حکومت کابل تظاهرات مسالمت آمیز مردم بهسود را به خاک و خون کشید

به ادامه پاکسازی قومی، حکومت فاسد، تقلبی و خون آشام کابل بر تظاهرات صلح آمیز مردم در بهسود ولایت وردک تهاجم آورند که قرار گزارش های ابتدایی پانزده نفر، کشته ، دها نفر زخمی و صدها نفر دستگیر شده اند.
این تهاجم خونین چطور رخ داد و هدف آن چیست؟
جنون تمرکز قدرت بدست حلقه محدود استخباراتی درکابل تا آن جا رسیده است که می خواهند در همه جا جاسوسان آنها باید مسلط باشند تا بتوانند برنامه های تدریجی شان مبنی بر تغییر جغرافیا در افغانستان عملی کنند.
ماهیت کار استخبارات خارجی در عراق، لبنان و سوریه ثابت ساخته است که مخالفین داعش، القاعده و گروه های تروریستی را سرکوب می کنند، تا زمینه های رشد تروریزم را مساعد ساخته و انگیزه های جنگ را در کشور های نامبرده حفظ نمایند. در افغانستان هم کسانی که در مقابل طالب و داعش گروه های مقاومت ایجاد کرده اند تا از نفوذ گروه های تروریستی جلو گیری کنند، دولت افغانستان به دستور استخبارات خارجی منجمله آی اس آی پاکستان، ساکنان اصلی افغانستان را مجبور به فرار و کوچ اجباری می سازند، تا به تدریج جغرافیای افغانستان را تغییر داده و پاکستانی ها را بجای آنها متوطن سازند.
با تاسف مردم ما مسؤلیت جنایات نسل کشی را تنها مربوط به حلقات کوچک و بی بنیاد حکومت کابل دانسته، ریشه ها و عمق فاجعه را دیده نمی توانند. حکومتی که هیچ اساس حقوقی، اجتماعی، و اقتصادی در داخل افغانستان ندارد و توسط استخبارات ده ها کشور خارجی تمویل و تغذیه می شود، همه کار را با اشاره تمویل کننده های حکومت شان انجام میدهند. هرگاه قتل عام قومی منافع تمویل کننده را به خطر اندازد، حکومت هیچگاه این جنایات را انجام نمی دهد.
مشکل قربانیان جنایات اینست که حکومت (خلیلزاد-غنی- عبدالله-کرزی-سیاف) که متشکل از جاسوسان استخبارات خارجی است، با ایجاد تکفیر های دروغ و استفاده از وضعیت ناهنجار جهانی و خصومت امریکا با کشور های دیگر قربانیان را به لیست سیاه باداران جهانی شان قرار داده و منظوری پاکسازی افغانستان را از آنها گرفته اند. ورنه در حالتی که فاریاب، تخار و کندز در خطر جدی قرار دارد، چرا حکومت در این ولایت ها قوا نمی فرستد که در بهسود لشکر کشی می کند و تظاهر کننده های بدون سلاح را به خون می کشاند.
مردم باید بدانند که عربستان سعودی چرا بر کشور عربی یمن تجاوز کرد و ملیون ها انسان را به خاک و خون کشید و این جنایات از حمایت بی دریغ امریکا برخوردارد است.
ویکتومالوژی جنایات در بهسود نشان میدهد که رهبری قربانیان هم خردمندی حفظ مردم را نداشته است. آنها نتوانسته اند که از تصادم این فاجعه جلوگیری کنند. زیرا آمادگی حکومت برای اجرای این جنایات تقریبا دو ماه مشهود بود و حکومت به بهانه معرفی فرمانده امنیتی بهسود مصروف آمادگی حمله تهاجمی بود.
کسانی که به مثابه تکه داران قومی در پوستین چرکین حکومت "شبش" شده اند، هم از این مسؤلیت مبرا نیستند.
حالا که سیاست امریکا "تسلیمی بدون چون و چرای افغانستان" به طالبان زیر بررسی و و شاید هم تجدید نظر است، همه گروه های قومی با احتیاط، انعطاف و تقییه عمل می کنند، اما در فاجعه بهسود، مردم را جمع کرده اند، تا طعمه آتش قوای حکومتی شوند که با این منظور در آنجا جابجا شده بود.