رونالدوی ما تمام شده بود

بازی آث میلان با لیورنو با نتیجه تساوی که دیگر برای طرفداران روسونری عادی شده است به پایان می رسد ولی نکته مهم این بازی مصدومیت رونالدوی برزیلی است. رونالدو مصدوم می شود و روز بعد خبر می رسد که قرار است به پاریس منتقل شود تا تحت عمل جراحی قرار بگیرد. خبرها همچنین حکایت می کنند که این مصدومیت چنان شدید است که به احتمال زیاد رونالدو را برای همیشه از دنیای فوتبال دور خواهد کرد.

اگرچه روز جمعه اعلان می شود که عمل جراحی موفقیت آمیز است ولی در کنار آن اعلام می شود که رونالدو احتیاج به 9 ماه استراحت دارد تا آمادگی خود را بازیابد و این در حالی است که ماه ژوئن زمان پایان قرارداد رونالدو با آث میلان است. در این میان تمام بزرگان روسونری از برلوسکونی و گالیانی گرفته تا آنچلوتی در مصاحبه هایشان به رونالدو دلگرمی می دهند که می تواند برگردد و این گفته هایشان البته با استناد به سوابق رونالدو است. رونالدو مصدوم شده است و به گفته بسیاری این خبر جدیدی نیست و رونالدو بارها مصدوم شده است و آن هم از انواع جدی اش ولی هر بار توانسته است بازگشتی پرفروغ داشته باشد و نمونه آن قهرمانی با برزیل در جام جهانی سال 2002 است. ولی این بار تفاوتهایی هم دارد، و آن اینکه رونالدوی حال حاضر 31 ساله است و با رونالدویی که در سال 2000 مصدوم شد تفاوتهای بسیاری کرده است. رونالدوی این روزها به مراتب سنگینتر از آن روزهاست و هیچ آمادگی گذشته را ندارد حتی اگر در بازی هایش جذابیتی وجود داشته باشد.

رونالدو در مصدومیتی جدی که در سال 2000 به آن دچار شد و متعاقب آن تا سال 2002 نتوانست به میادین بازگردد در اینتر باشگاه رقیب آث میلان حضور داشت و در آن سالها در اوج خود بسر می برد و اینتر به پای او نشست ولی رونالدو بنوعی با ناجوانمردی پای قرارداد با رئال مادرید را امضا کرد و راهی اسپانیا شد، عملی که نکوهش بسیاری را برای او طلبید. عملی که رونالدو پایه گذار آن نبود ولی از آنجا که جزو یکی از سمبولهای دنیای فوتبال به حساب می آمد نمونه بدی برای انجام این کارها شد و شاید طرفداران اینتر با خبر مصدومیت مجدد رونالدو خوشحالتر از همه حال باشند. باید گفت که رونالدو با رفتاری که در قبال اینتر انجام داد صفحات سیاهی هم در کارنامه فوتبالی خود ایجاد کرد که به هیچ وجه پاک شدنی نیست.

اما سوالی که در ادامه به ذهن می آید این است که آیا پایان کار رونالدو امری ناگوار در فوتبال به شمار می آید؟ و قطعا پاسخ خیر به آن داده خواهد شد. چرا که رونالدوی این روزها کمترین شباهت را با رونالدوی درخشان گذشته دارد. شناختی که ما از رونالدوی نامدار داریم رونالدویی است که در اواسط دهه نود پا به عرصه دنیای حرفه ای ها گذاشت و اوج کارش تا اواسط حضور در رئال مادرید بود. رونالدو بازیکن کوچکی نیست، او سه بار مرد سال فوتبال جهان شده است که کمتر بازیکنی در سالهای آتی می تواند به این افتخارات دست یابد. او در تمام باشگاه هایی که بازی کرده است آمار گلزنی فوق العاده ای داشته است و همین امر سبب راه یافتن او به جمع بزرگان دنیای فوتبال شد. رونالدو رکورددار گلزنی در جام جهانی است و آن هم با 15 گل و ... اما رونالدو اگرچه در بازی مقابل ناپولی در چند هفته گذشته توانست دو بار گلزنی کند و حتی جزو یکی از سه ضلع مثلث کاپارو (کاکا ـ پاتو ـ رونالدو) قرار بگیرد ولی دیدن حرکات کندش که از هیکل سنگینش نشات می گرفت لذت تماشای فوتبال او را از دوستدارانش می گرفت و اگر این مصدومیت ناخواسته برای او پیش نمی آمد چه بهتر بود که خود رونالدو به همین زودی ها تصمیم به خداحافظی می گرفت. این روزها ستارگان بزرگی که هم دوره رونالدو بوده اند نیز روزگار خوشی ندارند و اکثر آنها به مدد اسمشان در زمین چمن برای تیمهایشان می دوند و در اینجاست که به یاد کار بزرگی که زیدان در سال گذشته کرد می افتیم. زیدان در اوج بزرگی و در حالی که می توانست برای چند سال دیگر نیز با همان کیفیت گذشته اش بازی کند با خواست خود خداحافظی کرد.