فاجعه‌ای از جنس دیگر؛ درنده‌ ای در لباس یک مرد

خشونت در این جا سیر صعودی دارد، آخرین آمار و ارقام که از طرف کمیسیون مستقل حقوق بشر ارائه شده است، نشان می‌دهد که خشونت علیه بانوان در حدود 25 در صد افزایش یافته است. نوعیت خشونت هرچه باشد یک امر مذموم و ناشایست است. نمی‌خواهم این جا منبر بروم و از ناشایست بودن این فاجعه روضه بخوانم.

این کشور جهنم زنان است! این جا دشت جنایات است، انواع جنایت،‌ و در راس آن خشونت علیه زنان؛ من هیچ گستاخی نکرده ام، اگر جهنمی در کار باشد،‌ برای زنان همین جا جهنم شان است. قیامت برپا شد، نامه اعمال یک زن به دست چپ اش داده شد،‌ اینکه سزای کدام عملش بریدن بینی و لب‌هایش بوده کسی نمی‌داند،‌ اما او مجبور به هزینه کردن بینی و لب‌هایش است. شاید خدمت همسرش را نکرده؟ او را مجازات کرد،‌ بینی اش را برید،‌ لبانش خنجر مجازات یک درنده را آغوشته به خون کرد. درنده‌ی در لباس یک مرد فاجعه آفرید. جهان از این فاجعه دچار شوک شده است. درنده خواندن این موجود جفای است به سگ، توهین نابخشودنی به گرگ،‌ و پسخند زدن به شغال، است! انسان؟؟ اگر این موجود انسان باشد، توهین به که خواهد بود؟ خدا؟ طبیعت؟ خدایان؟ که می‌تواند مسئولیت آفریدن این موجود را به دوش بگیرد؟ چه چیزی می‌تواند به آفریدن چنین موجودی به خود بیبالد؟

هرات، شهری که شاهد بریده شدن بینی و لب ستاره بود، هرات از خود می‌هراسد، آخر او شاهد بد ترین نوع خشونت بوده،‌ او شاهد یک فاجعه بوده، فاجعه که بعد از آن انسان افغانستانی باید از خودش بشرمد،‌ مردان افغانستان از مرد بودن شان خجیل شوند. زنان افغانستان چه؟ شاید زنان کشورم کابوس می‌بینند، شاید زنان کشورم دیگر خواب نرفته اند؛ یقینن که نفس گرفتن برای شان سختی می‌کند. بینی و لب ستاره بریده شد! اما درد و رنج این بینی بریده‌گی، سراسر وجود انسان را فرا می‌گیرد. صدای کشیدن چاقوی آن موجود منفور، روی بینی ستاره گوش‌ها را می‌آزارد. چاقوی یک معتاد، چاقوی یک موجود می‌آید و بینی یک زن را قلم می‌کند. لبانش را با تیغ نوازش می‌کند،‌ چاقو،‌تیغ، خنجری یک معتاد،‌ خنجری یک موجود وحشت آفرین از لبان ستاره طلب بوسه دارد. بوسه‌های مداوم شمشیری برهنه‌ی یک وحشی لبان یک زن را سلاخی می‌کند. یک قصاب، یک کشنده، لبان یک زن را با خنجر آهنین اش نوازش داد، و آن را از پیشش ربود. ستاره هرگز هوس بوسه از لبانش نمی‌کند،‌ او بوسه‌های مداوم خنجر این موجود پست را در وجودش حس خواهد کرد.

زنان کشورم هر لحظه لب و بینی بریده شده، و چاقوی غرق در خون لبان ستاره را در مقابل چشمان شان می‌بیند. آنان داندانهای ستاره را بدون پوشش می‌بینند، بینی ستاره قصابی شد، چشمان هرچه زن است از حدقه بیرون زده،‌ خود نمایی این بینی بریده چشمان مرد و زن را مجذوب خود می‌کند، این دندانهای که زیر لب ساکن بود، دیگر مسکن ندارد، دیگرهیچ حجابی برای دندانهای ستاره نیست. این داندانها حکایت تلخ تاریخ فردای این سرزمین می‌شود، فردا این بشریت قصه زهرآگین بریده شدن بینی و لب ستاره را می‌خواند، نسل فردای کشور از تاریخ که حکایت کننده این فاجعه باشد، چه می‌آموزد؟

شب جمعه، این شب شاهد یک رخداد استثنای است، این شب ناظر یک فاجعه است، این شب شاهد مسخ شدن شرف و انسانیت است. در جمعه‌ی دیگر، ستاره بینی ندارد،‌ این شبی جمعه،‌ شاهد وداع ستاره با بینی و لب اش می‌باشد. جمعه‌ی بعد بینی و لب ستاره نیست. مردان سرزمینم باید درد بینی بریده و لب قطع شده ستاره را حس کنند، سوزش را که ستاره در هنگام بریده شدن بینی اش متحمل شد باید هر انسان در وجودش حس کند، مردان باید حس کنند که کسی از جنس خودشان آمده و عامل چنین فاجعه‌ی غیر حیوانی شده است. کسی آمده و لکه ننگ بر جبین هرچه موجود است، شده. رسم بر این است که در صورت انجام عمل شنیع آن را غیر انسانی بخوانند، نمی‌دانم این عمل را غیر چه بخوانم، حیوانات هم از این عمل شرمگین است،‌ برچسپ زدن این عمل به حیوانات هم بی‌انصافی است. آخر چگویم این درد را؟ فقط می‌گویم فاجعه، و بس.