آتش بگیر تا که بدانی چه می‌کشم

ـــــــــــــــــــــــــــــــ [1]ــــــــــــــــــــــــــــــ

«فیروز کابلی»، هیزم آتش بی‌ قانونی و بی‌ اخلاقی دولت و ملتی می‌شود که هر روز و شب، در خانه و کوچه و در سمینارهای پر زرق و برق ستایش از «جهاد» یا «صلح»، با افتخاری بلاهت‌آمیز، «غیرت افغانیِ» بی‌ریشه‌ی خود را به رخ ابرقدرت شرق و غرب می‌کشند، ولی سراسر زندگی‌شان با «تجاوز» معنا می‌شود. تجاوز به هر حقی که یک شهروند، ـ نه، بگو، یک انسان به خودی خود ـ می‌تواند و باید، داشته باشد.

شکل‌گیری حکومتمان با تقلب است و تجاوز به شعور تک تک رأی‌دهندگان و لاپوشانی آن با نام «وحدت ملی». رانندگی‌مان با زورگویی است و تجاوز به حق ره‌گذر و دیگر رانندگان و پلیس ترافیکمان که حافظ قانون است، به راننده ظالم و مظلوم، هر دو، ستم می‌کند و به راننده مظلوم، بیش‌تر.

ما فقط بلدیم به زن‌های بی‌پناهمان تجاوز کنیم، جوانانمان را سنگ‌سار کنیم، گوش و بینی دخترانمان را به آسانی ببریم و مجبورشان کنیم خود را آتش بزنند و اگر کسی هم به دخترمان تجاوز کرد، به استناد قانون و عرف و شریعت به او شیرفهم کنیم که خودش را محترمانه بکشد وگرنه کشته شود، بهتر است.

از بانک‌داری و دیوان‌سالاری و دادستانی‌مان به ترتیب بشمار و بیا تا مدرسه و دانش‌گاه و مکتب و منبرمان. در زرورقی از «ریا»، «تظاهر» و «زد و بند» غرقیم و دل‌خوشیم که آدمیم.

ـــــــــــــــــــــــــــــــ [2]ــــــــــــــــــــــــــــــ

«فیروزِ افغانستانی»،

چه قدر ساده‌دل بودی که فکر کردی با سوزاندن خود می‌توانی دل‌خوشی‌های مستدام ما مردم غیرت‌مند و سیاست‌مداران قدرتمند افغانستان را بر هم بزنی؟

ما حتا اندازه مردم ترکیه هم وقت نداریم تظاهرات شیک برگزار کنیم که دیگر به ما تجاوز نشود. آن وقت، تو خودت را آتش می‌زنی؟

ما برای هر اتفاقی در آن سر دنیا هم که باشد ـ به حق یا ناحق ـ تظاهرات می‌کنیم، ولی آتش گرفتن تو که ارزش این کارها را ندارد فیروز جان! نه غیرت دینی‌مان را به شور آوردی و نه احساس حقوق بشری‌ ما را قتقتک دادی با این کارت. اصولا ما برای این کارها برنامه‌ریزی ـ آگاهانه یا خودجوش ـ نمی‌کنیم.

ـــــــــــــــــــــــــــــــ [3]ــــــــــــــــــــــــــــــ

فیروز جان،

در آتش جهالت و بی قانونی این سرزمین سوختی، ولی پیکر سوخته تو، زمستان ما افغانستانی‌های انسان‌نما را به «بهار»ی از نوع «عربی» و «غربی»اش نمی‌رساند. مگر نمی‌دانی که این‌جا «افغان‌ستان» است.ما افغانستانی‌ها حتا اگر خود را هم بسوزانیم، هیچ اتفاقی نمی‌افتد؛ چون نه جهانیان، ما را قبول دارند و نه خودمان، خود را.

ـــــــــــــــــــــــــــــــ [4]ــــــــــــــــــــــــــــــ

فیروز عزیز،

اصولا باید می‌دانستی آتش گرفتن تو با آتش گرفتن «محمد بوعزیزی ِ تونسی» و «معاذ الکساسبه‌ی اردنی» هرگز قابل مقایسه نیست.

یادآوری: درباره سرنوشت معشوقه فیروز سخنان متضادی مطرح شده است، ولی این سخنان، اصل سرنوشت دلخراش فیروز یا وضعیت ناگوار زن، کودک و جوان افغانستانی را تغییر نمی دهد.