمتر خودت با جویا در دو قطب کاملا مخالف قرار دارید، خودت در مدح سردار جنایتکاران و جبهه خاینان و قاتلان اینچنین نوحه سرایی میکنی:

مصطفی کاظمی در میان شخصیت های سیاسی کشور یک چهره مطرح و برجسته بود. وجود او در صحنه سیاسی افغانستان در مجموع مثبت بود. شاید دامن او هم در خونریزی های دهه هفتاد افغانستان آلوده شده باشد اما هر چه بود در تحولات بعد از سقوط طالبان یک عنصر فعال بود که برای آبادی و پیشرفت افغانستان کار می کرد. او از معدود سیاسیون افغانی بود که در کنفرانس بن حضور داشت .در میان چهره های جهادی در واقع او یکی از باسواد ترین و مفید ترین اشخاص بود. مرگ او بسیاری از افراد ملت از اقوام مختلف را متاسف ساخت.

اما جویا در مقابل همینها سینه سپر میکند و جنایات و خیانت ها و بربریت هایشان را افشا میکند. مخصوصا در مقابل کاظمی که عنصر فعال "واواک" ایران بود و تئوری پرداز

وقتی کاظمی قهرمان تو باشد، باید از جویا نفرت داشته باشی و اینچنین در مورد او قضاوت کن. اما خانه ات آباد که حداقل شجاعت او را هم انکار نکرده‌ای!!!!

جالب اینست که خودت در مورد جویا جملات ذیل را مینویسی و بعد خودت را با او در یک پله ترازو قرار میدهی:

صد البته که طرفداران زیادی هم دارد و معمولا طرفداران وی از توده های عامی مردم است. آنانیکه با فریاد احساساتی او عواطف شان به جوش می آید و فریاد های قلب خویش را از حنجره جسور این دختر می شنوند.

21 فبروری 2008, 07:22, توسط از میر عبدالرحیم عزیز

محترمه ملالی جویا با درایت، استقامت و مبارزه مستمر در راه احقاق حقوق هموطنانش، موفق به اخد جایزه فلم حقوق بشر ۲۰۰۸ در برلین گردیده و بدینوسیله شهرت جهانی اش طور بیسابقه ای افزایش یافت است. این گزارش افتخار آفرین برای جویا و كشور و هموطنان داغدیده اش، خنجر بزرگی است كه در قلب خائنین و وطنفروشان در شورا فرو میرود. روزیكه دشمنان وطن و دزدان و قاچاقبران در ولسی جرگه علیه جویا صف آرائی كردند و او را ناجوانمردانه سلب صلاحیت نمودند، مزدوران بدوران رسیدۀ بیگانگان شادمان بودند ازینكه از انتقاد دشمن شكن ملالی برای همیش نجات یافته اند. اما این تفاله های اجنبیان نمیدانستند كه نام نامی ملالی جویا آنها را در هر جائی كه اند دنبال میكند و وجدان ضد انسانی شانرا می فشارد و به محكمه میكشاند.

شهرت جهانی ملالی جویا ضربات كوبنده ای بر فرق قانونی و هم مسلكان بی مسلكش وارد كرده است. این شهامت بزرگ و بی پایان جویا است كه پرده از روی ناپاك تفنگ سالاران و قاتلان مردم بیچارۀ افغان بر میدارد. این شهامت بی مانند جویا است كه برای حقوق حقۀ خواهر و برادر درد رسیدۀ اش مبارزه میكند. این شهامت بی نظیر جویا است كه برای مردم داغدیده اش مرهمی گشته و به ندای آنها لبیك میگوید. فردی با چنین صفات انسانی مستحق هر گونه جایزه است.

من این موفقیت بزرگ را برای قهرمان دخت افغان، محترمه ملالی جویا تبریك و تهنیت میگویم و برایش آرزوی سعادت میكنم كه همیش در راه خدمت بوطن و مردم وطن به پیروزی های تاریخی نایل گردد و دشمنان سرزمین افغان را ورشكسته و سرافگنده سازد. از كلیه هموطان تمنا دارم كه راه جویا را كه راه مبازره و پایداری است، بپیمانند.

آنلاین : موفقیت های پی در پی محترمه ملالی جویا لرزه بر اندام خائنین انداخته است

21 فبروری 2008, 14:35, توسط خسرو دادگر

محترم میر عبدالرحیم عزیز

شما تا دیروز قهرمان تان طلپای گرام بودند امروز هم ملالی جوایا.
شما هرکس را اهدف قیبلوی شما را محقق کند قهرمان شما است که الحق که اعمال طلپای گرام بر وفق مراد شما بود. اما از آنجای که بار کج به منزل نمیرسد کار آنها هم به سرانجام نرسید. و اما ملالی جویا: من نمیگویم او مثل شما اندیشه قبیله ای دارد اما بدبختانه باند شما فعلا از او در جهت اهداف نژاد پرستانه قبیله خود استفاده میکند.همینطور که دادن این جوایز به خانم جویا برای همه پرشس برانگیز است به همان اندازه تعریف و نمجید باند شما از او پرسش برانگیز است.
یک پرسش دارم اگر واقعا خانم جویا بازگو کننده درد مردم افغانستان است چرا همین حالا جنایات طلپای گرام را محکوم نمکند؟ در همین دو سه روز اخیر نزدیک به دو صد نفر در قندهار توسط طلپای گرام کشته شدند.صد نفر تنها در میدان سگ جنگی کشته شدند. چرا خانم جویا خاموشند؟ شاید از نظر شما آنها آدم نباشند؟
از سال دو هزار یک تا حالا صدها بار امریکای مردم عادی را در قندهار هلمند جلال آباد بمب باران یا گلوله باران کردند هزاران نفر کشتد چرا خانم جویا صدای اعتراض شان بالا نشد؟
اینجا است که هر انسان با اندیشه درست به کردار خانم جویا شک میکند.آقای میر عبدالرحیم عزیز شما هم این را خوب میدانید اما چون فعلا او به مراد دل شما هیجانی میشود و دشنام میدهد از او تعریف و تمجید میکنید.

دقیقا مثل کابل پرس^? وقتی مقاله در باره مجاهدین فارسی زبان ازبکی زبان نشر مکند از او تمجید میکنید. اما وقتی مقاله بر خلاف اهداف نژاد پرستانه شما نشر کند بلافاصله ده ها دشنام نویس فاشیست بشمول خود شما جمع شده هزاران دشنام را نثارش میکنید.چرا؟ چون کابل پرس گفت هرکس حق دارد به زبان مادری خود گپ بزند.
21 فبروری 2008, 14:45, توسط restam

اقای میر میران عبدالرحیم عزیز:
با پشتیبانی احساساتی از ملالی جویا نمیتوانی نقش ضد مردمی خودرا پنهان کنی.اوغان ملتی ها از ادمهای مانند خودت مانند دستمال استفاده میکنند.راستی میدانی این اصطلاح از خود بیگانگی یا خود باختگی را کسانی در اروپا مطرح کردند اما امروز انرا در وجود جناب عالی وچند پورتال نشین دیگر اشکارا میتوان دید.فاشیستها وقبیله گرایان در نیم سده اخیر همیشه برای توجیه حق کشی ها وجعلکاری های خود از افراد بی خاصیت وترسو برای بلی گویی ومداحی استفاده کرده و بر بیشعوری وسست عنصری انها افرین خوانده اند! .او ادم شوونیستها خودت را داکتر صاحب میگویند!ایا در تمام عمر پر بارت یکبار هم به تاریخ مراجغه نکرده ای تا بدانی که گپ از چه قرار است.تو میخواهی با دخت اوغان خواندن ملالی خود را نه میهن پرست که اوغان پرست مغرفی کنی!نیازی نیست.همه خودت را میشناسند که به راستی چنین موجود هستی!. در پیامت نگفته ای - انهای که زبان فارسی ودری را یک زبان میدانند تا چه حدخاین و ضد وحدت ملی اند!!در این روز ها فارسی ستیزی به شدت جریان دارد جناب عالی باید بسیار خرسند شده باشد که چنین کار افغانیی به دست افغانهای اصیل در حال اجرا است.
قانونی وسایر نیروهای باز ماند از دوران مقاومت بر ضد نوکران سیاه دل پاکستان به خاطر کرنش در برابر شوونیزم وهمراهی با برنامه های ضد ملی باند کرزی وشرکای اوغان ملتی او وبه دلیل خیانت به حقوق مردمان ما باید پاسخ بدهند.راستی ان دزدان ووطنفروشان! به باور مسخ شده خودت بهتر از خودت وشوونیستهای اند که با هویت -زبان- وافتخارات مردمان ما دشمن اند.قبایل پاکستان برای انها افغان اصیل ا ند اصیل تر حتا ازخودت! وباید سرزمین های ما در اختیار انها قرار داده شود.او ادم در عصر بیداری ملی بیش از این خودرا خوار نساز.
23 فبروری 2008, 23:03, توسط میر سعید

محترم آقای رستم!

ازقلم رسای شما من خودم به عوض جناب میر میران پیر پیران حضرت میرعبدالرحیم عزیز سخت خجالت کشیدم.

شما آنچنان موجز وکوتاه منطقی نوشته اید که رد کردن آن کار هرخس وخاشاک نیست.

اعتراف میکنم که خودم بعنوان یک "میر" سخت خجالت کشیدم
24 فبروری 2008, 13:52, توسط شفیق موسوی

محترما، آیا ممکن است کمی سند بیاوری و یا لینکی بگذاری که در کجا و چه وقت آقای میر عبدالرحیم عزیز به دفاع از طالبان برخاسته؟؟

21 فبروری 2008, 12:36, توسط صاعدی

برادر عزیز،

این سوالاتی که از جویا مطرح کرده‌ای چندان بجا نیستند.

خودت توجه کن جویا از کشوری تحت ستم گرگان وحشی است که با آنکه با رای قاطع مردم به پارلمان رفته بود اما آنجا تحملش نتوانستند و بیرونش کردند. در مطبوعات داخل به ندرت موقع برایش داده میشود که صدایش را به گوش مردم برساند، دشمنانش تفنگ بدست تعقیبش میکنند که نابودش کنند و ...

