آشکار! پنهان!

انتخابات آزاد و شفاف منحیث یکی از شاخصه های دیموکراسی خواستار رعایت اصول و مقررات متعددی ‏است , که از سپردن حق رای به همه واجدین شرایط بدون تبعیض آغاز, و با شمارش و ارائه نتایج بدون ‏دستبرد پایان مییابد. یکی از مسائل خیلی ها مهم در جریان مبارزات انتخاباتی , شفافیت مصارف مالی ‏کاندیدان است. زیرا استفاده از منابع مالی نامشروع به شکل طبیعی دولت آینده را در راه فساد سوق میدهد. در ‏ممالک پیرو دیموکراسی به این مسئله (تمویل منابع مالی کاندیدان) دقت خاصی صورت میگیرد , تا از وابسته ‏گی کاندیدان به گروه ها و یا اشخاص با اهداف معین ( صرفنظر از اینکه چه هدفی) جلوگیری بعمل آورند. بد ‏بختانه در قانون و سایر لوایح و دستورالعمل های انتخابات افغانستان از چنین مقررات اثری نیست.‏

طور نمونه در یکی از مقررات تنظیم امور مالی مروج در جهان , تعین حد اکثر تمویل از جانب شخصیت ‏های حقیقی و حقوقی است. ‏

طور نمونه در ایالات متحده امریکا حد اکثر مبلغ که یک شخص میتواند به کاندید مورد نظر مساعدت نماید, ‏به 2400 دالر امریکایی محدود گردیده. زیرا بخشیدن پول بخاطر کامیابی کسی بدون تقاضا و امید معین از ‏موفقیت وی ناممکن است. در سال 2008 ‏Goldman Sachs‏ با ‏‎$994,795‎‏ و ‏Microsoft Corp ‎‏ با ‏‎$833,617‎‏ از جمله بزرگترین تمویل کننده گان مبارزات انتخاباتی باراک اوباما بودند.‏

‏ در قدم نخست اینهمه پول به شکل مستقیم از جانب شرکت و بانک فوق الذکر تحویل نشده بود بلکه از جانب ‏کارمندان این دو موسسه مطابق حد اکثر مبلغ تعین شده توسط قانون(2400 دالر) به شکل انفرادی اهدا شده ‏بود, ولی با آنهم به شکل واقعی این مساعدت های مالی بررسی شود واقعیت پنهان پشت پرده نمایان میگردد. ‏بانک ‏Goldman Sachs‏ از جمله سرمایه گذاران بزرگ وال ستریت ( مرکز سرمایه داران امریکا) بود که ‏در نتیجه بحران اقتصادی جهان در حال سقوط بود, بنا یگانه امید بانک مذکور طرح نجات بازار به واسطه ‏تزریق منابع مالی دولتی در شرکت های در حال سقوط خصوصی توسط باراک اوباما بود. پس پیروزی ‏باراک اوباما به معنی بدست آوردن میلیارد ها دالر بود برای بانک مذکور, و چنین هم شد. کاملا عاقلانه است ‏که برای بدست آوردن میلیارد ها کمتر از یک میلیون به مصرف برسد. در مورد شرکت میکروسافت نیز راز ‏جالبی موجود است. شرکت مذکور تا سال 1998 هیچگونه مساعدت به هیچ یک از احزاب امریکا نداشته ولی ‏زمانیکه وزارت عدلیه امریکا علیه سیاست بازار یابی شرکت مایکروسافت تحقیقات حقیقت یابی را آغاز کرد, ‏پای شرکت مذکور را به عرصه سیاست و تمویل مالی دیموکراتها در امریکا کشاند.‏

دو مثال فوق نشاندهنده آنست که در هیچ گوشه دنیا کسی از مال خود به خاطر هیچ نمیگذرد, بلکه هدف ‏بزرگتری را دنبال مینمایند . افغانستان به هیچ وجه استثنای ندارد. عقب همه مساعدت های مالی به کاندیدان ‏اهداف و وعده های بزرگتری نهفته است, ولی تفاوت در اینجاست که محدودیت مساعدت مالی در امریکا مانع ‏آن میگردد که رئیس جمهور موفق تنها در گرو یک نهاد , گروه و یا اشخاص معدود باشد . بر عکس در ‏افغانستان کاملا آشکار است که در صورت کامیابی مجدد کرزی , بانک غضنفر( با اهدای 2000000 دالر ‏امریکایی) کلانکار مجلس خواهد بود. در صورت موفقیت داکتر عبدالله حاجی زلمی(با اهدای300000 دالر ‏امریکایی) و عتیق الله خالد و شرکت مژده بهار ( هرکدام با 200000 دالر امریکایی) تعین کننده پالیسی ‏خواهند بود . و در صورت برنده شدن آقای اشرف غنی , جناب صبور فرملی ( با هدیه 117700 دالری ) ‏صدر نشین مجلس خواهد شد. ‏

نکته جالب دیگر اینکه بانک ‏Goldman Sachs‏ برای بدست آوردن میلیارد ها دالر 994795 دالر مصرف ‏نموده در حالیکه بانک غضنفر حاضر به پرداخت 2000000 دالر ( دومراتبه بیشتر از همتای امریکایی) باید ‏منتظر منفعت بیلیونها دالر باشد.‏

ذیلا لست بزرگترین تمویل کننده گان سه کاندید فوق الذکر ارائه میگردد.( اینکه در ازای پرداخت پول چه ‏بدست میاورند ؟ سوالیست که نمیدانیم . ولی شاید در آینده ها ثابت شود .)‏

مساعدت به آقای کرزی:‏

‏1- بانک غضنفر‏ ‏2000000 دالر امریکایی (دومیلیون)‏

مساعدت به آقای عبدالله:

( مجموعا 762100 دالر امریکایی ( هفتصد و شصت و دو هزار و یکصد)‏

‏1-‏حاجی زلمی 300000 دالر امریکایی (سه صد هزار)‏

‏2-‏عتیق الله خالد 210000 دالر امریکایی( دوصدو ده هزار)‏

‏3-‏شرکت مژده بهار 200000 دالر امریکایی( دوصد هزار)‏

‏4-‏شرکت زاهد 100000 دالر امریکایی( یک صد هزار)‏

مساعدت به آقای احمدزی:

(مجموعا 291447 دالر امریکایی ( دوصد نودویک هزاروچهارصدو چهل هفت)

‏1-‏صبور فرملی 117700 دالر امریکایی( یک صد و هفده هزار و هفتصد)‏

‏2-‏عبید زاهد 48000 دالر امریکایی( چهل و هشت هزار)‏