مقامات افغانستان بايد آزادی مطبوعات را يکی از اولويت های خود بدانند
هیات نمايندگی گزارشگران بدون مرز در تاریخ 23 جدی در بازداشتگاه موقت کابل با پرويز کامبخش ملاقات کرد
گزارشگران بدون مرز مقامات مسئول افغانستان از جمله رئيس جمهور حامد کرزی را فرا می خواند که دفاع از آزادی مطبوعات را يکي از اولويت های خود قرار دهند. گزارشگران بدون مرز در پايان ماموريت تهيه گزارش خود از افغانستان در کنار نمايندگان انجمن ها و اتحادیه های ژورناليستان افغانستان کنفرانس مطبوعاتی را در روز 26 جدی در کابل برگزار کرد.
ژان فرانسوا ژولیارد دبير اول گزارشگران بدون مرز در این باره اعلام کرد : "وضعيت آزادی مطبوعات در افغانستان رو به وخامت مي رود وظيفه دولت افغانستان است که از این انحراف نگران کننده جلوگیری کند. بدون مطبوعاتي آزاد و مستقل افغانستان نمي تواند حرکت خود را به سوی دمکراسي و توسعه ادامه دهد. رئيس و هيات دولت بايد نهايت توجه خود را به این امر مبذول دارند و تدابیری جدی در جهت تامین شرايط مناسب برای انجام وظيفه ژورناليستان در افغانستان اتخاد کنند. درپي سی سال جنگ، کار کلانی در برابر افغانستان است، اما بدون اطلاع رسانی آزاد و متکثر نمي توان کشور را بازسازی کرد.
" ژورناليستان افغانستان و روزنامه نگاران خارجی حاضر در کشور هدف تهدیدات متعددی قرار گرفته اند. به طالبان که همچنان خبرنگارانی را که در برابر خواسته هايشان سرخم نمی کنند، تهدید می کنند، باندهای جنایتکار و مافیا افزوده شده است. خبرنگاران افغانستان آزادی بيان دارند – به جز در باره اصلي ترین مسئله دست نازدنی : اسلام - اما در شرايط امنيتي دشواری کار می کنند. جنوب و شرق کشور بشدت بی ثبات است و از تعداد خبرنگارانی که به اين دو منطقه می روند کاسته شده است، این دو منطقه که از کنترل دولت خارج شده اند به دو نقطه سياه کسب اطلاعات تبدیل شده اند.
هیات نمايندگی گزارشگران بدون مرز در تاریخ 23 جدی در بازداشتگاه موقت کابل با پرويز کامبخش ملاقات کرد. این دانشجوی جوان رشته روزنامه نگاری در دادگاه تجدیدنظر برای بارگذاری مقاله ای بر روی يک سايت اينترنتي در باره وضعيت زنان در دین اسلام به بيست سال زندان محکوم شده است. گزارشگران بدون مرز در این باره اعلام مي کند : " تا زمانی که يک شهروند را می تواند برای دیدن متنی بر روی اينترنت به اعدام يا احکام سنگين زندان محکوم کرد از آزادی بيان در افغانستان نمی توان سخن گفت. پرويز کامبخش باید فوری آزاد شود او هيج جرمی مرتکب نشده است و این ماجرا که با اعمال غير قانونی رويه قضايي آن لکه دار شده است، در سطح جهاني چهره ی افغانستان را خدشه دار کرده است.
دو خبرنگار در سال 2008 در افغانستان کشته شده اند و نزدیک به پنجاه روزنامه نگار زخمی و مورد لت و کوب و تهديد قرار گرفته اند. گزارشگران بدون مرز امیدوار است که رئيس جمهور حامد کرزی این امر را جدی تلقي کرده و قاطعانه اعلام کند که اجازه استقرار مصونيت از مجازات برای خشونت عليه روزنامه نگاران را نخواهد داد. بسياری از روزنامه نگاران در وحشت و ترس بسر مي برند و اين از وظایف دولت است که با اتخاذ تدابیری به آنها تضمين داده و اجازه دهد در آرامش وظيفه خود را انجام دهند. این تاسف بار است که در طي ماه های گذشته ده ها خبرنگار زن در اثر تهدید مجبور به ترک کار خود شوند. این خبرنگاران زن به ندرت مورد حمایت لازم قرار گرفته اند.
