کمیسیون مستقل حقوق بشر بی خبر از تبعیض و کشتارهای سیستماتیک

کابل پرس^?: در رهنمودها، اصولنامه ها و قوانین حقوق بشری، نظارت بر وضعیت حقوق بشری گروه های مردمی سرکوب شده تاکید شده است. برای جلوگیری از تبعیض و کشتار سیستماتیک یا ژنوساید و نسل کشی دو کنوانسیون معروف وجود دارد. یکی از آن ها کنوانسیون مربوط به نسل کشی و مجازات عاملان نسل کشی و دیگری کنوانسیون محو هرگونه تبعیض نژادی می باشد. این دو کنوانسیون اصولی هستند که سازمان های نظارت بر حقوق بشر باید به آنان همواره توجه داشته باشند بويژه در کشوری مانند فغانستان که بنای آن بر نسل کشی و تبعیض سیستماتیک گذاشته شده است.
کمیسیون مستقل حقوق بشر به رهبر خانم سیما سمر اما در این قسمت ناکام بوده است. این کمیسیون با وجود داشتن امکانات، افراد و توانایی فنی، تاکنون گزارشی در مورد کشتار و تبعیض سیستماتیک در فغانستان منتشر نکرده است. این کمیسیون توان اجرایی ندارد اما گزارش های آن می تواند به عنوان منبع مورد اعتماد سازمان های بین المللی حقوق بشر باشد.
اما گویی ریاست کمیسیون مستقل حقوق بشر فغاستان و سایر افراد کلیدی آن بنا بر مصلحت های سیاسی از انتشار گزارش جامع در مورد نسل کشی و تبعیض سیستماتیک سر باز می زنند و در اعلامیه های آنان به هیچ عنوان به چنین کنوانسیون هایی ارجاع داده نمی شود. برای نمونه در یکی از تازه ترین مورد نسل کشی در جنایت حمله بر مرکز آموزشی موعود، این کمیسیون به کنوانسیون نسل کشی اشاره ای نمی کند در حالی که این حمله جنایتی از سلسله جنایات نسل کشی می باشد و حمله برای نابودی یک قوم خاص صورت گرفته است.
به نظر می رسد افراد کلیدی این کمیسیون به شدت تحت تاثیر مقامات بلند پایه افغان می باشند و آنان نه حد و مرز های حقوق بشری بلکه حد و مرزهای تعیین شده توسط مقامات افغان را دنبال می نمایند.
در مورد خاص، گویی سیما سمر که روابط نزدیکی با حلقات قدرت از جمله حنیف اتمر دارد نگران این است که برچسب قوم گرایی از جانب گروه های مختلف به او زده شود از جمله از جانب گروه هایی مانند راوا که ابزارهای استخباراتی می باشند و به عنوان روی دیگر سکه ی طالبانیزم، به طالبان ماده مشهورند.
سکوت کمیسیون مستقل حقوق بشر در قبال جنایات سیستماتیک که گروه های قومی خاص را هدف قرار داده، اساس این کمیسیون را به عنوان نهادی حقوق بشری زیر سوال می برد.