نگاهی کوتاه به موانع و چالشهای فرا راه صلح و امنیت در 13 سال حکومت داری کرزی!
زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )
بنا بر شواهد و دلایل که در 13 سال اخیر از ضعف و عدم توانایی کرزی در حکومت داری در خاطره ها و یادداشت هایی شهروندان کشور بجای مانده است; احساس تاسف است و حقارت٬ نه کارکرد های صادقانه و قابل قدر ریس جمهور کرزی و اعضای کابینه اش که حتی بتوان بطور نمادین به آنها افتخار کرد.
اکنون چندی است که از پایان حکومت ناموفق چندین ساله کرزی میگذرد ولی مشکلات و چالش های که در اثر بی کفایتی و ناتوانی حکومت کرزی به وجود آمده بود همچنان به قوت خود باقی مانده است.
میتوان یاس و نگرانی از آینده نه چندان روشن را در چهره هر شهروند "افغانستانی" به وضوح مشاهده کرد.
بزرگترین دلایل که سبب بوجود آمدن موانع و چالش های بزرگ فراراه صلح و امنیت در دوران حکومت داری کرزی گردیده بود و در نتیجه کشور را بی‌ثبات و نا امن ساخته بود از قرار ذیل می‌باشند:
مخالفین مسلح
عدم صداقت کرزی نسبت به متحدین داخلی اش و نبودن یک سیاست مشخص در قبال جامعه جهانی و کشورهای منطقه باعث گردید تا مخالفین مسلح حکومت وقت" پیش از هر زمان دیگری مورد حمایت بیگانگان قرار گیرند و در نتیجه حکومت را با چالش های جدی امنیتی و گسترش بی ثباتی...... مواجه سازند.
"عدم اعتماد عالمان دین به حکومت"
رفتارهای کور کورانه ی حکومت در برابر دین٬ مذهب سبب گردید تا عالمان دین از نظر دینی مذهبی" احساس بی امنیتی نمایند.
مذهبیون و عالمان دین از رفتارهای چندگانه ی حکومت در برابر دین و مذهب دچار شک و تردید های گردیدند و بدرستی صداقت کرزی بی باور; بی باوری بیشترین از عالمان دینی مذهبی به درستی مقاصد حکومت در برابر دین و مذهب٬ آنهارا بر آن واداشت تا برای مقابله با بی دینی و ترس از در انزوا قرار گرفتن٬ دست به کارهای بزنند که عاقبت منفی و غیر قابل جبران برای حکومت و کشور در پی داشت.
یکی از واکنش های تندروان دینی و مذهبی در برابر سیاست های پا درهوا و چند گانه ی کرزی این بود که بیشترین از آن ها رفتار در ظاهر برادر و در باطن دشمن را در پیش گیرند و گروهی را بر حکومت کرزی ترجیح دهند که حداقل امنیت دینی مذهبی شان تضمین گردد.
از نظر بیشترین از "عالمان دین و مذهبیون" کرزی خدمتگذار سراپا گوش غرب محسوب میشد نه یک سیاست مدار مستقل "افغانستانی"و این برداشتی بود که ضعف سیاسی ریس جمهور و رفتارهای کور کورانه حکومت با عالمان دین و مذهبیون به وجود آورده بود. از اینرو دوری از حکومت دست نشانده ی غرب یکی از اساسی ترین راه حل ها برای حفظ دین و مذهب به حساب می آمد.
نبودن یک رفتار سالم و مشخص با دین و مذهب در حالی جریان داشت که شعارهای دینی و مذهبی برای مقاصد قدرت طلبانه و برآورده شدن منافع سیاسی کشور های حاشیه خلیج فارس همچنان ادامه داشت و خیلی ها حتی غربی ها منافع خودرا در بی ثبات سازی کشور "افغانستان " از راه ترغیب احساسات دینی مذهبی بر علیه حکومت"افغانستان" تعقیب میکردند .
نفوس غیر قابل پیشبینی شده ی کشور های منطقه و حاشیه ی خلیج فارس بر مخالفین مسلح و مذهبیون بی اندازه زیاد و شکننده بود; نفوس که سبب گردیده بود کشور تا سرحد تجزیه و جنگهای خانه به خانه ی قومی پیش رود و حکومت وقت از همین ناحیه با چالشهای جدی امنیتی و گسترش بی ثباتی سیاسی مواجع بود.
نبودن یک سیاست واحد در قبال کشور های منطقه
رقابت های ناسالم سیاسی اقتصادی کشور های رقیب در کشور و در معرض خطر دیدن منافع شان در منطقه و جهان.
منافع سیاسی اقتصادی کشور های منطقه حکم می‌نمود که هر کدام سعی نمایند به هر نحوی ممکن دست رقیب شان را از صحنه سیاست و اقتصاد در "افغانستان" کوتاه نمایند و هیچ کدام از کشور های رقیب در منطقه نخواستند که "افغانستان" تبدیل به یک از متحدین قوی برای دیگری باشد; به همین دلیل آن ها برای بر هم زدن توازن قدرت در کشور بطور چشمگیری مخالفین مسلح را چه از نظر اقتصادی و چه از نظر اکمالات نظامی تا حدودی بی نیاز ساختند .