درین شرایط خودت از او میخواهی که این جوایز را هم رد کند. جوایزی که میتواند برایش مثل سلاحی باشد برضد دشمنان و باعث اعتبار جهانی‌اش برایش شود. وی اگر این اعتبار جهانی را هم امروز نمی‌داشت به آسانی شاید نابودش میکردند و یا هم مثل پرویز کامبخش در زندانش می‌انداختند.

ثانیا خودت باید بدانی که هرچند امریکا و اروپا هردو امپریالیست هستند، اما بین امپریالیستها هم تضادهای عمیقی وجود دارند که یک سیاستمدار آگاه و هشیار باید از این تضاد ها به بهترین نحوی استفاده کند. همه امپریالیستها را به یک چوب زدن ساده اما ابلهانه است. اتحادیه اروپا و ایتالیا هم حتما بخاطر منافع سیاسی شان این جوایز را به او میدهند، این همه جوایز مطلقا با دید سیاسی داده میشوند، اما جویا این هشیاری را دارد که چگونه این جوایز را بگیرد و به نفع سیاست و مواضع خودش مورد استفاده قرار دهد. این کشورها هرچند در ظاهر با امریکا در "جنگ علیه تروریزم" متحد اند اما همه میدانیم که چه تضادهای پشت پرده و عمیقی بین شان وجود دارد و هرکدام میخواهند برنده میدان باشند، آنان چه بسا که بخاطر تقویت جبهه ضد امریکا در افغانستان جویا را برگزیده باشند و برایش این جوایز را بدهند، اما جویا این جایزه را میگیرد و چنانچه دیدیم از تربیون همین کشور ها علیه "امریکا و متحدانش" سخن میگوید به این صورت به آنان میرساند که در فکر بلعیدنش نباشند و این جوایز نمیتواند وجدانش را آلوده سازد.

اگر جویا این جوایز را رد کند، در واقع حماقت کرده است و نتیجه این خواهد شد که جوایز به زنان دولتی و جنگسالار بوی مثل فوزیه کوفی، شکریه بارکزی، سیما سمر، جمیله مجاهد، فرشته حضرتی، فاطمه گیلانی، مسعوده جلال و ... اهدا خواهد شد که طبعا یک پیروزی به آنان و ضربه به دموکراسی خواهان افغانستان خواهد بود.

21 فبروری 2008, 13:37, توسط tareq

arman haye khanom joya wa khoshbakhtiye watanam dar do qotbe motazad qarar darand, begozareed een khanom aanqadar bejoshad ta hararatash payeen beyayad wa aan gah sarad wa khamoosh khahad shod ok

21 فبروری 2008, 16:49

ملالی جویا گفته است:

«من هميشه به حرف هوگو باور دارم که می گويد، حقيقت را بگوييد حتی اگر بدانيد در اين راه کشته خواهيد.»

بنا تو آقای طارق، آرزوی خاموشی ملالی جویای بی‌باک و دشمن سوز را به گور خواهی برد!

21 فبروری 2008, 13:57, توسط کمال کابلی

آغای محترم ، هارون جان .
اول اینکه چند تا انسان با جسارت ، دلیر زن یا مرد ، در کشورت سراغ داری که : صدای در گلو گره خوردۀ مردمان وطنت را همچون ملالی جویا فریاد بزند ؟ آنچه درین ستم آباد به مردم رفته است ، آتش به جان هر انسانِ با وجدان میزند . و فقط یکنفر است که سوز و درد مردمش را ، با جان و رگ و پوستش درک میکند و میگوید : سوختند ، سوختیم ما . اینکه نام چندنفر را ذکر کرده یی که جایزه نپزفتند . میشد « ژان پل سارتر » را مثال بیاوری که جایزۀ نوبل را نپذیرفت . سارتر فیلسوف بلند آوازۀ فرانسوی با شهرت جهانی ، جایزۀ نوبل را رد کرد . چون دربار سلطنتی سویدن میخواست با نام و شهرت سارتر « فیشن » کند . سارتر با این عمل اش ، غرور دربار سلطنتی سویدن را به زمین کوبید و این عمل بیشتر بر محبوبیت این فرانسوی با غرور افزود و ملت فرانسه برایش گفتند : هورا ...
به تأیید گفتار جناب قدرت الله حکیمی و محترمه عابده نفیسی : شرکت خانم جویا در مجامع بیرونی در اعتبار بخشیدن ملالی جویا خیلی موثر است ، تا نشستن دست روی دست ، در عزلتِ این خراب آباد . وانگهی او در هر محفلی در هر کجا ، استعمار ، امپریالیزم و دروازه واز کن های داخلی اش را شلاق زده است . اشهد بالله ، من به وجود این خواهر احساس غرور میکنم . این کار از هیچ کسی دیگری ساخته نیست ، حتی جناب شما .
زنبور درشت بی مروت را گوی / باری چو عسل نمی دهی نیش مزن .
www.kamalkabuli.blogfa.com

آنلاین : http://kamalkabuli.blogfa.com

21 فبروری 2008, 15:25, توسط فواد

او برادر ای چی نظر است که از جویا میخواهی که جایزه را رد کنه. تاریخچه مشهورترین انسانها را هم که مرور کنی‌ میبینی که هرکدام در طول عمر خود چند جایزه را بدست آورده اند و شاید نیم فیصد را هم نیابی که آنرا رد کند.

همین چندتایی را که نام هم گرفته‌ای ممکن بنابر ملحوظات خاص و وضعیت مشخص خود رد کرده باشند. مثلا اگر قرار شود که کمسیون نامستقل حقوق بشر افغانستان به جویا جایزه بدهد فکر میکنی که آنرا رد کرده به پیشانی خانم سیما سمر نخواهد زد.

این گپ های چپ و بلند بالا را یکسو بگذار فقط به ملالی جویا تبریک بگو و به این جایزه که آنرا به من و تو هم تقدیم کرده افتخار کن!!

21 فبروری 2008, 16:19

khanom eqa daddobedad kad ya mekona faqat bakhateri ast ke jebish poor shawa

khanom feker mekona ke alah degara paiysadar shodan chera ma gadaigar mandim ba amokhater ast ke eqa dadobedad kad wa mekona

22 فبروری 2008, 02:03, توسط شاهد

از اعمال خانم جویا گرفته تا جایزه های اعطا شده به وی همه گی سیاست است و سیاست امروزین اکثر سیاسیون کثیف و بر علیه مردم است. غرب از یکطرف رهبران خاین جهادی و طالبان را کمک و مساعدت میکند و از جانب دیگر ملالی جویا را جایزه میدهد... این ثابت میسازد که ملالی جویا نیز بازیچۀ بیش نیست! طرفدارانش خواه قبول کنند، خواه قبول نکنند!

22 فبروری 2008, 05:38, توسط شبیر

آقای شاهد

بسیار ساده نگر هستی، تصور میکنی که وقتی "غرب" میگوییم دیگر همه و همه دشمن اند غدار و جنایتکار و باعث بربادی افغانستان، در حالیکه از همان غرب بود که میلیونها تن علیه جنگ و جنایات امریکا برخاستند و به نفع مردم ما شعار دادند، در همان غرب بزرگترین متفکران جهان برخاسته اند که مقولات انسانی و والایی را که من و تو امروز قلقله میکنیم به میدان کشیدند، در همان غرب بزرگترین اندیشمندان ضد غرب ظهور کرده اند که یکی از نمونه های بارز آن نوم چامسکی میباشد، از همان غرب انسانی به نام مایکل مور ظهورکرده که شعار "مرگ بر بوش" میدهند و سیاست امریکا را افشا میکنند، از همان غرب ویلیام رودریگویز برخاست و تحقیقات جانانه‌ای در ارتباط به یازدهم سپتامبر انجام داد و طی فلم مستند ولوله خیز دستان دولت امریکا را در پشت این حادثه برملاساخت و میلیونها مثال دیگر....

و حال وقتی یک نهاد "غربی" یک جایزه به ملالی جویا میدهد شما هورا میکشید و میخواهید آنرا به مثابه سندی علیه جویا بکار گیرید. همه میدانند که درد شما جای دیگریست، شما ها هرکدام اگر برای شرکت در مراسم یک جایزه هم دعوت شوید به کله می‌دوید ولی از جویا میطلبد که اینچنین جوایز را رد کند.

اگر کاندید شدن به این و آن جایزه متعلق به غرب سندی برای وابستگی به غرب باشد، حداقل دوبار در سالهای1945 و 1948 جوزف استالین رهبر شوروی هم به جایزه صلح نوبل کاندید شده است، پس باید نتیجه بگیریم که او هم جاسوس غرب بود؟؟؟؟ زهی حماقت!!
22 فبروری 2008, 13:17, توسط شاهد

محترم شبیر خان

با اینکه خود را هوشیار معرفی کرده اید اما متاسفانه منظورم را از غرب ندانسته اید. غرب یعنی همان سیاستمدارانی که حکم میرانند نه آن مردمی را که نام گرفته اید. با آنکه چامسکی، مایکل مور و ویلیام رودریگویز و بقول شما میلیون ها فرد بر ضد سیاستمداران غربی شعار میدهند و آنها را محکوم(!) میکنند اما حرف آخر را دوباره همان بوش میزند نه چامسکی و نه رودریگویز! در غرب این سرو صدا ها را به نام نظریه و یا مفکوره شخصئ اشخاص پنداشته ولی کار را از دل خود میکنند. به شما حیرانم که با آنکه دعوای فهمیده گی را مینمایید اما بازهم در الفبای سیاست گیر کرده اید... دیموکراسی غرب مانند دهل از دور دست ها بسیار خوش آواز است...

ملالی جویا نه دشمن پدر بنده است و نه هم من علاقه مندی به طرز رفتار وی دارم. تجارب نشان میدهد که امروز باید نوکر بود تا به همچو جوایز رسید و ستالین را مثال آوردن نیز ساده گئ خود تانرا نشان میدهد چرا که ستالین قاتل میلیون ها فرد بود و کاندید شدنش نیز یک دام برای شکست کمونیزم در همان دوران بود که باز هم از جانب غرب طرح گردیده بود... همچونکه امروزه ولادیمیر پوتین را شخصیت سال (مجله تایمز) میسازند... آیا با اینکار میشود گفت که پوتین را در غرب بسیار دوست دارند؟ نه اینها مسکه مالیدن است جناب! بعضی ها را مسکه میخورانند و بعضی ها را مسکه میمالند...

