زندگی زیباست

مقدمه

مؤسسه ی زندگی زیباست، یک نهاد غیرانتفاعی و غیر دولتی است که از ماه سنبله سال 1390 مطابق ماه آگست 2011، در عرصه های اجتماعی، فرهنگی، و هنری آغاز به فعالیت کرده است. به خاطر اختصار، بعد از این به جای "مؤسسه زندگی زیباست "تنها از واژه ی "مؤسسه" استفاده خواهد شد.

وضعیت رقت آور معتادان مواد مخدر یکی از مشکلات جدی اجتماعی و رو به گسترش در افغانستان است که مؤسسه از آغاز کار، متوجه عمق این مشکل شد و همت به تداوی و بازگرداندن آنها به زندگی سالم و عادی گماشت. برای رسیدن به این هدف، مؤسسه کمپی را به نام "کمپ مادر" در یکی از فقیرنشین ترین مناطق کابل ایجاد کرد که از زمان تأسیس تا کنون موفق به تداوی و بازگرداندن بیش از 350 معتاد به انواع مواد مخدر، به زندگی سالم و عادی شده است و اکنون نیز 30 بیمار را تحت مراقبت و تداوی دارد.

روش ترک اعتیاد در این مؤسسه

معتادان که برای تداوی به این مرکز آورده می شوند، اول ثبت نام و راجستر شده و بعد از آن دوره ی بیست و یک روزه ی تداوی و سم زدایی آنها آغاز می گردد. در پنج روز اول این دوره ی تداوی، اکثر آنها از از درد خفیف فزیکی رنج می برند اما بعد از آن، مریضان دیگر درد نمی کشند و آماده ی ورزش صبحگاهی و تمرینات بدنی می گردند. در این مدت تقسیم وظایف کمپ چون آشپزی، ظرفشویی، و پاک کاری شروع می شود که این کار باعث مسئولیت پذیری و سهم گیری خود معتادان در تداوی خودشان می گردد. آنچه در این پروسه ی تداوی مهم و نقطه ی قوت مؤسسه است، تشویق و ترغیب معتادان به کمک به همدیگرمی باشد. استفاده از تجربه های افراد که قبلا معتاد بوده اند و بعد از آن پاکی از مواد مخدر را تجربه کرده اند، برای پاک و دور نگهداشتن افراد تازه ترک مواد مخدر، یکی دیگر از ابزار های تسهیل کننده ی کار مؤسسه می باشد. در واقع، یک معتاد است که می تواند حال و احساسات یک معتاد دیگر را درک کند. چون خود او درد و مشکل مشابهی را تجربه و تحمل کرده است. بنا بر این، ما همیشه کوشش کرده ایم تا از یک معتاد برای تداوی معتاد دیگر بیشترین کمک را بگیریم.

اجرای موسیقی زنده، نمایش تیاتر و دیگر کارهای هنری از کار ویژه های این مرکز برای باورمند ساختن معتادان به زیبایی زندگی و ایجاد رابطه ی عاطفی بین همدیگر می باشد. ما تلاش می ورزیم، تا میان معتادان حس دوستی و همدردی ایجاد شود که وجود لیلا حیدری به عنوان مسئول کمپ و رهنما، در این قسمت تعیین کننده می باشد. چون زمان که معتادان می بینند که یک زن برای نجات و کمک به آنها تمام وقتش را صرف می کند، آنها جرئت و انگیزه ی قوی تلاش برای نجات شان پیدا می کنند که نمونه ی بارز آن مادر خطاب شدن خانم حیدری توسط آنها می باشد.
به باور ما، هر معتاد از ظرفیت و انگیزه ی بالای برای کمک به همنوعانش برخوردار است، به شرط آنکه در آنها اعتماد به نفس لازم و امید به زندگی ایجاد شود. بدین منظور، مؤسسه بعد از تکمیل دوره ی بیست و یک روزه ی تداوی و سم زدایی، کوشش می کند برای آنها اشتغال و مصروفیت سالم پیدا کند. مؤسسه تلاش می ورزد، تا معتادان بعد از تداوی روی پای خود بایستند و بتوانند بعد از آن، به زندگی سالم و بدون آلودگی به مواد مخدر، ادامه دهند. مؤسسه برعلاوه ی معرفی آنها به مراکز کار، خود اقدام به تأسیس کافه ی فرهنگیِ کرده است تا از یک سو برای نجات یافته گان اشتغال و مصروفیت سالم پیدا کند و از طرفی دیگر، در آمد حاصل از آن را برای "کمپ مادر" که از هیچ منبع و نهادی کمک و تمویل نمی شود، مصرف کند و از این طریق به تداوی و کمک به معتادان مواد مخدر که تمرکز اصلی کار مؤسسه بر آن است، ادامه داده بتواند.

