فاریاب در زیر نشانگاه طالبان، مافیای ارگ کابل وگردانندگان بازی های بزرگ ژئوپولیتیک نوین در آسیای مرکزی و افغانستان

درین اوضاع بحرانی ومأیوس کننده که، مردم افغانستان، با عالمی ازبیم وامید، برگزاری دورسوم انتخابات ریاست جمهوری کشورخود راانتظار میکشند، وفضای ملتهب ناشی ازخروج نیروهای خارجی در سال 2014 ، باتشدید فعالیتهای تروریستی طالبان، کلاف سردرگم امضای پیمان امنیتی بین حامد کرزی ودولت امریکا، افزایش روز افزون حملات تروریستی وهزاران معضل دیگر، شب وروز زندگی توده هاراباغم واندوه زایدالوصفی انباشته است، شکل گیری سیستماتیک وبلا وقفۀ دسایس وتوطئه های فلج کنندۀ سیاسی، نظامی وامنیتی، به اشکال وعناوین متنوع آن درسرتاسر کشور، خصوصاً فاریاب و بدخشان سوالات زیادی را در رابطه با نیات وخواسته های دولت وحامیان بیرونی آن درجامعه خلق نموده است.

تشدید جنگ وبحران درولایات باالنسبه امن شمال، خصوصاً بدخشان وفاریاب، که بی تفاوتی های آشکار دولت وحامیان بیرونی آن راهم واضحاً به نمایش میگذارد، مردم ما وکافۀ جهانیان را، ازشکل گیری یک سلسله پلان وپروژه های بحران آفرین جدیدمنطقوی، درشمال افغانستان وآسیای میانه هوشدار میدهد.
فاریاب واضحاً یکی ازین میادین عمده و استراتیژیک بحران جدید منطقوی است که، وضع امنیتی آن بصورت عمدی وپلان شده رو به وخامت قرار دارد.

این حالت ازمردم افغانستان وباشندگان فاریاب، می طلبد که، متوجه اصل قضایا وعمق فجایع درحال تکوین بوده، واصل علت هارا درین رابطه جستجو ودریافت نمایند.

تا با آگاهی وخرد بتوانند، درقبال این توطئه های دشمنان صلح وامنیت کشورمقاومت نموده، از جان، مال وناموس خودها موفقانه وسرفرازانه پاسداری به عمل آورند.

سوالات اساسی درین رابطه این است که، این توطئه های خائینانه، ریشه در کجا دارد وچگونه تکوین وعملی میگردند؟

وچگونه میتوان از آنها جلو گیری نمود؟

درین رابطه قبل ازهمه باید است متوجه بود که طالب یک پدیدۀ سازمانیافتۀ سیاسی ونظامی، با اعتقادات خاص ومحاسبه شدۀ آیدآلوژیکی ازجانب بازیگران بزرگ سیاسی واقتصادی جهان، درافغانستان ومنطقه میباشد که، هدفهای اصلی ایجاد آن، اگرتا امروزدرافغانستان قرار داشت، اکنون فرا ترازافغانستان قراردارد.
قسمیکه همه میدانند، طراحان اصلی پروژۀ طالب در کشور ما، امریکا وانگلیس درهمآهنگی با کانسرسیوم های بزرگ نفتی جهان! تمویل کنندگان اساسی آن هم کمپنی های بزرگ نفتی وکشور های عربی حوزۀ خلیج پارس! لابراتواراصلی تولید طالب هم پاکستان! بوده، ازافغانستان بحیث آزمایشگاه وپولیگونهای نخستین آزمایش این ویروس استفاده به عمل آمده است.

