پارلمان "کوفت پای را ازشقیقه گرفت "

شایدضرب المثلی که عنوان این نوشته رابه خوداختصاص داده است ،مانوس ترین وکارآمدترین جمله یی باشد ،که تصمیم اخیرپارلمان کشوررامبنی براستیضاح وزیران خارجه ومهاجرین مصداق عامیانه میدهدوعجیب بودن وغیرعلمی ووقعی بودنش را تفسیرمیکند.راستی کشورماسرزمین کج اندیشی ها ،وارونه نگری ها ،نفهمیدن ها ،کج فهمیدن ها واحساساتی عمل کردن هانیزاست .چگونه میتواند پارلمانی که ازمیان مردم همین آب وخاک انتخاب شده باشد مبراازاین همه معایب باشد. یکی ازاین کج فهمی ها همانااستیضاح عجولانه دووزیرکابینه توسط پارلمان است ،که این عمل پیش ازآنکه یک نمایش مشروع وموجه قدرت پارلمانی واستفاده به جاازحق استیضاح برای اصلاح کابینه وبه صلاح مملکت باشد،یک حرکت ناسنجیده شده وسطحی میباشد،که ریشه آن نه درعمق درک وفهم علل وبسترمشکلات نهفته است ؛بلکه ازسطح نگری های ویژه پارلمان وسلیقه هاوگرایشات سیاسی وگروهی خاص آب میخورد.عجله برای استیضاح وزیران مهاجرین وخارجه متاسفانه ازمفکوره ودیدژرف ملی نه ؛بلکه ازیک شوق آمیخته بااحساسات غیرقابل وصف وسلیقه گرایی ناشی شده است .اگراینطورنبودچرایکباردیگرجنگ تربامهمات نوشیدنی (بوطل های آب )درپارلمان درگرفت وباناسزاگویی همراگشت .بازیگران جنگ ترکوشش کردند،که بااستفاده ازمشکل اخراج پناهندگان افغان ازایران فرصت طلایی را برای استفاده ازحق استیضاح وزراازدست ندهند؛زیرا بیم آن میرودکه عطش وولع برای استفاده ازحق استیضاح اگرفروکش نکند به عقده مبدل خواهد شدوخطرآن وجودداردکه این عقده گاهی هم غیرواقعبینانه وغیرمنصفانه گشوده خواهد شد،که بازهم پای پای وشقیقه را به میان خواهد آورد. همه میدانیم که افغانستان بامشکلات عدیده یی دست به گریبان است .مشکل امنیتی ،مشکل اقتصادی ،مشکل انکشافی ،مشکل بیسوادی ،مشکل مهاجرین وبی جاشدگان وصدها مشکل خوردوبزرگی که ما راهرلحظه فشارمیدهد ومی آزارد.برخی ازین مشکلات مربوط به وزارت خانه هایی میشوند که بخاطرآن کارمینمایند .مشکل امنیت به وزارت های دفاع وداخله ،مشکل اقتصادی به وزارت های تجارت ،صنایع ،مالیه وپلان ،مشکل مهاجرین وعودت کنندگان به وزارت مهاجرین وهمچنان مشکل روابط بین المللی ونیزبرخی ازمشکلات مهاجرین افغان درخارج به وزارت خارجه مربوط میشود. تمام این مشکلات زاده بی کارگی وضعف مدیریت وزرای فعلی نیستند ،بلکه تمام این مشکلات دربسترزمانی قریب به یک ربع قرن پرورش یافته وبزرگ شده اند ،بناً رفع این مشکلات کاریک شبه ودرتوان یک وزارت وحتی درتوان دولت که ازحمایه بین المللی نیزبرخورداراست نمی باشد؛اگراینطوربودچرا درطول چند سال بعد ازشکست طالبان بخصوص درمورد مهاجرین ماشاهدموج مهاجرت های تازه هموطنان خویش هستیم ودرین جالازم میدانم که توجه اهل زیرسقف خانه ملت را به این فاجعه دردرون افغانستان نه درکدام کشورخارجی جلب کنم، که وضعیت بیجاشدگان داخلی ما به مراتب بدترازوضعیت پناهندگان درایران است ولی آیاپارلمان گاهی هم درین مورد فکری وکاری کرده است؟مشکلات عرصه های مختلف زندگی مردم افغانستان باهم پیوسته وزاده یکدیگراند،مانمی توانیم مشکل مهاجرین راجداازمشکلات سایرعرصه هامورد ارزیابی قراردهیم ،مابایدریشه هاوعلت های مهاجرت افغانها را بدانیم . اگرپارلمان کشورمااینقدرمیتواند دربرابرمشکل مهاجرین ،که بخشی وجزًازمشکلات وبحران کشور است حساس باشد واحساس مسولیت کند، بایدوزیران دفاع وداخله راقبل ازاین مورداستیضاح قرارمیداد . روزانه ده ها حمله انتحاری وسقوط حاکمیت دولتی درمحلات کشورصورت میگیرد،دلیل استثنا قراردادن وزرای دفاع وداخله ازنظرپارلمان چه توجیه وتفسیری دارد،آیامشکل امنیتی مهم نیست ؟ آیا وزرای تجارت ،صنایع ،مالیه وسایرنها دهای اقتصادی ازبابت اینکه فقر استخوان سوزشیون مردم را به آسمان بلند کرده قابل استیضاح نیستند ؟آیا وزیرمعارف به سبب کوتاهی درباسوادساختن هشتاددرصدمردم بیسواد افغانستان قابل استیضاح نمی باشد؟خلاصه تمام کابینه دولت ازهمان زاویه دیدپارلمانی که به وزرای خارجه ومهاجرین نگریسته شده است قابل استیضاح است ولی اینکه چرا شعورپارلمانی ما که جرقه واروجهنده عمل میکند نمی تواند وزرای دیگررا تحت پوشش قراردهدجای سوال زیادی را بوجودمی آورد .

