جهـــاد بر ســـر تقســـیم دالـــر بین مافـــیازادگـــان کابل در ســــفارت افغـــانســــتان دو گـــوش بریده و ســـه بیـــنی شـــکســـته بجــــا گذاشـــت !

سفارتخانه ها و قونسلگری های افغانستان در کشور های غربی در حقیقت نمایندگی های مافیای اقتصادی کابل اند که سفرا و سایر اعضای بلند رتبه این سفارتخانه ها فرزندان وزرا ، لوی سارنوال ، معاونین رئیس جمهور و دیگر اعضای بلند رتبه باند کرزی می باشند که جهت پیشبرد امور مالی و بکار انداختن سرمایه های بباد آمده پدران شان به این مشاغل گمارده شده اند.

در آمد نا چیزی که آنها از طریق فروش پاسپورت ، تمدید ویزا و یا فروش سایر مدارک دولتی چون تذکره ، نکاح نامه ، قباله خط و غیره از مراجعین دارند بحدی نیست که ارزش ضیاع وقت مسؤلین سفارتخانه ها را داشته باشد چون عواید آنها بیشتر از چند هزار دالر در روز نمی باشد.
ازینرو پرسونل سفارت خانه ها بیشتر توجه شان را به امور مالی و انتقال پول های گزاف از عواید فروش تریاک و تجارت اسلحه و خرید و فروش اموال منقول و غیر منقول در دوبی و قطر معطوف داشته و بیشتر با کابل بانک و عزیزی بانک در تماس می باشند تا با مراجعین سفارت.

طبیعیست که هر سفیر و نائب سفیر باند های شخصی خودشان را دارند و گاه و ناگاه بر سر تقسیم غنایم دیموکراسی و بازار آزاد تنش های لفظی و برخورد های فزیکی میان شان بوجود می آید که چندی قبل پولیس واشنگتن شاهد زد و خورد خونین میان اعضای سفارت جمهوری اسلامی افغانستان در واشنگتن بود.

گرچه که بدلیل مصؤنیت دیپلماتیکی پولیس امریکا حق ندارد به محوطه سفارت افغانستان داخل گردد اما میزان زد و خورد و جنگ و خونریزی بحدی بوده که خون از زیر دروازه سفارت به روی سرک جاری شده و عابرین و همسایگان موضوع را به پولیس اطلاع داده که بالاخره پولیس و تیم کمک های اولیه صلیب سرخ داخل سفارت شده و شاهد صحنه های وحشت زا و دلخراش میگردند که نظیر آن را در سراسر قاره امریکا ندیده بودند.

جوی خون به هر طرف جاری و در و دیوار سفارتخانه مانند کشتار گاه حیونات در ایام عید قربان سرخ رنگ و خون آلود و اعضای قطع شده چون دست و پا ، گوش و بینی بهر سو افتاده و هر کدام از اعضای سفارت در حال زجه و ناله و داد و فریاد ولی در بین شان فقط آقای هارون الکو فرزند رشید اسحق الکو سارنوال کابل در پهلوی جلالتماب اکلیل حکیمی دایم السفیر افغانستان ایستاده و با بینی شکسته ، گوش بریده و انگشتان قطع شده هنوز هم قهه قهه میخندد.
افسر پولیس در ابتدا گمان می برد که بر او شوک آمده و اعصابش را از دست داده ازین رو به دلجویی او می پردازد و ازش خواهش میکند که دست از خندیدن بیجا بردارد ولی می بیند که قهه قهه او هنوز هم شدت می گیرد ، افسر پولیس ازین بی نزاکتی آقای الکو برآشفته شده و بالای او چیغ می زند که:

" ای احمق بی شعور بینی تو شکسته ، گوش تو بریده شده و انگشتان تو قطع شده ولی تو شرم نداری که بالای من می خندی !؟ "

آقای الکو خنده اش را قطع کرده به افسر پولیس می گوید :

" بادار ما بد کنیم که بالای شما خنده کنیم ، خنده من ازین است که بیچاره حکیمی شنبه آینده عروسی میکند ، کارت های عروسی را یکهفته پیش تقسیم کرده اما سامانش در جیب کرتی من است ، ههه ههه ههه "

همین می گوید و کلوله شده به زمین می افتد و افسر پولیس از مشاهده این حالت چنان ناراحت شد که رو بسوی آسمان کرده میگوید :

" ای خدای بزرگ چه زمان مردم این سرزمین مصیبت زده دست از جنایت و وحشیگری برداشته به کاروان تمدن و انسانیت خواهند پیوست ؟ "

از آن بالا ها یک صدای می آید که :

" افسوس آن وقت شاید من زنده نباشم ! "

با تقـــــــــديم حــــــــــــرمت
حقــــ(شـــمس الحــق)ــــانی

http://haqani.funpic.de

http://www.facebook.com/profil...