رشوت دیروز ننگ بود اما امروز ؟؟؟

کسانیکه از طریق رشوت خوری و رشوت دهی سابق دارای زنده گی مرفه شده و پولدار میشدند از آنها مردم به نام های دزد , رشوت خور, حرام خور ,رهزن و خائین یاد میکرد, اما اکنون این کلمه تغیر معنی داده و کسانیکه توسط پول رشوت سرمایه دار , تجار و صاحب مال و منال میشوند از ایشان به نام های کار فهم, ماهر, هوشیار, زیرک, کارگر, دانشمند , شخصیت و کله نام برده شده و در عوض کسانیکه در سابق پاکدامن , پرهیزگار بوده ورشوت نمی خوردند از ایشان تمجید , تقدیر شده و از ایشان به نام نیک یاد میکردند امروز این اشخاص القاب دیگری را از طرف مردم ومقامات میگیرند.

نام های مناسب که برای این اشخصاص متعهد امروز کزاشته میشود بیکاره, غافل, گنگس, لوده , احمق و نا دان میباشد.

به یاد داشته امروز اگر در مقامی دولتی میخواهد تا ترقی نموده و یا حد اقل مقام فعلی تان را حفظ کند باید رشوت خوری و رشوت دهی را وظیفه اساسی خویش ساخته و بدون گرفتن سهم خویش و مقامات لب را از لب نکشاده و قلم را روی کاغذ کش نکنید.و بر عکس کسانیکه میخواهند زود تر از وظیفه دولتی کنار زده شوند باید صداقت , امانت و ایمان داری را در کار بسته و مطابق قوانین نافذه کشور فعالیت های کاری خویش را عیار سازند. مطمئن هستم که در ظرف یک ماه وظیفه خویش را از دست خواهند داد.

انگیزه های رشوت :

رشوت گیری و رشوت خوری توسط مقامات دولتی افغانستان دلائیل زیاد داشته و اکثرا نسبت به دلائیل ذیل صورت میگیرد.

الف:پول تا حد چیزی خوب بوده و تا حدی هم انسان را از حد انسانی بیرون ساخته و به هیولائی تبدیل مکیند , انسان درین حالت همه چیز را در پول دیده و برای حصول آن همه کس , همه اصول وهمه عقائید را می بلعد. انگیزه اساسی رشوت خوری یا سوء استفاده از مقام دولتی پول دار شدن بوده که آرزوئی فطری اکثر انسان ها بوده و لی هر کس به هر روش میخواهد آن را به دست اورد. اما مقامات این امیال خویش را از طریق رشوت خوری بر آورده ساخته و خود را صاحب خانه ها , اپارتمان ها , موتر های بلند ترین مودل و زنده گی ظاهرا پر طراوت و زیب و فر میسازند.

ب: اکثر مقامات بدون رشوت خوری مقام خویش را در خطر دیده و نمتوانند آن را به صورت منظم حفظ کنند. دو دلیل برای تائید این ادعا وجود دارد, اولا اینکه هرگاه مامور پائین رتبه دولتی چه نظامی و چه غیر نظامی زمانیکه در وظیفه گماشته میشود باید در کار خویش رشوت از مردم گرفته و برای آمر خویش برای حفظ مفام خویش پرداخت نماید, به گونه مثال امروز عسکر را دیدم که شناخته و اشنا بود و در یک پسته امنیتی در شهر کابل به حیث سر باز کار میکرد از روز گار و زنده گی اش سوال کردم گفت خوب است, تازه خانه درست کردیم گفتم چطور با این معاش چنین کاری کردید؟ گفت به این معاش خو در صد سال کسی صاحب خانه نمیشود, گفتم پس چطور شما شدید؟ گفتند هر شب ما چهل تا پنجا هزار افغانی از درک اجازه عبور وسائیط ثقیله ازین محل عائید داریم که بست فیصد حق سر باز ها بوده و هشتاد فیصد سهم ظابط صاحب است, گفتم چرا سهم ظابط صاحب این قدر بالا است؟ گفت او بیچاره هم ده شریک دیکر دارد و از آمرین ما فوق ایشان تا فرماندهامنیه ولایت باید سهم خویش را اخذ نمایند. پس شما فکر کنید هر گاه یک پسته امنیتی و یک ظابط بلوک شبانه پنجا هزار افغانی عائید دارد پس یک فرمانده امینه و وزیر مربوطه روزانه چقدر به اصطلا ح پیدا و پناه خواهد داشت؟