اما خودت مهاتماگاندی را چرا مثال نمیآورید که ستارۀ درخشان راه آزادی و انسانیت است؟ آیا مهاتماگاندی توانست در زنده گی و یا پس از مرگش جایزه صلح نوبل را بدست آورد؟ نخیر! چرا؟ بخاطریکه همچو جوایزی همه گی سیاسی بوده و در خدمت سیاستمداران غربیست. هر که را دلشان بخواهد جایزه میدهند و هرکه را دلشان بخواهند پس از یک عمر نوکری و غلامی مانند صدام حسین به دار میآوزیند...

شما اگر پرخاش کنید یا فریاد اما باطل رسوا شدنی بوده و حقایق هرگز برای همیشه پنهان شدنی نیستند. ملالی جویا نیز اگر باطل باشد چی من و تو بخواهیم و چی نخواهیم یکروز رسوا خواهد شد.

خونسرد باشید
23 فبروری 2008, 02:13, توسط سمندر

آقای شاهد

از یکسو خود را ضدامپریالیست سرخ و بی‌نظیر وانمود میکنی و اجانب از پدر پاسفیزم میخواهمی نمونه‌ ضد امپریالیستی ارائه دهی و آنرا به مثابه الگو به ما بنمایانی که این هم ساده اندیشی خودت را برملا میسازد.

گاندی را آنقدر که امپریالیستها امروز تبلیغ میکنند و به مثابه نمونه به دیگران ارائه میکنند، هیچکس دیگری اینکار را نمی‌کند، امریکا بسیار خشنود خواهد بود که در هرکشوری که مداخله میکند یک گاندی‌ای وجود داشته باشد که با درخواست صلح و عدم خشونت آب در آسیاب امپریالیستها بریزد. هر فردی که امروزه با جنگ امپریالیستی مخالفت می ورزد، عنوان "پاسیفیست" بر وی اطلاق می‌شود.

همین گاندی را که خودت برای کف میزنی، فقط یک جاده باز کن دولت هند برتانوی بود. یکبار توجهت را به فلم "بگهت سنگ" معطوف میدارم که نقش پس پرده او را در دست داشتن با انگلیسها دریابی، این چیزی پوشیده نیست.

به این نوشته توجه کن:

در مسیر چنین تئوری پردازی ای ، برتینوتی چند بار از گاندی به عنوان نمونه ای برای پاسیفیسم رادیکال نام می برد .

ایدئولوژی گاندی از یک تفکر روشنگرانه خاص یا یک ذهن متساهل ریشه نگرفته بود بلکه بازتابی از منافع طبقاتی معین و ویژه بود . اندیشه گاندی بازتابی از رویاها و در عین حال ضعفهای بورژوازی هند بود . ( که گاندی نماینهده و رهبر آن به شمار می رفت ) . بورژوازی هند در زیر بال و پر و حمایت امپریالیسم انگلستان رشد کرد . آنها استقلال را هدف گرفته بودند اما در عین حا ل از امکان یک انقلاب پرولتری بیشتر می ترسیدند . این تناقض در ریاضت کشی و انفعال گاندی وار انعکاس پیدا کرده بود که امید داشت استقلال را از خلال رفرمهایی که به توده مردم مجالی برای شورش و خیزش ندهد به دست آورد .

یا گاندی جی باشد، یا ضد امپریالیست، ایندو باهم در تناقض قرار دارند و دو قطب مخالف هم اند!!!
23 فبروری 2008, 05:30, توسط فرشته

وقتی جویا این جوایز را میگیرد فوری به همدستی با "امپریالیستها" متهم میشود و "بازیچه" نامیده میشود.

وقتی از جانب "حزب چپ آلمان" دعوت میشود و برایش برنامه ها میگیرند، تاپه "چپ" و "کمونیست" را میخورد.

اما من به او افتخار میکنم، میگویم از گبر و نصارا و کافر و کمونیست و امپریالیست و فاشیست، جایزه را بگیر نوش جانت. اگر به همین عزم و پیمان خود همیشه استوار بمانی همه و همه مثل شیر مادر برایت حلال میشوند.

هر جایزه‌ای که به تو داده میشود، یک تیر کاری به قلب همه زنان و مردان خاین و جنایتکار اصابت میکند و سیاف و محقق و قانونی و فهیم و ... از درد بخود میپیچند!!!

افتخار به تو!
29 آپریل 2009, 04:38, توسط امان احد

سلام دوستان هموطن !
گدشته از این که ملالی جویا کی است وبه کدام جریان سیاسی وابسته است یا برای کی کار می کند واز طرف کدام کشور کمک میشود .من که درسالهای تسلیمی قدرت به مجاهدین ودوران طالبان حکومت کرزی در کابل زندگی کرده ام وجنگ ها وجنایت تنظیمی را به چشم سر دیده ام اظهار جمله جنایت کاران جنگی در برابر مرتجمع ترین خائین ترین اجیران دستگاه استخبارات پاکستان انهم برای یک دختر جوان کاری بسیار مشکل بود وهست .

22 فبروری 2008, 20:17, توسط هارون

متوجه دوستانی که به جای بحث اصولی و سیاسی به بحث های عوام گرایانه و اخلاقی چسبیده اند. اگر ملالی جویا خدایی خدمتگار می بود، من اعتراضی نداشتم، ولی او خودش را یک شخصیت سیاسی و آنهم انقلابی می داند، پس در این زمینه بهتر خواهد بود از هوشیاری سیاسی کار گرفت و از بحث های پوپولیستی اجتناب ورزید.

کدام منطق سیاسی حکم می کند که یک کشور را یا کشور های را اشغالگر بدان و از پارلمان آن هم جایزه بگیر.این منطق برای من تازگی دارد.
ملالی جویا زمانی بیشتر می درخشید که با شرکتش در این نوع مراسم از اخذ جایزه ابا می ورزید و به افشاگری همان کشور اشغالگر هم می پرداخت. افشاگری یک امپریالیست برای امپریالیست دیگر چه معنی دارد؟
در دنیای امروز امپریالیست ها نسبت به تضاد، بیشتر متحد عمل می کنند. سرمایه های فراملیتی ایجاب می کند تا امپریالیزم ایتالیا منافع امپریالیزم انگلیس و امریکا و برعکس را تامین نماید. در جای که امریکا مداخله کرده است، سایر امپریالیست ها به نحوی به همکاری امریکا وارد معرکه شده اند، و اگر چنین نشده باشد بیشتر به تقسیم ثروت مستعمره ها ارتباط می گیرد، تا در نظر گرفتن منافع خلق و مردم.

از این رو احمقانه خواهد بود که استفاده از تضاد های امپریالیستی را فقط به اخذ جوایز خلاصه کرد. این استفاده ها را افراد کرده نمی توانند، به استفاده از این نوع تضادها حزب بلشویک روسیه و حزب کمونیست چین و سایر احزاب انقلابی نیاز است، نه قبر ساز چند قبر و مزار.
درست که جویا تربیون دشمن را علیه دشمن بکار برده است ولی دشمن قبل از آن شخصیت سیاسی او را با جایزه دادنش ربوده و پس از آن به او اجازه داده که بفرما و بگو. و دشمن بدرستی می داند که سخنرانی های آتشین پس از اخذ جایزه را مردم ستمدیده افغانستان مسخره خواهند کرد.
حکمتیار قاتل نیز از امریکا ملیاردها دالر دریافت می داشت و در ضمن روزنامه شهادت اش را با شعار های ضد امریکایی پر می ساخت که با خنده مردم روبرو می شد.

آیا پس از اخذ جایزه با روبوسی از دشمن، سخنرانی آتشین مسخره کردن آرمان های انسان نیست؟

23 فبروری 2008, 01:53, توسط پرویز

واه واه، اینست قهرمان آتشین مزاج ضدامپریالیست در کشور ما موجود است ولی ما هنوز از وجودش بیخبر بودیم

پس آقای ضد امپریالیست، نتیجه بحث هایت باید به اینجا بکشد که علیه امپریالیزم "جنگ خلق" راه بیندازی و با تفنگ همرایش مقابله کنی، وقتی سایر راه ها و استفاده از تضاد ها را خنده آور میخوانی باید این یگانه راهی باقی‌مانده باشد.

بفرما تفنگ بگیر و شروع کن، اما در شرایط کنونی فقط برایت دعا میکنیم که به دامان طالبان نیفتی چون معمولا اینگونه "چپ" نمایی های ملی‌سرخک وار به راست و در سطح طالبان سقوط میکند!!
23 فبروری 2008, 03:43

کسی که ارزش کار و افشاگری ملالی جویا را درک نتواند، کسی که نتواند عوامل محبوبیت و شهرت وی در بین مردم را دریابد، کسی که حتی شهامت ملالی جویا را درک نتواند و بیشرمانه لقب "قبر ساز چند قبر و مزار" را به وی بدهد، از چنین فردی دور از انتظار است که امپریالیزم و مبارزه ضد امپریالیستی و استفاده از تضادهای بین امپریالیستها را بفهمد و برایش قابل درک باشد.

