...... شعر

د ښو شاعرانو مخ ته دي لاس وي!

يوه ورځ د شاعرانو په مشاعره کي په دې
بحث او څېړنه کيده

چي د شعر ويلو لپاره څه وخت او کوم
حالت مناسب دئ؟

چا ويل چي د شپې سکوت!

چا ويل دپسرلي سهار چي بلبلان چغيږي پاڼي
رپيږي او اوبه بهيږي!

چا بيا ويل چي د غرو لمني د چينې غاړه
غرنۍ منظره!

پدې وخت کي يو شاعر را ږغ کړه

زه خو هر وخت شعر وايم

په ولاړه او په ناسته په کار او بې
کاري کي

آن چي د ضرورت په ځاى کي هم وايم

يو بل شاعر پر راږغ کړه ښه اوس پوه
سوم

چي دا ستا شعرونه ولي داسي ..... دي

ځکه چي الهام دي همداسي .... ځاى درته
راځي