اگر شهروندان افغانستانی مقیم خارج، حق شرکت در انتخابات را نداشته باشند،دولت آینده مشروعیت دارد؟

سخن گوی کمیسیون مستقیل انتخابات اعلام نموده است که مهاجران خارج از کشور نمی توانند در انتخابات پیش رو شرکت کنند چون دایرکردن انتخابات در این کشور ها نیاز مند هزینه ی 50 میلیون دلاری می باشد.
حال سؤال این است که در این صورت وقتی بیش از دو ونیم میلیون شهروند افغانستان حق رأی دادن ندارند ،مشروعیت دولت آینده چه حکمی دارد؟

اصلا چرا دولت افغانستان نمی خواهد که در خارج از کشور انتخابات برگزار شود؟

پاسخ سؤال اول

اگر مهاجرین حق رأی نداشته باشند دولت آینده مشروعیت قانونی وحقوقی ندارد.

طبق مواد قانون اساسی کشور وبراساس آموزه های حقوق اساسی ،مشروعیت دولت ها تابع رأی تمام شهروندان کشور است وهیچ دولتی حق ندارد که شهروندی از شهروندانش را از حق انتخاب شدن وانتخاب کردند محروم کند مگر در صورتی که آن شهروند برای انتخاب شدن وانتخاب کردند منع قانونی داشته باشد.

انتخابات مجلسین تابع قوانین مخصوصی است که ممکن است شهروندی ویاشهروندانی به خاطر حضورنداشتن در محل انتخابات از حق انتخاب شدن وانتخاب کردن محروم شوند.

اما انتخابات ریاست جمهوری تابع این قانون نیست بلکه سیره عملی کشور ها ی که مشروعیت خود را از رأی مردم می گیرند،این بوده وهستند که برای ریاست جمهوری انتخابات فراکشوری برگزار می کنند ودر جا های که نمایندگی سیاسی داشته باشند در آن جاها نیز صندوق رأی گیری می فرستند ونمایندگی سیاسی کشور مسئول برگزاری انتخابات وحافظ صندوق های رأی گیری هستند.

بنابر این، دولت افغانستان موظف هست ، در کشور های که نمایندگی سیاسی دارد ،انتخابات برگزار نماید تا کارمندان سیاسی دولت نیز در انتخابات شرکت نموده به کار خود ودولت منتخب مشروعیت ببخشند وچنانچه انتخابات در آن نمایندگی ها برگزار نشود اصل نمایندگی سیاسی کشور وادامه کار دیپلمات ها مورد سؤال واقع می شود.

حال باتوجه به حضور بیش از دو ونیم میلیون مهاجر افغانستانی در کشور های جهان ومخصوصا کشور های که دولت ،نمایندگی رسمی دارد ودیپلمات های افغانستانی مشغول کار هستند،اگر انتخابات برگزار نشود ،دولت آینده مشروعیت ندارد ونمایندگی های دولت نیز از مشروعیت قانونی وحقوقی برخوردار نخواهند بود.
چون این انتخابات نه انتخاباتی اضطراری است ونه انتخابات دولت عبوری وموقت تا که بهانه باشد برای شرکت ندادن شهروندان خارج از کشور.

در انتخابات دموکراتیک، یک رأی می تواند دولت را مشروعیت ببخشد ویا از مشروعیت بیندازد .چون رئیس جمهور بارأی 50 به علاوه یک مشروعیت می یابد و50 منهای یک دولت را از مشروعیت ساقط می کند.
حال که یک رأی می تواند دولت را از مشروعیت ساقط کند ویا به دولت مشروعیت ببخشد، آیا عدم دو ونیم میلیون رأی شهروندان افغانستانی نمی تواند، دولت را از مشروعیت ساقط کنند؟

پس دولت اگر می خواهد مشروعیت قانونی وحقوقی داشته باشد ،چاره ی ندارد جز این که درکشور های که شهروند افغانستانی حضوردارند باید انتخابات برگزار نماید تا مشروعیت داشته باشد.

اگر شهروندان خارج از کشور حق شرکت در رأی گیری نداشته باشند ،دولت حق اظهار نظر درباره سرنوشت این شهروندان را ندارد.

درصورتی که دولت در این کشور ها انتخابات برگزار نکند تا شهروندان به رئیس جمهوری دل خواه ومنتخب خود رأی بدهند،دولت آینده حق ندارد در باره سرنوشت این شهروندان با دولت ها وسازمان ملل وارد مذاکره شود ودرباره نحوه باز گشت مهاجرین از ایران وپاکستان ودیگر کشور ها به افغانستان سخن بگویند ویا پرتکول امضاءکند.

