«دوزخ» یا «بهشت»؛ مسئله این است!

با من از دوزخ مگو، من، خود، ميان دوزخم 
بگذر از من، زاهدا، آخِر، تو، ما را نقطه‌چين!
ـــــــــــــــــــــــOــــــــــــــــــــــــــ
کارل پوپر گفته است: «شاید خطرناک‌ترین اندیشه سیاسی، آرزوی کامل کردن و خوش‌بخت ساختن انسان است. کوشش برای پدید آوردن بهشت در زمین، همواره دوزخ ساخته است». (انقلاب یا اصلاح، گفت‌وگو با هربرت مارکوزه و کارل پوپر، ترجمه: هوشنگ وزیری، تهران، خوارزمی، 1380)
ـــــــــــــــــــــــOــــــــــــــــــــــــــ
* ناامیدم، غمگین و هراسناک وقتی:
وحشیان طالبان، ۳۵ تن از استادان و دانشجویان دانشگاه قندهار را در شاهراه قندهار- کابل از اتوبوس پیاده می‌کنند و سرگم با خود می‌برند.
این همه آدم بی‌گناه که می‌خواستند از تعطیلات این هفته به مناسبت برگزاری انتخابات استفاده کنند و به کابل بروند، حالا طعمه اوباش طالبان شده‌اند. معلوم نیست چه قدر شکنجه شوند و چند نفرشان زنده بمانند یا نمانند. 
ـــــــــــــــــــــــOــــــــــــــــــــــــــ
** ناامیدم، غمگین و هراسناک وقتی:
می‌شنوم همتایان طالبان در عراق موسوم به داعش (گروهک تروریستی و سلفی دولت اسلامی عراق و شام) شهر موصل را تصرف کرده‌اند و حالا به سوی شهرهای دیگری از جمله قلمرو کرکوک پیش می روند. وضعیت داخل موصل هم بر کسی معلوم نیست و چه بسا فاجعه‌هایی بر سر مردم این شهر آمده باشد که بعدها منتشر شود. در این میان، آنان که توان داشته‌اند، جان خود برداشته و گریخته‌‌اند. حمام خونی که در عراق و سوریه جاری است، تا کی دامن‌گیر مردم این منطقه خواهد بود؟
ـــــــــــــــــــــــOــــــــــــــــــــــــــ
*** ناامیدم، غمگین و هراسناک وقتی:
می‌بینم «سیاست»، آن روی سگی خودش را در انتخابات افغانستان نشان می‌دهد و آدم‌هایی که دست کم، ادعاهایشان آن جای فلک را پاره می‌کند، مثل سگ و گربه به جان هم افتاده‌اند و حتا رعایت نمی‌کنند که «این‌جا خانواده نشسته است»! این‌ها هم فرقی با طالبان و داعش ندارند، وقتی مطلق‌نگرانه، همه خوبی‌ها را در جبهه خود می‌بینند و هر چه لجن است، در دسته مقابل. اینان هم می‌خواهند با حقنه کردن قلم، ما را به روش خود به «بهشت» ببرند.
جالب‌تر وقتی است که می‌بینم «اهل قلم و خرد» برای عقب نماندن از سفره‌ای که پهن شده است، از همدیگر سبقت می‌گیرند. باز شگفت‌انگیزتر آن است که می‌بینم افرادی، زمانی نه چندان دورتر، در تکیه‌‌خانه سیاسی فلان آدمک سینه می‌زدند و حالا زیر منبر فلان مترسک دیگر اشک می‌ریزند. وقتی حال اینان چنین باشد، آن آدمک‌ها باید هم به دوام‌دار بودن تخت و جبروت خود امیدوار باشند.