دور دوم انتخابات: ما دلواپس امیدواریم

معمولا ادبیات سیاسی کشورها بر همدیگر تاثیر گذار و تاثیر پذیر اند. روشن است که این حالت برای کشور های که همسایه همدیگر هستند، بیشتر رخ میدهد. بماند اینکه ملت های که همزبان و تا حدی هم فرهنگ باشند، مشابهت ها و مترادف های زیادی در گفتمان سیاسی هم دارند. کلمه دلواپس در این روزها در رسانه های سمعی و بصری ایران زیاد شنیده میشود. محافظه کاران طرفدار رهبر مذهبی ایران از این کلمه برای نگران بودن ملت از مذاکرات هسته ای میان غرب و دیپلمات های ایران استفاده میکند اما وزیر خارجه ایران در صحن مجلس از دلیر و امیدوار بودن مردم ایران برای دفاع از مذاکرات، در مواجهه با اصولگرایان سخن میگوید. نویسنده، صرف به حکمی اینکه به خوانندگان القا کرده باشد که ایده دلواپسی و امیدوار بودن از کجا امده است، صحبت از ایران کرده و الا بحث کنونی مارا ارتباطی با ایران و ایرانیها نیست.

ورود به بحث

گرچند گفتمان سیاسی کنونی در جامعه افغانستان، تا حدی تحت الشعاع حادثه طبیعی بدخشان قرار گرفته است اما گهگاهی خبرهای در مورد جریانات سیاسی، ائتلاف ها، صحبت ها و چانه زنی ها نیز به گوش میرسد. یکجا شدن تیم انتخاباتی گل اقا شیرزی (بلدوزر) با دکتر عبدالله نشان از این میدهد که خاکریز ها و سنگر های انتخاباتی ، دوباره در حال خاکبرداری و اماده شدن هست. همگرا و اصلاح طلب شدن زلمی رسول یکی از خبر های دیگریست که جناح بندی ها را بیشتر برجسته ساخته است. همچنان همگرایی شوراهای حزب اسلامی به رهبری قطب الدین هلال با تیم اشرف غنی ، از گرم شدن دوباره ماشین انتخابات خبر میدهد. از قرینه ها اینطور بر می اید که دور اول انتخابات را کفاف تسلیم گیری صندلی ریاست جمهوری از جناب کرزی و تحویل دهی ان به جانشین اش نبوده است. اینگونه به نظر میرسد که گفتگو های پشت پرده برای بوجود اوردن حکومت ائتلافی نیز بی نتیجه مانده تا دو کاندید پیشتاز یکبار دیگر بخت خود را با قمار انتخابات بیازمایند. با رفتن انتخابات به دور دوم نویسنده با صلاحدید های که در ذیل خواهد امد ، عنوان میکند که هم دلواپس و هم امیدوار هست. چرایی این دو را در سطور ذیل مرقوم خواهد کرد.

امید وار

با رفتن انتخابات به دور دوم ، تمرین اصول دموکراسی به طور درست آن عملی خواهد شد. زیرا موجب میشود تا زمامدار و زعیم سیاسی کشور، با رای مستقیم و بالای ملت روی کار اید تا این وظیفه خطیر را به عهده گرفته و به پیش ببرند. برگزاری دور دوم ، باعث خواهد شد تا پروژه مردم سالاری و احترام به خواست جمهور، نیمه تمام نماند و مشق درست دموکراسی به بهترین وجه ممکن برای نسل های آینده این سرزمین انتقال پیدا نماید. شاخص دیگر مفید بودن برگزاری دور دوم این خواهد بود تا چلیپای همیشگی بر مصلحت بینی ها و سنت های عنعنوی کشیده شود و احترام به قانون و ارج گزاری به آن جانشین دایمی، این رسم غلط گردد. با این کار اسباب نه گفتن ملت به کارهای مبتنی بر ریش سفیدی فراهم خواهد شد و آری انها به قوانین و مقررات خوبتر به سمع ها خواهد رسید.
انجام دور دوم، نظام نوپا و دموکراتیک مارا مشروعیت بیشتر خواهد بخشید و طولانی شدن عمر ان را بیمه خواهد کرد تا از باد وگزند های ظاهری آسیب نبیند و همانند سرو همیشه سربلند به حیات خود ادامه دهند. ناگفته پیداست که قدرت و مشروعیت رییس جمهور جدید و حکومتش با رای بالای ملت در این دور بیشتر و بیشتر خواهد شد تا در انجام امور با قاطعیت بیشتر برخورد نمایند و کشور را هر چه بیشتر به اینده اباد و سربلند رهنمون نماید.
استقلال بیشتر نهادهای سیاسی در کشور را به بار خواهد آورد و جلوی سیاست های مداخله گرایانه کشور های ذیدخل را در امر چانه زنی ها خواهد گرفت. از همه مهتر یکجا شدن و ائتلاف کاندیدان بازنده با کاندیدان پیشتاز برای شرکت در دور دوم ، امکان تشکیل اپوزسیون با ثبات را در کشور رقم خواهد زد که برای اینده سیاسی افغانستان یکی از ضروریات و واجبات عینی میباشد.