دولت آینده زمانی می تواند درباره سرنوشت شهروندانش در خارج از کشور سخن بگوید وبادولت های مقصد وسازمان های بین المللی وارد گفت وگو ومذاکره شود که این شهروندان حق شرکت در انتخابات را داشته باشند وبه رئیس جمهوری منتخب خود رأی داده باشند .

وقتی دو ونیم میلیون شهروند کشور از حق رأی محروم باشند و ندانند رئیس جمهور آینده دارای چه طرح وبرنامه است وبرای باز گشت وآینده دو ونیم میلیون انسان چه طرح وبرنامه دارد ودر صورت باز گشت مهاجرین به کشور، از چه حقوق وکرامت شهروندی برخوردار هستند،نمی توانند به کشوربرگردند وبه مذاکرات چنین دولت نامشروع با کشور های مقصد وسازمان های بین المللی حسن نیت داشته باشند ومطئن باشند که دولت نامشروع از حق شهروند ی وکرامت انسانی شان دفاع می کند.

پاسخ سؤال دوم

کرزی نمی خواهد بشردوست رأی بیاورد.

انتخابات چهار سال قبل ،به کرزی یک درس بزرگ داد وآن اینکه کرزی در خارج ازکشور نمی تواند رقبای خودرا شکست بدهد .چون در انتخابات گذشته ثابت شد که مهاجران ایران وپاکستان به ایشان رأی قابل توجه نداده بودند ورأی کرزی در ایران تقربا صفر بود ومحمد محقق بیش ترین رأی را داشت .به همین خاطر بود که صندوق های رأی گیری ایران ومخصوصا مشهد باطل اعلان شد وبخشی از صندوق ها بازشده رأی های بسته بندی شده درداخل آن ریخته بود.

این بار نیز خلق همیشه درصحنه هزاره به بشردوست نه بعنوان یک هزاره بلکه بعنوان یک شهروند خدوم ودارای اندیشه وتدبیر جهانی وبشردوستانه به ایشان رأی می دهند چون خلق هزاره به فرموده پیشوای شهید شان مزاری بزرگ،عاشق قیافه ی هیچ کسی نیست ودست هرانسانی خدوم به ملت ودلسوز به خلق وانسان دوست را می فشارند.
اکنون که بشر دوست نه بعنوان یک هزار ه بلکه بعنوان نماد از جامعه مدنی وبشردوستی وتجسم آرزوی های دوصد ساله اقشار محروم وستم دیده ومغضوبین استکبار وظالمان وشاهان شکم پرست وزن باره ،به میدان آمده است ودرداخل وخارج از کشور محبوبیت فوق العاده دارد.لذا کرزی سعی بر آن دارد که حد اقل یک میلیون رأی بشردوست را در خارج سدنموده تا بشر دوست را از این یک میلیون رأی بی نصیب کند ونتواند با او رقابت کند.
البته غیر از بشردوست ،کاندید های جناح چپ ومخصوصا حبیب منگل ،بیش ترین ونز دیک به اکثریت طرفدارانش در خارج از کشور به سر می برند واگر شهروندان خارج ازکشور حق شرکت در رأی گیری را نداشته باشند کاندید های جناح چپ نیز شانس چندان نخواهند داشت.

پس برطرفداران بشردوست وکاندید های جناح چپ ،لازم است که اعتراض خودرا براین انتخابات اعلام کنند ودر صورت حق نداشتن شرکت در این انتخابات ،اصل انتخابات را تحریم کنند چون در آن صورت انتخابات انتخابات عادلانه وبی طرفانه نخواهد بود.

طرفداران بشر دوست در خارج از کشور ومخصوصا کشورهای اروپایی،اگر می خواهند که بشردوست رأی بیاورد ورئیس جمهورآینده افغانستان باشدتا افغانستان فردا افغانستان دموکراتیک وحقوق محورباشد وعدالت اجتماعی در همه عرصه های زندگی سایه خویش را بگستراند وافغانستان افغانستان آبرومند در جهان مدرن باشد وشهروندانش شهروندان دارای فرهنگ متعالی وزندگی اقتصادی متعادل ورفاه اعتدال مدارانه باشند.

پس اگر طرفداران بشردوست می خواهند که کاندید محبوب شان رئیس جمهور آینده باشد ،حتما اعتراض خود شان بر محروم کردند دو ونیم میلیون مهاجر از شرکت نکردن درانتخابات ،ابراز دارند تا بشردوست از یک میلیون رأی در خارج از کشور محروم نگردد.