پشت اینهمه انتقادات ظاهرا دوستانه در مورد جایزه گرفتن جویا را باید در جای دیگری جستجو کرد، ورنه هیچکسی اینقدر ابله نمیشود که اهمیت این جوایز برای کار و فعالیت یک فرد سیاسی را نفهمد. شما چون چیزی در مقابل جویا در انبان ندارید، به این بهانه های خنده‌آور پناه می‌برید.
23 فبروری 2008, 20:23, توسط محمود

پرویزجان، تو چرا به خود خورده ای؟ چرا دیگران را ملی سرخک می نامی؟ همین کافیست که تو در حد طالبان سقوط نکنی. بگذار دیگران حرف دل شان را بگویند. یکی با صدها هزار دالری که از پروژه سازی بدست می آورد، قبر می سازد و آن را مبارزه ضد امپریالیستی نام می نهد و برایش کف بر دهان می آورد. دیگری این همه پول ندارد و فقط می تواند با قلم به جنگ امپریالیزم برود و تو او را ملی سرخک بنامی؟ حساب پول هایی که ملالی جویا آورده، خیلی خوب می دانی، همینطور نیست؟ ملالی جویا که این همه شعار می دهد، منظورش بالاخره چه است؟ "جنگ خلق"؟ کانادا نیروهایش را بکشد، بعد چه؟ آی اس آی دوباره بیاید؟ طالبان؟ ائتلاف شمال حاکم؟ الترناتیو دیگر؟ چه؟

21 فبروری 2008, 00:36, توسط motarez

dost dashtam man hamin gona sowal hara az en zan shoja watab beporsam. wa yak sowal digar ezafa konam ke dar koja e watan eshghal shoda shoma zanan mesl shoma lebas miposhad. madar tan ba shoma yad dad ke engona beposhid ya haman amparyalism? yagha e ke shoma estefada mikonid shabi yagha e estemar garan ast. to shabih ham watanani ke shoma edde aa mikonid deltan bara e shan misozad. ba joz etraz kadam program moshakhas bara e moshkelat darid ya na ba etraz mikhahid yak moshkel digar ezafa konid? omid waram jaeza ei ra ke daryaft kardid be mardom tan taqdim konid.
- 21 فبروری 2008, 01:59, توسط قدرت اله حکیمی
  
  به نظرم ملالی جویا در موقعیتی قرار ندارد که این جوایز را رد کند. درحالیکه پیاپی این جوایز به زنان و مردان ضد دموکراسی و حقوق بشر داده میشوند، وقتی هم جایزه‌ای بنابر هر دلیلی به جویا تعلق میگیرد، وی باید با گرفتن این جوایز، و سخنرانی به نفع مردم افغانستان در جریان دریافت جوایز، مسایل مهم و عمده‌ای را یاددهانی کند که آگاهی بخش باشد.
  
  وقتی جویا در داخل افغانستان از مطبوعات تقریبا سانسور شده و برایش هیچ تربیونی نگذاشته اند که صدای خروشان و موضع قاطعش را به جهانیان برساند، این موقع خوب و تربیون عالی برایش میباشد که از آن به نفع مردمش کار گیرد.
  
  شاید رد جایزه بوسیله شخصیت های جهانی چون شاملو، آروندوتی رای (حتی همین خانم رای هم تنها جوایزی را رد کرده که تشخیص داده نگرفتنش نسبت به گرفتن به نفع عقایدش تمامی میشود، درحالیکه از گرفتن چندین جوایز متعدد دیگر ابا نورزیده است) و ... بخودی خود آگاهی بخش باشد و سروصدای زیاد راه اندازد و در آخرین تحلیل به نفع مواضع انسانی آنان تمام شود، اما اگر یکچنین جایزه‌ای از جانب جویا رد شود، شاید اصلا انعکاسی نداشته باشد، پس چه خوب که وی این جوایز را بپذیرد که هم صدایش را بلند کند و هم در سطح جهان از موقعیت بهتری برخوردار گردد تا سخنش بهتر و قوی تر در دل مردم جهان راه یابد.
  
  شاید یکی از دلایلی که جویا توانست با آن موضع اش همچنان زنده بماند و حتی مثل میرهزار اسیر خاد جهنمی نشود، اینست که وی دیگر با این جوایز و استقبال جهانی، به چهره معتبر در سطح جهان مبدل شده که شخصیت ها و نیروهای ضد جنگسالاران را نمایندگی میکند، و دولت هم میداند که هرحرکتش بر ضد جویا میتواند برایش در سطح دنیا بی‌آبی و رسوایی به بار آورد.
  
  اگر جویا این جوایز را میگرفت اما در مقابل در سخنرانی هایش از رنج های مردمش و از مداخلات خاینانه غربی ها در کشورش سخن نمی‌گفت آنگاه محکوم بود اما برعکس ما دیده‌ای که وی در سخنرانی های چند دقیقه‌ای هم به این نکته اشاره داشته و تربیون دشمن را برضد دشمنش بکار گرفته است.
  
  ما فقط وظیفه داریم که از تعلق داشتن این جوایز به جویا افتخار کنیم و به او تعظیم کنیم و تبریک عرض نمایییم.
- 21 فبروری 2008, 02:38, توسط عابده یوسفی
  دوست عزیز هارون، در یک مورد خودت اطلاعات غلط داده‌ای، و طبعا از آن نتیجه غلط ارائه کرده‌ای.
  
  خودت خواسته‌ای آروندوتی رای را نمونه‌ای پیشکش کنی و از ملالی جویا نیز بخواهی که جوایز را رد کند. اما همین مثال خانم رای هم آموزنده است و ملالی جویا احتمالا مطابق آن عمل میکند.
  
  خانم رای برعکس گفته خودت جایزه مهم "بوکر" را رد نکرد و آنرا به افتخار هم دریافت داشت، جایزه‌ای که باعث شهرت جهانی وی شد و به وی زمینه داد که سخنش در مطبوعات شنونده داشته باشد و به فرد مهمی مبدل گردد تا مواضع انسانی و ضد امپریالیستی اش به هر نقطه جهان برسد.
  اما وی تنها یک جایزه نه چندان مهم از [جانب یک اکادمی وابسته به دولت هند را رد کرد که کار درستی هم انجام داد. من مطمئنم که اگر زمانی دولت مافیایی افغانستان بخواهند به جویا جایزه‌ای بدهد (که ابدا نخواهد داد) وی نیز همین کار را کرده آنرا رد خواهد کرد.
  
  اما وقتی خانم رای تشخیص داده که جوایزی میتواند در اعتبار بخشیدن به وی و در خدمت سیاست های انسانی اش باشد همه‌ را بدون دغدغه پذیرفته است و در خدمت سیاست هایش بهترین استفاده را هم از آن کرده است: برای نمونه:
  
  2002 Lannan Cultural Freedom Prize
  
  Sydney Peace Prize in May 2004
  
  و شاملو هم هیچگاهی به جایزه نوبل ادبی کاندید نشد و فقط مثل فراوان دیگر انسانهای آزادیخواه آنرا جایزه‌ای برای "بهترین انشای سال به نفع غرب" خواند، که حتی وی نیز اگر نایل به دریافت آن میشد (که صد البته کاملا لایق آن جایزه را داشت و بخاطر عقایدش به او داده نشد) ممکن تشخیص میداد که دریافت آن بهتر از رد آن هست.
  
  در مورد این جوایز هر انسان با عقل سلیم و آگاه برخورد مشخص میکند، رد کردن فقط زمانی معنا می‌یابد که بیش از دریافت آن بتوان افشاگری کرد و دشمن را ضربه زد، درغیر آن نقش این جوایز "امپریالیستی" و "اشغالگران" در تثبیت موقعیت شخصیت ها نقش مهمی دارند که نباید به سادگی از آن ابا ورزید.
  
  من به جویا دریافت این جوایز را تبریک و تهنیت میگویم و چه خوب و آموزنده بود که آنرا به «به مردم رنج دیده و مصیب دیده افغانستان» اهدا کرد.
  
  وقتی جویا میگوید: «افغانستان تحت سلطه امریکا و متحدانش هنوز هم همچون دوزخ سوزان برای مردمش هست و سیاست های غلط به اصطلاح جامعه جهانی کشور ما را به پرتگاه نابودی کشانیده است. من از شما سینماگران تقاضا دارم که دردها و حقایق هولناک کشورم را منعکس ساخته از دولتهایتان بخواهید که از تقویت بنیادگرایی در افغانستان دست بردارند.»
  
  معلومدار است که متحدان امریکا اتحادیه اروپا و ایتالیا و ... را نیز شامل میشود و سوالی پیدا نمیشد که پرسید آیا اتحادیه اروپا و ایتالیا را هم اشغالگر میپندارد یا خیر.
- 22 فبروری 2008, 19:50, توسط هارون
  
  دوست عزیز صحبت شما بسیار عامیانه و غیر سیاسی است.
  کدام منطق سیاسی حکم می کند که یک کشور را یا کشور های را اشغالگر بدان و از پارلمان آن هم جایزه بگیر.
  
  این منطق برای من تازگی دارد.
  ملالی جویا زمانی بیشتر می درخشید که با شرکتش در این نوع مراسم از اخذ جایزه ابا می ورزید و به افشاگری همان کشور اشغالگر هم می پرداخت.
  
  چرا ملالی جویا در موقعیتی قرار ندارد که این جوایز را رد کند؟
  
  درست که او تربیون دشمن را علیه دشمن بکار برده است ولی دشمن قبل از آن شخصیت سیاسی او را با جایزه دادنش ربوده و پس از آن به او اجازه داده که بفرما و بگو. و دشمن بدرستی می داند که سخنرانی های آتشین پس از اخذ جایزه را مردم ستمدیده افغانستان مسخره خواهند کرد.
  آیا پس از اخذ جایزه با روبوسی از دشمن، سخنرانی آتشین مسخره کردن آرمان های انسان نیست؟
- 23 فبروری 2008, 05:36, توسط قدرت اله حکیمی
  
  یک سوال از خودت آقای هارون:
  
  به فرض جویا این جایزه را رد میکرد و شدیدا هم رد میکرد، در کجا این عملش انعکاس می‌یافت؟ آیا کسی به جز از جایزه دهنده ها اصلا خبر میشدند که جویا جایزه را رد کرده است؟
  
  مطبوعات داخل که از تیر کردن خبری در ارتباط به وی هراس دارند.
- 23 فبروری 2008, 10:41, توسط پرتو
  
  آقای هارون
  
  اگر سوال خودت از ته دل باشد و غرض و مرضی در آن نهفته نباشد، درینصورت باید در نقد جویا کمی عقب تر بروی و اصلا ظهور او را در "لویه جرگه قانون اساسی" و پارلمان مورد سوال قرار دهی.
  