مقامات مسئول بايد در به نتيجه رساندن پرونده ی خبرنگاران به قتل رسيده و یا مورد تهدید قرار گرفته کارایی بيشتری داشته باشند. و با تحقيقات جدی عاملان این قتل و تهدید ها را شناسايي کنند. مصونيت از مجازات در پرونده دو خبرنگار کشته شده زکيه زکی و عبدالصمد روحانی غير قابل پذيرش است.
گزارشگران بدون مرز خواهان تصويب هر چه سريعتر قانون رسانه هاست. بسياری از حرفه کاران رسانه ها در انتظار اجرايي شدن اين قانون هستند که همچنان قربانی عدم همکاری دولت و لويي جرگه در مرحله تصويب نهایی متوقف شده است.
همچنين دولت باید هر چه زودتر لايحه ای در تسهيل دسترسي به اطلاعات تهيه کند. همه حرفه کارانی که با هيات گزارشگران بدون مرز ديدار کردند بر دشواری دسترسي به معلومات و یا تحليل در نزد مقامات تاکید داشتند. " برای يک رويداد مهم در باره درگيری های جاری دست کم پنج روايت مختلف وجود دارد : روايت طالبان، روايت وزارت دفاع، روايت رئيس جمهور، روايت ايساف، و در آخر روايت شاهدان عيني که حاضر مي شوند با رسانه ها حرف بزنند. در این باره دسترسي به روايت مسئولان بسيار دشوار و در مدت طولانی بدست مي آید. با آنکه تاسيس مرکز زسانه ها را تبریک می گويم اما دولت باید بهتر اطلاع رساني کرده و برای پاسخگويي به خبرنگاران حاضر باشد."
از سوی ديگر گزارشگران بدون مرز معتقد است برخي از صاحبان رسانه ها باید از دخالت در محتوای نشر هیات تحريریه پرهيز کنند. ديواری غير قابل عبور باید میان هیات تحريریه و صاحبان رسانه ها به وجود آید. بسیاری از رسانه ها برای اهدافي جانبدارانه از سوی سهام داران مورد استفاده قرار مي گيرند و اينگونه کيفيت اطلاع رسانی تنزل مي يابد. انجمن های خبرنگاران به منشور اخلاقی می اندیشند و گزارشگران بدون مرز از این ابتکار حمايت مي کند. گزارشگران بدون مرز همچنین بر اتحاد انجمن ها و اتحاديه های مختلف خبرنگاران برای دفاع از آزادی مطبوعات درود می فرستد.
هیات گزارشگران بدون مرز مرکب از ژان فرانسوا ژوليارد دبير اول، وانسان بروسل مسئول آسیا و رضا معينی مسئول دفتر افغانستان گزارشگران بدون مرز بود. از تاريخ 21 تا 27 جدی از افغانستان ديدار و با وزير عدليه،وزير اطلاعات و فرهنگ،سخنگوی شورای علما، رئیس کميسيون حقوق بشر مستقل، مشاور رئیس جمهور, نمايندگان جامعه مدني، افسران ايساف، ديپلمات های خارجی مستقر در افغانستان،بسياری از خبرنگاران و تشکلات روزنامه نگاران ديدار و گفتگو کرد. گزارش کامل اين سفر در طي هفته های آيينده منتشر خواهد شد.
