8 مارچ روز جهانی زن از نام تا عمل

هرسال ازهشتم مارچ بعنوان روز زن در سرتاسر جهان و همچنان در افغانستان تجلیل میگردد. هزاران دالر و شاید بیشتر هزینه ی برگزاری محافلی از این دست در سرتا سر جهان میشود که البته افغانستان نیز از این مجموعه خارج نیست و شاید بتوان گفت که به نسبت وضعیت اقتصادی، افغانستان شاید یکی از کشورهایی باشد که بیشترین مصارف را در برگزاری این محافل در نظر میگیرد. اما به راستی آیا تجلیل از این روز با هزینه ی گزاف بدون توجه به وضعیت اقتصادی زنان افغان کار شایسته ای میباشد و تخصیص بودجه های گزاف و غیر واقعی برای برگزاری مجالس گرامیداشت این روز کار معقول و شایسته ای در جهت رفع مشکلات فراروی زنان افغان میباشد؟ بهتر نیست تا به جای اینکه عده ای بصورت نمادین در جایی حاضر شوند و یک روز را با تشریفات خاص بگذرانند بی آنکه در نهایت به نتیجه ای عملی و درخور توجه دست یابند و یا حتی کوچکترین گره يي از مشکل زنی در نقطه ای از افغانستان برداشته شود! این مصارف هنگفت برای سامان دادن به وضعیت زندگی زنان بی سرپرست و نیازمندی در نظر گرفته شود که شاید تحمل سالها رنج و مشقت زندگی و خون دل خوردن ، هرنوع امیدواری به آینده را از آنان گرفته است و روزنه هاي امید به زندگی بهتر هر روز برا ی آنان کم سوتر و تاریکی زندگی هر روز برای آنان تارتر از گذشته می شود.

مراسم هشتم مارچ در جلال آباد مرکز ولايت ننگرهار/ عکس از اسوشیتد پرس

شاید بهتر آن باشد که مدافعان حقوق زن و سردمداران حقوق زن آنانیکه ادعای نمایندگی از زنان را دارند به جای ضیاع وقت و حیف و میل کردن بودجه ها ی ملی و بین المللی به سرنوشت آنانی بیاندیشندکه سرنوشت خود را تار تر از آن می بینند که جز خدا کسی بتواند یاریشان کند! کسانی که شاید کمترین بهره را از هزینه هایی میبرند که به نامشان اخذ و مصرف میشود. اما با این هم تجلیل از روز جهانی زن در افغانستان نیز همانند سایر کشورهای جهان لازم و ضروری میباشد چه بسا که نسبت به سایر کشورها اهمیت تجلیل از این روز در افغانستان به دلیل اجحافی که درحق زنان صورت گرفته و میگیرد بیشتر میباشد. لیکن به نظرما بهتر آن است که برای تجلیل از این روز روشهای بهتری مورد استفاده قرار گیرد.

مراسم هشتم مارچ در کابل/ عکس از اسوشیتد پرس

چه خوب است که به جای گرفتن محافلی که با حضور صدها زن متمول در هتلهای گران قیمت گرفته میشود این مصارف برای زنان بی سرپرست و محرومی تخصیص داده شود که شاید با هزینه ی یک وعده غذای این محافل بتوانند سالی را آسوده زندگی کنند و یا اینکه این هزینه ها را برای ادامه ی تحصیل دخترانی تخصیص دهند که بدلیل نداشتن سرپرست و یا به دلیل عدم توانایی مالی ازادامه تحصیل محروم مانده اند و هر روز را باحسرت دوری از علم و دانش و بی بهره گی از روشنایی دانایی به شام میرسانند آری بهتر آن است تا چراغی را در شب تار بینوایان بیافروزیم تا آنکه بر تجمل و تجلل سفره های رنگین بی دردان !