دخالت آشکار خارجی ها در امور " افغانستان" در حال اتفاق میافتاد که کرزی و همفکران قومی سیاسی اش نتوانسته بودند خودرا از طرز فکر قوم گرایانه و رفتارهای بدبینانه ی قومی خارج نمایند.
کمگ های بیگانگان و یا تشنگان بی ثبات سازی"افغانستان" به مخالفین مسلح دولت وقت ٬ گسترده و حساب شده ادامه داشت و به دلیل سرازیر شدن پول های کلان در خزانه جنگی طالبان" طالبان توانسته بود با پرداختن معاش چیزی بالا تر از معاش یک عسکر اردوی ملی ٬ افراد زیادی را جذب گروه خود نماید.
این در حالی بود که بیکاری و فقر گسترده دامن گیر جوانان و مردم "افغانستان" گردیده بود.
بی نیازی های اقتصادی ٬ جنگی....... و عزم و واراده دینی مخالفان مسلح در جنگ خیالی با کفار سبب چالش های بزرگی فراراه صلح و امنیت در کشور گردید٬ تا جای که کشور در رده ی یکی از نا امن ترین و فاسد ترین کشور های جهان قرار گرفت.
تمام آن ایجاد چالش ها و خلق نمودن موانع جدی فراراه صلح و ثبات در کشور از سوی بیگانگان در حال اتفاق می افتاد که کرزی و سیاسیون هم قبیله اش نتوانسته بودند یک تصویر درست٬ عقلانی و انسانی از آینده‌ای زندگی مشترک شان با دیگر اقوام ساکن در کشور برای شان ترسیم نمایند.
کرزی که خودرا در محاصره کامل مشاورین قوم گرا اش قرار داده بود از این جهت سخت تحت تاثیر مفکره های قبیله گرایانه آنها قرار گرفت. طرز فکر حذف افراد غیر پشتون از وظایف حکومتی٬ و تضعیف قدرت سیاسی اقوام غیر پشتون فکر و روان کرزی را سخت آشفته و درگیر خود ساخته بود ٬ در نهایت ایشان را در به حل نمودن مشکلات اساسی و مهم کشوری سردرگم نموده بود.
کرزی و دارودسته ی قومی اش همیشه حکومت داری عبدالرحمن و نادرشاه را به رخ اقوام می‌کشید و وانمود می‌نمودند که کرزی عادل ترین و صادق ترین ریس جمهور برای اقوام محروم کشور بوده است.
کرزی و همفکران قبیله ی اش تا آخرین لحظه ی حکومت داری شان نتوانسته بودند این مهم را به خود بقبولانند که "افغانستان" یک کشور چند قومی است و اینکه اقوام غیر پشتون نسبت به گذشته ها در زمینه های مختلف چون سیاست٬ اقتصاد ٬ آموزش و پرورش به پیشرفت های چشمگیری دست پیدا نموده اند و این مهم که دیگر نمیتوان سخن ناحق را بر آنها تحمیل نمود.
سوی نیت کرزی در اتحاد ظاهری و دروغین پشتون با سایر اقوام این تصور را در اذهان عامه بوجود آورده بود که کرزی پیش از آنکه برای نابودی کامل تروریست‌ها بیندیشد ٬ بیشتر در صدد تضعیف اقوام غیر پشتون برخواسته است و سعی دارد طالبان را بعنوان ابزار برای تحت فشار قرار دادن اقوام حق طلب و عدالت خواه از هر گونه جنایت و خیانت مورد عفو قرار دهد و دست آنهارا برای به چالش کشیدن نیروهای جامعه جهانی و نیروهای رزمی کشوری باز تر از پیش گذارد.
کرزی هیچ گاه نخواست که اقوام غیر پشتون از نظر قدرت سیاسی و اقتصادی از قوم خودش پیشی گیرد و ایشان در دوران حکومت داری اش سخت خودرا در گیر تضعیف نمودن اقوام غیر خود نمود و همین طرز فکر او سبب گردید که مبارزه با تروریسم تحت تاثیر مشکلات قومی قرار گیرد و طالبان همچنان قدرت مند باقی بماند.
ایشان بارها به مشاوره ی نزدیکانش سعی نمود با تاکتیکهای مهندسی شده و هوشمندانه ی خویش برای همیشه دست سیاسیون غیر پشتون را از صحنه ی سیاست و قدرت کوتاه نماید. این در حالی بود که استخبارات کشورهای بیگانه در داخل حکومت نفوس داشتند و مشکلات خط دیورند همچنان به جای خود باقی بود.
بی باوری اقوام و مردم نسبت به صداقت و وفاداری کرزی به تعهداتش برای برقراری صلح و عدالت به اوج خود رسیده بود. فساد اداری ٬ بیسوادی ٬ ضعف سیاسی حکومت در برابر طالبان منطقه و جهان ٬ سیاست های دوگانه و چند گانه ی کرزی با اقوام ٬ منطقه و جهان.