  آیا اصلا نشستنش با معاون پارلمان اروپا و قبول جوایز این نهاد ها گناه بزرگ است یا رفتن در لویه جرگه و پارلمان ستمکاران و بربادکنندگان افغانستان؟
  
  فکر نکنم که مرداری و بدنامی و بوناکی و ارتجاعی بودن و نمایشی بودن و "امپریالیستی" بودن و .... لویه جرگه و پارلمان افغانستان به گرد بدنامی و ... پارلمان اروپا برسد. اگر قبول کنیم که رفتن جویا در لویه جرگه و پارلمان درست بوده (که تاحال کمتر کسی را میتوان یافت که وی را بخاطر رفتنن در آن جا ها ملامت کرده باشد)، پس چگونه میتوان رفتن به پارلمان اروپا و اخذ جوایز را رد کرد؟؟؟
  
  اگر قبول داشته باشیم که قدم ماندن ملالی جویا به لویه جرگه نیک بود و تنها کسی بود که از درون آنرا منفجر ساخت و ماهیت خاینانه و ضدمردمی آنرا در سطح جهان برملا ساخت و سخن میلونها هموطن ما را در آنجا بیان داشت، و اگر بپذیریم که رفتنش به پارلمان هم درست بود و با استفاده از هر موقع سیلی های جانانه‌ای به روی جنگسالاران و وطنفروشان موجود در آنجا حواله میکرد،‌ پس درینصورت باید هزار بار به جویا حق بدهیم که به پارلمان اروپا برود و جوایز این نهاد ها را بپذیرید. حتی اگر قرار باشد که کاخ سفید هم جایزه‌ای به او بدهد، ‌درینصورت فکر میکنم که جویا باید این اعتماد بخود را داشته باشد که بدون دغدغه آنرا بپذیرید، اما مثل ترکاندن لویه جرگه و پارلمان از درون، آنجا را نیز بترکاند و افشاگری کند.
  
  گرفتن این جوایز زمانی عیب و خیانت به وطن خواهد بود که آنرا مثل رشوه بگیرد و در مقابل چشم و گوش و دهانش را در برابر جنایات "امپریالیستها" ببندد، اما خودت هم اینرا میپذیری که وی حتی در جریان دریافت جایزه علیه اینان سخن گفته و این جوایز باعث نشده که ذره‌ای در عزمش و در مبارزه اش علیه "امپریالیستها" و جاسوسان افغانی‌اش تزلزل وارد شود.
  
  اگر کمی عاقلانه بیندیشیم و از برخورد غیرسیاسی و احساساتی بدر آییم، باید با تعلق گرفتن هر جایزه به جویا خشنود گردیم، زیرا وی با هرجایزه‌ای که میگیرد در سطح جهان مطرح تر میشود و میدان فعالیت و افشاگری برایش بازتر میگردد. وقتی یک نماینده واقعی مردم ما میدان وسیعتر برای افشاگری و مبارزه داشته باشد، از این خواستنی تر چه چیزی میتواند وجود داشته باشد؟؟
  
  اگر من و تو علیه "امپریالیزم" و نوکران داخلی اش هزار مقاله بنویسیم و حرف بزنیم جایی را نمی‌گیرد و به گوش کسی نمی‌رسد، اما برعکس جویا از روزی که به چهره جهانی و معتبر در عرصه جهانی مبدل شده، حرفش نیز خواهی نخواهی شنونده یافته است، خبرنگاران به او رجوع میکنند، در موردش فلم میسازند، به هرجا دعوتش میکنند و .... اینها همه زمینه هایی طلایی اند که جویا یافته و از آن به نفع مردم و کشورش استفاده میکند. و در کنار کار و مبارزه و شهامتش که عمده اند، این جوایزی هم که نصیبش شده هرکدام در شهرتش و محبوبیتش نقش دارند.
  
  به زور همین جوایز و اعتبار جهانی است که جویا با وجود اینکه در داخل بوسیله دولت مافیایی ممنوع‌الخروج است اما بازهم میتواند به خارج سفر کند اما نمی توانند پایش را ببندند مبادا که باز به دولت بی‌آبرویی و روسیاهی در سطح جهان به بار آورد و پرده از روی دموکراسی دروغینتش بدرد.
- 23 فبروری 2008, 20:39, توسط هارون
  
  فقط به همین دلیل ساده جایزه را گرفت که اگر رد میکرد در کجا انعکاس می یافت؟
  
  اگر در همان مراسم رد می کرد و سخنرانی آتشین می کرد، انعکاس بیش از پیش می یافت، درست؟
- 23 فبروری 2008, 21:01, توسط هارون
  
  دوست عزیز،
  رفتن به پارلمان و لویه جرگه و صحبت های ملالی جویا بوِیژه در لویه جرگه بحث جداگانه است. او درست بود که در لویه جرگه صدایش را بلند کرد، اما در آخرین روز لویه جرگه از رییس همان دولت پوشالی مدال خیانت ( به سیاف و..... هم داده شد)را بپذیرفت و با خنده این مدال را به گردن آویخت. ( حتما فراموش نکرده ای)، این درست نبود و اگر سیاسی بیاندیشم، در حقیقت با آویختن این مدال همان گپ ها را هم جاروب کرد و به خلیلزاد نشان داد که در سنگر او و کرزی و لخضر براهیمی قرار دارد.
  
  نگفته ام که او نباید در نهاد های امپریالیستی شرکت نکند و سخنرانی انقلابی ایراد نفرماید، انقلابیونی بسیاری این کار را کرده اند و می کنند، بحث فقط بر سر پذیرش جوایز از سوی این نهادهای امپریالیستی است.
  
  پذیرفتن جایزه از نهاد امپریالیستی توام با روبوسی با معاون پارلمان اروپا اصل مساله است، نه حضور ملالی در این پارلمان و سخنرانی اش. نگفته ام که سخنرانی بدی کرده است، برعکس بخش بیشتر سخنرانی اش را تایید کرده ام، ولی این سخنرانی نه تنها که با پوزخند مردم ما بلکه با پوزخند همان معاون پارلمان اروپا نیز روبر خواهد شد، وقتیکه جایزه مسخره این پارلمان و سایر نهادهای مربوط به امپریالیستان را با لبخند می پذیرد.
- 24 فبروری 2008, 03:26
  
  لویزا مورگانتینی Luisa Morgantini، معاون رئیس پارلمان اروپا طی اعلامیه مطبوعاتی تعلیق عضویت ملالی جویا را محکوم کرده از دولت افغانستان تقاضا نموده که فوری وی را به پارلمان باز گرداند.
  
  در اعلامیه گفته میشود: "من پشتیبانی و همبستگی خود را از جویا اعلام میدارم که مثال مقاومت زنان بشمار میرود.... جویا که در لویه جرگه سال ۲۰۰۳ جنگسالاران را مورد نکوهش قرار داد، تا حال بخاطر آن سخنرانی‌اش به مرگ و تجاوز جنسی تهدید شده است، اما حال این تهدید های فردی به یک تصمیم سیاسی مبدل شدند که بعد از مصاحبه تلویزیونی‌اش پارلمان تصمیم به تعلیق عضویتش گرفت، که شدیدا به حق آزادی بیان ضربه وارد میکند.
  
  تعداد زیادی از سازمانهای مدافع حقوق بشر و ازجمله دیده بان حقوق بشر اعلام داشته اند که در پارلمان افغانستان ۲۴ نماینده مربوط باند های جنایتکار، ۱۷ قاچاقبر هیروئین و ۱۹ نفر متهم به نقض حقوق بشر عضویت دارند.
  
  من به مثابه معاون رئیس پارلمان اروپا، این شکایت را به رئیس جمهور افغانستان و سفارت افغانستان و پارلمان اروپا تقدیم مینمایم تا هرچه زود تر این تصمیم لغو گردد تا ملالی جویا بتواند به مثابه عضو پارلمان و فعال دموکراسی در افغانستان به کارهایش ادامه دهد."
  
  آنلاین : برگرفته از سایت کمیته دفاع از ملالی جویا
- 24 فبروری 2008, 05:43, توسط Mahtaab
  
  Malalai Joya < Rawa< Imperialism
21 فبروری 2008, 01:13, توسط انجنر وكيلي

هارون جان
زنده خو باشي برادر گپ دل ما ره بيان كردي ارزو دارم هميشه همچو مقاله هاي در باره همچو مسايل بنويسي
- 23 فبروری 2008, 10:47
  
  وکیلی صاحب، اشتباه نکو، این مقاله نبود فقط چند سوال بود.
- 24 فبروری 2008, 02:50, توسط وكيلي
  
  عزيزم
  كه نامت را هم ذكر نكردي
  اگر كاملا نوشته هارون جان را خوانده باشي هم مفهوم انرا درك كني خود يك مقاله است در قالب سوال اميد است براي درك نوشته هارون جان از سواد كافي برخوردار باشي
21 فبروری 2008, 01:58, توسط مهرورز

سلام به همه!
نویسنده این مطلب ملالی جویا و افرادی مثل من و او را با شخصیت های بزرگی چون احمد شاملو مقایسه کرده است!! ملالی جویا کیست که این قدر از او توقع دارید؟ این دختر فقط به خاطر فریادها و پرخاشگری های جسورانه اش مشهور شده وگرنه او یک انسان صاحب اندیشه و متفکر نیست.از او نمی توان انتظارات زیادی داشت. او پارلمان را که خودش و رمضان بشر دوست و دیگر آتشی مزاج ها هم در آن شامل هستند طویله می خواند و فقط بلد است بخروشد. او آن قدر اندیشه ندارد که بتواند جدای از احساسات و عصبانیت ها وضعیت امروز افغانستان را تحلیل کند. او از تمام مشخصه های یک سیاستمدار یا انسان انقلابی فقط جسارتش را دارد و سایر مولفه ها در وجود وی مفقودند. هر چند همین جسارت او هم ستودنی است و من می ستایم ولی این باعث نمی شود که او را یک شخصیت بزرگ و متقکر بدانیم و از او توقعات بزرک داشته باشیم.

آنلاین : http://sarwar.blogfa.com
- 21 فبروری 2008, 07:13, توسط فواد
  
  آقای مهرورز (سرور حسینی)،
  
  اشتباه میکنی اگر تصور کنی که خودت را کسی در کنار ملالی جویا قرار دهد و بعد با شاملو مقایسه کند. به گفته خودت ملالی جویا "جسارت ستودنی" دارد که در شرایط کنونی وطن ما بزرگترین صفتی است که یک انسان میتواند در برابر شترگاوپلنگ های طالبی و جنگسالار و ... داشته باشد، اما خودت این را هم نداریم.
  
  ازین مهمتر خودت با جویا در دو قطب کاملا مخالف قرار دارید، خودت در مدح سردار جنایتکاران و جبهه خاینان و قاتلان اینچنین نوحه سرایی میکنی:
  
  مصطفی کاظمی در میان شخصیت های سیاسی کشور یک چهره مطرح و برجسته بود. وجود او در صحنه سیاسی افغانستان در مجموع مثبت بود. شاید دامن او هم در خونریزی های دهه هفتاد افغانستان آلوده شده باشد اما هر چه بود در تحولات بعد از سقوط طالبان یک عنصر فعال بود که برای آبادی و پیشرفت افغانستان کار می کرد. او از معدود سیاسیون افغانی بود که در کنفرانس بن حضور داشت .در میان چهره های جهادی در واقع او یکی از باسواد ترین و مفید ترین اشخاص بود. مرگ او بسیاری از افراد ملت از اقوام مختلف را متاسف ساخت.
  
