مکاتب دخترانه در فاریاب تهدید می شوند.

نورجهان اکبر

يكشنبه 23 جون 2013

زمان خواندن: (تعداد واژه ها: )

همرسانی

مدتی قبل داکتر فاروق وردک، وزیر معارف افغانستان، شاگردان و مسوولین مکاتب را تهدید کرد که دیگر در مورد مسمومیت شاگردان در مکاتب «شایعه پراگنی» نکنند. او گفت که اگر شاگردان در هر مکتبی دیگر ادعا کردند که مسموم گردیده اند، او خودش مسوولین آن مکتب را مورد مجازات قرار خواهد داد، اما وزیر معارف یگانه کسی نیست که شاگردان و معلمین مکاتب را تهدید می کند. در ولسوالی های دوردست ولایت فاریاب، معلمین و شاگردان به صورت مداوم از طالبان شب نامه دریافت می کنند، مسموم می گردند و امنیت شان در معرض خطر قرار می گیرد.

مکتبی* در ولسوالی پشتون کوت دو هفته قبل تعداد زیادی از معلمین شب نامه دریافت نمودند که اگر به تعلیم دادن کودکان «در درس های کفار ادامه بدهند،» جان خود را از دست خواهند داد. یک هفته بعد، بیش از دو صد شاگرد این مکتب مسمومیت را تجربه کردند. مدیره‌ی مکتب، جمیله، که بانویی حدود سی ساله می باشد گفت که شاگردان مسموم نشده اند و به سبب گرمی بیهوش گردیدند و به شفاخانه ها انتقال داده شدند، اما سرمعلم این مکتب که مردی مسن و ملای منطقه هم می باشد گفت که شاگردان بدون شک مسموم گردیدند چون او خودش در دیوار های بیرونی مکتب بوی گاز را حس کرده، اما بینی اش را با گوشه‌ی عمامه اش محکم گرفته. او گفت که درست است که شاگردان به خاطر گرمی هوا بی هوش می گردند، اما تعداد شان هیچ گاهی بیشتر از سه یا چهار نفر در روز نبوده است و اکثر شان شاگردانی بوده اند که در خیمه ها درس می خواندند. علاوه بر صد ها شاگرد مسموم شده، در این اتفاق معلمی نیز بیهوش شده و به خانه اش رفته است، اما رسانه های ملی و محلی به این خبر بسیار سرسری پرداختند و از گفتن این جزییات سرباز زدند.

مکتب دیگری در ولسوالی بلچراغ کودکان طالبان را که برای جاسوسی برای پدران خود به مکتب آمده اند درس می دهد. نجیبه، یکی از استادان این مکتب گفت: «بیش از شش یا هفت شاگرد در این صنف اطفال طالبان هستند و آنها وظیفه دارند در صورت آمدن خارجی ها و یا کارمندان موسسات به پدران خود خبر بدهند.» این استفاده‌ی ابزاری از کودکان پسر برای جنگ و برنامه ریزی کردن حملات نه تنها غیر قانونی است بلکه جان صد ها شاگرد مکاتب را نیز در خطر می اندازد و محل آموزشی کودکان را به جایی برای جنگ و سیاست می سازد.

در ولسوالی گرزیبان تعدادی از مولوی های مساجد هر جمعه خطبه می دهند که دخترانی که به مکاتب می روند کافر شده اند چون درس کافری می خوانند و باید از رفتن آنها به مکاتب جلوگیری شود تا مانند دیگر دختران مسلمان نسبت به شوهران و پدران شان احترام داشته باشند. یکی از این مولوی ها که در این اواخر از پاکستان برگشته است و در یک قریه‌ی ازبک نشین تبلیغ می کند از اینکه ملا های میانه رو که طرفدار تعلیم و تربیه هستند در مسجد خطبه بدهند جلوگیری می کند و بار ها با عبیدالله، یکی از ملا های دیگر قریه، مجادله نموده است که دیگر در مورد اهمیت تحصیل دختران حرف نزند. ملا عبیدالله گفت که با وجود این تهدید ها به خطبه هایش ادامه می دهد و هر زمانی که مولوی خبر نبود به مسجد می رود و در مورد اهمیت مکتب رفتن سخن می گوید. علاوه بر آن، او گفت که خوشبختانه اکثریت مردم منطقه تا حال به حرف های مولوی اهمیت چندانی نداده اند و فقط تعداد کمی از مردم با شنیدن حرف های او دختران شان را از مکتب رفتن باز داشته اند.

علاوه بر ولایت فاریاب، در چندین ولسوالی سرپل، طالبان از معلمین خواسته اند که مقداری از معاش ناچیزِ ماهانه‌ی خود را به طالبان درخواست کنند وگرنه آنها، طالبان، به مکاتب حمله خواهند کرد و در غزنی و سایر ولایات هم معلمین تحت تهدید قرار دارند و همین تهدید ها باعث شده است اکثر معلمین زن در ولسوالی های ولایات فاریاب، سرپل و غزنی چادری بپوشند تا مورد شناسایی قرار نگیرند. این در حالیست که در جنوری سال 2011، فاروق وردک اعلام کرده بود که طالبان دیگر با آموزش دختران در مکاتب مشکل ندارند. تعداد زیادی از رسانه های داخلی و خارجی، از بی بی سی، صدای امریکا و الجزایر تا رادیو تلویزیون افغانستان، این خبر را با شادمانی پخش کردند تا به پروسه‌ی صلح با جنایتکاران مشروعیت بخشند، اما حقیقت وضعیت مکاتب دخترانه و حتی پسرانه در ولایت فاریاب و دیگر ولایات ثابت می کند که طالبان به هیچ وجه موضع خود را نسبت به تعلیم و تربیه تغییر نداده اند.