حاشیه ای برحاشیه های رمان گمنامی

سیدمحسن حجت، روحانی شیعه در کابل؛ این کتاب را کفرآمیز دانسته و نویسنده آن مرتد می‌داند. بی‌بی سی: ۱۹ دی ماه ۱۳۹۱

دو موضوع حساس باعث عصیانگری مذهبیون مقیم کابل شده:

۱- تجاوز جنسی یک آیت الله به محصل علوم دینی

۲- نسبت دادن اعمال انسان، برخداوند.

۱- صلاح ومصلحت یکی از ارکان زندگی (عرفی) جامعه‌ای اسلامی می‌باشد. این صلاح دانستن ویا ندانستن ویا به عبارتی بیان کردن ویا نکردن یک موضوع (بااینکه حقیقت دارد) صحیح است ویاخیر، در مراحل زندگی جامعه‌ای اسلامی نقش حیاتی دارد. بار‌ها شاهد بوده‌ایم که یک اتفاقی در خانواده ویا جامعه رخ می‌دهد ولی برای اینکه به مصلحت نیست اجازه بیان آنرا نمی‌دهندو بزرگان تمام سعی وتلاش خود را به کار می‌گیرد تا جلوی نشر وعلنی شدن آن واقعه را بگیرند. در چنین وضعیت اگر بگوئید که این مساله حقیقت دارد، فورا در جواب شما می‌گویند: هر حقیقتی که نباید گفته شود.

به عنوان مثال: در محیط کوچک خانواده یک مسلمان، اگر توسط یکی از اعضای خانواده اشتباهی پیش بیاید، مثلا یک نفر دزدی کند ویا گرفتار فریب شیطان شده دچار اعمال جنسی گردد، بزرگ خانواده در قدم اول سعی می‌کند این مساله را مخفی نگهدارد تا آبروی خانواده در نزد فامیل اقاریب و در و همسایه حفظ بماند، اما اگر این اتفاق در یک خانواده‌ای دیگر بیفتد، در قدم اول همه تلاش می‌کنند تا هرچه بیشتر وبهتر از موضوع پیش آمده اطلاع کسب کنند ودر قدم دوم شروع می‌کنند به تحلیل وتفسیر که چرا این اتفاق افتاده وعوامل آنچه بوده. معمولا تحلیل‌ها هم بستگی به نوع حادثه پیش آمده دارد. مثلا اگر قضیه ناموسی باشد، از هفت پشت به این طرف خانواده بد بخت حادثه دیده را از خاک بیرون می‌کشد وزندگی تک تک آن‌ها مورد تجزیه وتحلیل قرار داده می‌گویند فلان جدش به ناموس مردم بد نگاه می کرد، فلان جدش با زن مردم زنا کرد، فلان خواهرش بی‌حیا بود، فلان جدش نماز نمی‌خواند وروزه نمی‌گرفت واگر قضیه مالی مانند دزدی باشد می‌گویند بابا این خاندان جد اندر جد حرام خور بوده، خوردن لقمه حرام نتیجه ای بهتراز این ندارد... والی آخر.

این مساله در محیط بزرگتر هم همین گونه است.

آنطور که گفته شده است، تجاوز جنسی توسط یک آیت الله به یک دانش آموز علوم دینی در اصفهان یک واقعیت بوده وتجاوز جنسی کشیش‌های مسیحی برکودکان هم حقیقت دارد.

حال در این میان، قضیه تجاوز کشیش‌های مسیحی بر کودکان، می‌شود نقل محافل ومجالس همین روحانیون، که در باره آن ساعت‌ها موعظه می‌کنند، تحلیل وتفسیر ارائه می‌دهند واین عمل چند کشیش را مدرکی می‌دانند برای کفر بودن تمام ممالک غرب ومردمان ساکن آنجا ودر قضیه دوم چون این مربوط به یک عالم دینی مسلمان است، از بیان آن در یک کتاب، بر آشفته شده عصیانگری می‌کنند، وزندگی اشخاص را به بازی مگیرند.