نیروی انسانی اولین مرحلۀ کارطالب سازی هم، بادرنظرداشت ویژگی های چندین ملیتی بودن مردم افغانستان، موجودیت روحیۀ حاکمیت طلبی دربین قبایل پشتون، موجودیت طولانی مدت نابرابری های حل ناشدۀ ملی واتنیکی، حاد بودن تضاد های آیدآلوژیکی ومذهبی بعداز حاکمیت کودتایی وچهارده سالۀ حزب دموکراتیک خلق، و تهاجم اشغالگرانۀ قشون سرخ، تشدید مرز بندی های قومی در دوران حاکمیت انارشیستی تنظیم های جهادی، در کشور، از بین قبایل پشتون مستقر در دو طرف خط دیورند، تحت سرپرستی آموزگاران پاکستانی وعرب انتخاب وتنظیم گردید.
اکنون که مرحلۀ اول پروژه با موفقیت عملی، وکشور مارا دربست وبلا قید وشرط ، تا سرحد پذیرش داوطلبانۀ موجودیت سیاسی ونظامی امریکا، از طرف مردم بیچارۀ افغانستان، دراختیار امریکا وشرکای آن قرارداده است، پروژۀ کاری طالب وارد مرحلۀ بعدی خود میگردد، که همانا صدور آن به کشور های همجوار افغانستان وآسیای مرکزی است.
پس واضح میگردد که، ریشه های اصلی این بحران جدید منطقوی درسیاست های جهانی امریکا، انگلیس وپاکستان نهفته است که، با همکاری نوکران استخدام شدۀ داخلی آنها از بین مردم افغانستان به پیش برده میشود.
پلان های بعدی امریکا وشرکای آن، عبارت است ازتجدید ترکیب قومی ونژادی طالب والقاعده با انتقال جغرافیای جنگ از مناطق پشتون نشین جنوب وشرق به شمال هندوکش، یعنی مناطق هم مرز با جمهوری های آسیای مرکزی، وایجاد هدفمند پایگاه های افراطیون طالب والقاعده درولایات شمال، خصوصاً ولایات فاریاب، بادغیس، بدخشان وغیره با استفاده ازطالبان ازبیک، تاجیک وتورکمن افغانستان، وخلط نمودن آنهابا طالبان خارجی اوزبیک، قرغیز، تاجیک، قزاق، چیچین، اویغور، وغیره با هدف صدور طالبانیزم به کشورهای آسیای میانه میباشد.

قراین وشواهد نشان میدهند که، دیگر نقش طالبان پشتون تبار درپروژۀ منطقوی طالبانیزم روبه اکمال است، واین مسئولیت بتدریج بدوش طالبان ازبیک، تاجیک ، تورکمن، قرغیز، قزاق وغیرۀ افغانستان قرار داده میشود، تا در زمینۀ صدور ویروسهای طالبانی به کشورهای آسیای میانه ودیگر کشورهای همجوار، با استفاده از مشترکات قومی، نژادی وزبانی آنها با باشندگان آن کشور ها، سهولت های لازم تأمین گردد.

موفقانه بودن آزمایش این ویروس کشنده در افغانستان، استعماریون قرن بیست ویکم را با سلاح استعماری دموکراسی وحقوق بشرکه، در انحصارایشان قراردارد، امید واربدان ساخته است که، میتوانند تمامی قلمرو های اسلامی جهان را با این ویروس ملوث نموده وبه اهداف استعماری وپسا استعماری خویش درجهان دست یابند.
پس به این حساب، امریکایی ها حساب های تصفیه ناشدۀ زیادی در افغانستان وکشور های اسلامی منطقه دارند که با موجودیت وبی موجودیت خود، خواهان دستیابی بدانها میباشند.

تشدید جنگ ودرگیری های کنونی در ولایت فاریاب بخشی از این استراتیژی تصفیوی درشما ل کشورومنطقۀ آسیای میانه است که درین مرحله بدان عمل میگردد.
واقعییت های جغرافیاوی وجیو پولیتیکی منطقه، درارتباط با حوادث متعدد تاریخی، همه گواه برآن اند که، تیربند تورکستان حیثیت دروازۀ ورودی تورکستان جنوبی ویا تورکستان افغانی، واز این طریق، تمامی قلمروهای تورکستان باستان را که امروز ما بنام جمهوری های آسیای میانه میشناسیم، درطول سده های متوالی دارا بوده، واکثراً سازماندهی تهاجمات بزرگ وکوچک از استقامت جنوب، به سرزمین های آسیای میانه ویا تورکستان ازهمین مسیر صورت پذیرفته است.
مردم فاریاب زمین پاسبانان تاریخی این دروازۀ استراتیژیک دربرابر تهاجمات متمادی اشغالگران از استقامت های مختلف درطول تاریخ بوده ومیباشند.