دوست دیگری باز گو میکند زمانی کارم در محکمه بود , در خارج بودم و خانه ام را دولت تحت تامین قرار داده بود , میخواستم ان را ازین وضعیت بیرون بکشم , شش ماه کارم طول کشید به کسی رشوت ندادم, در هر اداره زبان رشوت خواهی متفاوت بود, در جائی میگفتند برو یک هفته پس بیا مدیر صاحب قهر است, در جای دیگر در ساعت 10 بجه میگفتند برو حالا وقت نماز است, و در جای دیگر هم میگفتند کار تو بسیار مشکل است و در جای دیگر هم گوش زد میکردند که معاش مامورین دولت بسیار کم است .

شخص مذکور ادامه داد: من هم با تمام چشم سفیدی کار را که باید در 4 روز می شد در 240 روز انجام داده و یک افغانی رشوت ندادم, اما شش ماه کامل وقتم ضایع شده و هزاران افغانی را مصرف تکسی نموده و ده های بوت و کفش را پاره کردم.

ج. انگیزه سوم برای رشوت گیری مقامات دولتی باز خرید پست کنون خویش توسط پول های پس انداز شده در دوران ماموریت قبلی ایشان میباشد, تصور کنید هر گاه مقام دولتی پست خود را از دست میدهد چه باید بکند تا آن را دوباره به دست آورد؟ آری دوباره همان پول های باد آورده را باید به باد داده و پست مورد نظر خویش را با در نظر داشت فیصدی در آمد اش دوباره خریداری نماید. البته قمت خرید یک پست دولتی نظر به صلاحیت و زمینه سوء استفاده از آن مقام متفاوت میباشد . به عنوان مثال پست که تنها زمینه رشوت گیری را فراهم کرده بتواند ارزش باز خرید آن از یک لک الی پنج ملیون افغانی نظر به رتبه و وسعت صلاحیت اش در بازار و دوکان کار دولتی افغانستان ارزش دارد.

ولی پست های که بر علاوه رشوت زمینه های سوء استفاده های دیگر را چون قاچاق بری و راهزنی فراهم میسازد این ارزش پست را پنج چند میسازد.

د: توسط پول و رشوت انسان ها در افغانستان میتوانند به هر مقام و منصبی بدون د ر نظر داشت سویه تحصیلی , مسلک و یا هم تجربه کاری لازم به اسانی رسیده و خود را شخصیت مطرح در جامعه ساخته و خون مردم را ماهرانه بچوشند.

در دولت کنون افراد زیاد حتی بدون رفتن یک روز به مکتب و مدرسه به آسانی میتوانند مدارک تحصیلی مورد نظر را به دست اورده و به مقام های مختلفی در دولت افغانستان گماشته شوند.

کسی را به یاد دارم که روزی چبراسی مکتب بوده و سال بعدش وقتی که از کار و بارش پرسیدم گفت فضل خدا و به برکت دوستان حالا معلم هستم, اصرار کردم که برادر! تو خو یک روز هم مکتب نخواندی و سواد هم نداری پس چطور میتوانی از عهده این وظیفه پر مسئولیت به در آئی؟ گفت دوست عزیز من معلم همکار هستم و حد اقل میتوانم صنف های اول تا چهارم را گپ داده و در روز های که معلمین غیر حاضر هستند شاگردان را ارام ساخته و برای شان افسانه یگویم.

