جناب رییس جمهور!

جناب رییس جمهور لطفآ بعد از حادثه به این ولایت تشریف نبرید، و یا برعکس، لطفآ نماینده های خانواده ها را به ارگ نه طلبید، نه لطفآ این کار را نه نمایید.

چرا پا فشاری دارم، برای این که ما مردم افغانستان خیلی احترام میگذاریم به بزرگان و اراکین، با وجود که عزیزان خود را از دست هم داده باشیم ولی اگر نزد شما بیاییم، به شما نمیگوییم که لطفآ کاری نمایید که کشور مان از این بدبختی نجات یابد.

بلی جناب رییس جمهور، گفته نمیتوانیم، چطور به شما این حرف ها را بیان نماییم. شما که این انتحاری های ظالم را همیشه برادر خطاب مینمایید. مگر میشود برادر علیه برادر حرفی را قبول نماید؟ به هیچ وجهه.

اگر چشمان ما پُر از اشک باشد و شما بگویید که خداوند رفته گان تان را بیامرزد و زخمی ها را علاج فرماید ما با همان خصوصیت از خود گذری خود به شما لبخند تلخ میزنیم و از شما تشکری مینماییم. پس لطفآ نه خود بیایید و نه ما را بخواهید که نزد شما بیاییم.

جناب رییس جمهور، میدانید یکی از اهداف این گروه تروریستی در حادثه فراه چه بوده است؟ آنها میخواستند که دیگر اعضای تروریستی شان را از مرکز ولایت فراه فرار دهند و یا آزاد سازند.

شما هم با من شاید هم عقیده باشید، یعنی کاش این گروه تروریستی بجای حمله بر مردم بی چاره ما مانند زندان قندهار زندانی ها را فرار میدادند و قطره شده به زمین فرو می رفتند و هیچ فردی و نیروی نمی توانست آنها را دوباره بیابند.

جناب رییس جمهور لطفآ این بار این حادثه را محکوم نه نمایید، بلی محکوم نه نمایید چون این محکوم نمودن شما جایی خالی از دست رفته گان را پر نخواهد نمود و هیچ دردی را هم دوا نخواهد نمود، پس این همه محکوم نمودن برای چه؟

لطفا نگویید که این کار، کار دشمنان افغانستان است، چون شما تعریفی از دشمن افغانستان ندارید، گاهی دوست اند و گاهی دشمن. ما هم در این دوراهی که خود شما آن را ایجاد نموده اید مواجه شده ایم و نمیتوانیم بین دوست و دشمن فرق نماییم.

گاهی به دلیل صحبت های شما این برادران ناراضی تان در دل های ما هم شیرین میشوند، ولی افسوس که این برادران شما اصلآ از انسانیت و بشریت بوی نمی برند و ما مجبورم دوباره کینه ی این آدم های خونخوار را به دل بگیریم.

جناب رییس جمهور شما چرا یک گروه تروریستی را تبدیل به یک گروه سیاسی ساختید، چرا به حق و ناحق خواستار کاندیداتوری آنها استید.

شما میگوید که سخنان تان تحریف شده و شما به هیچ وجهه نگفته اید که جناب عمر میتواند خود را کاندیدای ریاست جمهوری نماید، هرچه گفته اید مربوط خود شما، اما لطفآ کاری نمایید که این مردم بخت برگشته زندگی نمایند و ۹ تن خون آشام نتواند ۵۰ تن را شهید و ۱۰۰ تن را زخمی نمایند.

جناب رییس جمهور میدانید، امروز باز هم یکی از شهر های افغانستان مملو از خون شد، میدانید ۵۰ جسد دفن شد، ۱۰۰ زخمی که شاید تعداد شان حالت عادی شان ار از دست بدهند.

میدانید شهر فراه در خون نشست و غم خانه شد، میدانید همه این ها را. بیایید یک تصمیم دقیق و عمیق بگیرید و یک راه حل درست برای این معضل بسنجید، تا سعادت دنیا و آخرت همه گردد، تا مردم رنجور افغانستان هم بتواند بدور از هراس زندگی نمایند.

آرزو قانع