درشرایط کنونی بازهم مناطق شمال افغانستان یا همان تورکستان افغانی بنابه موقعییت استراتیژیکی خاصی که در رابطه باصلح وثبات افغانستان وکشورهای آسیای مرکزی، دارا میباشد، مورد توجه ویژۀ بازیگران بزرگ سیاسی ونظامی درجهان، خاصه امریکا ، انگلیس و پاکستان از یک طرف، وحلقات تمامیت خواه قبایلی که ارگ ریاست جمهوری کابل رادر تصرف خود دارند از جانب دیگر، قرار داشته، وبا ایجاد حالات خاصی سیاسی وامنیتی که مورد نظرآنهاست، هریکی خواهان دستیابی به اهداف دلخواه اقتصادی، سیاسی ونظامی خود در ین حدود جغرافیاوی میباشند.
پس مردم فاریاب ودیگرولایات شمال این توطئه های شوم غیر انسانی وغیر اسلامی را، درهردو بعد استعماری وقبیلوی آن جبراً باید است، متحمل گردیده وبا عواقب شوم آن مبارزه نمایند.

بیداری وتسلیم نا پذیری مردم فاریاب ودیگرولایات شمال، دربرابر پدیدۀ بنیاد گرایی طالبانی وپروژه های استعماری اجانب، بزرگترین گناه این مردم وسزاوارتوبیخ ازجانب ستمگران داخلی واشغالگران خارجی، درادوارمختلف تاریخ بوده، ودرشرایط امروزی کشورهم آنچه که این سرزمین وپاسداران صلح وعدالت را در آن محکوم به انتقام گیری های بی امان دشمنان از استقامت های مختلف میسازد، همین موقعییت استراتیژیک منطقه وروحیۀ تسلیم نا پذیرآزادیخواهانۀ مردم مسکون درین حدود جغرافیاوی است، که ایشان رادر معرض دشمنی های بی امان دشمنان مختلف از استقامتهای مختلف قرارمیدهد، که عمده ترین آن اهداف را ذیلاً بر میشماریم:

الف - برای نیروهای بین المللی حامی جنگ درافغانستان

• انتقال جغرافیای جنگ از جنوب به شمال افغانستان

• فراهم سازی زمینه های تمرکز وجابجا سازی طالبان آسیای میانه با همکاری طالبان افغانستانی در مناطق مرزی آن کشورها.

• صدور جنگ طالبانی از قلمرو افغانستان به سرزمین های آسیای میانه

• بعداً هم اشغال مستقیم وغیر مستقیم کشور های آسیای میانه با سلاح دموکراسی، حقوق بشر، مبارزه علیه تروریسم جهانی وتدابیر پیشگرانۀ امنیتی، وقبضه نمودن مالکیت نفت وانرژی این مناطق! همانند لیبیا، عراق وغیره

ب- برای مافیای ارگ نشین کابل:

- برهم زدن فضای انتخاباتی این مناطق در دور آیندۀ انتخابات ریاست جمهوری ومانع شدن از مشارکت مردم این حدود جغرافیاوی درین دور انتخابات ریاست جمهوری که، بیم از سرازیر شدن رأی این مردم در صندوقهای مخالفین خود دارند.

• انتقام گیری از خیزشهای مردمی این ولایت در برابر اهداف وبر نامه های فاشیستی قبیله سالاران ارگ نشین، وعقیم ساختن برنامۀ افغان سازی جبری هویت تمامی اقوام وملیت های ساکن افغانستان در تذکره های الکترونیکی
• نابود سازی دست آوردهای اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی ومدنی مردم این ولایات طی این چند سال اخیر، از طریق مشتعل ساختن جنگ های منطقوی وکشانیدن پای طالبان درین حدود جغرافیاوی.