دوست دیگری که تا اکنون برای گرفتن معاشش شصت دست چپ خویش را میگزارد و یا هم یک عسکرش امضا اش را میکند و از نزدیکان یکی از وکلاء ملت میباشد برایم عشوه گرانه گفت که دولت مرا میخواهد در ولایت فراه رئیس امنیت دولتی مقرر نماید اما از خاطری که بسیار نا امن است من قبول نکردم . گفتم: دوست عزیز تو خو سواد نداری ! ایشان فرمودند اگر سواد ندارم خیر است سند خو دارم , او ادامه داد فعلا سند چهارده پاسی دارم از دولت آیا نا ممکن هست؟ پول و و اسطه مرا خو خودت میفهمی که کماز هم کشیده نمیتواند.
هه: نوع جدید رشوت , رشوت سیاسی است و در افغانستان بیشتر توسط مقامات بلند دولتی صورت میگرد , از نوع این نوع رشوت میتوان از معامله میان مقامات دولتی و شوری ملی نام برد. افراد و اشخاص بی سویه و بیا سویه وابسته به مقامات دولتی توسط وزرا و سائیر مقامات بلند رتبه دولتی استخدام شده و در بدل وکلا ملت و نماینده های قانون گزار کشور برای این مقامات در مواقع لازم رای اعتماد میدهند.

رای اعتماد , رای تائید و رای رد هم از نوع رشوت قرن بست و یک بوده و هر کدام از پنج هزار دالر الی سی هزار دالر ارزش دارند که در مواقع لازم به کار برده میشوند.

خرید خانه اعطاء زمین , موتر های آخرین مودل توسط مقامات دولتی و غیر دولتی برای افراد و اشخاص با صلاحیت در کشور نوع تازه رشوت سیاسی به حساب میآید.
روزی دوستانی در مورد ایجاد پایگاهی دائیمی امریکا در افغانستان صحبت میکردند , یکی میگفت این نا ممکن است و دیگری میگفت کلا ممکن است. دوستان از ین میان استدلال میکردند که این نیاز به تائید پارلمان دارد و نماینده های مردم در شوری مردمان نخبه و با دیانت بوده و نمخواهند کشور شان را به مرکز نظامی امریکا تبدیل نموده و حیثت استقلال خواهی و اسلامی خویش را خدشه دار سازند.

پیر مردی کار کشته که در گوشه که نشسته بود, لب به سخن وا نموده خطاب به حاضرین به صورت غیر مترقبه گفت بچه ها ! شما چرا روز خود را گم کرده و گوش های مرا کر میکنید؟

وی ادامه داده و آواز گرفته خطاب به جوانان گفت : بچه ها شما خبر دارید که امریکا سالانه نزدیک به بیست میلیارد دولار را در بخش های مختلف نظامی ,سیاسی و انکشافی در افغانستان به مصرف میرساند و تنها همان همسایه دو رویه ما با چال و فریب سه ملیارد دولار از امریکا سالانه باج میگیرد , و این وکیل ها و سناتور های که من میشناسم تمام شان جاغور یک ملیارد دولار را ندارند, یا به عبارت ساده تر اگر تنها هر کیل و سناتور ما را یک یک ملیون دالر امریکا بته به خاطر دادن رای موافق به این برنامه , دست های شان را با کارت سبز بالا کردن را چه میکنی که پا های شان را هم بالا کرده و برای ابد کشور بیچاره شان را قباله شرعی و غیر شرعی هر طوریکه امریکا بخواهد با دو دست ادب تسلیم خواهند کرد.

باید گفت که در طرز و شیوه های پرداخت رشوت در افغانستان نیز انکشافات صورت گرفته است, در سابق این رشوت به صورت مخفیانه در زیر عریضه, در ووقت احوال پرسی و دست دادن در کف دست,رساندن در دروازه خانه کارمند در اوقات غیر رسمی, گزاشتن در میان کتابچه و یا پاکت بوده که این میتود ها موثریت بسیار کم داشت.

اما امروز میتود های جدید برای پرداخت رشوت کشف شده و کار برد دارد که حواله در حساب بانکی , دادن چک , حواله توسط مبایل, حواله به شکل کریدیت کارت های و دیبیت کارت ها , پرداخت به شکل کارت ازدیا تیلیفون, حواله از طریق صرافی ها و غیره را میتوان از ان جمله شمرد.