پيام‌ها
17 جنوری 2009, 20:13
سلام.گذارش گران بدون مرز باید واقیعت های زندگی مارا درک کنند .این نویسندگان ما برای آن دهن ایشان مهر و لاک میشود تا کشور های خارجی منافع خودرا توسط چار تا ملای متعصب طالبی و جهادی در وطن ما حفظ کنند و مارا از حق مان که جامعه سیکولار دموکراتیک است محروم سازد و از اجینتان طالب و مجاهد خود شیخها ساخته و ذخایر دست نخورده طبیعی مارا ارزانتر بدست آورند من از گذارش گران بدون مرز میپرسم که کجا است دموکراسی ایکه کشور های تان بما ارمغان داده است و موجودیت عساکر شما در افغانستان به چه معنی است چرا قلم بدستان ما در زندانها میپوسند و شما فقط نوشته میکنید ولی از رهبران کشورهای تان نمیپرسید که چرا بمدافع چند تا طالب و مجاهد آمده و خبری از دموکراسی نیست.امید وارم که گذارش گران بدون مرز کمی جدی تحولات افغانستان امروز را انعکاس گسترده بدهند .بپیش بسوی آزادی بیان و خبر گذاری آزاد و مستقل در افغانستان و جهان
18 جنوری 2009, 04:19, توسط حنیف رستم
سلام خدمت کارمندان کابل پرس? و خواننده گان ارجمند ! در این شکی نیست که رسانه ها در افغانستان یکی از پیشرفت های چشمگیری در افغانستان تلقی می شود . ودر هر نظام دیموکراسی رسانه ها باید منحیث پل ارتباط بین مردم و جامعه باشد و صدای ملت و خواست های و نظریات مردم را باید در دیدگاه دولت و مردم قرار بدهد . و مشکلات مردم و خواست های انانرا به دولت ها گوشزد کنند . اما در افغانستان متاسفانه از رسانه ها برداشت های دیگری را مبتوان استنباط کرد به این معنی که ، رسانه در خدمت مردم نه بوده بلکه اکثرا اهداف سیاسی خودرا براورده بسازند . معمولا رسانه هارا می توان چنین تقسیم بندی نمود .چاپی ،تصویری ،و شنیداری که رول رسانه ها در جوامع کشور های دیگر و افغانستان نیز فرق می کند به این معنی که در کشور عزیز ما افغانستان رسانه های چاپی از ارزش اندکی بر خوردار هستند زیرا اکثر مردم ما از نعمت سواد محروم هستند و رسانه های چاپی تنها در ولایات بزرگ کشور و برای کسانیکه انها سواد دارند نشر می شوند . اما در قسمت رسانه های تصویری که از ارزش و یژه ای بر خوردار هستند و رول انها در جامعه از هر لحاظ بیشتر هست می توان از ان در صورت داشتن برنامه های علمی و تحقیقی ، برنامه اموزشی برای جوانان ونوجوانان بسیار استفاده مثبت نمود . اما در افغانتسان به تناسب رسانه های تصویری و چاپی چون تلویزیون ،مجلات و اخبار ها رول رسانه شینداری بسیار زیاد و هم چنان مفید است بخاطریکه در کشور عزیز ما افغانستان چون تمام مردم دسترسی به برق و تلویزیون ،ندارند بنا رادیو را می توان پرقدرت ترین رسانه نامید . و هرکس می توانند از رادیو که مصارف ان هم انقدر زیاد نیست استفاده نمود . اما درافغانستان همانطوری که از هرچیز انقدر استفاده مثبت صورت نمی گیرد رول رسانه ها هم در اگاهی دادن برای مردم و جامعه انقدر زیاد نیست . به این دلیل که رسانه ها در خدمت کشور های خارجی و احزاب سیاسی قرار دارند و بسیار اندکی از رسانها هستند که مسایل خوبی را در رابطه به اگاهی دادن مشکلات مردم و ازدرد و رنج مردم برای حکومت نمایان می سازدو برای جامعه جهانی به نمایش می گذارند .معمولا رسانه چاپی که در افغانستان چاپ می شوند متکی به کمک های خارجی و یا افراد ذینفوذ هستند که با مصارف گزاف انها را چاپ می کنند و رسانه های هم هستند که بر خلاف فرهنگ و در نظر نگرفتن قانون اساسی افغانستان از اصطلاحات و کلمات انگلیسی و یا ایرانی که حتی بسیار کلمات ان برای مردم بیگانه هستند استفاده می کنند .و هستند رسانه های چاپی هم که برای دامن زدن به اختلافات قومی و زبانی را پیشه خود ساخته اند . که فکر میکنم اگر رسانها که اصول ژورنالیزم را مدد نظر نگرفته اند پس حکومت هم حق دراد منجیث یک قوه اجرایه که احکام و قوانین خودرا بالای رسانها تطبیق کنند . اساسا ازدای رسانها و ازدی بیان این نیست که هرچه ما یان دل ما خواست بدون در نظر گرفتن عفت کلام و قدسیت قلم انرا در گفتار و در نوشتار خود پیاده بکنیم هم چنان از رسانه ها امید زیاد می رود که هم بنوبه خود بتوانند سهم خویش در ابادانی کشور ادا نماید و طرح های صاحبنظران را برای مردم و حکومت پیشنها بکنند و هم چنان رسانه های تصویری نیز که ازادی بیان را بلند می کنند .برای بلند بردن شعور فرهنگی و اجتماعی و اگاهی دادن برای مردم و ایجاد برنامه های علمی و تفریحی که جوانان و نو جوانان مارا در تمام عرصه های علمی و تعلیمی سعی و تلاش نمایند .نه اینکه با برنامه مبتذل و دور از اخلاق اسلامی و افغانی یکبار دیگر کشور را بطرف نابودی اخلاقی سوق بدهند . در افغانستان معمولا رسانه ها نه برای خدمت مردم بلکه برای اندوختن پول و گرفتن فند از کشور های خارجی و اشخاص ایجاد گردیده است و هدف انها تنهاو تنها اهداف سیاسی و اندوختن پول است و هم چنان هستند رسانه های که و اقعیت گوی و بدون از در نظر گرفتن تمام سلیقه های شخصی و گروهی فعالیت می نماییند بنا براین در کشوری که هیچ زیربنای اقتصادی ،فرهنگی و اجتماعی ندارد و تمام مردم ما به فقر و تنگدستی زنده گی خویش را به پیش مر برند . تعدد رسانه های تصویری و شنیداری زیاد چی معنی را افاده خواهد کرد ؟ رسانه های افغانستان باید اولویت ها و مشکلات حاد جامعه رادر نظر گرفته که ما فعلا دامن گیر ان هستیم ،نبود امنیت، فقر و صدها مشکلات دیگر را که فعلا جامعه ما گریبانگیر ان هست در نظر بگیرند .
