دانش لزیر : شکریه باریکزی ولایت دایکندی را بی هویت خوانده است

در پشتو یک ضرب المثل است که میگوید "سپور د پلی به حال څه خبر" (سوار از حال پیاده رو چه خبر دارد)

خانم شکریه هم از همان زنان اشرافی و پولدار افغانستان است که استراحت گاهش کشور های خارجی است و گاهگاهی هم طبق معمول سایر زنان اشرافی بخاطر پوره کردن یکی از "هابی" هایش، از دموکراسی و حقوق زنان صحبت میکند. او با همه جنایتکاران همدست است و هیچگاهی نمیخواهد با بکار برد جمله و یا کلمه‌ای علیه آنان کسی را برنجاند، شاید به پاس همین "خدمتش" برایش جوایزی نیز داده میشود.

خانم شکریه که معاش دبل میگیرد و در خان لوکس و فیشنی زندگی دارد و هر روز به مود روز لباس میپوشد و شیوه "میک اپ" خود را تغییر میدهد، از وضعیت مردم نادار و بخت برگشته ما چه خبر دارد که از دل برایشان سخنی بزند؟ آیا در همان پارلمان دزدان و جانیان تا حال اعتراض روشن و جدی علیه خاینان کرده؟

شکریه ها در واقع گدی گک هایی اند که بوسیله انکل سام شکل و صورت داده شده وارد آشفته میدان سیاست افغانستان شدند که نمایش دهند گویی زنان افغان به آزادی دست یافته اند.

این همان زن احمقی است که در جریانی که نقشبندی معصوم در گرو طالبان اسیر بود، واویلا راه انداخته بود که دولت نباید برای رهایی اش معامله کند، اما در مقابل معامله پرسود به نفع طالبان که باعث رهایی خبرنگار ایتالیایی شد سخنی نگفت. وی از هزاران معامله خاینانه و پست دولت کرزی و جنگسالاران چهار طرفش هیچگاهی اعتراض صریح و قاطع نمیکند، اما برای رهایی این خبرنگار عزیز ما آن سخنان را به زبان راند که بالاخره ننگ قتل وی یکی هم به روی این خانم بی‌قلب و سایر اعضای دولت نشست.

با سلام خدمت کارکنان سایت وزین کابل پرس^?. شکریه بارکزی که در یک اظهار نظر در مورد شهید پاک اجمل نقشبندی، چاقوی طالبان را تیز تر کرد، حالا میخواهد چی گل نوی را در مورد دایکندی به آب بدهد.
اصلاً این خانم از نظر سطح دانش وفهم و سطح وسویه تحصیلی در حدی بوده است که به این درجات برسد و یا از میکانیزم های دیگری خود را به این درجات رسانیده است ویا بهتر بگویم رسانیده شده است. چقدر ساده و سهل است که با یک چهره پر از آرایش و با کلماتی که ادای آن برای شکریه بارکزی سنگینی میکند و اصلاً وی قوت ادای آنرا نیز ندارد، در مورد ولایت ومردمی که بار دوش همه مظالم جنگ و بی توجهی دولت را بدوش کشیده اند، اظهار نظر کرد و هویت آنرا مورد سوال قرار داد. من به نجابت وصبوری مردم دایکندی آفرین میگویم که با نداشتن امکانات بسیار ابتدایی زنده گی بازهم صبور اند و برروی این دولت فاسد و بی کفایت نمی ایستند . اصلاً کسی درمورد هویت باید ابراز نظر کند که خودش هویت درست و شفاف داشته باشد. شما ببینید این خانم شکریه بعد از روی کار آمدن کرزی به چه سرعتی رشد کرد و از گمنام بودن و داشتن یک مجله خود را به وکالت پارلمان رسانید. شاید در عقب این پیشرفت برق آسا دست جاوید لودین، عبدالحمید مبارز ومخدوم رهین باشد.
حافظ میگوید:
اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل مارا بخال هندویش بخشم سمرقند وبخارا را
خانم شکریه به برکت خال هندویش به این درجات رسیده و سمرقند وبخارا را بخشش گرفته است.
هویت وی را بصورت دقیق مطالعه کنید حتماً به کنه مطلب پی میبرید. شاید خانم شکریه بگوید که استعداد و پشتکارش وی را به این درجات رسانیده ولی با مراجعه به اشخاص فوق و پرسیدن از آنها خواهید فهمید که اصل مسله چی بوده است. من بسیار تاسف میکنم که چنین اشخاص کارشناس میشوند و از دل گرم خود اظهار نظر میکنند. حالا شکریه بارکزی از حدی که هر ده روز یک درایور میگیرد و بعد آنرا تبدیل با درایور جدید میکند گذشته و به حد اظهار نظر در مورد مردم نحیب و اصیل و رنجدیده دایکندی برامده است.