آيا این عالمان که اعتراف به دوستی و رابطه با جنایتکاران طالب دارند، نباید بازداشت و محاکمه شوند؟

عبدالرحمن خان که مقبره ان تا افغانستان است در پارک زرنگا و مرکز کابل قرار دارد و به خاطریکه نیم افغانستان را برای حفاظت نیم دیگر افغانستان به هندو ها بخشید , در دل همه مردم افغانستان جا گزین شده است . بعضی از این پادشاه متنفر هستند و بعضی برای نفهمیدن سیاست های امیر عبدالرحمن خان به ندامت همیشه گی دست به گریبان هستند . امیر عبدالرحمن خان برای یک جا ساختن مردم افغانستان کوشش بسیار نمود ولی از جاییکه سلطنت نمودن و کشوری چندین قومه را رهبری نمودن کاری اسانی در قرن جهالت نبود بدین منوال برای حفاظت افغانستان همیشه به جای افهام و تفهیم با اقوام افغانستان از لشکر کشی به مقابل انها کار میگرفت . و مفتوحان را میکشت و یا زولانه نموده به زندان مبانداخت و یا مطعیان را با خلعت نوازش مینمود . این شاید سواد سیاسی ان زمان بود ولی در محکم نمودن قدرت مرکز اقوام مختلف هیچ گا با امیر کمک نمینمودند . بعد از قرن شانزده تا اوایل قرن نوزده مرکزیت مطلق العنان در کشور ها برای بهبود و رفا همگان مهم شمرده میشد یعنی مرکزی که تحت فرمانبرداری بدون چون و چرای پادشاه به سلامت بود در توان اقتصادی خود اعم از اقتصاد و فرامین اجتماعی اسلامی مانند ذکات و خمس و غیره استفاده مینمودند و همچنان در اویل قرن هفده و هجده انگلیس شروع به ساختن راه و روش اقتصاد بین المللی نموده بود . تجاران اروپایی از راه مثلاء ابریشم به اسیا میامدند و اسیایی ها با قافله ها مال التجاره را به اروپا انتقال میدادند بدین منوال نت ورک اقتصادی پی ریزی میگشت و در عین زمان انگلیس و فرانسه در رقابت برای تسخیر شرق با هم در جنگ مخفی بودند و از طرفی فادری های اسپانیایی و پرتگالی مانند فادر مجیلان و غیره از طرف فلیپاین اسیا را مورد تجاوزات قرار دادند که خود یک جنگ فرهنگی و مذهبی را در این قاره به میان اورد . القصه انگریز به در و دوروازه افغانستان امد و یا دعوت شد و بالاخره سر از یخن امیر بیرون اور و در معاهده که انگریز قبل از ان از امیر امضا بگیرد با راجپوتان هند و سیک های که از افغانها در سالها گذشته شکست های متواتر خورده بودند یک جا منتظر امر انگریز بودند که اگر امیر عبدالرحمن خان معاهده تقسیم و یا ( بد ) را امضا نکند همه با هم به افغانستان حمله نموده حساب قبل را با موجودیت انگریز با افغانها بی باق خواهند نمود . در این گیر و دار امیر قبل از دست خط به تقسیم افغانستان , از شورش برادران هزاره خبر دار شده بود که به سرکرده گی چند تا قارسی وان قزل باش میخواستند به طرف کابل حرکت کنند و. در شمالی حبیب الله کلکانی دزد سر گردنه تقریباء نیم شمالی را از کشور قطع نموده بود و با دزدی ها و داکه زنی ها به کاروان های مسافرین و باغ ها و حاصلات مزارع و باز هم القصه که امیر در وضع نا گفتنی قرار گرفته بود و به پاین نامه دیورند را امضا نمود و افغانستان را برای 150 سال تقسیم شد . یک از مظالم امیر عبدالرحمن خان این بود که میگفت که همه باید تحت قوانین عنعنوی افغانیت باشند . مثلاء عزا داری برادران اهل تشیع به دماغ امیر عبردالرحمن خان درست در نمیامد و میکفت این یک اکت عربی مابانه است توسط افغانها و درمسدود نمودن تکیه خانه های برادران قزل باش و هزاره کوشید . . . مثلا تکیه خانه حاجی یعقوب که قبر این شخص در زیارت ابولفضل مرادخانی است از طرف امیر چندین بار تهدید به بستن و اتش زدن گردید و خود حاجی یعقوب چندید بار تهدید به مرگ گردیده بود . و حاجی یعقوب که ان زمان زنده بود تکیه خانه را در زیر خانه ان تکیه خانه مقابل زیارت پنج تن در اخر کوچه منعقد میکرد و خاموشانه به دهم محرم احترام میگذاشت . کرزی نیز چندید کانتینر کتابهای اسلامی که از ایران مجانی به افغانستان فرستاده شده بود به دریای هلمند انداخت و غرق نمود به خاطریکه شاید فکر میکرد که در ان کتابها از قوانین ( صیغه ) تعلیماتی را برای مردم فراهم خواهند کرد که خلاف عنعنات افغانها میباشد .