همچنین دولت افغانستان باید تضمین تمام ژورنالیستان را داشته باشند و در این فکر نباشند که سانسور بکنند چون اصول چهارم دیموکراسی ازادی بیان است بنا دولت هم باید در تمام مسایل حامی و پشتیبان ژورنالیستان باشندمانندروزنامه پیمان که فعلا هم یکی از کارمندان ان در بند بسر می برند . به همین اساس اقای که پرویز کامبخش که به 16 سال زندان محکوم شده است باید در مورد ان هر چه عاجلتر اقدام صورت بگیرد .
در نویسنده گی وژورنالیزم اشتباه صورت می گیرد بار اول باید توصیه صورت بگیرد نه اینکه دفعتا برای انها مشکلات خلق نمایند و بدون هیچگونه اصول و اساسات ژورنالیستان واقعی را که صدای ملت درد دیده افغانستان را برخ دولت و جامعه جهانی می کشند باید برخورد خوب و درست صورت بگیرد نه اینکه ...............
پس تو قع بنده از دولت افغانستان خصوصا وزارت اطلاعات فرهنگ اینست که ژورنالیستان ایکه و اقعا به اصل صداقت و احترا م به مسلک خویش پابند هستند که همانا بی طرفی است از انها پشتیبانی کرده تا بتوانند که درد و رنج ملت را بازگو کنند و هم چنان منحیث ناظر از کارکردهای حکومت مردم را اطلاع داده تا بتوانند که تمام انها برای اعاده دیموکراسی در افغانستان کمک می کنند زمینه خوب و بستر مناسب اطلاعات و اخبار را برای مردم برسانند .به امید افغانتسان که تمام مردم ان به اطلاعات و اخبار مو ثق دقیق بدون در نظر گرفتن قوم ،زبان گروهی و نژادی " و من الله تو فیق"
9 می 2009, 06:03, توسط عبدالصمد قادریان ، کهپور
سلام به گردانندگان این سایت
ازادی بیان یک مقوله بدون تعریف ونااشنابرای اکثریت باقی مانده درحالیکه کلید بزرگترین معضلات موجود در جامعه افغانی بوده میتواند .
هرگاه زمامداران از آن به حیث یک حربه سیاسی استفاده میکنند چرادیگر اندیشان نتوانسته اند آنرا منحیث کلیدحلال معضلات بکارببرند؟ روزنامه نگاری که اینک به قول شماری از اندیشمندان آزاد اندیش مبدل به یک نیروی تعین کننده در جوامع بشری شده اند چرادر افغانستان هنوز نتوانسته اند به مثابه یک نیروی ناچیز در برابر حاکمیت استبدادی قوم سالای سر از چانته خود بیرون آورده و به حاکمان زور و زر یک بوت پرتاب نمایند؟ سوال از یک حاکمیت که روی آن بطرف مردم آن نیست در زمینه آزادی بیان بی مورد به نظر میرسد .باید تمام انواع آزادی ها از طرق اصولی آن خصول گردد نه از طریق مسامحه و طرح پرسش ها که دیگر ازینگونه زیادی و بیشمار است .
بیایید تا این آزادی و دیگر آزادی ها زا از طرق همه پرسی های بسیار و پر از مصلحت ها جویا نشویم و بجای آن کاری رابه فرجام رسانیم که کار ساز باشد و نه حصول قناعت کوتاه نظرانه!