وزیر پوهوهو!

هادی دریابی

آن‌چه را در زیر می‌خوانید، یک تحقیق علمی است، با منابع معتبر و دست اول!

من یک روز چای نوش جان کردم، دو ساعت بعدش مجبور شدم دست‌شویی بروم. در دست‌شویی خودم را راحت کردم و دریافتم که دست‌شویی را باید استراحت‌گاه اجباری نامید! (منبع: گوگل.کام، سال سیزده هشتاد و پنج).

یک‌بار یک نمره زمین در شهرک نجات از سوی یک حاجی دریافت نمودم، خواهش می‌کنم نپرسید که چطور شد من صاحب یک نمره زمین خیراتی شدم. از همان روز فهمیدم که یک خیرات‌خور فعال هستم. فعالیت در این عرصه زمانی جلوه‌ی زیبایش را به رخ مردم می‌کشد که لقمه‌ی اعطایی کلان باشد و آدم را مجبور کند مدتی چشمان خویش را در حالت پلوق پلوق قرار بدهد. (منبع: گوگل.کام.ای‌اف، سال 1389).

با یک لک دالر می‌توان یک خانه‌ی خوشحال در مکروریان سوم خرید. مهم نیست یک لک دالر را از کجا می‌کنید. زحمت بکشید و پیدا بکنید. (منبع: گوگل.کام، ببخشید هفت سال قبل خریداری شده).

شما اگر یک مقاله‌ی تحقیقی مشابه این تحقیق علمی بنده را از آقای سید مخدوم رهین، وزیر اطلاعات و فرهنگ بخوانید، خیلی سریع به امام ابوحنیفه دل‌بسته شده و اگر از نود پشت هم کفار بوده باشید، به اسلام عزیز رو می‌آورید. مخصوصاً که در آن مقاله، نام محقق را چنان وزمین و گرنگ زده‌اند که سه خر به زحمت می‌بردش! گفته می‌شود، تحقیق علمی آقای وزیر، حاوی اشارات چاپلوسی‌باری است که ارزش علمی و تحقیقی آن نوشته را دیگر هم زیاد کرده به همین خاطر، باری کسی آن مقاله را نقد کرده بود و در انترنت داده بود، بعد از مدتی متوجه موضوع شد و در کمال خجالت، آن را از انترنت برداشت تا جمله‌ی خلایق از اشارات نیک و مفید آن اثر علمی و تحقیقی بی‌بهره نمانند. یکی از منابع آن رساله‌ی «دوئل امام ابوحنیفه و یوزارسیف در تاجیکستان» می‌باشد. (منبع: شما را به امام اعظم این‌قدر الاف منبع نباشید! بیخی آبرویم در سطح بین‌الملل رفت. فردا روز رقبا به رخ ما خواهند کشید که زحمت چندین ساله‌ی یک پروفیسور شما، تحقیق علمی‌ای است که منبعش «گوگل.کام» می‌باشد. بگذارید من به خودم اجازه ندهم آبروی شما را ببرم)

فعلاً در تمام دنیا رسم بر این است که هرکسی که تابعیت یک کشور را به‌دست آورد و به اصطلاح ما در آن کشور صاحب تذکره شد، شهروند اصلی همان کشور محسوب می‌شود. کور که نیستیم، این مسئله را عملاً می‌بینیم. خر هم نیستیم که این مسئله را نفهمیم. اما بعضی‌ها فقط کمی گاو اند و خود را به ندید‌گی و نفهمی می‌زنند. (منبع: گوگل، دیروز، ساعت 4 بعد‌از‌ظهر در رستورانت تاج بیگم، پل سرخ، کابل، افغانستان).

مسئله‌ی کاتب یک مسئله‌ی ماوراالطبیعی بوده، ما از خداوند متعال می‌خواهیم که طی یک معجزه به ما ثابت کند که کاتب، به عنوان یک مورخ، ارزش گرامی‌داشت دارد، نه بازی‌های لوچک‌مآبانه‌ی کوچه بازاری! تا وقتی که خداوند عزیز این مسئله را ثابت نکند، لوحه را بان که یک پلاستیک را هم تحت نام کاتب در آن جاده‌ نمی‌گذاریم. (منبع؟ کاش کمی وجدان‌های بیدار ما، بیدارتر هم می‌شدند).

آب پیاز بهترین استخراج کننده‌ی آب چشم است. مگر اگر آدم کدام دختر داشته باشد و این دختر یک خانه در ویرجینیای امریکا داشته باشد؛ هرقدر مرد هم باشی، از بودجه‌ی وزارت می‌‎زنی که یک خانه برای وی در کابل نیز آباد کنی. البته شما در حد توان کوشش کنید که ‌آبادکردن خانه‌ی دختر را به مفهوم پس‌بخت کردن یا به شوهر دادن دختر، خلط نکنید؛ چون ما افغان‌ها بر این عقیده هستیم که هر دختر یک شوهر! نه تنها ما افغان‌ها، که تمام مسلمان‌ها چنین عقیده دارند. (منبع: مگر دروغ گفته‌ام؟ یا این مطلب خلاف عقل را ثابت می‌کند؟)

به وحدانیت خداوند قسم اگر آدم قحطی نباشد، وزیر اطلاعات و فرهنگ بعد از این همه سال یک کتاب آدم‌خوان به نشر می‌رساند، نه این‌که مقدمه‌ی چتلی بر یک اثر قدیمی بنویسد و نام آن را بگذارد اثر جدید! اما جانا که گرفتاریم و امان‌التواریخ را به رخ دیگران می‌کشیم. (منبع: حالا نروید به جان وزیر مبارزه علیه معارف، نه ببخشید وزیر معارف کشور که اثر تو کجاست؟ مگر قرار است این‌ها از خود اثری هم برجا بگذارند؟ اگر گذاشته بودند که تا حالا پرونده‌ا‌ی در دادگاه‌های کشور می‌داشتند. همه‌چیز به این وزیران می‌مانند، الا اثر یا نشانی از چیزشان).

و عنقریب که صبر هذا فروریزد از ستون‌های سنگی دندان‌ها. تو را ای خردمند، به جدت قسم که یک‌تنه در مقابل فرهنگ‌سازی ایستاده‌ای و اگر زحمتی نیست، برو گمشو تا کمر قضات برای کالبدشکافی‌ات بسته نشده! مگر آن‌جا که نشسته‌ای، از طرف جدت برای تو رسیده که هیچ رفتنی نیستی؟ باور کن از تو خردمندتر، ندیده‌ام! حاضرم در این زمینه به امام ابوحنیفه قسم بخورم و نیز حاضرم قسم بخورم که تو اهل کار نیستی و زدوبندها، دردی از بی‌فرهنگی یا بد‌فرهنگی‌هایی که در جامعه وجود دارند را دوا نمی‌کنند. (منبع: هزار سال سمینار میان‌تهی که در آن متن محتوای سمینار در مورد سعدی و سنایی یکی بوده است، البته از شدت خردورزی و دانش، نه از روی خریت و کاهلی).

سلام وزیر پوهوهو! خوبی؟ جمله‌ی کارمندانت خوبند؟ 

منبع: اطلاعات روز.