کرزی در آمريکا، سربازانش کارگران را ربودند!

کابل پرس^?: حامد کرزی برای شرکت در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد عازم آمريکا شد. در همين حال تنها روز بعد از بيست و يکم سپتمبر، روز جهانی صلح، سربازانش 165 کارگر را از منطقه ی شیوان در بالا بلوک ولایت فراه ربودند.

حامد کرزی در گفت و گو با يک رسانه ی آلمانی آرزو کرده بود که ای کاش طالبان سربازان وی می بودند.

در مناطقی مانند فراه بسیار مشکل است که فرق ميان نيروهای دولتی و طالبان را تشخیص داد. برخی از نیروهای دولتی در مسیر راه فراه به نیمروز، فراه به قندهار يا فراه به هرات، علنا در روز روشن از مسافرين باج می گيرند. همين افراد هم گاهی تبديل به آدم ربایانی می شوند که رابطه ی تنگاتنگی با طالبان دارند.

آنانی که حامد کرزی آرزو دارد سربازان وی باشند، هر چند روز يکبار دست به حملات انتحاری می زنند و غير نظاميان را بصورت گسترده آماج قرار می دهند. از سویی طالبان با همان شکل و قيافه ی همیشگی و يا نکتايی پوش به شکل گسترده ای در بدنه ی دولت افغانستان نفوذ کرده و شاهرگ های اقتصادی ، سیاسی و نظامی افغانستان را بدست گرفته اند.

حکومت افغانستان ترکيبی از ناقضان حقوق بشر از دوره ی ديکتاتور محمد ظاهر و دوره های پس از وی است که در نقض گسترده ی حقوق بشر دست داشته اند و دارند.

در کنار کشتار وسيع غيرنظاميان، صدها ميليون دالر از دارايی های همگانی، توسط مقامات بلندپایه افغانستان و همکاران بين المللی آنان اختلاس شده است.

مبارزه با طالبان بايد از داخل ارگ و پارلمان شروع شود!

پنج شنبه 31 ژوئيه 2008

کابل پرس: اين روزها دوباره بحث مبارزه جدی تر با طالبان داغ شده و اخيرا وزير دفاع استراليا رسما آمادگی کشورش را برای مبارزه با طالبان پاکستانی اعلام کرده است. فارغ از اينکه تفکيک طالبان پاکستانی و افغان به هيچ عنوان عاقلانه به نظر نمی رسد و گروه آدمکشان طالب، در هر دو سوی مرز با هم در ارتباط تنگاتنگ بوده و آزادانه در پاکستان و افغانستان تردد می کنند و يکی هستند، اما به نظر می رسد تذکر اين مساله که طالبان پاکستانی تنها عامل ناامنی در کشورند، باعث می شود، طالبان داخل افغانستان و طالبانی که بر کرسی های مهم دولتی تکيه زده اند، در يک فضای امن قرار گرفته و افکار داخلی و بين المللی از تمرکز به آنان دور شود.

در اين هفت سال اخیر دولت افغانستان، جامعه ی جهانی و مقامات بلندپایه کشورهای مختلف از عزم خود در مبارزه با طالبان و القاعده سخن رانده اند اما اوضاع نه تنها بهتر نشده، بلکه تعداد زيادی از غير نظامیان چه توسط آدمکشان طالب و چه توسط نيروهای بين المللی کشته و مجروح می شوند. ناامنی و اميد نداشتن به آينده هر روز رشد کرده و کشور بار دیگر در ورطه ی يک ناهنجاری تمام عیار قرار گرفته است. از سویی بحث مبارزه با طالبان که توسط دولت افغانستان و شخص حامد کرزی طرح می شود، همواره با تضاد همراه است. از سویی حامد کرزی بارها تاکيد کرده که باید منابع طالبان در بیرون از افغانستان را مورد هدف قرار داد و از سوی ديگر آدمکشان طالب، به همان قيافه ی همیشگی و گاهی نکتایی دار در چوکی های مهم دولتی تکیه زده اند. از سویی بعد از هر حمله ی انتحاری آدمکشان، که به کشتار گسترده غير نظامیان می انجامد، کرزی اشک های تمساح وار می ريزد و از سوی ديگر آروز می کند آدمکشان سربازان وی می بودند.

