چهارده پدیده ترسی شده از 2014

1- حکمتیار ،2- ملا عمر، 3- سیاف، 4- مارشال فهیم،5- دوستم،6- انوری،7- محسنی، 8- عبدلله،9 - محقق
،10 - خلیلی،11- عطا محمد نور ،12 - ضیأ مسعود ،13- خاندان کرزی ،14ـ مزدوران بیگانه ها همه پدیده های اند که منبع تمامی نگرانی های مردم افغانستان شده اند. بجز از این افراد و اشحاص که خون آشام مردم افغانستان اند احدی در نگرانی 2014 دخیل نیستند.
من واضح می گویم ترس از 2014 همه و همه زیر سر این آدم ها و چند تای دیگر قرار دارد. ترس از 2014 زیر سر 14 نفر بیشتر قرار ندارد که این آدم ها اند که تصمیم می گیرند و خون می ریزانند و غیر آن صورت ما همه انسان های هستیم که همیشه در کنار هم بودیم و خواهیم بود . این ها پرچم داران سرنوشت سیاسی، دینی، اجتماعی، و حتی زنده بودن و نبودن ما هستند. اگر این ها بخواهند که ما مردم افغانستان باهم زیست کنیم و کشور خود را توسعه بدهیم میشود و اگر نخواهند ما همه باید بیمیریم و رخت از این دنیا برداریم. این ها بودند که با چند تا خون آشامان دیگر که فعلا نیستند ولی جسد های شان هم بر ما رهبر اند ، 60 هزار گشته به کابل بجای گذاشتند. این ها بودند که در مکه قسم یاد کردند که کابل باید به خون آغوشته شود، این ها بودند که تصمیم گرفتند با خون طفل گهواره از پیروزی خود یاد گاری بنویسد، این ها بودند که قبر های دسته جمعی برای ما ساختند، این ها بودند که زنان را برهنه کرده بالای کوه بلند می کردند، این ها بودند که دروازه های دانشگاه ها را به آتش بسته بودند، این ها بودند که میلیون ها انسان را به مهاجرت مجبور کردند، این ها بودند که دو نسل دیگر به مرض روانی گرفتار خواهند بود، این ها بودند که از افغانستان و مردم آن را به گرگان لاش خور مبدل ساختند، این ها بودند که چهره وطن را به قتلگاه انسان مبدل ساختند و...
و هنوز هم این ها هستند که ما ترس داریم باز اطفال ما در گهواره به دهن اش مرمی خالی نشود، این ها هستند که زنان ما بار دیگر مورد تجاوز دسته جمعی قرار نگیرند، این ها هستند که که ترس از زنده نبودن داریم ، این ها هستند که زندگی را بر همه ما تلخ کرده اند و...
درجه، انسانیت، منزلت،تقوا، احترام ، مومنیت و دیگر ارزش های معمول برای آدم های روی زمین هم به مقام و پول آنها بستگی دارد. همیشه در مجالس عمومی این ها هستند که بالاتر می نشینند و بیشتر سخن می گویند و این ها هستند که از منصب و پول زیاد برخوردار اند. ولی از همه جالب تر این است که در استاد شدن به نماز جماعت هم این ها هستند که در صف اول می ایستند و فکر می کنند درجه ایمان شان هم از دیگران بیشتر است. و این آدم ها اند که با برگزاری محافل و صرف طعام و ادای نماز تصمیم بر بربادی من و تو می گیرند.

من و تو را کسی از بیرون قتل عام نمی کنند بلکه این ها هستند که در این روز ها باز هم با نشست ها و برگذاری محافل روز به روز قدم بر بربادی من و تو بر می دارند.
ما مردم افغانستان باید به یک صدا خواهان چند موضوع باشیم
1- با در نظر داشت شرایط فعلی افغانستان ما نیازمند امضای پیمان استراتژیک با امریکا هستیم. چون با این پیمان تا حدی جلو مداخلات مسلاحانه پاکستان را میشود گرفت، چپاول گری و جنگ اندازی ایران را نیز میشود از این طریق جلو گیری کرد. مهم تر اینکه با امضای این پیمان میشود این جنایت کاران را نیز مصروف خورد و برد های بجای خون مردم کرد.
2- ما باید یک صدا خواهان حل مسئله دیورند باشیم که دیگر نباید قربانی موضوع سیاسی باشیم که توسط انگلیس بر ما تحمیل شده است
3- ما باید یک صدا خواهان تعریف مشحص از دوست و دشمن خود باشیم و واضح کنیم که در این کشور برادر ما کی است و دشمن قسم خورده ما کی است؟ موضوع صلح با طالبان هم با مشحص شدن دوست و دشمن حل و فصل شود
4- و در اخیر شعار بدهیم که بگذارید که سرنوشت خود را خود مان رقم بزنیم
2014 ترسی است که خود مان میتوانیم از بین ببریم. چیزی نیست که خیلی بزرگ و غیر قابل حل باشد بلکه باید هر انسان این سر زمین باید خودش مسئولیت بگیرد و نگذارند که دیگری بر ما همه چیز را تحمیل کنند.