خودت را فراموش نکن.

امروز بسیار پرکار بودم. تمام کارخانگی هایم را برای فردا تمام کردم. یک مقاله نوشتم که تا حال در مورد نشرش مطمین نیستم. امیدوارم یکی نشرش کند چون کمی آتشی است. رقصیدم. یوگا کردم. پیاده گردی کردم. نان خوردم. بلاخره ظرف هایم را شستم و با پروانه حرف زدم.

.امروز بسیار فکر کردم در مورد کمبودی هایم، سخت گیری هایم، بی تابی هایم، دلتنگی هایم، و در مورد نیاز هایی که خودم برای خودم به وجود می آورم. متوجه شدم که شاید از مشکلی عمیق تر می گریزم و خود را روی مشکلاتی دروغین، مثل اینکه حس می کنم به اندازهء کافی تفریح نکرده ام و یا دیگر خواهش های سطحی، متمرکز می کنم. این خواهشات به نظرم به این دلیل وجود دارند که من از رسیدن به مهمترین تمنای روح و بدن خود سرپیچیده ام. به آرامش روحی خود توجه نکرده ام. خود را با کار های روزمره مصروف نگه داشته ام. از زیر دل موسیقی نشینده ام. از ته دل نخوانده ام. برای خودم ننوشته ام. حرف های دلم را نشنیده ام.

میخواهم تو حرف های دلت را بشنوی. برای خودت وقت بدهی. برای تفکر. برای تفریح. برای موسیقی. برای شعر خواندن. برای باز کردن دلت. امروز کوشش کن برای خودت کاری کنی. مثلا در آرامش اتاقت بنشینی و بدون انترنت، نگاه کردن به کمپیوتر و یا بازی کردن با تلفون یا حرف زدن با کسی، موسیقی بشنوی، به صدای دلت گوش کنی، به یک گل خیره شوی، یا بیدل بخوانی.

دسته‌بندی شده در: یادداشت ها