  اما جویا در مقابل همینها سینه سپر میکند و جنایات و خیانت ها و بربریت هایشان را افشا میکند. مخصوصا در مقابل کاظمی که عنصر فعال "واواک" ایران بود و تئوری پرداز
  
  وقتی کاظمی قهرمان تو باشد، باید از جویا نفرت داشته باشی و اینچنین در مورد او قضاوت کن. اما خانه ات آباد که حداقل شجاعت او را هم انکار نکرده‌ای!!!!
  
  جالب اینست که خودت در مورد جویا جملات ذیل را مینویسی و بعد خودت را با او در یک پله ترازو قرار میدهی:
  
  صد البته که طرفداران زیادی هم دارد و معمولا طرفداران وی از توده های عامی مردم است. آنانیکه با فریاد احساساتی او عواطف شان به جوش می آید و فریاد های قلب خویش را از حنجره جسور این دختر می شنوند.
21 فبروری 2008, 07:22, توسط از میر عبدالرحیم عزیز

محترمه ملالی جویا با درایت، استقامت و مبارزه مستمر در راه احقاق حقوق هموطنانش، موفق به اخد جایزه فلم حقوق بشر ۲۰۰۸ در برلین گردیده و بدینوسیله شهرت جهانی اش طور بیسابقه ای افزایش یافت است. این گزارش افتخار آفرین برای جویا و كشور و هموطنان داغدیده اش، خنجر بزرگی است كه در قلب خائنین و وطنفروشان در شورا فرو میرود. روزیكه دشمنان وطن و دزدان و قاچاقبران در ولسی جرگه علیه جویا صف آرائی كردند و او را ناجوانمردانه سلب صلاحیت نمودند، مزدوران بدوران رسیدۀ بیگانگان شادمان بودند ازینكه از انتقاد دشمن شكن ملالی برای همیش نجات یافته اند. اما این تفاله های اجنبیان نمیدانستند كه نام نامی ملالی جویا آنها را در هر جائی كه اند دنبال میكند و وجدان ضد انسانی شانرا می فشارد و به محكمه میكشاند.

شهرت جهانی ملالی جویا ضربات كوبنده ای بر فرق قانونی و هم مسلكان بی مسلكش وارد كرده است. این شهامت بزرگ و بی پایان جویا است كه پرده از روی ناپاك تفنگ سالاران و قاتلان مردم بیچارۀ افغان بر میدارد. این شهامت بی مانند جویا است كه برای حقوق حقۀ خواهر و برادر درد رسیدۀ اش مبارزه میكند. این شهامت بی نظیر جویا است كه برای مردم داغدیده اش مرهمی گشته و به ندای آنها لبیك میگوید. فردی با چنین صفات انسانی مستحق هر گونه جایزه است.

من این موفقیت بزرگ را برای قهرمان دخت افغان، محترمه ملالی جویا تبریك و تهنیت میگویم و برایش آرزوی سعادت میكنم كه همیش در راه خدمت بوطن و مردم وطن به پیروزی های تاریخی نایل گردد و دشمنان سرزمین افغان را ورشكسته و سرافگنده سازد. از كلیه هموطان تمنا دارم كه راه جویا را كه راه مبازره و پایداری است، بپیمانند.

آنلاین : موفقیت های پی در پی محترمه ملالی جویا لرزه بر اندام خائنین انداخته است
- 21 فبروری 2008, 14:35, توسط خسرو دادگر
  
  محترم میر عبدالرحیم عزیز
  
  شما تا دیروز قهرمان تان طلپای گرام بودند امروز هم ملالی جوایا.
  شما هرکس را اهدف قیبلوی شما را محقق کند قهرمان شما است که الحق که اعمال طلپای گرام بر وفق مراد شما بود. اما از آنجای که بار کج به منزل نمیرسد کار آنها هم به سرانجام نرسید. و اما ملالی جویا: من نمیگویم او مثل شما اندیشه قبیله ای دارد اما بدبختانه باند شما فعلا از او در جهت اهداف نژاد پرستانه قبیله خود استفاده میکند.همینطور که دادن این جوایز به خانم جویا برای همه پرشس برانگیز است به همان اندازه تعریف و نمجید باند شما از او پرسش برانگیز است.
  یک پرسش دارم اگر واقعا خانم جویا بازگو کننده درد مردم افغانستان است چرا همین حالا جنایات طلپای گرام را محکوم نمکند؟ در همین دو سه روز اخیر نزدیک به دو صد نفر در قندهار توسط طلپای گرام کشته شدند.صد نفر تنها در میدان سگ جنگی کشته شدند. چرا خانم جویا خاموشند؟ شاید از نظر شما آنها آدم نباشند؟
  از سال دو هزار یک تا حالا صدها بار امریکای مردم عادی را در قندهار هلمند جلال آباد بمب باران یا گلوله باران کردند هزاران نفر کشتد چرا خانم جویا صدای اعتراض شان بالا نشد؟
  اینجا است که هر انسان با اندیشه درست به کردار خانم جویا شک میکند.آقای میر عبدالرحیم عزیز شما هم این را خوب میدانید اما چون فعلا او به مراد دل شما هیجانی میشود و دشنام میدهد از او تعریف و تمجید میکنید.
  
  دقیقا مثل کابل پرس^? وقتی مقاله در باره مجاهدین فارسی زبان ازبکی زبان نشر مکند از او تمجید میکنید. اما وقتی مقاله بر خلاف اهداف نژاد پرستانه شما نشر کند بلافاصله ده ها دشنام نویس فاشیست بشمول خود شما جمع شده هزاران دشنام را نثارش میکنید.چرا؟ چون کابل پرس گفت هرکس حق دارد به زبان مادری خود گپ بزند.
- 21 فبروری 2008, 14:45, توسط restam
  
  اقای میر میران عبدالرحیم عزیز:
  با پشتیبانی احساساتی از ملالی جویا نمیتوانی نقش ضد مردمی خودرا پنهان کنی.اوغان ملتی ها از ادمهای مانند خودت مانند دستمال استفاده میکنند.راستی میدانی این اصطلاح از خود بیگانگی یا خود باختگی را کسانی در اروپا مطرح کردند اما امروز انرا در وجود جناب عالی وچند پورتال نشین دیگر اشکارا میتوان دید.فاشیستها وقبیله گرایان در نیم سده اخیر همیشه برای توجیه حق کشی ها وجعلکاری های خود از افراد بی خاصیت وترسو برای بلی گویی ومداحی استفاده کرده و بر بیشعوری وسست عنصری انها افرین خوانده اند! .او ادم شوونیستها خودت را داکتر صاحب میگویند!ایا در تمام عمر پر بارت یکبار هم به تاریخ مراجغه نکرده ای تا بدانی که گپ از چه قرار است.تو میخواهی با دخت اوغان خواندن ملالی خود را نه میهن پرست که اوغان پرست مغرفی کنی!نیازی نیست.همه خودت را میشناسند که به راستی چنین موجود هستی!. در پیامت نگفته ای - انهای که زبان فارسی ودری را یک زبان میدانند تا چه حدخاین و ضد وحدت ملی اند!!در این روز ها فارسی ستیزی به شدت جریان دارد جناب عالی باید بسیار خرسند شده باشد که چنین کار افغانیی به دست افغانهای اصیل در حال اجرا است.
  قانونی وسایر نیروهای باز ماند از دوران مقاومت بر ضد نوکران سیاه دل پاکستان به خاطر کرنش در برابر شوونیزم وهمراهی با برنامه های ضد ملی باند کرزی وشرکای اوغان ملتی او وبه دلیل خیانت به حقوق مردمان ما باید پاسخ بدهند.راستی ان دزدان ووطنفروشان! به باور مسخ شده خودت بهتر از خودت وشوونیستهای اند که با هویت -زبان- وافتخارات مردمان ما دشمن اند.قبایل پاکستان برای انها افغان اصیل ا ند اصیل تر حتا ازخودت! وباید سرزمین های ما در اختیار انها قرار داده شود.او ادم در عصر بیداری ملی بیش از این خودرا خوار نساز.
- 23 فبروری 2008, 23:03, توسط میر سعید
  
  محترم آقای رستم!
  
  ازقلم رسای شما من خودم به عوض جناب میر میران پیر پیران حضرت میرعبدالرحیم عزیز سخت خجالت کشیدم.
  
  شما آنچنان موجز وکوتاه منطقی نوشته اید که رد کردن آن کار هرخس وخاشاک نیست.
  
  اعتراف میکنم که خودم بعنوان یک "میر" سخت خجالت کشیدم
- 24 فبروری 2008, 13:52, توسط شفیق موسوی
  
  محترما، آیا ممکن است کمی سند بیاوری و یا لینکی بگذاری که در کجا و چه وقت آقای میر عبدالرحیم عزیز به دفاع از طالبان برخاسته؟؟
21 فبروری 2008, 12:36, توسط صاعدی

برادر عزیز،

این سوالاتی که از جویا مطرح کرده‌ای چندان بجا نیستند.

خودت توجه کن جویا از کشوری تحت ستم گرگان وحشی است که با آنکه با رای قاطع مردم به پارلمان رفته بود اما آنجا تحملش نتوانستند و بیرونش کردند. در مطبوعات داخل به ندرت موقع برایش داده میشود که صدایش را به گوش مردم برساند، دشمنانش تفنگ بدست تعقیبش میکنند که نابودش کنند و ...

درین شرایط خودت از او میخواهی که این جوایز را هم رد کند. جوایزی که میتواند برایش مثل سلاحی باشد برضد دشمنان و باعث اعتبار جهانی‌اش برایش شود. وی اگر این اعتبار جهانی را هم امروز نمی‌داشت به آسانی شاید نابودش میکردند و یا هم مثل پرویز کامبخش در زندانش می‌انداختند.

