کوچیها و هزاره جات

هزاره جات با وجود که در لابلای کوهها و دره ها ی سر بلند واقع شده، چهار فصل سال در این منطقه خوب مشهود است. دو فصل کار و تلاش و دو فصل دیگر تقریبا بخاطر سرمای شدید زمستان و فصل خزان برف و بارندگی سنگین ، بحالت تعطیل می باشد. از اینرو مرد مان این مرز و بوم زمستان سخت و سرمایی شدید را فقط به امید رسیدن بهار ،فصل کارو تلاش ، می گذرانند. ولی چه بهاری، بهاری پر از امید پر از آرزو ها که همه ی این امید ها و آرزوها با تند باد گونو اینبار از نوع انسان از بین می رود.

تند باد که باهوش تر از حوادث طبیعت عمل کرده،زندگی انسانها این سرزمین را از بین می برد ، زمین هایی که در اول سال توسط این مردم کشت شده و خانه ها سوزانده می شود، حیوانات خانگی هلاک می شوند . تند باد گونو با هر طوفان که باشد در یک منطقه بصورت فراگیر زندگی همه آن انسانها را به مخاطره می اندازد . ولی این طوفان با وحشت هر چه تمام تر فقط در محدوده خاصی می باشد .

این تند باد چیزی نیست بجز کوچی ها . کوچی ها یا ییلاق نشینان کسانی هستند که در طول سال از مناطق گرم به سرد وباالعکس وبه مناطق که در آنجا زندگی دیگر انسانها نبوده مثل بیابانها که در اوایل فصل بهار از آب وعلف جهت چرایی حیوانات بصورت کافی وجود دارد، مهاجرت می کند.

خانواده ای که در اثر حمله ی کوچی ها مجبور به ترک خانه خود شدند

بزرگترین خطری که ییلاق نشینان به طبیعت وارد می کند اینست که آنها با حیواناتی که به همراه خودشان می آوردند علفهای آن منطقه را از بین برده، و خود از بته ها به عنوان هیزم برای سوخت استفاده می کنند، با این وجود در فصول باران که این مناطق خالی از پوشش گیاهی می شود، خاک توسط سیلابها به کف رود خانه ها انتقال داده می شود که خود بزرگترین ضربه به طبیعت است . از طرف دیگر آیا مناطق هزاره جات واقعا خالی از سکنه و بیابان و صحرا خالی است که کوچیها در فصل بهار به آنجا عزیمت می کنند ؟

مردمان این منطقه سرمای شدید زمستان و بارانها و سیلابهای فصلی آن منطقه را فقط به امید فصل بهار تحمل می کنند . در ضمن این منطقه جزو فقیر ترین و محروم ترین مناطق افغانستان می باشد .

اکثراهالی این منطقه در آمد و زندگی شان از طریق زراعت گندم و جو و پرورش گاو و گوسفند و غیره تامین می شود . تابحال دولت هم توجه کافی به این مناطق نداشته است، این مناطق تقریبا سه الی چهار ولایت را در بر می گیرد و بامیان در مر کز هزاره جات قرار دارد، با وجودی که این ولایتها از جمله ولایتهای نزدیک کابل بوده و فاصله آن از کابل شاید در حد نصف و شاید هم کمتر از ولایاتی مثل قندهار و مزار و.... باشد. ، با توجه به این مزایای که دارد ،یکمتر جاده آسفالت شده هم نداشته باشد . و همین طور برق هم ندارد .

بزرگترین پروژه ای که در زمان داوود خان در این منطقه طراحی و در دست اجرا گذاشته شده بود جاده مواصلاتی کابل هرات بوده که این مسیر را از1100 به 700 کیلو مترکاهش می دهد ولی اجرای آن در دولت فعلی تا کنون درهاله ی از ابهام می باشد.

