زما د اعتصاب لامل | انگیزه اعتصاب من

من بغض ترکیده انسان ستمدیده افغانستان هستم؛ به خصوص انسانی که در وطن ما جنس دوم تلقی می شود. یعنی زن افغان. امیدوارم فریادی که از ترکش این بغض تولید می شود؛ به وسعت جهان طنین انداز شود. شتافتن یک زن به پیشواز مرگ؛ آنهم به منظور مبارزه با ستم و زورگویی قرون وسطایی بر خانه ملت، شاید بلند ترین فریاد ممکن در این کشور باشد. فریادی که اگر نتواند پرده های گوش انسانهای لمیده بر چوکی کشورم را به لرزه در آورد؛ شاید بتواند وجدان های بر خواب نرفته انسان های آزادی دوست جهان را به شدت تکان بدهد. فریادی که از شکستن استخوان نحیف یک زن بر فضا می پیچد؛ شاید جهان را متوجه نماید که در افغانستان چه می گذرد؟
من به جهان اعلام می کنم! مبارزه من برای به دست آوردن چوکی نیست. و الا حکومت ستم پوسیده افغانستان، بهترین چوکی ها را به من پیشکش کرده بود. مبارزه من برای پاسداری از حق، عدالت و آزادی انسان این سرزمین و نسل های بعد از من است. من می خواهم بین زندگی ذلت بار و مرگ افتخار آفرین، مرگ را انتخاب کنم؛ تا حداقل انسانهای همجنس و هم نوع من و اطفال یتیمم، بعد از من، دیگر مثل من زندگی ذلت بار را تجربه نکنند و آزاد زیست نمایند.
من برج و باروی زندگی ام را ویران می کنم تا برج و باروی نظام کشورم آن قدر استحکام پیدا کند که دیگر هیچ حکومتی ،کودتا بر علیه خانه ملت را حتی در تخیل هم نپروراند. من میخواهم؛ چوکی که ملت به نمایندگان خود میدهد؛ دیگر توسط هیچ قدرتی ستاندنی نباشد. من می خواهم بعد از این حکومت، تفاوت عظیم بین نماینده گی مردم و پیاده نظام شدن حکومت را به درستی درک کند. این است منطق من و این است انگیزه اعتصاب من.

زنده باد آزادی، زنده باد افغانستان
سیمین بارکزی، کابل، سرک شورای ملی، خیمه اعتصاب، 10 میزان 1390

زما د اعتصاب لامل

زه د افغانستان هغه کړېدلی او ځورېدلی انسان یم چې په ځانګړې ډول ښځینه طبقه په کې محکومه ده . زه هیله لرم هغه فریادونه چې له دې ځایه حرکت کوي، ټولې نړۍ ته ورسېږي. دا هغه فریادونه دي چې یوه افغانه ښځه مرګ ته وړاندې کېږي هغه هم ددې لپاره چې د ظلم ، استبداد او زوروواکۍ پر وړاندې مبارزه بریالۍ شي. هغه مبارزه چې د ملت په کور کودتا کېږي ښایی چې ددې کودتا پر وړاندې مبارزه تر ټولو لوړ فریاد وي.
هغه فریادونه چې کیدای شي ویده غوږونه بیدار کړي او د ملت فریادونه ددوی بدنونه ولړزوي ، دا هغه فریادونه دي چې خپلواکۍ دوسته انسانان به د ټکان سره مخ کړي، زما مبارزه ددې لپاره ده چې قانون ماتېدنه پای ته ورسېږي او ظلم ، استبداد او دکتاتوري له افغانستانه کډه وکړي او پر ځای پر قانون ولاړ نظام رامنځ ته شي. دا هغه فریادونه دي چې کېدای شي د نړۍ مخه دې ته راوګرځوي چې په افغانستان کې څه تېرېږي.

زه نړۍ ته اعلانوم! چې زما مبارزه د چوکۍ لپاره نه ده، حکومت په وار، وار ماته د چوکۍ وړاندیز کړی ، ولې حکومت له رښتینولۍ سترګې پټې کړي. زما مبارزه ددې لپاره ده چې د حق، عدالت او د انسانی خپلواکۍ شمله هسکه وي. زه په دې اند يم چې د ذلیله ژوند څخه مرګ بهتر دی، او په دغه لاره کې زما څخه وروسته زما یتیم ماشومان د ذلیله ژوند تجربه ترسره نه کړي او خپلواکه ژوند ولري.

زه د خپل ژوند څلی ددې لپاره ورانوم چې د هېواد د نظام څلی پرې پیاوړی او مستحکم شي ، چې په راتلونکې کې هېڅ حکومت د ملت پر کور د کودتا فکر هم ونه کړي. زه غواړم؛هغه چوکۍ چې د خلکو له خوا خپلو استازو ته ورکول کېږي د زورواکانو او حکومت په لاس کې نه وي، زه غواړم چې له دې حکومت څخه وروسته ستر توپیر د ملت د استازو او د پلی شوي نظام ترمنځ شتون ولري. دا زما استدلال دی او دا زما د اعتصاب لامل دی.
ژوندۍ دې وي خپلواکي او ژوندی دې وي افغانستان

سيمین بارکزۍ ، کابل ، د ملی شورا سړک، د اعتصاب خېمه، د تلې ۱۰ – ۱۳۹۰