ثانیا خودت باید بدانی که هرچند امریکا و اروپا هردو امپریالیست هستند، اما بین امپریالیستها هم تضادهای عمیقی وجود دارند که یک سیاستمدار آگاه و هشیار باید از این تضاد ها به بهترین نحوی استفاده کند. همه امپریالیستها را به یک چوب زدن ساده اما ابلهانه است. اتحادیه اروپا و ایتالیا هم حتما بخاطر منافع سیاسی شان این جوایز را به او میدهند، این همه جوایز مطلقا با دید سیاسی داده میشوند، اما جویا این هشیاری را دارد که چگونه این جوایز را بگیرد و به نفع سیاست و مواضع خودش مورد استفاده قرار دهد. این کشورها هرچند در ظاهر با امریکا در "جنگ علیه تروریزم" متحد اند اما همه میدانیم که چه تضادهای پشت پرده و عمیقی بین شان وجود دارد و هرکدام میخواهند برنده میدان باشند، آنان چه بسا که بخاطر تقویت جبهه ضد امریکا در افغانستان جویا را برگزیده باشند و برایش این جوایز را بدهند، اما جویا این جایزه را میگیرد و چنانچه دیدیم از تربیون همین کشور ها علیه "امریکا و متحدانش" سخن میگوید به این صورت به آنان میرساند که در فکر بلعیدنش نباشند و این جوایز نمیتواند وجدانش را آلوده سازد.

اگر جویا این جوایز را رد کند، در واقع حماقت کرده است و نتیجه این خواهد شد که جوایز به زنان دولتی و جنگسالار بوی مثل فوزیه کوفی، شکریه بارکزی، سیما سمر، جمیله مجاهد، فرشته حضرتی، فاطمه گیلانی، مسعوده جلال و ... اهدا خواهد شد که طبعا یک پیروزی به آنان و ضربه به دموکراسی خواهان افغانستان خواهد بود.
21 فبروری 2008, 13:37, توسط tareq

arman haye khanom joya wa khoshbakhtiye watanam dar do qotbe motazad qarar darand, begozareed een khanom aanqadar bejoshad ta hararatash payeen beyayad wa aan gah sarad wa khamoosh khahad shod ok
- 21 فبروری 2008, 16:49
  
  ملالی جویا گفته است:
  
  «من هميشه به حرف هوگو باور دارم که می گويد، حقيقت را بگوييد حتی اگر بدانيد در اين راه کشته خواهيد.»
  
  بنا تو آقای طارق، آرزوی خاموشی ملالی جویای بی‌باک و دشمن سوز را به گور خواهی برد!
21 فبروری 2008, 13:57, توسط کمال کابلی

آغای محترم ، هارون جان .
اول اینکه چند تا انسان با جسارت ، دلیر زن یا مرد ، در کشورت سراغ داری که : صدای در گلو گره خوردۀ مردمان وطنت را همچون ملالی جویا فریاد بزند ؟ آنچه درین ستم آباد به مردم رفته است ، آتش به جان هر انسانِ با وجدان میزند . و فقط یکنفر است که سوز و درد مردمش را ، با جان و رگ و پوستش درک میکند و میگوید : سوختند ، سوختیم ما . اینکه نام چندنفر را ذکر کرده یی که جایزه نپزفتند . میشد « ژان پل سارتر » را مثال بیاوری که جایزۀ نوبل را نپذیرفت . سارتر فیلسوف بلند آوازۀ فرانسوی با شهرت جهانی ، جایزۀ نوبل را رد کرد . چون دربار سلطنتی سویدن میخواست با نام و شهرت سارتر « فیشن » کند . سارتر با این عمل اش ، غرور دربار سلطنتی سویدن را به زمین کوبید و این عمل بیشتر بر محبوبیت این فرانسوی با غرور افزود و ملت فرانسه برایش گفتند : هورا ...
به تأیید گفتار جناب قدرت الله حکیمی و محترمه عابده نفیسی : شرکت خانم جویا در مجامع بیرونی در اعتبار بخشیدن ملالی جویا خیلی موثر است ، تا نشستن دست روی دست ، در عزلتِ این خراب آباد . وانگهی او در هر محفلی در هر کجا ، استعمار ، امپریالیزم و دروازه واز کن های داخلی اش را شلاق زده است . اشهد بالله ، من به وجود این خواهر احساس غرور میکنم . این کار از هیچ کسی دیگری ساخته نیست ، حتی جناب شما .
زنبور درشت بی مروت را گوی / باری چو عسل نمی دهی نیش مزن .
www.kamalkabuli.blogfa.com

آنلاین : http://kamalkabuli.blogfa.com
21 فبروری 2008, 15:25, توسط فواد

او برادر ای چی نظر است که از جویا میخواهی که جایزه را رد کنه. تاریخچه مشهورترین انسانها را هم که مرور کنی‌ میبینی که هرکدام در طول عمر خود چند جایزه را بدست آورده اند و شاید نیم فیصد را هم نیابی که آنرا رد کند.

همین چندتایی را که نام هم گرفته‌ای ممکن بنابر ملحوظات خاص و وضعیت مشخص خود رد کرده باشند. مثلا اگر قرار شود که کمسیون نامستقل حقوق بشر افغانستان به جویا جایزه بدهد فکر میکنی که آنرا رد کرده به پیشانی خانم سیما سمر نخواهد زد.

این گپ های چپ و بلند بالا را یکسو بگذار فقط به ملالی جویا تبریک بگو و به این جایزه که آنرا به من و تو هم تقدیم کرده افتخار کن!!
21 فبروری 2008, 16:19

khanom eqa daddobedad kad ya mekona faqat bakhateri ast ke jebish poor shawa

khanom feker mekona ke alah degara paiysadar shodan chera ma gadaigar mandim ba amokhater ast ke eqa dadobedad kad wa mekona
22 فبروری 2008, 02:03, توسط شاهد

از اعمال خانم جویا گرفته تا جایزه های اعطا شده به وی همه گی سیاست است و سیاست امروزین اکثر سیاسیون کثیف و بر علیه مردم است. غرب از یکطرف رهبران خاین جهادی و طالبان را کمک و مساعدت میکند و از جانب دیگر ملالی جویا را جایزه میدهد... این ثابت میسازد که ملالی جویا نیز بازیچۀ بیش نیست! طرفدارانش خواه قبول کنند، خواه قبول نکنند!
- 22 فبروری 2008, 05:38, توسط شبیر
  
  آقای شاهد
  
  بسیار ساده نگر هستی، تصور میکنی که وقتی "غرب" میگوییم دیگر همه و همه دشمن اند غدار و جنایتکار و باعث بربادی افغانستان، در حالیکه از همان غرب بود که میلیونها تن علیه جنگ و جنایات امریکا برخاستند و به نفع مردم ما شعار دادند، در همان غرب بزرگترین متفکران جهان برخاسته اند که مقولات انسانی و والایی را که من و تو امروز قلقله میکنیم به میدان کشیدند، در همان غرب بزرگترین اندیشمندان ضد غرب ظهور کرده اند که یکی از نمونه های بارز آن نوم چامسکی میباشد، از همان غرب انسانی به نام مایکل مور ظهورکرده که شعار "مرگ بر بوش" میدهند و سیاست امریکا را افشا میکنند، از همان غرب ویلیام رودریگویز برخاست و تحقیقات جانانه‌ای در ارتباط به یازدهم سپتامبر انجام داد و طی فلم مستند ولوله خیز دستان دولت امریکا را در پشت این حادثه برملاساخت و میلیونها مثال دیگر....
  
  و حال وقتی یک نهاد "غربی" یک جایزه به ملالی جویا میدهد شما هورا میکشید و میخواهید آنرا به مثابه سندی علیه جویا بکار گیرید. همه میدانند که درد شما جای دیگریست، شما ها هرکدام اگر برای شرکت در مراسم یک جایزه هم دعوت شوید به کله می‌دوید ولی از جویا میطلبد که اینچنین جوایز را رد کند.
  
  اگر کاندید شدن به این و آن جایزه متعلق به غرب سندی برای وابستگی به غرب باشد، حداقل دوبار در سالهای1945 و 1948 جوزف استالین رهبر شوروی هم به جایزه صلح نوبل کاندید شده است، پس باید نتیجه بگیریم که او هم جاسوس غرب بود؟؟؟؟ زهی حماقت!!
- 22 فبروری 2008, 13:17, توسط شاهد
  
  محترم شبیر خان
  
  با اینکه خود را هوشیار معرفی کرده اید اما متاسفانه منظورم را از غرب ندانسته اید. غرب یعنی همان سیاستمدارانی که حکم میرانند نه آن مردمی را که نام گرفته اید. با آنکه چامسکی، مایکل مور و ویلیام رودریگویز و بقول شما میلیون ها فرد بر ضد سیاستمداران غربی شعار میدهند و آنها را محکوم(!) میکنند اما حرف آخر را دوباره همان بوش میزند نه چامسکی و نه رودریگویز! در غرب این سرو صدا ها را به نام نظریه و یا مفکوره شخصئ اشخاص پنداشته ولی کار را از دل خود میکنند. به شما حیرانم که با آنکه دعوای فهمیده گی را مینمایید اما بازهم در الفبای سیاست گیر کرده اید... دیموکراسی غرب مانند دهل از دور دست ها بسیار خوش آواز است...
  
  ملالی جویا نه دشمن پدر بنده است و نه هم من علاقه مندی به طرز رفتار وی دارم. تجارب نشان میدهد که امروز باید نوکر بود تا به همچو جوایز رسید و ستالین را مثال آوردن نیز ساده گئ خود تانرا نشان میدهد چرا که ستالین قاتل میلیون ها فرد بود و کاندید شدنش نیز یک دام برای شکست کمونیزم در همان دوران بود که باز هم از جانب غرب طرح گردیده بود... همچونکه امروزه ولادیمیر پوتین را شخصیت سال (مجله تایمز) میسازند... آیا با اینکار میشود گفت که پوتین را در غرب بسیار دوست دارند؟ نه اینها مسکه مالیدن است جناب! بعضی ها را مسکه میخورانند و بعضی ها را مسکه میمالند...
  
  اما خودت مهاتماگاندی را چرا مثال نمیآورید که ستارۀ درخشان راه آزادی و انسانیت است؟ آیا مهاتماگاندی توانست در زنده گی و یا پس از مرگش جایزه صلح نوبل را بدست آورد؟ نخیر! چرا؟ بخاطریکه همچو جوایزی همه گی سیاسی بوده و در خدمت سیاستمداران غربیست. هر که را دلشان بخواهد جایزه میدهند و هرکه را دلشان بخواهند پس از یک عمر نوکری و غلامی مانند صدام حسین به دار میآوزیند...
  