بعد از سقوط دولت طالبان و با بکار آمدن دولت موقت ٬ انتقالی و فعلی ٬ مردم این مناطق از اولین کسانی بودند که اسلحه هایشان را به امید صلح و امنیت به دولت تحویل دادند . از آن زمان تا هنوز جزو امن ترین مناطق افغانستان محسوب می شود. با این وجود دولت در امر بازساز ی این مناطق کوتاهی کرده است . سازمانها و موسسات خارجی فقط بخاطر امنیت، این مناطق را برای کارشان انتخاب کردند . ولی متاسفانه آنها هم نسبت به دیگر مناطق در آنجا نيز کوتاهی می کنند. اکثر مردم آن مناطق بر این عقیده اند که اگر با کارمندان موسسات خارجی رفتار خوب داشته باشند آنها کمتر توجه می کنند.اما باز هم فعالیتهای موسسات در مناطقی متمرکزند که از امنیت کمتری برخوردار بوده وهمیشه از طرف افراد با نفوذ مورد تهدید واقع می شود. از طرف دیگر کوچیها که در این مناطق می آیند ، زن و مرد و کوچک و بزرگ همه مسلح هستند که خود تهدیدی برای مردم بی دفاع بومی محسوب می شود.

آیا واقعا این انصاف است که دولت چنین تبعیض در میان ملت قائل شود و مردمی که اسلحه هایشان را بخاطر امنیت وحمایت از دولت خویش تحویل داده اند مورد حملات کوچیهای مسلح واقع شوند.

سال قبل حمله کوچیها در مناطق بهسود هزاره جات 50 روز طول کشید و منجر به کشته شدن 11 نفر و بی خانمان شدن ده ها انسان بی گناه دیگر گردید . بدون اینکه دولت در این باره اقدامی بکند وحتی وقتی نماینده

های مردم هزاره با آقای کرزی در آن باره ملاقات داشتند مورد تهدید ایشان هم قرار گرفته بودند،با این عنوان که مردم هزاره فعلا از موقعیت خوبی در دانشگاهها و ادارات دولتی برخوردار است. اگر امنیت در این مناطق از بین برود پشتونها و تاجیکها و ازبکها همگی بایک کشوری مرز دارند، ولی هزاره ها هیچگونه مرز جغرافیایی ندارند بنابر این هزارها بیشتر ضرر می کند و موقعیت ها یش را از دست می دهد . واقعا جای تاسف است که آقای کرزی که با رای ملت به ریاست جمهوری انتخاب گردیده است ، چنین تهدید و توهین آشکاری به یک قوم یا منطقه کند.

در ضمن حمله کوچیها در سال گذشته خیلی بصورت سطحی از طرف رسانه های جمعی پوشش داده شد وحتی خیلی از تلویزیونها اصلا به خود زحمت تهیه ی یک گزارش از این موضوع را هم ندادند.شاید این بدان معنی است که رسانه ها موضوعات که در ارتباط موقعیت کاریشان احساس خطر کند،بخاطر حفظ موقعیت ازآن براحتی چشم پوشی کرده توجه نمیکنند . آقایانی که خود را رهبر بی چون و چرا و نماینده ملت هزاره می دانستند مثل آقای خلیلی ، معاون دوم آقای کرزی و آقای محقق. هم هیچگونه اقدام عملی از خود نشان ندادند اولی بخاطر حفظ موقعیت و دومی نیز در آن زمان به یک مسافرت فرهنگی به انگلیس رفته بودند.

آقای محقق در مراسم فاتحه خوانی که بعد از اتمام آن اتفاق برای 11 نفر کشته شده در مسجد خاتم الانبیا برگزار شد ، سخنان فریبنده اش را باز هم تحویل این ملت داد تا دوباره به رای این قوم در انتخابهای دیگر بیش از پیش امید وار باشد.

با این وجود امسال باز هم حمله کوچیها به هزاره جات که نه صحرا و بیابان است و نه خالی از سکنه به گوش می رسد. هزاره جات همانطور که در بالا هم ذکر شد، مردمان بومی زیادی دارد که به جرات می توان گفت امکانات این مناطق کفایت زندگی خود آنها را هم نمی کند چه برسد به کوچیها.