بر علاوه ی آن، به دلیل اینکه بیشتر مراجعه کنندگان کافه ی فرهنگی "تاج بیگم" را فرهنگیان و هنرمندان تشکیل می دهند، مؤسسه تلاش می ورزد تا آنرا به محیط آرام و مکان مناسب برای ملاقات ها و نشست های فرهنگیان و هنرمندان کشور تبدیل کند. مؤسسه با فراهم کردن چنین مکانی برای فرهنگیان و هنرمندان کشور، باعث هماهنگی و بسیج آنها برای سهم گیری در کارهای اجتماعی از این قبیل و ترویج فرهنگ کمک به نیازمندان و اقشار آسیب پذیر جامعه می شود و همچنان تلاش می کند تا با کمک آنها افکار عمومی را متوجه تأثیرات ناگوار پدیده ی اعتیاد ولزوم مبارزه ی همگانی علیه آن سازد. در کنار آن، مؤسسه سعی می کند تصور بد و نفرت آوری را که از معتادان در جامعه شکل گرفته است تغییر دهد و آنها را به عنوان افراد بیمار و نیازمند کمک و درمان، به جامعه معرفی کند.
مشکلات مؤسسه از آنجای که از هیچ منبع دولتی و غیر دولتی داخلی و خارجی حمایت و تمویل نمی گردد، از امکانات کمی برخوردار است و دچار مشکلات زیاد می باشد.

 یکی از مشکلات جدی مؤسسه، کمبود بستر و مکان مراقبت از معتادان است. همانطوری که می دانیم، رقم بالای معتادان مواد مخدر، نیازمند تلاش گسترده ، مکان و امکانات مناسب برای تداوی می باشد. اما تا هنوز، به دلیل فقدان منابع مالی قادر به حل این مشکل نه شده است.

 دومین مشکل که مؤسسه شدیدا از آن رنج می برد، نداشتن مرکز و امکانات لازم برای گرفتن آزمایش و تست های صحی می باشد. پر واضح است که معتادان در معرض خطر آلوده شدن به انواع امراض ساری و خطرناک قرار دارند. بنا بر این، بعد از ترک اعتیاد، لازم است که از آنها آزمایش های صحی زیادی از جمله، تست های HIV گرفته شود. برعلاوه ی آن، به تعدادی داکتر، پرستار (نرس) و کارمند صحی نیاز دارد تا تلاش های مؤسسه برای تداوی و بازگرداندن آنها به زندگی سالم، موفق تر و نتیجه بخش تر باشد.

 سومین مشکل جدی که کار موسسه را دشوار تر ساخته است، نبود امکانات برای سرگرمی، ورزش، صنایع وکارهای دستی میباشد که معتادان برای سرگرم شدن و از یاد بردن عادات کهنه ی شان نیاز دارند تا با ورزش وکارهای دستی مصروف نگه داشته شوند.

این کار از یک سو، آنهارا ازنگاه فیزیکی سرحال وتازه نگه خواهد داشت واز دیگر سو ما را برای کشف استعدادها وخلاقیت های درونی آنان یاری خواهد رساند.

 دشواری دیگری که سرراه ما قراردارد نداشتن وسایل نقلیه میباشد. معتادان به عنوان افرادی که بیشترین رنج را از ناراحتی ها و امراض روانی می برند، بیشتر از هرکس دیگری نیاز به تفریح و تغییر آب وهوا دارند. بنابراین، آنها هفته یکبار ویا حد اقل در دوهفته یک بار، باید بیرون از شهر و در تفریحگاه ها برده شوند تا حس تازگی وتنوع وامید به زندگی درآنها دمیده شود. در کنار آن، مؤسسه هر ماه بعد از تداوی افراد قبلی، معتادان جدیدی را برای تداوی وارد کمپ می کند که جمع آوری و انتقال آنها نیز، نیاز به یک وسیله ی نقلیه دارد.

برنامه های کاری مؤسسه برای آینده

مؤسسه برعلاوه ی ادامه ی کار های کنونی اش، تصمیم دارد تا عرصه ی فعالیت هایش برای کمک بیشتر به معتادان و اقشار آسیب پذیر جامعه را گسترش دهد. مؤسسه باور دارد که با عملی شدن این برنامه-ها، کمکی بزرگی به بازگرداندن و پویا ساختن نیروهای جوان به جامعه خواهد کرد. این برنامه ها شامل تمام ضرورت های فزیکی، روانی و اجتماعی معتادان می شود که باعث خواهد شد تا آنها هم خود کفا و سالم بمانند و هم به عنوان عضو سالم جامعه به زندگی اجتماعی شان ادامه دهند.

1. ایجاد مراکز تداوی برای زنان و کودکان معتاد در کابل و ولایت ها

2. تدویر کارگاه های آموزشی و کورس های سواد آموزی

3. راه اندازی برنامه های آگاهی بخشی به جامعه

4. مشوره دهی به خانواده های معتادان برای جلوگیری از رو آوردن دوباره ی آنها به مواد مخدر

5. ایجاد واحدهای کوچک کاری و دادن قرضه های کوچک برای خودکفا ساختن و اشتغال زایی برای معتادان

6. جلوگیری و آگاهی دهی از بیماری های مرتبط به استفاده از مواد مخدر دارد مانند HIV ، هیپاتیت و توبرکلوز

7. ایجاد ورزش گاه ها و تشکیل تیم های ورزشی از میان

8. انجام کارهای تحقیقی راجع به معتادان

9. تدویر برنامه های معرفی معتادان بعد از تداوی به جامعه و مراکز کار