از کامران میرهزار بدفاع برخیزیم

ازچندی بدینسو سیمای اصلی فضای "آزاد "ی بیان در افغانستان بیشتر از پیش خود را چنانکه هست ،مینماید.

بعد از آنکه قسمت اول نمایش خونبار طالبان به اتمام رسید و قسمت دوم نمایش با شرکت تمام وحوش سیاسی منجمله بخشی از طالبان به اضافه ی یک قشر نازک از روشنفکران (با صلاحیت نازکتر) بر روی پرده آمد، مطبوعات جناحی نیز بجای مطبوعات آزاد بخورد مردم داده شد.

در پشت رسانه های گروهی از تمام انواع آن ، انواعی از جناحهای مافیایی قدرت کمین کردند که از یکطرف دلایلی برای خوراک رسانه های گروهی غرب فراهم آورند که گویا قوای مهاجم در افغانستان، این کشور همیشه طالب و همه طالب را به بهشت تبدیل نموده و به تمدن رسانده اند! و از طرف دیگر تمام زشتی های موجود را بر حریفان، مخصوصا حریفان قومی خود بچسپانند و خود را و درندگان خود را جبرییل امین معرفی دارند.

آن"جامعه جهانی" در افغانستان که خود را بجای جامعه جهانی جا زده، همانطوریکه در عرصه سیاسی و سایر عرصه ها مدافع و پاسبان مافیاهای قدرت و جنایتکاران جنگی بر خاسته از تمام اقوام است ، در این عرصه نیز ستون ها و لشکر انجوو های خود را به یاری آنها فرستاده است.

برای کسانیکه مطابق برنامه های دوران پساسپتمبری(ترکیبی از دکتر صبورالله سیاهسنگ ) می اندیشیدند این "آزادی" واقعا آزادی بود. اما برای کسانیکه به منافع مردم سراسر کشور فکر میکردند وبه استقلال ، دموکراسی ، عدالت اجتماعی ،تمامیت ارضی، حاکمیت ملی، رفاه ،پیشرفت و تساوی دلبسته بودند این "آزادی"همانند تمام این کذبی که بنام "آزادی افغانستان" در جریان است ، دروغی بیش نبود.

اما وضع عمومی شکستگی های زیادی نیز در پی داشت که تا ترمیم آن از سوی مافیاهای قدرت در خدمت خودشان ، باید راه دراز دیگری پیموده میشد. با استفاده بجا و کاملا وطنپرستانه ازین اوضاع و شکستگی های سیاسی عده ی از ژورنالیستان شجاع همچون آقای کامران میر هزار و دیگران ، در حالیکه موانع بیشماری در سر راهشان کمین کرده و باز هم سبز میشدند، بکار خود ادامه دادند.

فشار های روانی و مادی از یکسو و عدم امکانات از سوی دیگر در حالیکه تمام ادارات امنیتی در اختیار مافیا های قدرت میباشند ، عرصه ی کار را براین بخش کوچک و در حاشیه رانده شده تنگتر میساخت و میسازد .

درچنین اوضاعی تهاجم به تمام انسانهای که برای آزادی می اندیشند در دستور کار مافیاهای قدرت قرار گرفته است . فشار بر کامران میر هزار مسوول سایت کابل پرس^? نیز مشمول این سیاست میباشد. درمقابل دفاع از کامران میر هزار نیز دفاع از آزادی بیان است که از چند دهه بدینسو در محاصره درندگان بی لجام قدرت تکه تکه شده است.

در عین حال دفاع از میر هزار و سایت کابل پرس و موارد شبیه به آن ، دفاع از آخرین تکه پاره های انعکاساتی از دموکراسی است که مستقل از اراده قدرتنمدان و حامیان بین المللی انها بر اثر شکستگی اوضاع بوجود آمد و اکنون در حال برچیده شدن است .

تمام آنهای که "رسمی" نمی اندیشند و برای سلامت افغانستان قلب شان می تپد باید به دفاع ازمیر هزار و سایت کابل پرس برخاسته وتعقیب و فشار بر میر هزار را محکوم نمایند.

من به نوبه خود کار و کوشش میرهزار را مخصوصا در رابطه ی کابل پرس وطنپرستانه دانسته امر آزادی و حق آزادی این ژورنالیست را دفاع از اصل آزادی میدانم . دفاع از تمام حقوق بشری میرهزار که از طرف نهاد های بدنام در خطر و مورد حمله قرار گرفته وظیفه همه انسانهای آزادی دوست است.

باید با صدای بلند جنایتکاری تمام آنهای را که چه با پولیگونها و یا با محاکم صحرایی لکه های ننگی بر پیشانی زمان نشاندند و دهان های بسیاری را بستند و امروز با سنگر گرفتن در پشت سازمان های امنیتی به جنایات خود ادامه میدهند ، محکوم نماییم.