• ایجاد وپرورش حلقات مافیایی جدید جنگ دربین اقوام وملیتهای مختلفی که درین حدود جغرافیاوی سکونت دارند، وطرد شخصیت های با اعتبارملی ومردمی از جامعه بکمک همین نیروهای بیخاصیت واستفاده جوی وحشی وتازه تشکل یافته

• بستن دروازه های مکاتب ومدارس با خانه نشین نمودن دوبارۀ زنان درین مناطق

• نمایش یک فضای جنگ وناامنی سرتاسری به جهانیان، از طریق گسترش جنگ وبد امنی به این مناطق.

• جلب اعتماد باداران خارجی ایشان به کارا بودن ووفادار بودن خود، بمنافع جهانی آنها

• تحقق پلانهای اقتصادی وسیاسی پاکستان وایران دررابطه با افغانستان ومنطقه، با جلوگیری از تکمیل شدن سرک حلقوی.

کرزی وتیم مافیایی او که، درنزدعامۀ مردم افغانستان به طالبان نیکتایی پوش مشهور اند، ازهمان نخستین روز های قدرت یابی خودها درافغانستان ، با مردم فاریاب ودیگر مناطق ازبیک نشین، هزاره نشین ، تاجیک نشین وتورکمن نشین، ازهیچگونه دشمنی وبرخورد های منافقت آمیزتحمیقی خودداری نه نموده، وبا هرآن شیوۀ که که ممکن بوده، به نابودی واضمحلال این خلق ها کوشیده اند.

ترور شخصیت های با اعتبار ملی، خارج نمودن کدرهای مجرب اداری، علمی، فرهنگی، نظامی وامنیتی وابسته به این اقوام وملیتها از محیط های موثر کاری ومسلکی، ایجاد تفرقه وبی اعتمادی، جابجا سازی کدرهای وابسته به حلقات مافیای دولتی در پست حساس دولتی وامنیتی این ولایات، جدا نمودن چند اولوسوالی پشتون نشین از بادغیس ومرتبط سازی آنها با ولایت فاریاب، جابجا سازی گروه های تروریستی از طریق کوچی ها، اعزام گروه های سازمان یافتۀ طالب والقاعده به مناطق مهم استراتیژیکی، از بین بردن سران وافراد نیروهای مقاومت ضد طالب، با طرح وعملی ساختن برنامه های آشکار وپنهان تروریستی، تخریب روحیه وباور مردم نسبت به امروز وفردا، تشویق سازمان یافتۀ فساد ورشوه خواری در تمامی ارگانهای دولت از بالا تا پائین، بلند بردن سطح اعتیاد، تشدید تضاد های قومی، لسانی، مذهبی ومنطقوی بمنظورمانع شدن مردم از هر نوع اتحاد آگاهانه وسرنوشت ساز، تماماً ودر هر مرحلۀ از طرف دولت وعمال آن رویکار بوده وهیچ نوع غفلتی در رابطه صورت نگرفته است.

امروزهم مردم فاریاب ودیگر ولایات شمالی افغانستان که، ازهرجهت با محاصرۀ دشمنان مکار وبی رحم داخلی وخارجی روبرواند، بجز از سلاح های آگاهی، بیداری و هوشیاری، منحیث ضروری ترین افزار اتحاد آگاهانه وهدفمند، هیچ وسیلۀ دیگری دراختیار ندارند، وداشتن ونداشتن همین سلاح های اساسی است که یک ملت را نجات میدهد ویا آنرا به اسارت ونابودی میکشاند. سلاحی هم که امروزمردم فاریاب ودیگر مردم افغانستان را درین معرکه نجات میبخشد باز هم آگاهی واتحاد باهمی آنها در راه دفع دسایس دشمنان وجلو گیری از انتقال جغرافیای جنگ بمناطق مسکونی ایشان است، که بر آورده شدن این امرهم نیاز مند کمک های بی شائیبه وصادقانۀ تمام مردم افغانستان ومدافعیین صلح وامنیت واقعی درسراسرجهان میباشد

فاریاب: تا ده سال دیگر اوزبیک ها در اقلیت و پشتون ها در اکثریت قرار می گیرند
يكشنبه 8 دسامبر 2013, بوسيله‌ى کابل پرس خبری