پسر چوپان در دايکندی

درکشور که ارزش های اخلاقی و انسان دوستی فدای منافع عده ای قلیلی می شود، هرنوع ناامنی، سقوط ارزش انسانی، تعرض شخصیت، بینش مخالف منافع جمعی( بینش حاکیمت طلبی بر مبنای پایه ساختن مردم توده و آب خوردن از جویبار تبعیض وکینه های مذهبی و توجه به تقوا، نماز روزه ای ریایی بیشتر وکمتر تدقیق به فقر که می تواند نوع ضایعات انسانی) بطور فرهنگ درآمده هیچگاه منزلت انسانی به نوعیتی که تعریف جهانی و کلی دارد به ثبوت نخواهد بشست. من از دوست که این عکس را به نمایش گذاشته سپاس قلبی نموده و توصیه براین دارم که اگر بجای رکود درمقابل این حالت و تعرضات باید به مقابله برخواست. تا ضایعات آمدنی را به درجه کمتر در گراف فقر جهانی نمایش دهیم. نبود تحلیل گران درست درساختار سیاست گذاران اقتصادی، توجه به منافع شخصی، و تطبیق تیورهای نا تعدیل شده ای اقتصادی و عدم توجه به محیط طبیعی افغانستان سبب می شود که بحران بوجود درجهان برزگترین قربانی را در مرز بوم ما نشانی نماید.
با توجه این معصوم و به حالت های که نظام ناشناخته افغانستان که فقط تعریف شده ای چند شخص بیش نیست، این نظام اگر با راهگار ها مشخص خود همگام حرکت نکند، اگر تغیر وتعدیل درین نظام صورت نگیرد، نواقصی را کشور های دست زده به این نظام دارند توجه دقیق صورت نگرفته باشد.نتیجه از دهگدهای دایگندی، غزنی، بامیان وناهور در شهر های بزرک افغانستان نیز تجربه میشود مانند، حمله ای عده ای از مردم کرسنه بر مارکیت ها در مزارو کابل ... برادر باید به پا خیزی را یاد بگیریم و حمایه ازمردم که فعلا به این حالت دچار اند، یاد بگیریم و گرنه : این شتری است که در خانه هر که خواهد خوابید. با احترام محمدیحی هائد از هرات.
هائد از هرات