اعتماد سازمان های استخباراتی آمریکا بالای افغان تبار های آمریکایی عامل اصلی شکست آمریکایی ها و ناتو در جنگ افغانستان است!

طالبان از یک جانب مذاکره می کنند و از جانب دگر، به شدت جنگ بهاری را با رمز ( فتح ) آغاز کرده اند. این نام گذاری برای جنگ درست در روزی صورت گرفت که آمریکایی ها هیأت مذاکره کننده طالبان را از لیست سیاه تروریست سازمان ملل متحد خارج کردند. نام گذاری آغاز جنگ به نام ( فتح ) اسمی با مسمی است که طالبان بدون رسیدن به نتیجه مذاکره احساس می کنند که در جنگ افغانستان برنده جنگ هستند.

آمریکایی ها با اعتماد بالای لابی های افغان تبار آمریکایی به متحدان ضد طالب خود که با آن ها مشترکا طالبان را سرنگون و از خاک کشور به مدت کوتاه بیرون رانده بودند و در زیر خانه های پیشاور، کویته و دیگر شهرهای پاکستان پنهان شده بودند و حتی از ترس در پاکستان ریش های خود را تراشیده بودند بی اعتماد و بدگمان شدند.

در واقعیت آمریکایی ها با کمک تاجیک ها، هزاره ها و اوزبیک ها طالبان را سرنگون و از خاک کشور بیرون کردند. اما لابی های افغان تبار آمریکایی به آمریکای ها چنین وانمود کردند که تاجیک ها ، هزاره ها و اوزبیک ها به کشورهای روسیه، ایران و آسیای میانه در پیوند هستند و در دراز مدت خطر برای منافع آمریکایی ها می باشند. آنان وانمود کردند که اگر تاجیک ها ، هزاره ها و اوزبیک ها از بدنه قدرت در افغانستان حذف شوند دیگر خود به خود مشکل افغانستان حل می شود و طالبان در یک حکومت تک قومی مدغم شده و هیچ مشکل را برای آمریکایی ها خلق نمی کنند. روی همین نظریه بود که در جلسه بن با وجود اینکه ستار سیرت با یازده رای در مقابل یک رای کرزی برنده مقام رهبری کشور بود، لابی های افغان تبار آمریکایی صرف به خاطر اینکه ستار سیرت اوزبیک تبار است نگذاشتند که در مقام رهبری قرار گیرد و به جای آن کرزی را با داشتن یک رای مقرر کردند. آمریکایی‌ها آن قدر بالای لابی های افغان تبار خود اعتماد داشتند که درک نکردند رهبران اخوانی تاجیک ها و اوزبیک ها افغانی ( ملی ) می اندیشند و بهترین خدمت گزاران آمریکا هستند و نه روسیه، ایران و آسیای میانه. این در حالی است که رهبران اخوانی و غیر اخوانی پشتون ها، با وجود داشتن تابعیت آمریکایی بسیاری از آن ها، اکثرا قومی می اندیشند و از هرگونه امکانات آمریکایی ها برای منافع قومی و حذف قومی استفاده می کنند.

با روی کار آمدن کرزی وضعیت جبهه های جنگ تغییر کرد. دیگر طالبان دشمن نه، بلکه برادران ناراضی بودند. در این حالت چگونه قوای امنیتی افغانستان می تواند با برادران ناراضی بجنگند؟ همین بود که رخنه طالبان و هواخواهان طالبان در صفوف قوای مسلح و ادارات دولتی آغاز گردید و تقریبا طالبان با نفوذ خود در همه ارگانهای نظامی و دولتی، خود را اکمال کردند و تمام سلاح های خفیفه و ثقیله طالبان به شکلی از اشکال از جانب دولت افغانستان اکمال شد. همان اسلحه خفیفه و ثقیله را که قوای مسلح افغانستان داشتند، طالبان نیز بدست آوردند.
با گماشته شدن اشرف غنی احمدزی وضعیت بکلی تغییر کرد و حتی طالبان قرار گفته های نظر محمد مطمئن عضو پشین طالبان در رسانیدن اشرف غنی احمدزی به ارگ نقش داشته اند و بین آنها تفاهم نامه سه ماده ای امضا شده است. در زمان اشرف غنی احمدزی مخالفان طالبان به نام های مختلف از صحنه حذف گردیدند؛ به بهانه‌های مختلف آدم کشان طالبان از زندان ها رها شدند و قوای مسلح افغانستان در موقعیت پسیف قرار گرفتند. اشرف غنی احمدزی فکر می کرد که با قومی سازی قدرت، طالبان مانند حکمتیار رهبری ایشان را قبول می کند و اشرف غنی ریس جمهور مادام‌العمر طالب ها و غیر طالب ها می شود. اما بی خبر از این که طالبان هوشیارانه تر از اشرف غنی احمدزی بازی می کنند و فقط در تمام دوران اشرف غنی احمدزی از ایشان زیر نام قوم استفاده ابزاری نمودند و خود را تقویت کردند و اکنون حاضر نیستند حتی با اشرف غنی احمدزی صحبت کنند.

آمریکایی ها که سالانه در حدود پنجاه میلیارد دالر در جنگ افغانستان مصرف دارند بالاخره متوجه شده اند که در چه بلایی گرفتار شده اند و همان طالبان امروز در خدمت روسیه ، ایران و کشورهای آسیایی میانه قرار گرفته اند ، بی جهت نیست که دونالد ترامپ جنگ افغانستان را مسخره می خواند و وزیر خارجه آمریکا می گوید که : ملت افغانستان یک گذشته تلخ در راستگویی و فساد دارند . متاسفانه آمریکایی ها تا هنوز هم متوجه نشده اند که از چه ناحیه شکست متوجه آن ها شده و چگونه و کی ها میلیارد ها دالر پول مالیات دهندگان آمریکایی ها را دزدیده و به هدر داده اند و هنوز هم نمی دانند که گروه طالبان یک گروه تروریستی است و چگونه می توان بالای یک گروه تروریستی اعتماد کرد و به قول و قرار آن ها باور نمود و ضمانت آن ها را جدی گرفت. اکنون که آن ها نه آمده، در افغانستان دم از ( فتح ) می زنند تصور کنید که آنها اگر به نام فاتح وارد شوند چه بلایی را بالای مردم افغانستان ، منطقه و جهان خواهد آوردند. لذا هنوز هم آمریکایی ها وقت دارند که طالبان را با نیروهای ضد طالبان و همان های که با کمک آمریکایی ها طالبان را سرنگون کرده بودند مهار نمایند و به دروغ های لابی های افغان تبار آمریکایی باور نکنند. در غیر آن، راه مهار طالبان وجود ندارد و یگانه راه که از خطر سقوط افغانستان به دامن تروریسم جلوگیری می کند نوع ایجاد حکومت های محلی و یا فدرالی است که هر قوم افغانستان اجازه داشته باشند آنگونه که اکثریت مطلق مردم می خواهند زندگی نمایند نه اینکه زندگی به اساس نسخه طالبان صورت گیرد.