شيخ ملا دي زما غم په بهار نه خوري

غزل

څو په باغ کي لا يو ګل د نوبهار شته
د بلبلو، د توتيانو پرې چغار شته

نن دي غم له مانه ځان ساتي که ښه کا
چي په سيل د بهار راسره يار شته

چي له ياره سره مست، د ګلو ګښت کړم
محتسب که رانژدې شي پيزار شته

شيخ ملا دي زما غم په بهار نه خوري
چي رباب او سريندې غوندي غمخوار شته

نه به زه د ميو جام کښېږدم
له لاسه
نه زما له پارسايې سره څه کار شته

ما و خپلي پارسايې ته رخصت ورکړ
په دا نورو پارسايانو مي اوس ډار شته

ساقي! بيا زما د ښهر خبر واخله!
لا يو څو په کوڅو پاتي پرهېز ګار شته

ګل و مل، ساز و سرود، ساقي سرې سترګي
لا به ډېر عالم رسوا کا چي دا چار شته

چي په هره پياله عقل له ما زدويي
د ساقي منت راباندي په بار بار شته

د ګلونو په موسم کي خوار هغه دی
چي يې نه پياله په لاس نه يې نګار شته

نن هغه شاه جهان د زمانې دی
چي دسته يې د ګلونو په دستار شته

چي نا اهل په غفلت ورباندي نه ځي
ځکه وصل د هر ګل په څنګ کي خار شته

د بهار زېبا ګلونه سوداګر دي
لخلخه به ځنې پيري خريدار شته

نن خوشاله! د زړه داد د عشرت ورکړه
دا څو ورځي غنيمت دی څو ګلزار شته

 خوشال بابا