کوچیها اگر ادعای زمین را در این مناطق دارند که به گفته ی مردمان گذشته اصلا هم حق ندارند بخاطر اینکه در آن زمان مثل همین حالا کوچیها با استفاده از حمایت دولت اسلحه ای که داشتند در مقابل مردمان بومی ، زمینهای آنها را با تهدید و زور از آنان گرفته و برای خودشان سند ملکیت درست کردند و. در آن زمان به قول گذشته ها کوچیها وقتیکه در آنجا می رسیدند پارچه و دیگر اقلام فروشی که از شهر به همراه داشتند با زور خود قیمت تعیین کرده به مردم محل به فروش می رساندند . گفته می شد کوچیها پارچه را به در خانه ها گذاشته و می گفتند سال بعد می آییم این قدر روغن یا قروت باید به ازای پارچه برای مان بدهید. با این وجود باز هم اگر ادعای مالکیت دارند در این کشور فعلا دولت مردمی حاکم است. قانون جنگل که نیست، بیایند در دولت ادعای مالکیت خود را اثبات کنند در صورت مشخص شدن حق آنها آنان هم مثل مردم بومی باید در این مناطق ساکن گردند. در تمام فصول در آنجا زندگی کنند این اصلا درست نیست که عده ای در یک فصل مشخص با زور اسلحه به مزارع و خانه های مردم حمله برده و انسانهای بی گناه را بی خانمان کنند .بنا به گفته ها و شنیده ها کوچیها اکثرا در شهرها زندگی می کنند و بیشتر برای خوش گذرانی به مناطق هزاره جات می روند ، از مناطق جنوب افغانستان و پیشاور پاکستان بودند که مسلما از وضعیت اقتصادی خوبی هم برخوردار می باشند.

این واقعا خودش یکنوع اعمال قدرت و تهاجم فرهنگی است وگرنه چرا تاجیک ها و ازبکها و هزاره ها مردم ییلاق نشین ندارند که فقط پشتونها دارند ؟ شاید دولت بدنبال عملی کردن سیاست کثیف عبدالرحمن خان است.

جالب است بدانید که رهبر کوچیها فردی است بنام ملک نعیم کوچی سالهای جنگ را در پشاور پاکستان گذرانیده،در دوران طالبان به عنوان وزیر قبایل در دولت طالبان ایفای وظیفه می کرد.بعد از سقوط طالبان ملک نعیم بدست نیروهای آمریکایی دستگیر شده طبق شنیده ها به زندان گوانتانامو انتقال داده شد. خوب از آنجایی که ایشان یکی از اشخاص سرشناش طالبان بودند،شاید خوشبین ترین دوست ایشان امید زنده برگشتن اورا نداشتند،ولی بعد از مدتی کوتاهی بصورت معجزه آسا آزاد شد. مثل اینکه این گوانتانامو برای اشخاص مثل ملک نعیم ودیگر رهبران ارشد طالبان ساخته نشده است.

ویا شاید ملک نعیم صرف جهت اعمال فشار همرا با کوچیها بر سر مردم بی دفاعی هزاره جات از زندان گوانتانامو آزاد گردیده است.

در صورت اثبات حق کوچیها مبنی بر ادعای زمین و مالکیت در هزاره جات (اگر حق و عدالتی باشد اثبات ناشدنی ست)، کوچیها دو راه بیشتر ندارند، اول اینکه مثل مردمانی بومی در آنجا تمام چهار فصل سال را زندگی کرده تمام سرمایی شدید و...... بدوش کشیده بدون اینکه در اول سال با گوسفندان و سگان محافظ وارد شده مزارع مردم را ازبین ببرد، ویا اینکه زمینهای خودرا به قیمت مشخص وقانونی به مردمان محل بفروش برسانند.

دیگر وحشی گیری بس است صبر و تحمل مردم هزاره جات نسبت به تهاجم سال قبل کوچیها به پایان آمده، تکرار چنین وضعیت ممکن است بزرگترین تلفات انسانی در هزاره جات را به بار آورد.