عجل علی ظهورک

دو شبانه روز است پلک بر هم نگذاشته‌ام نه اینکه خوابم نیاید نه، از بیداری دارم می‌میرم از فکر «اریک هرملین» آن دیوانه اسکاندیناوی که سی و پنج سال تمام در تیمارستان سر کرد با شعرهای سعدی، حافظ، مولانا، خیام و عطار و از فکر «طا» که این روزها پاک زده به سیم آخر و خودم که تا کله صبح این بیت ورد زبانم شده :

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی

دل بی تو به جان آمد وقت است که باز آیی