بجای فریب افکار عمومی، تروریزم را از قبایل پشتون جمع کنید!

فریب افکار عمومی با استفاده از رسانه های طالبانی مانند رادیو آمریکا و رادیو آزادی دیگر ناممکن است. افکار عمومی بخوبی می دانند که چه کسانی در رژيم منفور طالبان دسته دسته مردم غیر پشتون را قتل عام می کردند و چگونه ناقلان پشتون با طالبان هم قبیله ای خود در کشتار سهم می گرفتند؛ زمین های زراعتی مردم را آتش زده و آثار تاریخی شان را تخریب می کردند. افکار عمومی بخوبی می داند که تروریست های برخواسته از قبایل پشتون چگونه پس از برچیده شدن امارت منفورشان علاوه بر ادامه کشتار غیر پشتون ها و اشغال سرزمین هایشان، بر سر تجارت مواد مخدر و رقابت های قبیله ای جنگ های خانه به خانه را در مناطق خودشان ایجاد کردند.
فریب افکار عمومی توسط رسانه های طالبانی دیگر غیر ممکن است. حالا مردم می دانند که فرق یک تروریست قبایلی با اشرف غنی احمدزی این است که یکی در ارگ نشسته و کشتار مردم را رهبری می کند و دیگری مجری کشتار است.

فریب افکار عمومی با شعارهای دروغین و مضحکی مانند وحدت ملی و اینکه همه برابرند و همه اقوام عزیز هستند غیر ممکن است. نه وحدت ملی وجود دارد و نه برابری. این حرف ها فقط شعارهای پوچی هستند که به جنایت و غارت خود ادامه دهند و تروریست های قبایلی خود را در افکار عمومی داخل و خارج از جنایت مبرا سازند. افکار عمومی می داند که این شعارهای دروغین فقط از دهان تروریست های ارگ نشین می آيد و چار قلم بدست مزدور و وابسته و یا چار قبیله سالار فارغ شده از دانشگاه های جعلی پیشاور که در چند سال اخیر با ان جی او سالاری ثروتمند شدند.

فریب افکار عمومی با این دلیل که دست های بیرونی در کار است نیز غیر ممکن است. مگر این دست های بیرونی یک شبه در میان قبایل پشتون، بذر تروریزم را پاشیده اند که هر جامه ی تروریستی مانند طالب و داعش بر اندام آن ها برازنده می شود؟ مگر افکار عمومی نمی داند که قبایل پشتون در بیش از یک قرن در دل خود طالب و داعش پرورانده اند؛ در دل قبایل به زن و کودک خود ظلم کرده اند و چرخه ی تولید تروریزم را ادامه داده اند؟
افکار عمومی بسیار جلوتر از افراد و جریان هایی پیش می رود که شعارهای مضحک ملی سر می دهند و تمام وجودشان را گنداب کوچی گری و طالبانیزم فرا گرفته است. با این وجود حتا همچنان می خواهند واژه توهین آمیز افغان را بر دیگران تحمیل کنند.

افکار عمومی اکنون پرسش های اساسی تری را طرح می کند: آيا لازم است با تروریست و تروریست پرور هموطن بود؟ آيا نمی توان این بخش چرکین و گندیده ی انسانی را جدا کرد تا در بین خود شریعت طالبانی خود را پیش ببرند و مواد مخدر خود را کشت کنند؟