  شما اگر پرخاش کنید یا فریاد اما باطل رسوا شدنی بوده و حقایق هرگز برای همیشه پنهان شدنی نیستند. ملالی جویا نیز اگر باطل باشد چی من و تو بخواهیم و چی نخواهیم یکروز رسوا خواهد شد.
  
  خونسرد باشید
- 23 فبروری 2008, 02:13, توسط سمندر
  
  آقای شاهد
  
  از یکسو خود را ضدامپریالیست سرخ و بی‌نظیر وانمود میکنی و اجانب از پدر پاسفیزم میخواهمی نمونه‌ ضد امپریالیستی ارائه دهی و آنرا به مثابه الگو به ما بنمایانی که این هم ساده اندیشی خودت را برملا میسازد.
  
  گاندی را آنقدر که امپریالیستها امروز تبلیغ میکنند و به مثابه نمونه به دیگران ارائه میکنند، هیچکس دیگری اینکار را نمی‌کند، امریکا بسیار خشنود خواهد بود که در هرکشوری که مداخله میکند یک گاندی‌ای وجود داشته باشد که با درخواست صلح و عدم خشونت آب در آسیاب امپریالیستها بریزد. هر فردی که امروزه با جنگ امپریالیستی مخالفت می ورزد، عنوان "پاسیفیست" بر وی اطلاق می‌شود.
  
  همین گاندی را که خودت برای کف میزنی، فقط یک جاده باز کن دولت هند برتانوی بود. یکبار توجهت را به فلم "بگهت سنگ" معطوف میدارم که نقش پس پرده او را در دست داشتن با انگلیسها دریابی، این چیزی پوشیده نیست.
  
  به این نوشته توجه کن:
  
  در مسیر چنین تئوری پردازی ای ، برتینوتی چند بار از گاندی به عنوان نمونه ای برای پاسیفیسم رادیکال نام می برد .
  
  ایدئولوژی گاندی از یک تفکر روشنگرانه خاص یا یک ذهن متساهل ریشه نگرفته بود بلکه بازتابی از منافع طبقاتی معین و ویژه بود . اندیشه گاندی بازتابی از رویاها و در عین حال ضعفهای بورژوازی هند بود . ( که گاندی نماینهده و رهبر آن به شمار می رفت ) . بورژوازی هند در زیر بال و پر و حمایت امپریالیسم انگلستان رشد کرد . آنها استقلال را هدف گرفته بودند اما در عین حا ل از امکان یک انقلاب پرولتری بیشتر می ترسیدند . این تناقض در ریاضت کشی و انفعال گاندی وار انعکاس پیدا کرده بود که امید داشت استقلال را از خلال رفرمهایی که به توده مردم مجالی برای شورش و خیزش ندهد به دست آورد .
  
  یا گاندی جی باشد، یا ضد امپریالیست، ایندو باهم در تناقض قرار دارند و دو قطب مخالف هم اند!!!
- 23 فبروری 2008, 05:30, توسط فرشته
  
  وقتی جویا این جوایز را میگیرد فوری به همدستی با "امپریالیستها" متهم میشود و "بازیچه" نامیده میشود.
  
  وقتی از جانب "حزب چپ آلمان" دعوت میشود و برایش برنامه ها میگیرند، تاپه "چپ" و "کمونیست" را میخورد.
  
  اما من به او افتخار میکنم، میگویم از گبر و نصارا و کافر و کمونیست و امپریالیست و فاشیست، جایزه را بگیر نوش جانت. اگر به همین عزم و پیمان خود همیشه استوار بمانی همه و همه مثل شیر مادر برایت حلال میشوند.
  
  هر جایزه‌ای که به تو داده میشود، یک تیر کاری به قلب همه زنان و مردان خاین و جنایتکار اصابت میکند و سیاف و محقق و قانونی و فهیم و ... از درد بخود میپیچند!!!
  
  افتخار به تو!
- 29 آپریل 2009, 04:38, توسط امان احد
  
  سلام دوستان هموطن !
  گدشته از این که ملالی جویا کی است وبه کدام جریان سیاسی وابسته است یا برای کی کار می کند واز طرف کدام کشور کمک میشود .من که درسالهای تسلیمی قدرت به مجاهدین ودوران طالبان حکومت کرزی در کابل زندگی کرده ام وجنگ ها وجنایت تنظیمی را به چشم سر دیده ام اظهار جمله جنایت کاران جنگی در برابر مرتجمع ترین خائین ترین اجیران دستگاه استخبارات پاکستان انهم برای یک دختر جوان کاری بسیار مشکل بود وهست .
22 فبروری 2008, 20:17, توسط هارون

متوجه دوستانی که به جای بحث اصولی و سیاسی به بحث های عوام گرایانه و اخلاقی چسبیده اند. اگر ملالی جویا خدایی خدمتگار می بود، من اعتراضی نداشتم، ولی او خودش را یک شخصیت سیاسی و آنهم انقلابی می داند، پس در این زمینه بهتر خواهد بود از هوشیاری سیاسی کار گرفت و از بحث های پوپولیستی اجتناب ورزید.

کدام منطق سیاسی حکم می کند که یک کشور را یا کشور های را اشغالگر بدان و از پارلمان آن هم جایزه بگیر.این منطق برای من تازگی دارد.
ملالی جویا زمانی بیشتر می درخشید که با شرکتش در این نوع مراسم از اخذ جایزه ابا می ورزید و به افشاگری همان کشور اشغالگر هم می پرداخت. افشاگری یک امپریالیست برای امپریالیست دیگر چه معنی دارد؟
در دنیای امروز امپریالیست ها نسبت به تضاد، بیشتر متحد عمل می کنند. سرمایه های فراملیتی ایجاب می کند تا امپریالیزم ایتالیا منافع امپریالیزم انگلیس و امریکا و برعکس را تامین نماید. در جای که امریکا مداخله کرده است، سایر امپریالیست ها به نحوی به همکاری امریکا وارد معرکه شده اند، و اگر چنین نشده باشد بیشتر به تقسیم ثروت مستعمره ها ارتباط می گیرد، تا در نظر گرفتن منافع خلق و مردم.

از این رو احمقانه خواهد بود که استفاده از تضاد های امپریالیستی را فقط به اخذ جوایز خلاصه کرد. این استفاده ها را افراد کرده نمی توانند، به استفاده از این نوع تضادها حزب بلشویک روسیه و حزب کمونیست چین و سایر احزاب انقلابی نیاز است، نه قبر ساز چند قبر و مزار.
درست که جویا تربیون دشمن را علیه دشمن بکار برده است ولی دشمن قبل از آن شخصیت سیاسی او را با جایزه دادنش ربوده و پس از آن به او اجازه داده که بفرما و بگو. و دشمن بدرستی می داند که سخنرانی های آتشین پس از اخذ جایزه را مردم ستمدیده افغانستان مسخره خواهند کرد.
حکمتیار قاتل نیز از امریکا ملیاردها دالر دریافت می داشت و در ضمن روزنامه شهادت اش را با شعار های ضد امریکایی پر می ساخت که با خنده مردم روبرو می شد.

آیا پس از اخذ جایزه با روبوسی از دشمن، سخنرانی آتشین مسخره کردن آرمان های انسان نیست؟
- 23 فبروری 2008, 01:53, توسط پرویز
  
  واه واه، اینست قهرمان آتشین مزاج ضدامپریالیست در کشور ما موجود است ولی ما هنوز از وجودش بیخبر بودیم
  
  پس آقای ضد امپریالیست، نتیجه بحث هایت باید به اینجا بکشد که علیه امپریالیزم "جنگ خلق" راه بیندازی و با تفنگ همرایش مقابله کنی، وقتی سایر راه ها و استفاده از تضاد ها را خنده آور میخوانی باید این یگانه راهی باقی‌مانده باشد.
  
  بفرما تفنگ بگیر و شروع کن، اما در شرایط کنونی فقط برایت دعا میکنیم که به دامان طالبان نیفتی چون معمولا اینگونه "چپ" نمایی های ملی‌سرخک وار به راست و در سطح طالبان سقوط میکند!!
- 23 فبروری 2008, 03:43
  
  کسی که ارزش کار و افشاگری ملالی جویا را درک نتواند، کسی که نتواند عوامل محبوبیت و شهرت وی در بین مردم را دریابد، کسی که حتی شهامت ملالی جویا را درک نتواند و بیشرمانه لقب "قبر ساز چند قبر و مزار" را به وی بدهد، از چنین فردی دور از انتظار است که امپریالیزم و مبارزه ضد امپریالیستی و استفاده از تضادهای بین امپریالیستها را بفهمد و برایش قابل درک باشد.
  
  پشت اینهمه انتقادات ظاهرا دوستانه در مورد جایزه گرفتن جویا را باید در جای دیگری جستجو کرد، ورنه هیچکسی اینقدر ابله نمیشود که اهمیت این جوایز برای کار و فعالیت یک فرد سیاسی را نفهمد. شما چون چیزی در مقابل جویا در انبان ندارید، به این بهانه های خنده‌آور پناه می‌برید.
- 23 فبروری 2008, 20:23, توسط محمود
  
  پرویزجان، تو چرا به خود خورده ای؟ چرا دیگران را ملی سرخک می نامی؟ همین کافیست که تو در حد طالبان سقوط نکنی. بگذار دیگران حرف دل شان را بگویند. یکی با صدها هزار دالری که از پروژه سازی بدست می آورد، قبر می سازد و آن را مبارزه ضد امپریالیستی نام می نهد و برایش کف بر دهان می آورد. دیگری این همه پول ندارد و فقط می تواند با قلم به جنگ امپریالیزم برود و تو او را ملی سرخک بنامی؟ حساب پول هایی که ملالی جویا آورده، خیلی خوب می دانی، همینطور نیست؟ ملالی جویا که این همه شعار می دهد، منظورش بالاخره چه است؟ "جنگ خلق"؟ کانادا نیروهایش را بکشد، بعد چه؟ آی اس آی دوباره بیاید؟ طالبان؟ ائتلاف شمال حاکم؟ الترناتیو دیگر؟ چه؟