برخورد نامنصفانه کرزی و هم کیشان سیاسی اش با متحدین داخلی شان این ها همه دلایل بودند که کشور را دچار چند دستگی سیاسی نموده بود و صلح و امنیت سرتاسری در کشور را با چالشهای جدی مواجع ساخته بود.
تمام آن دلایل که در بالا آمده است; مسبب قدرتمند تر شدن مخالفین مسلح ٬ گسترش نفوس استخباراتی کشورهای دشمن در میان دولت مردان و طالبان ٬ گسترش فساد اداری و گسترش فقر و بی ثباتی در کشور بوده است.
این واقعیت دور از پنهان نیست که از زمان ورود جامعه جهانی به "افغانستان" و شروع مبارزه آنها با تروریزم مخالفین مسلح پیوسته از سوی کشورهای حاشیه خلیج فارس و کشورهای منطقه ی تقویت گردیده است و آیا این به این دلیل نبوده است؟ که ریس جمهور وقت, آقای کرزی" هیچ گاه نتوانست یک سیاست واحد٬ روشن و مناسب را در قبال منطقه و جهان اتخاذ نماید؟.
کرزی در طول سیاست خارجی اش برای جلب حمایت و اعتماد کشور های منطقه در مورد موفق نمودن پروسه ی صلح همواره با شکست مواجع شد و نتوانست از میان چند کشور یکی را انتخاب نماید و همین دلیل سبب شد که "حکومت افغانستان" ناخواسته و بطور غیر منتظره ی در برابر منافع کوتاه و دراز مدت کشورهای منطقه و جهان قرار بیگیرد.
چالش بزرگی دیگری که "افغانستان" را با چالش جدی امنیتی مواجع ساخت سیاست یک بام و دو هوای کرزی در برابر "طالبان" خارجی و داخلی بود. کرزی و هم فکران قومی اش همواره طالبان آنطرف مرز و اینطرف مرز را از زاویه ی قومی که دارای سیاست مخالف او بوده است دیده است نه خطری جدی که 13 سال حکومت داری اخیر افغان هارا با چالش های جدی و غیر قابل جبران مواجع ساخته بود.
نبودن یک سیاست روشن در برابر طالبان داخلی و خارجی در حال بود که مشکل خط دیورند همچنان بدون حل باقی مانده بود. کرزی و مشاورین نزدیک به او تصور داشتن که آنها میتوانند با رده بندی کردن مشکلات داخلی و حذف مخالفین مسلح و مخالفین سیاسی شان٬ در قدم نخست طالبان را حفظ نمایند.
تصور این بود که آنها با حفظ طالبان و جلوگیری از نابودی آنها میتوانند از تضعیف رو به رشت قوم پشتون جلوگیری نموده و سپس در فاصله‌ی زمانی بسیار کوتاه میتوانند برای همیشه دست سیاسیون اقوام غیر پشتون را از صحنه‌هایی سیاست و قدرت کوتاه نمایند; مبارزه جدی با طالبان مسلح" در رده بندی بعدی قرار داشت و این طرز فکر با وجود جامعه جهانی در کشور یک خیال بیش نبود.
از نظر کرزی و همفکران سیاسیی اش که به قوم خودش تعلق داشتند٬ بزرگترین مشکل و یا بهتر است بگوئیم بزرگترین دشمنان.........اقوام غیر پشتون تلقی میشد نه چیزی دیگری.
پشتونیزم نمودن دولت و کشور در رده ی اول کاری کرزی قرار داشت نه مبارزه جدی با مخالفین مصلح.
دید قوم گرایانه ی که کرزی و همفکران قومی اش نسبت به طالبان داشت باعث تقویت روز افزون طالبان" مخالفین مسلح در برابر امنیت٬ صلح و ثبات در کشور گردید همچنان گسترش بی سوادی در مناطق قبایلی پشتونها. در نتیجه سعی و تلاشهای مکرر کرزی و همفکران قومی اش از برای تضعیف قدرت سیاسی اقتصادی اقوام غیر پشتون نتیجه ی دلخواه در پی نداشت در نهایت سیاست های قبیله گرایانه آنها به شکست انجامید و "افغانستان" دچار آسیب های جدی از نظر امنیتی, سیاسی٬ اجتماعی و اقتصادی گردید.
اگر 13 سال حکومت داری کرزی را عادلانه و عقلانی مورد قضاوت قرار دهیم به نتیحه ی تاسف باری دست می‌یابیم ٬ متاسفانه کارکردها و عملکردهای نادرست سیاسی کرزی پیامدهای منفی دراز مدت را روی امنیت و اقتصاد کشور در پی داشت.
سردرگمی سیاسی کرزی ٬ و مفکره منفی قوم گرایان برای حذف اقوام و مخالفین مصلح بزرگترین دلایل بی‌ثباتی و بر هم زدن صلح و امنیت در کشور بوده است.
