نوشتن

من نوشتن را دوست دارم و در این پنج ماه اخیر، بعد از ترک نهاد زنان جوان برای تغییر، خودم را روی نوشتن در مورد مشکلات زنان و جنسیت در افغانستان متمرکز کرده ام. شاید هفته ای سه مقاله می نویسم، اما گاهی به شدت احساس گناه می کنم، خصوصا زمانی که نهادی از کار هایم قدردانی کند. دلیل این احساس گناه این است که می دانم یک تعداد زیاد هموطنانم هنوز توانایی خواندن و نوشتن را ندارند بنابراین نوشتهء من هیچ تاثیری روی افکار و زندگی آنها ندارد. من می دانم که در مقایسه با کار های زنانی مثل لیلا حیدری، بتول مرادی، عذرا جعفری، یا خاتول محمودزی، نوشته های من بسیار کم اهمیت اند، اما امیدوارم بعد از تمام شدن درس هایم بیشتر کار کنم تا واقعا ارزش قدردانی و محبت شما را داشته باشم.

دسته‌بندی شده در: یادداشت ها