قوطي ربي كه...

نمی‌دانم چرا این روز‌ها بیماری افشای خودستاییم
اینقدر شدید شده؟ می‌گردم دنبال نامم در نوشته‌ها و شعر‌ها. خلاصه این شعر را عباس
رضایی در روز معلم برایم خواند. وقتی خواند گفت که بگم شاعری خوبی است. اما بدون شوخی
شاعر خوبی می‌شود. کج‌روی روزگار اگر بگذارد. همين

عباس رضایی

قوطی ربی که خالی شده ایی.

باد، باید مثل رضا باشد

آب، مثل محسن

در خانه‌ام حتمن صدایی شبیه ابوطالب داشته باشد

خاطراتم باید اشیایی دیدنی شوند

عین دبهٔ آبنبات پدرم

همیشه آماده گریستن باشم

تنهایی،

جنی رسوا، هرزه و پرحرف باشد

قلبم دارد می‌ترکد

شبیه تو عزیزم

قوطی ربی که خالی شده ایی.