دلواپسی

ترس از قومی شدن هر چه بیشتر رای ها، یکی از دلواپسی های نویسنده میباشد. هم اکنون و پیش از انتخابات، نمونه ان را در توهین ها و افترا ها توسط کاربران شبکه های اجتماعی که قسمت عمده ان را تحصیل کرده های جوان تشکیل میدهد شاهد هستیم. مطمئنا به دلیل وجود دو کاندید، رگ های قومی و غیرت غلط برگرفته از ان مردم را به شور خواهد اورد تا بدون ملاحظه صلاحیت های کاندیدان، صرف بدلیل وابسته بودن به قومیت خودشان رای خواهد داد. این نگاه به انتخابات و حاضر شدن اینچنینی پای صندوق های رای، شکاف عظیمی را در جامعه در پی خواهد داشت و سوء ظن ها را میان شهروندان کشور تقویت خواهد نمود.
برگزاری دوباره انتخابات بار اضافی بر دوش اقتصاد بلا زده ما خواهد بود. این در حالیست که کشور با مشکل تامین بودجه ملی- انکشافی روبروست و هنوز قسمت عمده ان وابسته به کمک کشور های خارجی میباشد. حال اینکه از ادامه و همکاری کشورهای تمویل کننده هم نباید خیلی مطمئن بود، زیرا مشکلات اقتصادی در سطح جهان و فشار افکار عمومی در کشورهای ذیدخل، مبنی بر نارضایتی از جنگ افغانستان،عواملیست که تعامل بلند مدت ان کشور ها را با افغانستان با مشکل مواجه میسازد.

با رسیدن فصل بهار و گرم شدن هوا، شورشیان مخالف دولت، بر فعالیت های مخرب شان افزوده است. شنیده میشود که این گروه ها با همکاری باداران خارجی شان عملیات های سراسری و با هماهنگی خاصی را در گوشه و نقاط کشور از سر گرفته است. پس مشکل امنیت، یکی از دلایل دیگریست که انسان را دلواپس مینماید. ناگفته پیداست که در دور اول، نیروهای امنیتی خوب درخشیدند و توانمندی عظیم شان را در مهار بحران هم به رخ همپیمانان خارجی و هم مخالفان دولت کشیدند. همین امر بود که اطمینان خاطر شهروندان از نیروهای امنیتی شان را فراهم اورد. اما عدم یک راهکار بلند مدت و اغماض و ابهام در امضای قرارداد مهم امنیتی بین امریکا و افغانستان، امریکا و همپیمانان او را سردرگم و کلافه نموده است. این کار موجب خواهد شد تا مسئله تمویل و اکمالات نیروهای امنیتی کشور با چالش عمده روبرو شود که در نتیجه پیامد ان را بر امنیت کلی افغانستان و مواجهه با شورشیان شاهد خواهیم بود. از بین رفتن جانهای خیلی ها بر اثر حوادث مختلف در جریان انتخابات و عدم شرکت بالای مردم به دلیل سرخوردگی ها از کار کمیسیون های انتخاباتی را میتوان از عوامل دیگر دلواپس بودن ذکر نمود. در اخیر نویسنده امیدوار است تا میزان امیدواریها بر کمیت دلواپسی ها فایق اید تا شاهد یک انتخابات با شکوه، با شرکت حد اکثری و بدون دردسر در کشور باشیم.

شریف حضوری 13.5.2014