به نظر می رسد مبارزه با طالبان زمانی به شکل اساسی و درست خود دنبال می شود که اين مبارزه از ارگ ریاست جمهوری و از نزديکان حامد کرزی تا واليان و وکلای پارلمان که کاملا در رابطه ی تنگاتنگ با طالبان و در مواردی القاعده قرار دارند، بايد دنبال شود. تا زمانی که طالبان کرسی های دولتی را اشغال کرده باشند و در هماهنگی با نظامیان خود، قوانين را به نفع طالبانيزم تغيير دهند، مبارزه با طالبان به هيچ جایی نخواهد رسيد و بلکه طالبان هر روز بيشتر جان و مال مردم را تهديد می کنند.

کابل پرس: حامد کرزی رييس جمهوری افغانستان امروز در يک نشست خبری گفته است که بيت الله محسود و ملاعمر پاکستانی را در خانه هايشان مورد هدف قرار خواهد داد. او که در پاسخ به سوال خبرنگاری اين جملات را ايراد کرد نگفت که سرنوشت طالبان داخل ارگ، وزرای طالب، واليان طالب و وکلای طالب در پارلمان افغانستان چه می شود. اظهارات رييس جمهور کرزی در حمله به طالبان بيشتر از آنکه يک جبهه گيری جدی تلقی شود، مانند هميشه همراه با احساسات و بدون در نظر گرفتن واقعيت و به منظور مخشوش کردن اذهان از رژيم شبهه طالبانی کابل صورت گرفته است.

طالبان چه پاکستانی و چه افغانی آن، هميشه با يکديگر در ارتباط می باشند و به نظر نمی رسد تفکيک های حامد کرزی مبنی بر پاکستانی و يا افغان بودن آن، بر کدام واقعيتی استوار باشد. طالبان پاکستانی بدون هيچ مانعی وارد خاک افغانستان می شوند و بدون هيچ مانعی تذکره ی افغانستان را دارند.

طالبانی که رييس جمهور کرزی ادعا می کند افغان هستند و پاکستانی نيستند نيز به همان شکل، بدون کدام مشکلی در مرز افغانستان و پاکستان در حرکتند و حتا براحتی می توانند شناخته کارت پاکستانی داشته باشند.

مقامات بلندپايه در دولت افغانستان چه از وزرای طالب گرفته، کارمندان طالب دفتر رييس جمهور، وکلای طالب پارلمان و واليان طالب هم بدون استثنا از ساير طالبان نيستند و بيشتر بر اساس تاکتيک وارد دولت افغانستان شدند. آنان نه علاقه ای به دولت فراگير دارند و نه انديشه های طالبانی خود را کنار نهاده اند. به نظر می رسد بيشتر از اينکه آنان از امارت اسلامی طالبان بريده باشند، زمينه ی يک کودتای سفيد و تغيير قوانين به نفع بنيادگرايان و آدمکشان را آماده می کنند. اقداماتی که به هيچ عنوان مطابق با خواست مردم افغانستان نبوده و فقط در راستای حرکت های جزم انديشانه، کشتار و قاچاق مواد مخدر می باشد.

کمسيون تحکيم صلح به رياست جزم انديش معروف صبغت الله مجددی که به طالبان و القاعده " برادران طالب و القاعده" خطاب می کند، عکس منافع ملی و تامين حقوق قربانيان جنگ های خانمان سوز، به همان جريان قتل، خشونت، مواد مخدر و جزم انديشی ياری می رساند. حتا به مدد دستگاه فاسد و شبهه طالبی کرزی، باز هم از دارايی های همگانی و شکم گرسنه ی قربانيان، پول های گزافی برای برادران طالب و القاعده ی صبغت الله مجددی به مصرف می رسد.

کرزی که چندی پيش در گفت و گو با اشپيگل آرزو کرده بود طالبان سربازان وی می بودند، نمی تواند با اين سخنان افکار بيدار جامعه را فريب بدهد و احساسات آنان را برانگيزاند.

کرزی اگر به مبارزه با طالبان و آدمکشان اعتقاد می داشت، بايد اين مبارزه را از داخل ارگ و نزديک ترين دوستانش آغاز می کرد. تا زمانی که اين عمل صورت نگيرد، با وصف قبول اغراق حامد کرزی مبنی بر حمله به خاک پاکستان، طالبان در يک قدمی وی و داخل ارگ، هر لحظه حتا حيات خود وی را نيز می توانند تهديد کنند.