حال یک سوال پیش می آید ،اگربعدازاین ماجرا وبعد ازاخراج اجباری مهاجرین افغان ازکشورایران ،اگرپاکستان ویابازهم ایران ویاکدام کشوردیگربنابرعواملی دست به همچو عملی بزند ومهاجرین را جبری وگروهی اخراج کند آیا پارلمان وزیرجدید مهاجرین وخارجه را استیضاح خواهد کرد؟ سوال دیگراینکه چه ظرفیت ها ،استراتژی وامکانات درکشوربدست ماوجوددارد،که وزرای جانشین این دووزارت خانه بابکارگیری آنهاوضعیت مهاجرین را خوب خواهد ساخت ؟باهردور اخراج پناهندگان افغان ازکشورهای میزبان آیاشاهد استیضاح وسلب صلاحیت دووزیرنخواهیم بود؟آیابهترنیست که نه وزیر خارجه داشته باشیم ونه وزیر مهاجرین ؟نکته جالب اینکه نه تنها پارلمانی ها ؛بلکه برخی ازدولتمردان ما جایگاه ،موقف ووضعیت خودشانرا منحیث اتباع یک کشوردرحال جنگ ومنازعه دوامدارفراموش میکنند وخودرا درهیًت شهروندان ودولتمردان یک کشورباثبات وتوانمند می بینند ،که کسی باید به حرمت ووقارآنها کاری نداشته باشد. وقتی سه دهه جنگ ،برادرکشی وویرانی دریک کشورصورت بگیرد وکتله های بزرگ مردم آن به خارج پراگنده شوند ،آیا میشودکه درمغزومفکوره هرخارجی واردشدوبه آن حالی کرد،که نه نه ماملت جنگجونیستیم ،مانجیب هستیم وآریایی نژادهستیم ،هوش کن فکربدی وتعریف بدی ازما نکنی ها. این کاراصلاً ممکن نیست .سه دهه جنگ بسیاروبسیارکافیست ،تادیگران تعاریف وبرداشت های خودرا نسبت به ما شکل بخشند ،به همین دلیل است ،که مهاجرین افغان مخل اوقات بسیاری ازکشورهای میزبان اند ،مااگر این مهاجرین را منحیث وطنداران خوددوست داریم باید ازاول نمی گذاشتیم که مهاجرشوندوهمین حالاهم چشم ماموج تازه مهاجرت ازکشوررانمی بیند .حالاباید حقایق سخت ،حقارت بارورنج آورهویت وکرامت مهاجرافغان رانزد جهانیان پذیرفت وبرای حل آن نه یک شخص ودوشخص ویادووزیررا استیضاح کنیم ؛بلکه چاره های اساسی را برای حل مشکل مهاجرین پیدانماییم .ماچگونه میتوانیم درکنارناکامی های امنیتی ،اقتصادی ،سیاسی وانکشافی خود پیروزی درخشانی درخدمت به مهاجرین وبهبودوضعیت آنها داشته باشیم نمی دانم چه خردی درخانه ملت حاکم است که برای مردم خردکننده وزیانباراست . حالاباید پارلمان به زودترین فرصت تاثیرات مثبت استیضاح این دووزیربرزندگی مهاجرین افغان را نشان بدهدواگرنشان ندهد پارلمان بایدخودش خودش رااستیضاح نماید . بیایید این فکرباطل را ،که هرکاری که پارلمان میکند درست است برچینیم واین باوررابرای مردم وخودپارلمان جهت اصلاح آن بدهیم ،که پارلمان میتواند اشتباهات بزرگی داشته باشد وتصمیم های غلطی اتخاذکند که استیضاح این دو وزیرمیتواندنمونه این اشتباهات و آغازاشتباهات بعدی پارلمان باشد.