۲- موضوع دیگری که علنا «مورد اعتراض قرار گرفته است، مطلبی است که دربخشی ازاین کتاب وجود دارد (طبیعت و جهان نتیجه خود ارضائی خداوند بود و خدا یک استمناء کرد جهان بوجود آمد) نشر چنین جملاتی آتش برجان مذهبیون انداخته است.

من فکر می‌کنم نشر این رمان با این اشارات فلسفی در جای مانند افغانستان که اکثریت یا بی‌سواد ویا دارای سواد پائینی هستند، یک اشتباه بوده زیرا در کشوری مثل افغانستان وجامعه‌ای به شدت سنتی ومذهبی، از واژه‌ای استمناء معنی ومفهومی خاصی را دریافت می‌کنند.

حال می‌پردازیم به واژه استمناء.!

استمنا یک واژه‌ای عربی است که معادل فارسی‌اش می‌شود، خود ارضایی که در این کتاب، عمل استمناء به خداوند نسبت داده شده است. خود ارضایی یعنی رضایت از انجام کاری که باعث شود انسان بعد از انجامش حسی خوبی داشته باشد وباعث ارامش اعصاب وروانش گردد.

اگر نگاه فلسفی به این واژه داشته باشیم، متوجه خواهیم شد که منظور خداوند از خلقت جهان، با تمام مخلفاتش جز رضایت خویش مقصودی دیگری نداشته است. برای ثابت کردن این گفته می‌توان به اعمال مسلمانان اشاره کرد. یک فرد مسلمان تمام اعمالش برای جلب رضایی خداوند متعال انجام می‌شود.

طبق آموزه‌های دینی ومذهبی ما مسلمانان، خداوند دارایی احساس است. مهربان است، رحمان ورحیم وده‌ها صفات که همش نشان می‌دهد خداوند احساس دارد واز طرفی خداوند ناراحت می‌شود، قهر می‌کند، غضب دارد ودر یک آن چیزی به ما می‌دهد ویا می‌گیرد.

خداوند ناظر بر اعمال بندگانش است. از کارهای خوب بندگانش خوشنود شده وکیف می‌کند واز کارهای بدی آن‌ها ناراحت ودلگیر می‌گردد.

اگر به عقایید وباور‌های دینی ومذهبی مراجعه کنیم درمی یابیم که خداوند دارای احساس است واین احساس به مخلوقات او که ما انسان‌ها باشیم سرایت کرده است.

تمام کارهای که ما در این دنیا انجام می‌دهیم، اول برای رضایت خاطر خودما می‌باشد. زمانیکه یک کودک در رحیم مادر با لگد بر پهلوی مادرش می‌زند واعلام موجودیت می‌کند، در قدم اول احساس رضایت شخصی خودش را نشان می‌دهد ودر تمام طول عمر این عمل تکرار می‌شود. به عنوان مثال: اگر کسی جانش را برای دیگران فدا می‌کند، بازهم رضایت شخصی درمیان است ویا پدر ومادری اگر شبانه روز زحمت می‌کشد وکار می‌کند ولقمه نانی را از دهان خود کنده به اولادش می‌دهد، باز هم رضایت شخصی در میان است. این یعنی استمناء ویا‌‌ همان خود ارضایی.!

نتیجه:

به نظر نگارنده محمد جان تقی بختیاری نویسنده رمان گم نامی، درحال حاضر دوراه بیشتر ندارد. راه اول جمع آوری کتاب ویک توبه ساده در حضور‌‌ همان روحانی معترض و برگشت به زندگی عادی. راه دوم ترک وطن وزندگی در ((گمنامی)) که خود سناریو‌اش نوشته است.

دلیل این پشنهادم این است که؛ متاسفانه محتویات کتاب شما را مردم ومذهبیون افغانستان درک نکرده است. آن‌ها منظور شما از واژه‌ای استمناء را آنطور که مقصود شما از درج آن بوده را نفهمیده‌اند زیرا آن‌ها عمل استمناء را حرام می‌دانند وزمانیکه این واژه تنفر انگیز رامیشنوند سریعا" یاد تف، کف دست وآلت تناسلی وبعد هم عذاب جهنم وروز آخرت می‌افتند.